از ادبيات و هنر

هـــم مــــرگ، بــــرجــهان شــما نــيز بــگذرد
هــم رونــقِ زمــانِ شـما، نــيز بــگذرد
ويـــن بــوم مـحــنت از پـــی آن تا کُند خراب
بـر دولــت آشــيان شــما نــيز بــگذرد
بــــــاد خـــــزانِ نـــکـبــتِ ايـام نــاگـهـان
بر باغ و بوسـتان شــما نــيز بــگذرد
آب اجـل کـه هست گلــوگـــيرِ خـاص و عـام
بر حلق و بر دهان شــما نــيز بــگذرد
ای تيـغــتـان چو نـيــــزه بــرای سـتــم دراز
ايـن تــيزیِ ســنانِ شــما نــيز بــگذرد
چــون دادِ عــادلان به جــهان در، بقـا نـکرد
بــــيــدادِ ظـــالـمـانِ شــما نــيز بــگذرد
در مملکت چو غـرش شـيران گذشت و رفت
اين عوعوی سـگان شــما نــيز بــگذرد
آن کس که اسب داشت غُبارش فرو نشست
گَــردِ سُــمِ خـــران شــما نــيز بــگذرد
بـادی که در زمانه بسی شمعها بکُشت
هـم بـر چــراغــدانِ شــما نــيز بــگذرد
زين کاروانسرای، بسی کاروان گـذشت
نــاچـــار کــــــاروانِ شــما نــيز بــگذرد
ای مفـتخر به طالعِ مســعودِ خــويشـتن
تـــأثـيـــر اختـــــران شــما نــيز بــگذرد
اين نوبت از کسان، به شما ناکسان رسيد
نـــوبت ز نــاکسـانِ شــما نــيز بــگذرد
بـيش از دو روز بود از آنِ دگر کسان
بعـد از دو روز از آنِ شــما نــيز بــگذرد
بر تير جـورِتان، ز تـحمل ســپر کــنيم
تـا سختــیِ کـمــانِ شــما نــيز بــگذرد
در بــاغ دولــتِ دگـــران بـــود مــدتـــی
اين گُل ز گُلسـتانِ شــما نــيز بــگذرد
آبيست ايستاده در اين خانه مال و جاه
ايــن آبِ نـــاروانِ شــما نــيز بــگذرد
ای تو رمه سپرده، به چوپان گرگ طبع
ايــن گـرگـیِ شبـانِ شــما نــيز بــگذرد
پيل فنا که شاهِ بقا مـاتِ حکـم اوست
هــم بــر پيــادگانِ شــما نــيز بــگذرد

شاعر قرن هفتم و هشتم هجری
(همزمان با فتنهء مغولان و حکومت آنان بر ايران)

برگرفته از «بررسی کتاب تهران»
شهریور ۱۳۸۵