در پنجشنبه هفته گذشته ۹ فوریه ۲۰۱۷ جوانی به نام تئو، از اهالی شهر اولنی واقع در حومه شمالی پاریس، در جریان یک عملیات کنترل هویت توسط پلیس به شدت مورد ضرب و شتم قرار می گیرد؛ پلیس که در یک گروه ۴ نفره او را احاطه کرده، تئو را پس از چک زدن و تفتیش روی زمین دراز کرده و یکی از آنها باتون خود را در مقعد او فرو می کند به طوری که به شدت از ناحیه کفل و اعضاء درونی رکتوم مجروح می‌گردد. تئو به بیمارستان منتقل شده و مورد عمل جراحی قرار می گیرد. مقامات پزشکی مراجع قضایی برای او ۶۰ روز عدم توانایی کار صادر می‌کنند که این خود نشان دهنده شدت جراحات و زخم هایی است که به او وارد آمده.
فضای حومه پاریس که هنوز در اثر مرگ آداما ترائوره(۱) که در ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۶ در ژاندارمری شهر پرسان پیش آمد، کاملاً داغ و متشنج است با انتشار خبر تجاوز به تئو، حالت انفجاری پیدا کرده به طوری که برای آرام کردن جو و به خصوص اجتناب از این که دو ماه قبل از انتخابات ریاست جمهوری دوباره حومه ها منفجر شوند، فرانسوا اولاند به دیدن تئو می رود و در بیمارستان از او عیادت می‌کند؛ اما این کار از تشنج اوضاع نمی‌کاهد و تظاهرات پی‌درپی در حومه‌ها و دیگر شهرهای فرانسه (مارسی، نانت، رن ...) ادامه دارد.
ویدئوی زیر که توسط آژانس تارانیس نیوز تهیه شده به گردهمایی روز ۱۱ فوریه اختصاص دارد. این گردهمایی بر اساس فراخوان جوانی از دوستان تئو از طریق شبکه‌های مجازی در مرکز اداری شهر بوبینی واقع در حومه شمال غربی پاریس برگزار شد؛ این مرکز دور میدان بزرگی است که تمام مراجع اداری شهر در آن جمع اند؛ از پلیس و دادگاه واداره مالیات گرفته تا مرکز کاریابی و بیمه‌های اجتماعی و دفاتر دانشگاه ...و همینطور کنسولگری الجزایر. همه خارجیان این محل را به خاطر صف‌های بی انتهایی که در آنجا برای تقاضای اجازه اقامت بسته‌اند بخوبی می‌شناسند.
این گردهمایی پس از سخنرانی عده‌ای ازجوانان با دخالت پلیس به شورش کشیده شد.
در اینجا به برخی مضامین این سخنرانی‌ها اشاره می‌کنیم:
پس از آنکه جوان فراخوان دهنده از استقبال مردم ابراز شگفتی کرده و از همه، بابت شرکت در گردهمایی تشکرمی‌کند، ناگهان شعارهای "عدالت برای تئو"؛ "عدالت برای همه"؛ "همه از پلیس متنفرند"؛ " پلیس همه جا- عدالت هیچ کجا"؛ "متجاوزین در زندان" همه جا را می‌گیرد. (دقیقه ۳:۱۷)
جوان دیگری میکروفون را در دست می‌گیرد و می‌گوید پلیس با قوانین جدیدی که دولت به نفع‌شان وضع کرده و اینکه همیشه از آنها دفاع می‌کند دیگر با خیال راحت به محله‌های ما می‌آیند، به ما تیراندازی می‌کنند، تجاوز می‌کنند، مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند؛ داستان مربوط به هر ۱۰ سال یک بار نیست، هرروز است؛ ما باید به طور روزمره این خشونت پلیسی را متحمل شویم؛ چک خوردن، فحش خوردن، مورد تفتیش و تحقیر قرار گرفتن... این وضع باید عوض شود با این قانون جدید تحت عنوان "دفاع از خود" پلیس هر کار که بخواهد می‌کند... تمام این داستان از یک پیغام کوچک شروع شد؛ نگاه کنید چه قدر هستیم! شخص دیگری فریاد می‌زند اینجا فقط بچه‌های ۹۳ (کُد پستی منطقه شمال پاریس) نیستند، بچه‌ها از همه جا آمده‌اند، ما نیامده‌ایم سخنرانی کنیم و صحبت را به کمیته دفاع از آداما می‌دهیم؛ بله هر بار می‌گویند خشونت بد است، دست به خشونت نزنید! اما ۳۰ سال است که آنها خشونت را می‌سازند و به محلات تحمیل می‌کنند؛ ما همیشه در مبارزه بوده‌ایم؛ ما همیشه از حیثیت‌مان دفاع کرده‌ایم. (دقیقه ۵:۵۳)
سپس زن جوانی که خود را در پرچمی پیچیده است از وضعیت زحمتکشان مهاجر و فرزندانشان می‌گوید:
ما اینجا هستیم دختران، پسران و نوه‌های پدران‌مان که برای آزادی فرانسه جنگیدند؛ ما وارثان آن جانفشانی‌ها هستیم و اینها حتی نمی‌توانند برای ما کوچکترین احترامی قائل شوند؛ این وضع در همه ما عصبانیت و خشم ایجاد می‌کند؛ وقت آن رسیده است که ما آفریقایی‌ها به عدالت دست یابیم؛ امروز اگر[کسی] درختی را قطع کند قانونی هست برای آنکه از این درخت دفاع و پشتیبانی کند، اما امروز یک آفریقایی را می‌کشند، به یک آفریقایی تجاوز می‌کنند بدون آنکه اتفاقی بیافتد؛ وقتی می‌گویم آفریقایی‌ها منظورم همه دوستداران آفریقا هم هست یا تمام کسانی که تبار آفریقایی دارند چون ما همه از یک کشور آمده‌ایم ؛ باید قدرتمان را برقرار کنیم تا بتوانیم نمایندگان خود را داشته باشیم که اینجا هستند در محلات ما؛ ما نماینده داریم، از هر محله‌ای کسی هست اما آنها چون توسط اهالی خود پشتیبانی نمی‌شوند قدرت ندارند؛ آفریقایی‌ها باید بسیج شوند تا حقوق خود را بدست آورند.
امروز کسی که مورد تجاوزقرارگرفته یک فرزند کنگو است؛ این پرچمی که روی خود دارم پرچم جمهوری دموکراتیک کنگو است، کشوری که هرروز در آن به زنان، بچه ها و مردها تجاوز می‌شود و کسی در موردشان حرف نمی‌زند. کسانی که به این تجاوزها دست می‌زنند کارمند همان کسانی هستند که پلیس‌های اینجا کارمند آنانند.
بچه‌های امروز و بچه‌هایی که فردا به دنیا می‌آیند دچار همین بی عدالتی خواهند بود اگر ما نتوانیم قدرت خودمان را به دست بگیریم؛ تئو مورد تجاوز قرار گرفته است و این را باید گفت و این را باید فریاد زد.
شعار "عدالت برای تئو!" همه جا را می‌گیرد و شدت می‌یابد؛ پلیس برای متفرق کردن جمعیت دخالت می‌کند و همین امر گردهمایی را به شورش می‌کشاند.
ویدیو اینجاست:
http://taranis.news/2017/02/bobigny-le-rassemblement-justicepourtheo-termine-en-emeute
ح.س
اندیشه و پیکار
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
۱- آداما ترائوره : جوان فرانسوی ۲۴ سالﮤ آفریقایی تبار، در شرایطی که هنوز روشن نشده در ۱۹ ژوییه ۲۰۱۶ توسط پلیس در شهر بومون سور اوآز دستگیر شده و به ژاندارمری پرسان منتقل می شود. وقتی مراجع کمک رسانی پزشکی به محل می رسند، آداما را می بینند که روی شکم کف زمین دراز است؛ دستهایش از پشت دستبند خورده و دیگر نفس نمی کشد. با خبر مرگ او تظاهراتهای زیادی در حومه آغاز می شود که هر بار به زد و خورد با پلیس می کشند.
