بیانیه شماره ١١، در چه نقطه از اعتصاب خود قرار گرفته ایم
سخنی اضطراری با همکاران عزیز اعتصابی
بنا بر خبرهایی که لابد خودتان نیز در جریان آن قرار دارید، یکسری از شرکت ها شروع به کار کرده اند. بعلاوه پتروشیمی های مادر نیز به یکسری شرکت ها اولتیماتوم داده اند که ظرف ده روز نیروی خود را تکمیل و کارشان را آغاز کنند. طبق همین گزارشات شماری از کارگران اعتصابی بسر کار بازگشته اند. اما بخش بیشتر آنان همچنان در اعتصابند. کارفرمایان باب مذاکره را با کارگران رده تخصصی آغاز کردند و آنها را با افزایش دوبرابری مزد و بیست روز کار و ده روز مرخصی بسر کار بازگرداندند.
اما کارگران کمکی و روزمزد افزایش مزد چندانی نداشته اند. اگر چه بیست روز کار و ده روز مرخصی شامل آنها نیز میشود. در عین حال گزارشاتی داریم که پیمانکاران برای به راه افتادن پروژه خود ازکمک جوشکار به عنوان جوشکاران دارای تخصص استفاده کرده اند. ما همانطور که در بیانیه قبلی اشاره کردیم این عقب نشینی ها نیز خود نتیجه فشار اعتصاب ما کارگران بوده است. در جاهایی هم پیمانکاران فریبکارانه کارگران را با دستمزد دوبرابری و بیست روز کار ده روز مرخصی سر کار بازگردانده اند و حتی ساعت کارشان را روزی هشت ساعت تعریف کرده اند. که ما نسبت آن قبلا هشدار داده ایم.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی همانطور که در بیانیه شماره ۱۰ هشدار داد نظرخواهی در مورد پایان اعتصاب از سوی سردمداران گروههای مدیریت پایپینگ میتواند موجب شکاف و تشتت در صفوف کارگران اعتصابی شود. و بر اساس گزارشات این طرح موجب خشم بسیاری ازکارگران شده و زمزمه اینکه باید خودمان نماینده تعیین کنیم و پیگیر مطالباتمان شویم ، خودمان باید از طریق نمایندگان انتخابی مان وارد مذاکره شویم و... بالا گرفته است. این دقیقا راهکاری است که شورای سازماندهی اعتراضات در بیانیه های شماره قبل از جمله در بیانیه شماره ۱۰در مقابل همکاران اعتصابی قرار داد. بویژه اینکه بعد از یکماه اعتصاب امروز در موقعیت قویتری قرار داریم و میتوانیم با نیزوی بیشتری وارد مذاکره و قرارداد برای بازگشت به کار شویم. اکنون با توجه به وضعیت اضطراری ای که با آن روبرو هستیم و با اتکاء به دستاوردهای تا کنونی اعتصابمان، شورای سازماندهی بر نکات فوری زیر تاکید میکند:
1- فورا و فورا نمایندگان خود را انتخاب کنیم. این یک حلقه کلیدی برای جلوگیری در متفرق شدن صف اعتراضمان و با قدرت وارد مذاکره شدن با پیمانکاران است. اجازه ندهیم که بصورت فرد به فرد ما را به کار فرا بخوانند و هر چقدر توانستند زور بگویند. برای اینکه نیروهایی چون سردمدارن گروه های پایپینگ که هر بار برای مهار اعتراضاتمان مهندسی شده وارد کار میشوند و ختم اعتصاب را اعلام میکنند و یا تلاش میکنند آنرا به پایان برسانند و نیز مانع هر نوع تجمع و اعتراضی بوده اند را به عنوان یک مانع از سر راه خود برداریم، باید خودمان با دخالتگری حداکثری وارد کار شویم. انتخاب نماینده واقعی یک قدم مهم در سازمان یافتن اعتراضات ماست و مهم است و اکنون بسیار ضروری است. در عین حال برای پیگیری مطالباتمان برای برداشتن قدمهای بعدی اعتراض این کار لازم و حیاتی است.
2- چهار مطالبه فوری خود را که قبلا نیز اعلام کردیم مبنای مذاکره و بازگشت به کار قرار دهیم. افزایش دستمزد در حد بالاترین مزد توافق شده میان پیمانکاران و کارگرانی که حاضر به بازگشت به کار شده اند .(بنا بر گزارشات این مزد دو برابر دستمزد تا کنونی کارگران بوده است) و پرداخت بموقع دستمزدها، پرداخت دستمزدهای معوقه، 20 روز کار و ده روز مرخصی و بهبود جدی کمپ ها و کیفیت غذا و بستن قرارداد تا پایان کار پروژه. قراردادها باید کتبی و رسمی باشند. ما میتوانیم با قدرت یک ماه اعتصاب خود و با تاکید بر اینکه به کمتر از این حداقل ها رضایت نمیدهیم این مطالبات اولیه را تحمیل کنیم.
3-در جاهاییکه کارگران با توافقاتی حاضر به بازگشت به کار شده اند، باید علاوه بر توافقی که کرده اند، فشار بگذارند که قرارداد تا آخر پروژه باشد. قراردادهای یکماهه فقط یک فریب است. بعلاوه اینکه بستن قرارداد و بازگشت به کار به معنای قبول ادامه وضعیت اسفناک کمپ ها و غذا نیست باید فشار آورد که استاندارد آنها در حد قابل قبولی بالا رود. در محل کار هم اگر جمع باشم ، میتوانیم اعتراض کنیم و این مطالبه اولیه و پایه ای را بقبولانیم. در عین حال از همین الان در تمام شرکت ها نمایندگان واقعی خود را انتخاب کنیم که همچنان بصورت سازمانیافته پیگیر باقی مطالباتمان شویم.
4-بخش بزرگی از همکاران ما طلب مزدی دارند. همکارانی که به محل کار مراجعه کرده اند و هنوز دستمزد پرداخت نشده دارند، میتوانند جمع شوند، اولتیماتوم دهند و مزدشان را بخواهند. پیمانکاران باید بدانند و ببینند که بازگشت به کار بمعنای پایان اعتراض و نیز ادامه قلدری ها و بالا کشیدن مزد کارگران نیست.
5- تعدادی از همکاران ما اخراج شده اند و اینها کارگرانی هستند که در عین حال دستمزد پرداخت نشده دارند. باید به محل مراجعه کنند و با حرکتی جمعی خواستار بازگشت به کار و پرداخت طلبهایشان شوند.
6- در جاهایی عناصری از شورای اسلامی چی ها به تحرک در آمده و میخواهند شورای اسلامی را در مراکز نفتی علم کنند. یک نمونه آن مجتمع پتروشیمی آبادان است. در آنجا در حالیکه کارگران به اخراجها اعتراض دارند، عده ای جلو افتاده و با علم کردن شورای اسلامی میخواهند این اعتراضات را به بیراهه بکشانند. نباید اجازه دهیم پای شوراهای اسلامی به نفت باز شود. یک موضوع اعتراض ما امنیتی بودن فضای مراکز نفتی است و اضافه شدن شورای اسلامی به نیروی حراستی هایی که در بخش های مختلف بکار گرفته شده اند، فضا را به شدت امنیتی تر خواهد کرد. باید با افشا و نقد این توطئه جلوی این تعرض را بگیریم.
دوستان!
ما تا همین جا دستاوردهای مهمی در طول یک ماه اعتصاب خود بدست آورده ایم که هم برای همین امروز و هم برای پیشروی بیشتر و آینده مبارزاتمان مهم هستند. از جمله ما با فشار اعتصاب سراسری خود کاری کرده ایم که پیمانکاران مجبور شوند در جاهایی با پیشنهاد افزایش دوبرابری دستمزد و بیست روز کار و ده روزمرخصی جلو بیایند و این بر دیگر قراردادها در سطح سراسری تاثیر میگذارد. ما این گفتمان که کمپ ها و غذا باید بهبود یابد را بدرجه زیادی جلو برده ایم و الان به بحث مهمی در درون مسئولین تبدیل شده است و به نظر ما اینها راهی ندارند جزبهبود وضعیت زیستی و شرایط کاری ما کارگران. بعلاوه ما با اعتصابات خود در این دوسال اخیر توانسته ایم فضای امنیتی نفت را بدرجه زیادی بشکنیم و زبان پیمانکاران را کوتاه تر کنیم و این موفقیت ها راه را برای پیگیری مطالبات به حقی که داریم فراهم تر کرده است. مهمتر از همه ما کارگران در این اعتصابات قدرت عظیم خود را تجربه کرده ایم و این ما را در موقعیت بسیار قویتری برای پیگیری مطالباتی که داریم قرار میدهد. خصوصا اینکه ما موفق شده ایم شورای سازماندهی خود را درست کنیم که کارگران سخنگوی واقعی خود را داشته باشند و بالاخره اینکه در جریان یک کشاکش سخت توانسته ایم دست سازشکاران را برای کارگران بیشتر باز کنیم. با اتکاء به این پیشروی ها اعتصاب و اعتراضات خود را در اشکال مختلف به پیش خواهیم برد و تلاش میکنیم خواستهایمان را به کرسی بنشانیم.
خوشحالیم که اعتصاب سراسری ما به نقطه امیدی برای همه تبدیل شده و همبستگی های بسیاری را همراه داشته است و بسیار هم سپاسگزاریم. بطور خلاصه تاکید ما این است که تا زمانیکه خواستهای ما پاسخ نگرفته، دست از اعتراض و مبارزه متحدانه بر نخواهیم داشت. این را همه پیمانکاران، مسئولین باید بدانند. زنده باد اعتصاب سراسری کارگران پروژه ای پیمانی نفت.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
۳ مرداد ۱۴۰۰
