خبر کوتاه بود اما قابل انتظار؛ با این وصف دردناک، چرا که جنبش کمونیستی ایران یکی از گنجینه‌های خود را از دست داد. فقدانش غیر قابل جبرانست هر چند که میراثش ماندگار و آموزنده.
زمهریر این سوی آبها همراه گشت با تلخ کامی. نه فقط از این رو که رفیقی دیگر را در تبعید از دست دادیم که شاید هم شوربختانه دیگر عادت کرده ایم، تراب حتی در اوج بیماری نشان داد که همواره پرکار است و ماندنش غنیمتیست مثال زدنی.
رفیق تراب آن هنگام که میتوانست نوشت و ترجمه کرد و وقتی بیماری عرصه را بر وی و دستانش تنگ ساخت، شفاهاً گفت و رفقایش نوشتند. در این رهگذر، امید که یارانش دلنوشته ها، روایات، ترجمه و آثارش را چاپخش دهند تا پیوند عشق، آگاهی، ادبیات، مبارزه و انسان دوستی از نسلی آرمانخواه ماندگار گردد. تراب حق شناس برخواسته از آن دورانی است که بسیاری از زنده گانش دیگر کهنه شده بودند و نسلی آرمانخواه که با طرحی نوین بخشی از تاریخ معاصر ما شد. تاریخی درخشان از ایستادگی و عشق و هم چنان سر فراز حتی با شکست. نسلی که با تمام فداکاری و صداقت و تجربه مبارزاتی؛ اما دریغ که فرصت نیافت و با شکست انقلاب بسیارانش ناگزیر به ترک ایران گشت، اما باز هم امیدها و آرزوهایش را با هیچ چیز تاق نزد و همواره پرتلاش ماند. تراب را چنین یافتیم و یادش را گرامی میداریم که در بودنش نیز چنین کردیم. در این اندوه با خانواده و یاران او و کلیه فعالان جنبش کمونیستی ایران صمیمانه همدردیم.
کمیته یادمان کشتار زندانیان سیاسی دهه شصت در ایران- مونترال، کانادا ،
بیست و نه ژانویه دو هزار شانزده
