به دعوت جمع اندیشه و پیکار و برخی دیگر از یاران پوران بازرگان و تراب حق شناس در روز ۱۸ فوریه ۲۰۱۷ مراسمی در محل "کتابخانه مقاومت – انجمن دوستی با فلسطین" به یاد رفقا پوران و تراب با حضور صد نفر برگزار شد. بخشی از این رفقا قبل از مراسم به گورستان پرلاشز رفته و بر مزار پوران و تراب گل نهاده و از آنان یادی کردند.
مراسم در ساعت ۷ و نیم با یک شعر و خوش آمد گویی از طرف رفقای اندیشه و پیکار آغاز گشت.
سپس نیکولا شهشهانی از طرف "انجمن اوروفلسطین" پیام خوش آمدی ابراز داشت که بر همبستگی مبارزات دو خلق ایران و فلسطین تأکید کرده و گفت که شما بواسطه فعالیت تان می توانید این محل را همچون خانه خود بدانید.
بلافاصله پس از صحبت نیکولا صدای رفیق تراب شنیده شد که به حضار خوش آمد می گوید! این بخش آغازین فیلمی بود که در آن تراب در باره زندگی و مبارزات پوران صحبت می کند و با صدای خود پوران و عکس‌هایی از آنان نیز همراه بود. (https://www.youtube.com/watch?v=X0MZW9SHemw&feature=youtu.be)
پس از این فیلم، گروه موسیقی فلسطینی قدس با آوای دلنینش خانم عبیر حامد برنامه نیم ساعته ای را اجرا کرد که حضار را به دنیای مقاومت فلسطینیان برد. (برخی از کارهای گروه را می توانید در این لینک مشاهده کنید:
https://www.youtube.com/v/csoVAEnRMdU?rel=0&autoplay=1)
سپس آنتراکتی برای صرف شام داده شد و همینطور بازدید و مشاهده میزهای کتاب و نمایشگاه اسناد دوره اول سازمان مجاهدین خلق ایران و بخش مارکسیستی سازمان مجاهدین خلق ایران. بر دیواری از سالن نیز "دیوار اتاق بیمارستان" بازسازی شده بود که مورد توجه رفقا قرار گرفت.
قسمت دوم با میکس کوتاهی از دکلمه اشعار محمود درویش از کتاب "در محاصره" با صدای تراب و نمایش عکس‌هایی از او و پوران آغاز شد.
سپس بخش‌هایی از یادداشت‌های تراب تحت عنوان "دستهایم کو؟" که محصول دوران بیماری است، توسط رفیق فرامرز خوانده شد. این نوشته که به شرح تأثیر بیماری لاعلاج و مقاومت در برابر آن اختصاص دارد، در کتاب خاطرات رفیق تراب که در شرف تهیه است منتشر خواهد شد.
پس از آن حبیب ساعی متن "کلام آخر" را خواند.
(http://peykar.org/torabhaghshenas/1071-2017-02-24-17-33-04.html)
سپس نوبت به رفیق سعید از فرانکفورت رسید که خاطره‌ای از پوران و فعالیت او تحت عنوان "انسان مقاوم تر از آنست که خودش فکر می‌کند." را قرائت کرد.
(http://peykar.org/pouranbazargan/1068-2017-02-24-17-10-32.html)
بهروز عارفی که دفترچه‌ای از اشعار انقلابی با عنوان "زندگان پیکارگران‌اند" ترجمه کرده و در اختیار شرکت کنندگان قرار داده بود، یک شعر کوتاه از ویکتور هوگو را دکلمه نمود.
(http://peykar.org/torabhaghshenas/1069-q-q-.html )
ابراهیم آوخ، از یاران قدیم تراب و پوران، خاطره‌ای احساسی از او تعریف کرد که بر تداوم مبارزه و ضرورت آن تأکید داشت.
ساعت ده و نیم برنامه با تشکر از حضار به پایان رسید.
اندیشه و پیکار
۲۰ فوریه ۲۰۱
