فلسطین:
جنگی در کار نیست، قتل‌عام است و دیگر هیچ!
وقایع چند روز گذشته چه در اسرائیل و چه در نوار غزه بار دیگر قضیه فلسطین را در مرکز توجه همگان قرار داده است. متأسفانه چنین فجایعی برای خلق فلسطین و کسانی که مبارزات این خلق را دنبال می‌کنند امر جدیدی نیست. هفتاد و سه سال از اشغال فلسطین می‌گذرد و شاهدیم که این اشغال و کشتار از زمان به قدرت رسیدن نتانیاهو هر چه وحشیانه‌تر و با عملکردی فاشیستی به پیش برده می‌شود.
در هفته گذشته شاهد هجوم پوگروم‌وار بخشی از افراد متعلق به راست‌ترین جناح نژادپرستان صهیونیست بودیم که با شعار "مرگ بر اعراب" در محلات عرب‌نشین پرسه می‌زدند و با حمایت پلیس، در ملأعام با زجرکش کردن چند نفر از اعراب اسرائیل، چهرۀ واقعی خود را به نمایش گذاشتند.
باید توجه داشت این تهاجم در پی مقاومت اهالی محلۀ عرب‌نشین "شیخ جراحِ" اورشلیم در مقابل طرح اخراج خانواده‌های فلسطینی از خانه‌هایشان به‌وقوع پیوست. نتانیاهو که پس از تلاش‌های بسیار نتوانسته بود ائتلافی را تشکیل داده تا بتواند بار دیگر مقام نخست‌وزیری را به دست آورد بر آتش این درگیری‌ها دمید. هدف وی این بود تا با توسل به این کشمکش‌ها، برای حفظ تاج و تخت خویش شرایط اعلام دولت اضطراری را فراهم آورده و در مقام خویش باقی بماند. همه می‌دانند که نتانیاهو در چندین پرونده، متهم به فساد مالی است و به‌محض خروج از مقام نخست‌وزیری در معرض دستگیری و زندان خواهد بود.
نکته قابل توجه دیگر در خروش اخیر خلق فلسطین این است که این بار نه تنها اهالی غزه و یا ساحل غربی بلکه اعراب اسرائیل نیز همزمان و هم‌صدا وارد عمل شده‌اند و در نتیجه قضیۀ فلسطین به‌طور مستقیم وارد زندگی روزمرۀ بخشی از اهالی اسرائیل شده است. قضیۀ فلسطین دیگر نه موضوعی "خارجی" بلکه به موضوع روز و درونی خود اسرائیل تبدیل شده. در همین راستا می‌توان به تظاهراتی اشاره کرد که در چند شهر اسرائیل، از جمله تل‌آویو با شرکت مشترک شهروندان یهودی و مسلمان برگزار شد. این تظاهرات و درگیری‌ها را می‌توان همزمان هشداری دانست به مقامات فلسطین، یعنی به‌طور مشخص تشکیلات خودمختار مستقر در رام‌الله و حماس در نوارغزه. خلق فلسطین در عمل با حرکتی کاملا خودجوش نشان داد که چندان مشروعیتی برای این دو قائل نیست و در پی شیوه‌های جدید مبارزاتی خویش می‌باشد. چند هفته پیش حرکاتی اعتراضی به اعلام انحلال انتخابات از طرف تشکیلات خودمختار به رهبری محمود عباس شکل گرفته بود. آخرین انتخابات به پانزده سال پیش برمی‌گردد و این خود نشانی از بی‌اعتبار شدن کل مقامات فلسطین است. حماس نیز باردیگر با موشک‌پرانی‌های خویش قصد دارد آبروی از دست رفته‌اش را بازیابد و از این طریق خود را به عنوان تنها مدافع خلق فلسطین جا بزند. متأسفانه جریاناتی هستند که به دلیل وجود حماس و نزدیکی این گروه با حاکمیت ایران، کل جنبش خلق فلسطین را محکوم کرده و چون تمامیت هستی خویش را براساس نوعی عرب ستیزی در ضدیت با جمهوری اسلامی تعریف می‌کنند، لاجرم به دفاع از اسرائیل افتاده بر نسل‌کشی این دولت اشغالگر آب تطهیر می‌ریزند. این جریانات در مقابل حمله وحشیانۀ ارتش اسرائیل به غزه نه تنها سکوت، بلکه آن را توجیح می‌کنند. نگاهی گذرا به آمار کشته‌شدگان، مجروحین و صدمات وارده به غزه نشان می‌دهد که هدف اصلی ارتش اسرائیل چیزی جز یک قتل‌عام نیست. بمباران اخیر به ساختمان خبرگزاری‌های خارجی آشکارا نشان می دهد که اسرائیل قصد پنهان کردن جنایات خویش را دارد.
پاینده باد مقاومت قهرمانانۀ خلق فلسطین
اندیشه و پیکار
۱۶/۰۵/۲۰۲۱
