هیچکس تا این حد انتظار نداشت. باشگاه «فرزندان سخنین» (شهری کوچک و فقیر با ۲۴ هزار نفر جمعیت، در ناحیه ی گالیله - جلیل- واقع در شمال اسرائیل) بتواند با بودجهای اندک (حدود ۲ میلیون یورو در سال) و اکیپی نامرتب، در پایان مسابقات فوتبال سال گذشته، در بالاترین سطح مسابقات این کشور قرار بگيرد. اين تيم از آنجا که ورزشگاه مناسبی در اختیار نداشت، ناگزیر بود حتی مسابقات خود را نیز در شهر دیگری (حیفا) برگزار نماید.
این باشگاه کوچک، برخلاف همهی پیش بینیها، در ۱۸ ماه مه با نتیجه ی ۴ بر ۱، بر حریف خود، تيم فوتبال هاپوئل حیفا پيروز شد و جام فوتبال اسرائیل را از آن خود كرد. این پیروزی راه اين تيم را كه اكثر بازيكنانش فلسطيني هستند، برای ورود به مسابقات آینده ی جام اروپا (UEFA هموار كرد. علارقم اين پيروزی بزرگ، امسال برای بازيكنان این باشگاه سال راحتی نبود، چرا كه بازیکنان اين باشگاه فلسطينی، غالباً مورد ناسزا قرار میگیرند، به خصوص وقتی با اکیپ «بتار» اورشلیم رو برو ميشوند که طرفدارانش از نژادپرست ترین جریانهای اسرائيل به شمار میروند، زیرا به رغم وجود چند بازیكن یهودی و یک دروازه بان گینه ای و یک گل زن برزیلی، باشگاه گالیله در نظر تماشاگران اسرائیلی یک باشگاه عربِ فلسطينی است.
روی آوردن به ورزش فوتبال نوعی ابراز وجود جمعی از سوی جامعه ی یک میلیونی اعراب (فلسطینی) در این کشوراست که به رغم آنکه ۲۵ در صد از کل جمعیت کشور را تشکیل میدهند با آنان به عنوان شهروند درجهی دوم برخورد میشود.
باشگاه فوتبال «سخنین» پیش از آنکه مقام اول را به دست آورد شهرتش به خاطر مراسم یادبودیست که هرسال در ۳۰ مارس به عنوان «روز زمین» برگزار میکند و خاطرهی کسانی را گرامی میدارد که در سال ۱۹۷۶ در اعتراض به سیاست مصادره ی زمینهای اعراب دست به اعتراض زدند، و ارتش آنها را به گلوله بست و عده ای را کشت. پیروزی روز سه شنبه که از جمله با سه گلي که بازیکنان یهودی باشگاه «سخنین» به ثمر رساندند به دست آمد دارای ارزشی نمادین ست. شادی فوق العاده ی «فلسطینی»های داخل اسرائیل و سرزمینهای اشغالی از این پیروزی نمادین از آنجاست که به گفته ی محمود درویش آنان «به شدت تشنه ی پیروزی اند»
برگرفته از یادداشت ژیل پاریس، لوموند ۲۰ مه ۲۰۰۴
منتشر شده در آرش شماره ۸۷
