|
ادامهء اعتصاب غذای زندانيان سياسی فلسطينی در اسرائيل
بيش از ۴۰۰۰ نفر در اعتصاب غذای خشک!
اعتصاب غذای زندانيان فلسطينی در زندان های اسرائيل که در اعتراض
به شرايط غير انسانی، از جمله شکنجهء »قانونی«
زندانيان، از روز ۱۵ اوت ۲۰۰۴ آغاز گشته با
شرکت نيمی از کل زندانيان که شمارشان به ۸۰۰۰ می رسد ادامه
دارد. بسياری از اين زندانيان قرار بوده در ۱۱ سال پيش،
طبق قراردادهای اسلو در سال ۱۹۹۳ آزاد شوند! مهمترين
خواست ها عبارت است از:
۱- کتک زدن به زندانيان در سلول ها و هنگام انتقال آنان به سلول
يا به زندان ديگر و نيز انداختن گاز اشک آور به درون سلول ها فوراَ
متوقف شود و نگهبانان با سلاح و دست بر ماشه وارد سلول ها نشوند.
۲- جستجوی کامل بدن هنگام ورود و خروج به سلول فوراً متوقف
گردد.
۳- زندان های انفرادی درازمدت که گاه به ماه ها يا سالها می رسد
فوراً متوقف گردد.
۴- مصادرهء پول زندانيان، ممنوعيت ملاقات، ادامهء نگه
داشتن آنان در سلول به جرم مثلاً سرود خواندن فوراً متوقف
شود.
۵- بيماران به نحوی شايسته و فوری مورد معاينه و معالجه قرار گيرند.
۶- زندانيان بتوانند با خانواده هاشان ملاقات داشته باشند.
جستجوی لباس و بدن ملاقات کنندگان متوقف شود و زندانيان هر دو هفته
يک بار بتوانند از ملاقات برخوردار شوند.
۷- زندانيان بتوانند با هم و نيز با ملاقات کنندگان ارتباط داشته
باشند. هم اکنون ديواری شيشه ای يا فلزی حايل وجود دارد که ارتباط
و گاه شنيدن صدا را غير ممکن می سازد.
۸- تغذيهء زندانيان بهبود يابد و با نيازهای پزشکی آنان تناسب داشته
باشد.
۹- از آنچه زندانيان از خانواده هاشان دريافت می دارند ليست برداری
شود و ديگر به سليقه و مزاج مأمورين زندان واگذار نگردد.
۱۰- کودکان زندانی از زندانيان بزرگسال سياسی يا عادی جدا نگهداری
شوند. اين اوضاع همه ناقض حقوق بين المللی ست.
در برابر چنين خواست هايی، دولت اسرائيل کوچکترين عقب نشينی از
خود نشان نمی دهد (لوموند ۲۶ اوت). تازه، پس
از قريب دو هفته اعتصاب غذا که گاه حتی آب و نمک هم از زندانيان
دريغ کرده اند، و در نتيجهء فشارافکار عمومی و مقاومت زندانيان،
تنها در زندان اشکلون (عسقلان) با دو خواست: يکی
خودداری از جستجوی کامل بدن و ديگری امکان در آغوش گرفتن فرزندان
(برای آنان که حق ملاقات دارند) موافقت شده و مذاکره ادامه
دارد. موضع دولت اسرائيل همچنان همان موضع وقيحانه ای ست که وزير
امنيت داخلی گفته بود: »آنقدر اعتصاب کنند که بميرند!«.
بايد کوشيد تا عدم توجه به خواست های اعتصاب غذا کنندگان باعث
تکرار فاجعهء مرگ زندانيان نشود. از جمله نمونه های مشهور چنين
جنايتی، يکی مرگ مبارز معروف ايرلندی، بابی ساندز،
در زندان دولت انگليس در اوايل دههء ۱۹۸۰ است و ديگری مرگ
دهها تن از زندانيان چپگرای ترک در زندانهای ترکيه در ۲۰۰۲
که به ويژه مورد اخير اعتراض چندانی هم در پی نداشت (رک.
به لوموند ديپلوماتيک فوريه ۲۰۰۲ و سايت انديشه و پيکار:
مقالهء اعتصاب غذای مرگبار در زندانهای ترکيه نوشتهء
نديم گورسل).
ادامهء اعتصاب غذای زندانيان فلسطينی موج پشتيبانی وسيعی برانگيخته
است و کميته های پشتيبانی متعدد چه در فلسطين و چه در خارج (از
جمله در فرانسه) تشکيل شده است.
لوموند (۲۷ اوت) با مادران و پدران چند زندانی گفتگو کرده
است. برخی از آنان گفته اند بيش از دو سال است که نتوانسته اند
با فرزندشان تماس بگيرند. برخی ديگر هم گفته اند که تنها در
روزهای محاکمه توانسته اند فرزندشان را از دور، لحظاتی ببينند.
بگذريم که برخی از وکلای زندانيان از موکلان خود خبر ندارند
آرون گاندی، نوهء مهاتما گاندی به دعوت انجمنی که در مخالفت با
کشيدن ديوارِ جداسازی (»ديوار ننگ«) تشکيل شده است،
روز ۲۵ اوت به سرزمين های اشغالی وارد شد. وی در دوازدهمين
روز اعتصاب غذا اعلام کرد که روز جمعه ۲۷ اوت »در
همبستگی با زندانيان فلسطينی« روزه خواهد گرفت و از »همهء
طرفداران صلح« در جهان خواست که آنها نيز چنين کنند.
در پاريس قريب پنجاه انجمن و حزب که از آرمان عادلانهء فلسطين جانبداری
می کنند تجمع ها و موضع گيری های متعددی داشته اند. روز دوشنبه
۳۰ اوت با حضور برخی از شخصيت های اجتماعی دموکراتيک و سياسی چپ
و سبزها تجمعی در
La fontaine des innocents
واقع در مرکز پاريس، از ساعت ۵ تا ۸ بعد از
ظهر تشکيل می شود و روز ۴ سپتامبر قرار است تجمعی بزرگتر در
ميدان باستيل در ساعت سه و نيم بعد از ظهر برگزار گردد.
برای اطلاع بيشتر می توان به سايت
www.europalestine.com
مراجعه کرد.
(تنظيم خبر برای انديشه و پيکار ۳۰ اوت ۲۰۰۴)
|
