از زیاد مدوخ در غزه-۱۸ ژوئن ۲۰۲۵
در آستانه‌ی تاریخ، زمان توقف می‌کند
و به اشک‌های کودکی غمگین گوش می‌دهد
که ناتوان از تحمل این همه مصیبت،
از اعماق ویرانه‌ها فریاد می‌زند
این زخمی است که هرگز آرام نمی‌گیرد
پرسه‌زنان، در جستجو میان ترکش‌ها و مرگ،
گرسنه، به هوای نانی که آن‌سوی مرز در انتظار است
و گویی از دهان گلوله‌ها شیر می‌چکد
نبضش باز بر دیوار خاموش می‌نویسد
.. ولی انقلابهای پرولتری ... مدام از خود انتقاد می کنند، پی در پی حرکت خود را متوقف می سازند و به آنچه که انجام یافته به نظر می رسد باز می گردند تا بار دیگر آن را از سر بگیرند، خصلت نیم بند و جوانب ضعف و فقر تلاشهای اولیه خود را بی رحمانه به باد استهزا می گیرند، دشمن خود را گویی فقط برای آن بر زمین می کوبند که از زمین نیروی تازه بگیرد و بار دیگر غول آسا علیه آنها قد برافرازد... مارکس، هجدهم برومر
