به یاد صمد و به مناسبت سالروز تولد او...

نویسنده: - يكشنبه ، ۲ تیر ۱۳۹۸؛ ۲۳ ژوئن ۲۰۱۹

منتشر شد:

به یاد صمد و به مناسبت سالروز تولد او...

ماهی سیاه کوچولو

اثر صمد بهرنگی

انتشارات یونانی کورسال در همکاری با  اندیشه و پیکار برای نخستین بار کتاب ماهی سیاه کوچولو را به صورت دو زبانه ( فارسی و یونانی) منتشر کرده‌اند.

بهاء: معادل هشت یورو به علاوه مخارج پست

​ساعی چگونه «مناسک حج اول ماه مه» را بجا آورده است؟

نویسنده: بهروز فرهیخته پنجشنبه ، ۹ خرداد ۱۳۹۸؛ ۳۰ مه ۲۰۱۹


در روزهای گذشته در نقد مقاله‌ای از رفیق‌مان حبیب ساعی ( "مناسک حج اول مه...") در سایت اندیشه و پیکار، دو متن انتقادی در سایت آذرخش منتشر شده است. جمع اندیشه و پیکار از این برخورد استقبال کرده، آنها را عیناً منتشر می‌کند  تا خوانندگان بتوانند در یک جا به خود مقاله و نقد آن دسترسی یابند. به امید آنکه درک مباحث مطروحه سهل تر گردد.


(اندیشه و پیکار)

​ساعی چگونه «مناسک حج اول ماه مه» را بجا آورده است؟!
ریشه های نظری و سیاسی مواضع ساعی
بهروز فرهیخته
خرداد ۱٣٩۸

حبیب ساعی به بهانۀ اول ماه مه مقاله ای زیر عنوان «مناسک حج اول ماه مه را بجا بیاوریم! (قُربةً إلى البرولتاریا(» نوشته است. او ابتدا مقدماتی سئوال برانگیز طرح می کند و سپس با طرح این مقدمات وارد بحث اصلی خود می شود. این بحث اصلی ارائۀ برخی مباحث تئوریک است، که آنها را پایۀ مواضع خود در برخورد به اول ماه مه قرار داده است. این مواضع نتیجه گیری نهایی این مقاله است. ما نقد این مقاله را به همین طریق دنبال می کنیم و در پایان بررسی خود از این مقاله به عنوانی که او برای مقالۀ خود برگزیده است به عنوان نتیجه گیری نقد، می پردازیم.
ما می کوشیم به ریشه های نظری و سیاسی این برخوردها و موضع گیری ها – براساس توضیحات یا اشارات خود ساعی در نوشته اش – بپردازیم. در ضمن به نظر می رسد که هدف خود او نیز بیشتر بیان دیدگاه هایش دربارۀ جنبش کارگری، تشکل سیاسی و تشکل اقتصادی – اجتماعی طبقۀ کارگر (اصطلاحی که به غلط «تشکل صنفی» طبقۀ کارگر نامیده می شود) و نقد دیدگاه ها و عملکرد جریان هائی است که ساعی با طنز – و بهتر بگوئیم با تحقیر و نفرت –«فعالان، فعالین و فعالون کارگری» می نامد، بوده است. او شرکت یا دعوت به شرکت در تظاهرات اول ماه مه امسال را – که با نیش زبان ایضا آلوده به نفرت، نخوت و تحقیرش «مناسک حج اول ماه مه» نامیده – بهانه ای برای تکرار نقدها و حملاتش به فراخوان های وحدت و تشکل قرار داده است. ساعی به طور خاص به اول ماه مه نمی پردازد ما هم در این نقد این کار را نمی کنیم و تنها یک رشته محورهای نظری و سیاسی مقالۀ ساعی را مورد بررسی  قرار می دهیم. ما بعد از برخورد به مقدمات او به مهم ترین محورهای نظری و سیاسی مقالۀ ساعی که در زیر آنها را برحسب مسایلی که خود ساعی مطرح کرده است عنوان می دهیم و آنها را نقد می کنیم.از دید ما این محورها چنین هستند:

نفی ضرورت تئوری و تشکیلات و نفی امکان وحدت کارگران: پیام حبیب ساعی در مقالۀ «مناسک حج اول ماه مه ...»

نویسنده: بهزاد مالکی پنجشنبه ، ۹ خرداد ۱۳۹۸؛ ۳۰ مه ۲۰۱۹


در روزهای گذشته در نقد مقاله‌ای از رفیق‌مان حبیب ساعی ( "مناسک حج اول مه...") در سایت اندیشه و پیکار، دو متن انتقادی در سایت آذرخش منتشر شده است. جمع اندیشه و پیکار از این برخورد استقبال کرده، آنها را عیناً منتشر می‌کند  تا خوانندگان بتوانند در یک جا به خود مقاله و نقد آن دسترسی یابند. به امید آنکه درک مباحث مطروحه سهل تر گردد.

(اندیشه و پیکار)

نفی ضرورت تئوری و تشکیلات و نفی امکان وحدت کارگران:
پیام حبیب ساعی در مقالۀ «مناسک حج اول ماه مه ...»

بهزاد مالکی – خرداد ۱۳۹۸

نوشتۀ ساعی («مناسک حج اول ماه مه را بجا بیاوریم!» گذشته از لحنی تحقیرآمیز با چاشنی تنفر و اشتباهات تاریخی که برای ساختن پشتوانه نظراتش بکار گرفته شده دارای دو محور انحرافی است که می توان از ورای آسمان و ریسمان بافی هایش استخراج کرد.

تنها یک اتفاق ساده

نویسنده: آذرنوش همتی جمعه ، ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۸؛ ۱۰ مه ۲۰۱۹

از یادداشت‌های یک رفیق:

تنها یک اتفاق ساده*

 ۵ مه  ۲۰۱۹

همشهری سرش را بالا گرفته و نگاهش در ان بالاها خیره مانده است. زاویه نگاهش را دنبال میکنم، به درخت کنار خیابان میرسم که جوانه زده و پرندگان بر شاخه هایش در پروازند. خورشید در لابلای انگشتان شاخه‌ها به رقص مشغول است. تلنگری به همشهری میزنم و می‌گویم: مشتی خیلی دور شدی. همشهری به خودش می‌اید و لبخندی می‌زند. ماجرای دیروز را برایش تعریف می‌کنم که سر کارمان مهمانی کباب براه انداخته بودند. رئیس از یک هفته قبل اعلام کرده بود که روز جمعه بساط منقل و کباب در حیاط شرکت برقرار است.

مناسک حج اول ماه مه را بجا بیاوریم! (قُربةً إلى البرولتاریا)

نویسنده: حبیب ساعی سه شنبه ، ۱۰ ارديبهشت ۱۳۹۸؛ ۳۰ آوریل ۲۰۱۹

امسال، اول مه ۲۰۱۹ هم‌زمان با چهلمین سالگرد قیام ۱۳۵۷ برگزار می‌شود و از آنجا که چپ خارج‌نشین ما، از خلال پروازهای ذهنی مکرر خود میان شیکاگو و هفت تپه، یدِ طولایی در به‌هم بافتن آسمان‌ و‌ ریسمان پیدا کرده است، بی‌تردید یک‌بار دیگر این فرصت غیر‌استثنایی و سنتی را مغتنم شمرده و این روز پر افتخار را به همۀ کسانی که زیر استثمار از فرط فقر و گرسنگی در عذاب‌اند تهنیت خواهد گفت. لابد چند صباحی است که رفقای مؤمن در حال جرح و تعدیل اعلامیۀ سال پیش و سال‌های قبل از آن هستند؛ چند واقعۀ امروزین مثل اعتصابات مکرر هفت تپه، شرکت واحد و فولاد اهواز را به سیلاب‌ها و فجایع و دست آخر به برجام و تحریم می‌چسبانند و مثل همیشه "زنده باد، مرده باد!" سرداده و در مدح ضرورتِ وحدت، شعارهای آتشین و مُطنطن می‌دهند.

ایکاش همۀ ما، فعالان، فعالین و فعالونی که در این روز در پاریس، بروکسل، شیکاگو، برلین و تورنتو... قدم‌زنان و شعار‌دهان راه‌‌پیمایی کرده و با بوق و کرنا ساندویچ‌های مِرگِز و هات‌داگ تناول می‌فرماییم، تلاش می‌کردیم مفهوم واقعی شعار «کارگران جهان متحد شوید!» را در دورنمای تاریخی آن و در صیرورت مبارزۀ طبقاتی امروز درک کنیم.

شش ملاحظه در بارۀ انتخابات اخیر اسرائیل

نویسنده: میشل وارشاوسکی - ترجمه: سامان احمدزاده چهارشنبه ، ۲۸ فروردين ۱۳۹۸؛ ۱۷ آوریل ۲۰۱۹

یک: پیروزی روشنِ نتانیاهو
نتانیاهو نه تنها برندۀ این انتخابات شد بلکه حزب او، لیکود، تعداد نمایندگان خود را در مجلس (کنست) جدید از ۳۰ به ۳۶ رساند، یعنی یک نماینده بیشتر از لیست رؤسای نیروهای دفاعی اسرائیل (ای د اف) که "لیست آبی-سفید" نامیده می‌شود. این پیروزی چشم‌گیر با جذب آرای دیگر گروه‌های راست افراطی ممکن شد، به‌طوری‌که لیست وزیر سابق آموزش‌و‌پرورش او "نفتالی بِنِت"و وزیر سابق دادگستری "آیلت شاکد" (راست جدید).هیچ‌کدام موفق نشدند حتی حداقل رأی لازم برای ورود به کنست را به دست آورند. پس دیدیم که استراتژی کارزار انتخاباتی نتانیاهو که آن‌را حول شخص خود سازمان داده بود، ("یا من یا چپ") برای او بسیار کارآمد افتاد.

تقدیم به کارگران نیشکر هفت تپه و کارگران فولاد اهواز: مصاحبه با ماتیلدا و الویرا، دو کارگر کارخانه‌ی خودگردانِ "پوشاک‌ بروکمن"

نویسنده: بهرام قدیمی، امین حصوری جمعه ، ۱۷ اسفند ۱۳۹۷؛ ۰۸ مارس ۲۰۱۹

گفت و گوهایی با کارگران کارخانه‌های اشغال‌شده و

مبارزان دیگر جنبش‌های اجتماعی در آرژانتین

بخش چهارم:
کارخانه‌ی اشغال‌شده‌ی پوشاک بروکمن

بهرام قدیمی، امین حصوری
اسفند ۱۳۹۷
توضیح مختصری درباره‌ی تعاونی پوشاک‌ بروکمن:‌
کارخانه‌ی پوشاک‌ بروکمن یکی از کارخانه‌های اشغال‌شده‌ و خودگردان در قلب بوئنوس‌آیرس است که به‌دلیل سوابق مبارزاتی‌اش شهرت دارد. شرح فشرده‌ای از روند اشغال و خودگردانی این کارخانه پس از ورشکستگی نهاییِ آن را از زبان یوری فرناندز نماینده‌ی کارگران بروکمن بشنویم: «بحران کارخانه از سال ۹۶ آغاز شد و در سال ۲۰۰۰ بسيار شدت پيدا کرد. در ماه نوامبر همین سال ما از اوضاع کارخانه با خبر شديم. کارخانه مقروض بود و اوضاع داشت به جایی می‌کشيد که آن‌را به طلبکاران واگذار کنند.
 در آن زمان کارخانه را برای ۱۵ روز تعطيل کردند. بعد صاحب جديدی پيدا کرد و کارخانه را دوباره گشودند. در سال ۲۰۰۱ متأسفانه شرايط ديگر به هيچ وجه مناسب نبود، بسياری را اخراج کرده بودند. کارخانه بين ماه‌های ژوئن و ژوئيه ۲۰۰۱ به‌لحاظ اقتصادی سقوط کرد. قبل از آن هم شرکتْ حقوق‌مان را نمی‌پرداخت و به ما مقروض بود؛ عيدی و حق فرزند و سایر مزايای اجتماعی هم دیگر وجود نداشت. ۱۱۵ کارگر بوديم که همچنان تا ۱۸ دسامبر کار می کرديم.

جلیقه ‌زردها: محله‌های حومه هم در جنبش حضور دارند

نویسنده: لوسی دلاپورت و ماتیلد گوآنک - ترجمه سامان احمدزاده دوشنبه ، ۶ اسفند ۱۳۹۷؛ ۲۵ فوریه ۲۰۱۹

در این چند هفتۀ اخیر، جلیقه‌زردهای محله‌های مردمی پاریس و حومه با کمی تأخیر وارد جنبش شدند. آنها که تاکنون به شکلی محلی و مستقل حرکت خود را پیش می‌بردند در یک هم‌گرایی مبارزاتی با مسدود کردن بازار بزرگ رنژیس[۱] و نفوذ در کمپ آمازون[۲] به عملیات ضربتی دست زدند و نوعی جوشش و غلیان در آن بپا کردند.

چهارشنبه ساعت ۱۱ شب است؛ مولود ساراوی شیفت کار خود را در انبار شرکت ژئودیس[۳] که شاخه‌ای از شرکت راه‌آهنِ فرانسه محسوب می‌شود آغاز می‌کند. او وقتی از چندین عملیاتی سخن می‌گوید که همراه جلیقه‌زردها در آن شرکت کرده، می‌بینی صدای این نمایندۀ سندیکای س. ژ. ت. ناگهان به لرزه می‌افتد، خستگی تلمبار‌شده و حساسیت در صدایش موج می‌زند. او تعریف می‌کند که چگونه همین امروز صبح در شهر آرژانتوی[۴] واقع در حومۀ پاریس در یک راهپیماییِ حمایت از یک لوله‌کشِ جوانِ منطقۀ وال‌دو‌مارن[۵] که در تظاهرات جلیقه‌زردها در ۹ فوریه دستش مورد ضرب یک نارنجک پلیس قرار گرفته و قطع‌شده، شرکت کرده بود. شب قبلش هم، در تجمعی در کمپ آمازون و در عملیاتی که در مقابل انبار ژئودیس برگزار شده بود شرکت داشته.

علیه جمهوری اسلامی، زنده باد پیکار توده‌ها!

نویسنده: بهروز جلیلیان پنجشنبه ، ۲ اسفند ۱۳۹۷؛ ۲۱ فوریه ۲۰۱۹

کارنامه سرکوب‌ها و شکست‌ها، مبارزات و مقاومت‌ها

''... کل مسیر به سوی سوسیالیسم – تا جایی‌که به مبارزه انقلابی مربوط است تا به امروز- از شکست‌های مهیب، سنگفرش شده و نه هیچ چیز دیگری. با وجود این و همزمان، تاریخ بی‌وقفه، گام به گام، به سوی پیروزی نهایی پیش می‌رود. بدون آن ''شکست‌ها'' ما کجا می‌بودیم؟ شکست‌هایی که تجربۀ تاریخی، دریافت، قدرت و آرمانخواهی‌مان را از آنها بیرون می‌کشیم؟ امروز، که به سوی نبرد نهایی در جنگ طبقاتی پرولتری پیش می‌رویم. ما دقیقاً بر روی سنگ‌بنای همین شکست‌ها ایستاده‌ایم؛ و بدون آنها هیچ‌کاری نمی‌توانیم انجام دهیم، چرا که هر کدام‌شان در قدرت و دریافت ما نقش دارند...''
روزا لوکزامبورگ١، از آخرین نوشته در ۱۴ ژانویه ۱۹۱۹ با عنوان ''نظم در برلین برقرار است''

تقدیم به کارگران نیشکر هفت تپه و کارگران فولاد اهواز: مصاحبه با لوئیس کونس (نماینده‌ی کارگران کارخانه‌ی خودگردانِ سرامیکِ نئوکن)

نویسنده: بهرام قدیمی، امین حصوری پنجشنبه ، ۱۱ بهمن ۱۳۹۷؛ ۳۱ ژانویه ۲۰۱۹

گفتگوهایی با کارگران کارخانه‌های اشغال‌شده و

مبارزان دیگر جنبش‌های اجتماعی در آرژانتین

بخش سوم:

کارخانه‌‌ی اشغال‌شده‌ی سرامیک نئوکن 

بهمن ۱۳۹۷

توضیح مختصری درباره‌ی کارخانه‌ی سرامیک نئوکن:‌

کارخانه‌ی سرامیک نئوکن سال ۱۹۷۸، در دوران حکومت نظامیان (۱۹۷۶ تا ۱۹۸۳) تأسیس شد. در سال ۲۰۰۹ زمانی که تشدید بحران مالی و افزایش بدهی‌های کارخانه ادامه‌ی تولید را به تعلیق درآورده بود، این کارخانه هم مشمول تمهید قانونیِ «ورشکستگی پیش‌گیرانه» شد.

مصاحبه یک جلیقه زرد با خویشتن

نویسنده: سامان احمدزاده جمعه ، ۲۸ دی ۱۳۹۷؛ ۱۸ ژانویه ۲۰۱۹

مصاحبه زیر، مطلبی است که یکی از رفقای دست اندرکار در جنبش جلیقه زردها، بر اساس جمع آوری مطالبی که به وفور در تظاهرات و گردهمایی‌ها شنیده می‌شود تهیه و آن‌ها را بصورت این «مصاحبه» ارائه ​کرده‌است.

خبرنگار: سلام و تشکر از اینکه دعوتم را پذیرفتید، خصوصاً در جو کنونی، چون ظاهراً شما اطمینان چندانی به رسانه‌ها ندارید.

جلیقه زرد: سلام. اولاً من دعوت شما را صرفاً به این خاطر پذیرفتم چون گفتید پول ناهارم را می‌دهید، ثانیاً در مورد اطمینان به رسانه‌ها، حرف شما کاملاً درست است، ولی باید از خود بپرسید چرا؟

تقدیم به کارگران نیشکر هفت تپه و کارگران فولاد اهواز: مصاحبه با کارگران کارخانه‌‌ی اشغال‌شده‌ی زَنون

نویسنده: بهرام قدیمی، امین حصوری يكشنبه ، ۲ دی ۱۳۹۷؛ ۲۳ دسامبر ۲۰۱۸

گفت‌وگوهایی با کارگران کارخانه‌های اشغال‌شده و
مبارزان دیگر جنبش‌های اجتماعی در آرژانتین

بخش دوم:
مصاحبه با کارگران کارخانه‌‌ی اشغال‌شده‌ی زَنون

توضیح مختصری درباره‌ي کارخانه‌ی اشغال‌شده‌ و خودگردانِ زَنون
سرامیک‌سازی زَنون از سال‌ها پیش به یکی از نمادهای مبارزات کارگران آرژانتین برای اشغال و خودگردانی کارخانه‌ها بدل شده است و همزمان نمادی است از مبارزات خلاق و پرشور کارگران درمقابل فقر تحمیلی و بیکارسازی نظام‌مند در آمریکای لاتین، که تداوم مقاومت کارگران و جستجوی امکانات نو برای بسط مبارزه‌ی طبقاتی را تداعی می‌کند. طی سال‌های اخیر، درباره‌ی جنبش اشغال کارخانه‌ها در آرژانتین، به‌طور عام، و مشخصاً درباره‌ی پیکار کارگران زنون ادبیات زیادی تولید شده است. در همین زمینه، چندین فیلم‌ مستند هم ساخته شده‌اند، از جمله مستند نسبتاً معروفی با عنوان «تسخیر^١» (۲۰۰۴، ساخته‌ی نائومی کلاین و آوی لویسی) و شاید مهم‌تر از آن، مستندی به‌نام «قلب کارخانه^٢» (۲۰۰۸، ساخته‌ی ویرنا مولینا و ارنستو آردیتو).

زردی من از تو، سرخی تو از من (گزارشی از جنبش "جلیقه زردها" در فرانسه)

نویسنده: حبیب ساعی پنجشنبه ، ۲۲ آذر ۱۳۹۷؛ ۱۳ دسامبر ۲۰۱۸

در ابتدا دشوار بود که اخبار مربوط به این جنبش اعتراضی را شنید و به درستی آن را فهمید و اصلاً به زحمت‌کشان اندیشید، چرا که صدای اعتراض کامیون‌داران و کارفرمایان کوچک و جیغ و فریادهای آنان به شدت بوی گازوئیل و غرولندهای "طبقۀ متوسط" را می داد.

اما وقتی گُردانی از پلیس‌های ضدشورش زیر رگبار سنگفرش‌های "زیباترین خیابان جهان" در مقابل توریستهای ژاپنی حیران و وحشت‌زده، دُم‌شان را روی کول‌شان می‌گذارند و بُزدلانه فرار می‌کنند؛ وقتی با دو چشم می‌بینی که چطور زردپوشان نقابدار، آنان را زیر مشت و لگد گرفته‌اند؛ وقتی می‌شنوی «نمایندگانی» که دولت برای مذاکره احضار کرده، از طرف دیگران به مرگ تهدید شده و در نتیجه نخست‌وزیر را قال گذاشته‌اند؛ وقتی نمایندگان پارلمان تهدید به مرگ می‌شوند و مقرهای آنها در شهرستان‌ها مورد حمله قرار می گیرد؛^۱ وقتی لیست درخواست‌ها که نه، الزامات، سر به فلک می‌کشد، به خودت می‌گویی در این جنبش چیزی به سمت پایین، رو به طبقات تحتانی سُر خورده است. انگار جلیقه‌های زرد به سرخی می‌گرایند.

تقدیم به کارگران نیشکر هفت تپه و کارگران فولاد اهواز: مصاحبه با یکی از کارگران کارخانه اشغال شده ویومه در یونان

نویسنده: بنیامین الوندی چهارشنبه ، ۱۴ آذر ۱۳۹۷؛ ۰۵ دسامبر ۲۰۱۸

تجربه اشغال کارخانه در یونان

مختصری درباره کارخانه ویومه. Α.Ε. VΙΟME

کارخانه "ویومه"، متعلق به خانواده فیلیپو١، در منطقه صنعتی/ تجاری شرق سالونیک٢ واقع شده است با ۱۳۶ هکتار مساحت.
 این کارخانه، وابسته به شرکت فیلکِرام جانسون، در سال ۱۹۸۲ با هدف تولید مصالح ساختمانی تأسیس شد و با ۷۰ کارگر در بخش تولید و مدیریت، حدود ۱۵۰ تن در هر هشت ساعت تولید داشته و این مقدار تا سال ۲۰۰۹ بیشتر هم شد.

تقدیم به کارگران نیشکر هفت‌تپه و فولاد اهواز: گفت‌وگوهایی با کارگران کارخانه‌های اشغال‌شده و مبارزان دیگر جنبش‌های اجتماعی در آرژانتین

نویسنده: بهرام قدیمی، امین حصوری يكشنبه ، ۱۱ آذر ۱۳۹۷؛ ۰۲ دسامبر ۲۰۱۸

بخش اول:

کارخانه‌ی اشغال‌شده‌ی ایمپا

توضیحی درباره‌ی این مجموعه

«ره‌نورد! راهی وجود ندارد؛ راه با رفتن ساخته می‌شود[۱].» (آنتونیو ماچادو)

در سال ۲۰۰۵ یک رشته مصاحبه با جنبش‌های آمریکای لاتین انجام شد؛ هدف این کار، آشنایی با جنبش دادخواهی بازماندگان دولت نظامیان و مهم‌تر از آن با تجربیات مبارزات کارگری آن کشور در شرایط خاص‌شان بود؛ یعنی به‌ویژه آشنایی با جنبش کارخانه‌های بازپس‌گرفته‌شده (جنبش اشغال کارخانه‌ها) و کنترل کارگری، که از اواخر دهه‌ی ۱۹۹۰در آن کشور به‌وقوع پیوسته[۲] و پس از سال ۲۰۰۰ رشد چشم‌گیری یافته بود.

دعوت به شركت در مراسم بیست و پنجمین سالگرد قیام زاپاتیستى و یک همایش شبكه‌ها

نویسنده: ارتش زاپاتیستى آزادیبخش ملى سه شنبه ، ۲۹ آبان ۱۳۹۷؛ ۲۰ نوامبر ۲۰۱۸

مكزیك
١٧ نوامبر ٢٠١٨

خطاب به افراد، گروه‌ها، تشكل‌ها و سازمان‌هاى شبكه‌هاى همیارى با مجمع بومى دولت، به شبكه‌هاى مقاومت و شورش، یا هرچه كه اسمشان باشد: به کسانی که در سطح ملی و بین‌المللی به ششمین بیانیه از جنگل لاکندونا پیوسته‌اند:

عطف به اینكه:
سپیده دم است.

عطف به اینكه:
هوا سرد است.

عطف به اینكه:

در قعر این حفرۀ زمان كه در آن نه روز است و نه شب،  نه درونی هست و نه برون، نه سایه و نه نور، خواب از چشمانت پریده‌است،

مصاحبه با دانشجویان دانش‌سرای تربیت معلم ایوتسیناپا (ایسیدرو بورگوز)

نویسنده: پریسا نصرآبادی، بهرام قدیمی، گلناز خواجوی، پردیس رحمانفرد، فرامرز خوش‌کلام چهارشنبه ، ۱۶ آبان ۱۳۹۷؛ ۰۷ نوامبر ۲۰۱۸

در روزهای ۲۶ و ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۴، عده‌ای از دانشجویان دانش‌سرای تربیت معلم ایسیدرو بورگوزِ^۱ که به منظور جمع‌آوریِ کمک مالی به آکسیونی رفته بودند، در راه بازگشت اتوبوس‌های‌شان مورد حمله قرار می‌گیرد و شش نفر، که دو نفر از آنان دانشجویان دانش‌سرای تربیت معلم بودند، به قتل می‌رسند. ۴۳ نفر را هم پلیس با خود می‌برد و از قرار معلوم به نیروهای شبه‌نظامی وابسته به باندهای موادمخدر تحویل می‌دهد. از آن‌روز تا به حال دیگر از این دانشجویان خبری نیست.
ایالت گرررو همیشه دارای جنبش‌های اعتراضی بوده است. به‌خصوص مبارزات دهقانان و بومیان برای بهبود اوضاع و علیه شرکت‌های چند-ملیتی معدن. ولی در همه‌ی این جنبش‌ها به نوعی معلمان روستایی شرکت داشته‌اند. معلم روستایی یک معلم عادی نیست. او کسی‌ست که با درد و رنج زحمت‌کشان و بومیان با گوشت و پوست خود آشناست. در دوران ریاست جمهوری لاسارو کاردناس (از ۱۹۳۴ تا ۱۹۴۰، او در سال ۱۹۳۸ نفت را ملی کرد) مدارس تربیت معلم روستایی تشکیل شد. کاردناس در مبارزه برای سوادآموزی شیوه‌ای را برگزید که پیش از آن در بولیوی وجود داشت: ایجاد مدارسی که در آن فرزندان روستاییان آموزش ببینند و به‌عنوان معلم به روستاهای خود بازگردند. با چنین پرو‌ژه‌ای دانش‌سراهای تربیت معلم روستایی تشکیل می‌شوند. این امر به این معنی‌ست که دانشجو قبل از ورود به این دانش‌سرا نیز با ستم طبقاتی آشناست.

(گفتگو با یکی از فعالین زاپاتیست) ”وقتی خشم تبدیل به آگاهی شود، همه‌ی برنامه‌ها عقب مانده‌اند!“​

نویسنده: پریسا نصرآبادی، بهرام قدیمی، گلناز خواجوی، پردیس رحمانفرد، فرامرز خوش‌کلام پنجشنبه ، ۱۹ مهر ۱۳۹۷؛ ۱۱ اکتبر ۲۰۱۸

درباره‌ی شرکت کنگره‌ی ملی بومیان در انتخابات ریاست جمهوری مکزیک در سال  ۲۰۱۸

س: پرسش اصلی ما درباره‌ی کارزار انتخاباتی زاپاتیست‌هاست. ممکن است درباره‌ی این کارزار برای ما توضیح بدهید؟
پاسخ: قبل از هر چیز باید این را از سرتان بیرون کنید که این کارزار یک کارزار انتخاباتی است. این یک کارزار سیاسی‌ست برای بازسازی کنگره‌ی ملی بومیان. به عبارتی برای تقویت یک جمع بومی در سراسر کشور است و با استفاده از این بازسازی تلاش داریم به قلب بورژوازی دست برده و به آن ضربه بزنیم. به مردم بگوییم انتخابات دردی را دوا نمی‌کند و این که آن‌ها حتی به ما اجازه نمی‌دهند با قوانین خودشان در آن شرکت کنیم.
طی این فرآیند می‌توانیم با خودمان صحبت کنیم و تشریح کنیم که در کشور چه می‌گذرد. امتداد این فرآیند بازسازی تشکیلاتی، به تشکیل یک شورای دولت بومی منتهی می شود.

مصاحبه با سرخیو رودریگز لاسکانو ، سردبیر نشریه "شورشگری" و از فعالین جنبش زاپاتیستی

نویسنده: پریسا نصرآبادی، بهرام قدیمی، گلناز خواجوی، پردیس رحمانفرد، فرامرز خوش‌کلام چهارشنبه ، ۱۱ مهر ۱۳۹۷؛ ۰۳ اکتبر ۲۰۱۸

Sergio Rodriguez Lascano, Revista Rebeldilla
سن کریستوبال، ۵ ژانویه ۲۰۱۷
ترجمه بهرام قدیمی

س: نظریه زاپاتیستها در برخورد به مسئله دولت چگونه است؟ وقتی زاپاتیستها از "شورای دولت خوب" صحبت میکنند، منظورشان چیست؟ این دولت، چه ساختاری دارد و با نظریات رایج از تئوری دولت تا چه حد می توان آن را توضیح داد؟
سرخیو رودریگز: میکوشم موضع زاپاتیستها را به روشنی توضیح بدهم؛ زیرا تعبیرهای مختلفی از زاپاتیسم وجود دارد که از نظر من تعبیرهای غلطی هم بین آنها هست، بخصوص نظر جان هالووی. طرح قضیه قدرت در زاپاتیسم موضوع با اهمیتی است. قضیه بر سر دو فاز مختلف است، اولین فاز نیاز به ویران کردن سلطه سرمایه‌داری است. اشتباه دیدگاه هالووی این است که فکر میکند قدرت برابر است با دولت یا حکومت. در حالیکه در استنباط رفقای زاپاتیست، قدرت به معنی سلطه‌ی اقتصادی و سیاسی - اجتماعی سرمایه‌داری است و بنابراین اولین قدم نابود کردن این سلطه است. چیزی که زاپاتیستها طرح میکنند یک لحظه‌ی تاریخی منحصر به فرد است، اما نه به معنی یک  لحظه در زمان بلکه روندی است که باید ساختمان آن قبل از به دست گرفتن ماشین دولتی شروع شده باشد. با چنین درکی ساختمان "شورای دولت خوب"، شکلی از قدرت دوگانه است. یعنی وقتی کسی وارد مناطق زاپاتیستی میشود، اولین چیزی که خواهد دید تابلوهایی است که می‌گوید: "در این منطقه دولت فدرال دستور نمیدهد بلکه خلق است که دستور میدهد".  در عین حال در آنجا مانند" منطقه‌ی آزاد شده" عمل نمی‌شود. زیرا تصور آنان این نیست که به تدریج مناطق بیشتری آزاد شوند تا دست آخر بتوان دژ را تماماً آزاد کرد، بلکه مسئله روند ساختمان روابط اجتماعی جدید است که با یکدیگر تفاوتهای زیادی خواهند داشت، زیرا خلق‌های مختلف با هم تفاوت دارند و فقط یک بخش آن ویژه مکزیک است.

تحولات اخیر فلسطین

نویسنده: سامان احمدزاده چهارشنبه ، ۲۸ شهریور ۱۳۹۷؛ ۱۹ سپتامبر ۲۰۱۸

در چند ماه اخیر شرایط زندگی فلسطینی ها رو به وخامت نهاده است . دولت نتانیاهو که می توان گفت دست راستی ترین دولتی‌ست که  از تاریخ پیدایش این کشور به قدرت رسیده، با انتخاب ترامپ، افسارگسیختگی‌اش دیگر حدی نمی‌شناسد و در این چند ماه شدیدتر نیز شده است.

دولت اسرائیل که همیشه خود را دموکراتیک ترین دولت خاورمیانه وانمود میکرد با تصویب قانون "دولت ملت یهود" این بار خصلت آپارتایدی دولتش را در قانون اساسی به ثبت رساند و اساساً امکان بوجود آمدن یک دولت واحد که در آن کلیه شهروندان از حقوقی برابر برخوردارباشند را منتفی کرد. در عین حال جایگاه زبان عربی را که تا کنون زبان دوم رسمی کشور محسوب می شد نفی کرد. این قانون در تاریخ ۱۹ ژوییه ۲۰۱۸ به تصویب نمایندگان رسید.