فراخوان "ساچمه های تبعیدی"

نویسنده: "ساچمه های تبعیدی" يكشنبه ، ۸ تیر ۱۳۹۹؛ ۲۸ ژوئن ۲۰۲۰

​

چندی پیش جمعی از رفقا، فراخوانی جهت سندیت بخشیدن به یکی دیگر از جنایات رژیم جمهوری اسلامی منتشر کردند. این جنایت در اولین سالگرد یورش به دانشگاه که "انقلاب فرهنگی" نامیده شد به وقوع پیوست. رژیم با پرتاب دو نارنجک به صف تظاهرات دانشجویان و دانش‌آموزان سازمان پیکار بیش از صد نفر را مجروح کرده و سه رفيق را به شهادت‌رساند.​
جمع ما با استقبال از این فراخوان و آرزوی موفقیت برای آن، به‌نوبۀ خود به بازنشر این فراخوان اقدام میکند.
جمع اندیشه و پیکار

فراخوان "ساچمه های تبعیدی"

در روز دوشنبه ٣١ فروردین ١٣٦٠ در تظاهرات اعتراضی سازماندهی شده توسط دانشجویان و دانش آموزان سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر (دال دال) در نخستین سالگرد سرکوب و خفقان ناشی از انقلاب فرهنگی رژیم، آذر مهرعلیان ۱۷ ساله، مژگان رضوانیان ۱۶ ساله و ایرج ترابی ۲۲ ساله در اثر پرتاب دو نارنجک دستی مملو از ساچمه‌های ساخت آلمان توسط چماقداران حزب‌اللهی رژیم جان خویش را از دست دادند. در این تهاجم ۱۹۰ نفر زخمی شدند و تعدادی از بازماندگان آن روز مجبور به تبعید گشته و ساچمه‌هایی که هنوز در بدن آنها جا خوش کرده است، به یار ناخواسته ابدی آنها تبدیل شد.

شرح‌حال شهدای سازمان پیکار -مجموعۀ دوم

نویسنده: جمع تنظيم و انتشار آرشيو سازمان پيكار در راه آزادى طبقۀ كارگر پنجشنبه ، ۲۹ خرداد ۱۳۹۹؛ ۱۸ ژوئن ۲۰۲۰

شرح‌حال شهدای سازمان پیکار- مجموعۀ دوم

شرح‌حال شهدای سازمان پیکار- مجموعۀ اول

نویسنده: جمع تنظيم و انتشار آرشيو سازمان پيكار در راه آزادى طبقۀ كارگر پنجشنبه ، ۱۵ خرداد ۱۳۹۹؛ ۰۴ ژوئن ۲۰۲۰

شرح‌حال شهدای سازمان پیکار- مجموعۀ اول

-مقدمه لیست شهدای سازمان پیکار

نویسنده: جمع اندیشه و پیکار پنجشنبه ، ۱۵ خرداد ۱۳۹۹؛ ۰۴ ژوئن ۲۰۲۰

سال‌ها پیش، در شهریور ۱۳۶۴ در کتاب "از آرمانی که می‌جوشد" مجموعه‌ای از یادنامه‌ها‌، وصیت‌نامه‌ها و همچنین عکس‌هایی از رفقای شهیدی که در چارچوب بخش مارکسیستی- لنینیستی سازمان مجاهدین خلق ایران و سازمان پیکار فعالیت داشتند، منتشر کرده‌ایم. اینک قصد داریم پس از جمع‌آوری اطلاعات جدید و رفع برخی کاستی‌ها، مجموعۀ کامل‌تری را به صورت یک کتاب در اختیار عموم قرار دهیم؛ برای تحقق این منظور از خانوده‌ها و نزدیکان این عزیزان، از دوستان و رفقای‌شان تقاضا داریم ما را در این مهم یاری دهند و در تصحیح و تکمیل لیست کنونی که یقیناً هنوز کمبودهای فراوانی دارد در کنار ما باشند.

ما به مرور بخش‌هایی از این لیست را بر روی سایت منتشر می‌کنیم تا پس از گرد آمدن بیشترین اطلاعات در پایان به شکل یک یادنامۀ پرافتخار به تاریخ جنبش کمونیستی سپرده شود. برای ما انتشار و تجلیل از خاطرۀ رفقای شهید، ادای دین و انجام مسئولیتی‌ست در برابر رفقای به خون خفته و خانواده‌های زجرکشیدۀ آنان!

در عین‌حال جا دارد از رفقایی یاد کنیم که سالیان دراز در دهلیزها، انفرادی‌ها، تابوت‌ها... شکنجه شدند، از زندانیان هم‌بندی که طعم آخرین وداع و بوسه را همواره با خود دارند، از آنانی که با گوش‌جان فریاد مقاومت‌ها را شنیده و سپس تیرها و تک‌تیرها را! رفقایی جان‌بدر برده با خاطراتی ​جانکاه.

راه‌شان پردوام باد!

جمع اندیشه و پیکار
۱۵ خرداد۱۳۹۹

آدرس تماس با ما:

آدرس ایمیل جهت جلوگیری از رباتهای هرزنامه محافظت شده اند، جهت مشاهده آنها شما نیاز به فعال ساختن جاوا اسكریپت دارید

مجموعۀ اولِ لیست شهدای سازمان پیکار

مجموعۀ دومِ لیست شهدای سازمان پیکار

بهاران خجسته باد!

نویسنده: سندیکای کارگران.نیشکر هفت تپه پنجشنبه ، ۲۹ اسفند ۱۳۹۸؛ ۱۹ مارس ۲۰۲۰

فرا رسیدن بهار سال ۱۳۹۹ بر شما مبارک باد

گزارشی از «دومین همایش بین‌المللی زنانی که پیکار می‌کنند»

نویسنده: فلیسیتاس ترویه يكشنبه ، ۱۸ اسفند ۱۳۹۸؛ ۰۸ مارس ۲۰۲۰

ارائه شده در گرد‌همایی «زنان جهان را تغییر می دهند»‌
سوم ماه مارس ۲۰۲۰
فرانکفورت
برگزارکننده: «گروه آمارا - زنان کُرد» و «زنان مدافع روژوا»  (فرانکفورت)

-  -  -  -  -  -  -  - 
در روزهای ۲۷ تا ۲۹ دسامبر ۲۰۱۹ در یکی از مناطق زاپاتیستی، «دومین همایش بین‌المللی زنانی که پیکار میکنند» برگزار شد. همانطور که می‌دانیم زاپاتیستها در ایالت چیاپاس [در مکزیک] مناطقی را تحت کنترل دارند که به شیوهای کاملاً خودمختار سازماندهی می‌شود و در آن هیچگونه دخالت دولت را نمیپذیرند؛ بنابراین زاپاتیستها مسئولیت ادارۀ امور را در این منطقه خود به‌دست گرفته‌اند، چه در زمیتۀ امنیت، آموزش، بهداشت، عدالت و چه تولید و غیره. آنها از مدتی پیش حتی پروژه‌هایی را که سازمان‌های غیر دولتی  NGOها راه انداخته و مدیریت می‌کنند هم نمی‌پذیرند.

توطئه‌ای جدید علیه خلق فلسطین!

نویسنده: سامان احمدزاده چهارشنبه ، ۹ بهمن ۱۳۹۸؛ ۲۹ ژانویه ۲۰۲۰

٢٩ ژانویه ۲۰۲۰

بار دیگر پرده بالا رفت و از پس آن نقشهٔ فجیع آمریکا و اسرائیل آشکار شد. دیروز بیست و هشتم ژانویه ۲۰٢٠ ترامپ بالاخره پس از سه سال "طرح قرن" خویش را اعلام کرد. این طرح در عمل و در نهایت چیزی از سرنوشت شوم خلق فلسطین عوض نخواهد کرد. هر بار می‌اندیشیم که دیگر به عمق فاجعه رسیده‌ایم؛ مگر از سیاهی بالاتر هم رنگی هست؟ این بار ترامپ و نتانیاهو دست به دست هم دادند تا تاریک‌تر از سیاهی را ابداع کنند. آنها این بار حتی جهت تشریفات هم که شده از نمایندگان رسمی فلسطین دعوتی به عمل نیاوردند؛ مگر برای از میان بردن یک خلق نظرشان را جویا می‌شوند؟ بماند که به‌هر‌حال از میان نمایندگان فلسطین هیچ‌یک هرگز تن به چنین خفتی نمی‌داد.

"فعالیت مبارزه"

نویسنده: نثار چهارشنبه ، ۲۵ دی ۱۳۹۸؛ ۱۵ ژانویه ۲۰۲۰

متنی که از یک رفیق در ایران به دست ما رسیده:

تکفیر مؤمنان (در پاسخ به آذرخش)

نویسنده: حبیب ساعی پنجشنبه ، ۱۱ مهر ۱۳۹۸؛ ۰۳ اکتبر ۲۰۱۹

​​

تکفیر مؤمنان

(در پاسخ به آذرخش)

"ما هرگز کاملاً با زمان حالِ‌مان معاصر نیستیم؛ تاریخ با چهرۀ پوشیده پیش‌می‌رود؛ در هر پرده با نقاب پردۀ قبل وارد می‌شود و ما هیچ چیز از نمایش‌نامه به یاد نمی‌آوریم؛ هر بار که پرده بالا می‌رود، باید نخ‌ها را دوباره به‌هم گِرِه زد. یقیناً خطا از تاریخ نیست بلکه از نگاه ماست که به حافظه و تصاویر فراگرفته‌شده آغشته است. ما وقتی می‌خواهیم به زمانِ حال نظر کنیم، گذشته‌‌‌‌ای را می‌بینیم که روی آن مُنَقَّش‌شده؛ حتی اگر این حال، یک انقلاب باشد."

"انقلاب در انقلاب؟" رژیس دُبْرِه

به مناسبت سالروز اعدام رفیق شهید محمد تقی شهرام

نویسنده: اندیشه و پیکار دوشنبه ، ۲۴ تیر ۱۳۹۸؛ ۱۵ ژوئیه ۲۰۱۹

اندیشه و پیکار به مناسبت سالروز اعدام رفیق شهید محمد تقی شهرام (۲ مرداد ۱۳۵۹ برابر با ۲۴ ژوئیه ۱۹۸۰)، با باز نشر دو روایت از فرار قهرمانانهء او، رفیق امیر حسین احمدیان و رفیق حسین عزتی کمره‌ای از زندان ساری همراه با برخی اسناد و مطالب دیگر یاد پر افتخار این رفیق را گرامی می‌دارد.
ژوئیه ۲۰۱۹

به یاد صمد و به مناسبت سالروز تولد او...

نویسنده: - يكشنبه ، ۲ تیر ۱۳۹۸؛ ۲۳ ژوئن ۲۰۱۹

منتشر شد:

به یاد صمد و به مناسبت سالروز تولد او...

ماهی سیاه کوچولو

اثر صمد بهرنگی

انتشارات یونانی کورسال در همکاری با  اندیشه و پیکار برای نخستین بار کتاب ماهی سیاه کوچولو را به صورت دو زبانه ( فارسی و یونانی) منتشر کرده‌اند.

بهاء: معادل هشت یورو به علاوه مخارج پست

​ساعی چگونه «مناسک حج اول ماه مه» را بجا آورده است؟

نویسنده: بهروز فرهیخته پنجشنبه ، ۹ خرداد ۱۳۹۸؛ ۳۰ مه ۲۰۱۹


در روزهای گذشته در نقد مقاله‌ای از رفیق‌مان حبیب ساعی ( "مناسک حج اول مه...") در سایت اندیشه و پیکار، دو متن انتقادی در سایت آذرخش منتشر شده است. جمع اندیشه و پیکار از این برخورد استقبال کرده، آنها را عیناً منتشر می‌کند  تا خوانندگان بتوانند در یک جا به خود مقاله و نقد آن دسترسی یابند. به امید آنکه درک مباحث مطروحه سهل تر گردد.


(اندیشه و پیکار)

​ساعی چگونه «مناسک حج اول ماه مه» را بجا آورده است؟!
ریشه های نظری و سیاسی مواضع ساعی
بهروز فرهیخته
خرداد ۱٣٩۸

حبیب ساعی به بهانۀ اول ماه مه مقاله ای زیر عنوان «مناسک حج اول ماه مه را بجا بیاوریم! (قُربةً إلى البرولتاریا(» نوشته است. او ابتدا مقدماتی سئوال برانگیز طرح می کند و سپس با طرح این مقدمات وارد بحث اصلی خود می شود. این بحث اصلی ارائۀ برخی مباحث تئوریک است، که آنها را پایۀ مواضع خود در برخورد به اول ماه مه قرار داده است. این مواضع نتیجه گیری نهایی این مقاله است. ما نقد این مقاله را به همین طریق دنبال می کنیم و در پایان بررسی خود از این مقاله به عنوانی که او برای مقالۀ خود برگزیده است به عنوان نتیجه گیری نقد، می پردازیم.
ما می کوشیم به ریشه های نظری و سیاسی این برخوردها و موضع گیری ها – براساس توضیحات یا اشارات خود ساعی در نوشته اش – بپردازیم. در ضمن به نظر می رسد که هدف خود او نیز بیشتر بیان دیدگاه هایش دربارۀ جنبش کارگری، تشکل سیاسی و تشکل اقتصادی – اجتماعی طبقۀ کارگر (اصطلاحی که به غلط «تشکل صنفی» طبقۀ کارگر نامیده می شود) و نقد دیدگاه ها و عملکرد جریان هائی است که ساعی با طنز – و بهتر بگوئیم با تحقیر و نفرت –«فعالان، فعالین و فعالون کارگری» می نامد، بوده است. او شرکت یا دعوت به شرکت در تظاهرات اول ماه مه امسال را – که با نیش زبان ایضا آلوده به نفرت، نخوت و تحقیرش «مناسک حج اول ماه مه» نامیده – بهانه ای برای تکرار نقدها و حملاتش به فراخوان های وحدت و تشکل قرار داده است. ساعی به طور خاص به اول ماه مه نمی پردازد ما هم در این نقد این کار را نمی کنیم و تنها یک رشته محورهای نظری و سیاسی مقالۀ ساعی را مورد بررسی  قرار می دهیم. ما بعد از برخورد به مقدمات او به مهم ترین محورهای نظری و سیاسی مقالۀ ساعی که در زیر آنها را برحسب مسایلی که خود ساعی مطرح کرده است عنوان می دهیم و آنها را نقد می کنیم.از دید ما این محورها چنین هستند:

نفی ضرورت تئوری و تشکیلات و نفی امکان وحدت کارگران: پیام حبیب ساعی در مقالۀ «مناسک حج اول ماه مه ...»

نویسنده: بهزاد مالکی پنجشنبه ، ۹ خرداد ۱۳۹۸؛ ۳۰ مه ۲۰۱۹


در روزهای گذشته در نقد مقاله‌ای از رفیق‌مان حبیب ساعی ( "مناسک حج اول مه...") در سایت اندیشه و پیکار، دو متن انتقادی در سایت آذرخش منتشر شده است. جمع اندیشه و پیکار از این برخورد استقبال کرده، آنها را عیناً منتشر می‌کند  تا خوانندگان بتوانند در یک جا به خود مقاله و نقد آن دسترسی یابند. به امید آنکه درک مباحث مطروحه سهل تر گردد.

(اندیشه و پیکار)

نفی ضرورت تئوری و تشکیلات و نفی امکان وحدت کارگران:
پیام حبیب ساعی در مقالۀ «مناسک حج اول ماه مه ...»

بهزاد مالکی – خرداد ۱۳۹۸

نوشتۀ ساعی («مناسک حج اول ماه مه را بجا بیاوریم!» گذشته از لحنی تحقیرآمیز با چاشنی تنفر و اشتباهات تاریخی که برای ساختن پشتوانه نظراتش بکار گرفته شده دارای دو محور انحرافی است که می توان از ورای آسمان و ریسمان بافی هایش استخراج کرد.

تنها یک اتفاق ساده

نویسنده: آذرنوش همتی جمعه ، ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۸؛ ۱۰ مه ۲۰۱۹

از یادداشت‌های یک رفیق:

تنها یک اتفاق ساده*

 ۵ مه  ۲۰۱۹

همشهری سرش را بالا گرفته و نگاهش در ان بالاها خیره مانده است. زاویه نگاهش را دنبال میکنم، به درخت کنار خیابان میرسم که جوانه زده و پرندگان بر شاخه هایش در پروازند. خورشید در لابلای انگشتان شاخه‌ها به رقص مشغول است. تلنگری به همشهری میزنم و می‌گویم: مشتی خیلی دور شدی. همشهری به خودش می‌اید و لبخندی می‌زند. ماجرای دیروز را برایش تعریف می‌کنم که سر کارمان مهمانی کباب براه انداخته بودند. رئیس از یک هفته قبل اعلام کرده بود که روز جمعه بساط منقل و کباب در حیاط شرکت برقرار است.

مناسک حج اول ماه مه را بجا بیاوریم! (قُربةً إلى البرولتاریا)

نویسنده: حبیب ساعی سه شنبه ، ۱۰ ارديبهشت ۱۳۹۸؛ ۳۰ آوریل ۲۰۱۹

امسال، اول مه ۲۰۱۹ هم‌زمان با چهلمین سالگرد قیام ۱۳۵۷ برگزار می‌شود و از آنجا که چپ خارج‌نشین ما، از خلال پروازهای ذهنی مکرر خود میان شیکاگو و هفت تپه، یدِ طولایی در به‌هم بافتن آسمان‌ و‌ ریسمان پیدا کرده است، بی‌تردید یک‌بار دیگر این فرصت غیر‌استثنایی و سنتی را مغتنم شمرده و این روز پر افتخار را به همۀ کسانی که زیر استثمار از فرط فقر و گرسنگی در عذاب‌اند تهنیت خواهد گفت. لابد چند صباحی است که رفقای مؤمن در حال جرح و تعدیل اعلامیۀ سال پیش و سال‌های قبل از آن هستند؛ چند واقعۀ امروزین مثل اعتصابات مکرر هفت تپه، شرکت واحد و فولاد اهواز را به سیلاب‌ها و فجایع و دست آخر به برجام و تحریم می‌چسبانند و مثل همیشه "زنده باد، مرده باد!" سرداده و در مدح ضرورتِ وحدت، شعارهای آتشین و مُطنطن می‌دهند.

ایکاش همۀ ما، فعالان، فعالین و فعالونی که در این روز در پاریس، بروکسل، شیکاگو، برلین و تورنتو... قدم‌زنان و شعار‌دهان راه‌‌پیمایی کرده و با بوق و کرنا ساندویچ‌های مِرگِز و هات‌داگ تناول می‌فرماییم، تلاش می‌کردیم مفهوم واقعی شعار «کارگران جهان متحد شوید!» را در دورنمای تاریخی آن و در صیرورت مبارزۀ طبقاتی امروز درک کنیم.

شش ملاحظه در بارۀ انتخابات اخیر اسرائیل

نویسنده: میشل وارشاوسکی - ترجمه: سامان احمدزاده چهارشنبه ، ۲۸ فروردين ۱۳۹۸؛ ۱۷ آوریل ۲۰۱۹

یک: پیروزی روشنِ نتانیاهو
نتانیاهو نه تنها برندۀ این انتخابات شد بلکه حزب او، لیکود، تعداد نمایندگان خود را در مجلس (کنست) جدید از ۳۰ به ۳۶ رساند، یعنی یک نماینده بیشتر از لیست رؤسای نیروهای دفاعی اسرائیل (ای د اف) که "لیست آبی-سفید" نامیده می‌شود. این پیروزی چشم‌گیر با جذب آرای دیگر گروه‌های راست افراطی ممکن شد، به‌طوری‌که لیست وزیر سابق آموزش‌و‌پرورش او "نفتالی بِنِت"و وزیر سابق دادگستری "آیلت شاکد" (راست جدید).هیچ‌کدام موفق نشدند حتی حداقل رأی لازم برای ورود به کنست را به دست آورند. پس دیدیم که استراتژی کارزار انتخاباتی نتانیاهو که آن‌را حول شخص خود سازمان داده بود، ("یا من یا چپ") برای او بسیار کارآمد افتاد.

تقدیم به کارگران نیشکر هفت تپه و کارگران فولاد اهواز: مصاحبه با ماتیلدا و الویرا، دو کارگر کارخانه‌ی خودگردانِ "پوشاک‌ بروکمن"

نویسنده: بهرام قدیمی، امین حصوری جمعه ، ۱۷ اسفند ۱۳۹۷؛ ۰۸ مارس ۲۰۱۹

گفت و گوهایی با کارگران کارخانه‌های اشغال‌شده و

مبارزان دیگر جنبش‌های اجتماعی در آرژانتین

بخش چهارم:
کارخانه‌ی اشغال‌شده‌ی پوشاک بروکمن

بهرام قدیمی، امین حصوری
اسفند ۱۳۹۷
توضیح مختصری درباره‌ی تعاونی پوشاک‌ بروکمن:‌
کارخانه‌ی پوشاک‌ بروکمن یکی از کارخانه‌های اشغال‌شده‌ و خودگردان در قلب بوئنوس‌آیرس است که به‌دلیل سوابق مبارزاتی‌اش شهرت دارد. شرح فشرده‌ای از روند اشغال و خودگردانی این کارخانه پس از ورشکستگی نهاییِ آن را از زبان یوری فرناندز نماینده‌ی کارگران بروکمن بشنویم: «بحران کارخانه از سال ۹۶ آغاز شد و در سال ۲۰۰۰ بسيار شدت پيدا کرد. در ماه نوامبر همین سال ما از اوضاع کارخانه با خبر شديم. کارخانه مقروض بود و اوضاع داشت به جایی می‌کشيد که آن‌را به طلبکاران واگذار کنند.
 در آن زمان کارخانه را برای ۱۵ روز تعطيل کردند. بعد صاحب جديدی پيدا کرد و کارخانه را دوباره گشودند. در سال ۲۰۰۱ متأسفانه شرايط ديگر به هيچ وجه مناسب نبود، بسياری را اخراج کرده بودند. کارخانه بين ماه‌های ژوئن و ژوئيه ۲۰۰۱ به‌لحاظ اقتصادی سقوط کرد. قبل از آن هم شرکتْ حقوق‌مان را نمی‌پرداخت و به ما مقروض بود؛ عيدی و حق فرزند و سایر مزايای اجتماعی هم دیگر وجود نداشت. ۱۱۵ کارگر بوديم که همچنان تا ۱۸ دسامبر کار می کرديم.

جلیقه ‌زردها: محله‌های حومه هم در جنبش حضور دارند

نویسنده: لوسی دلاپورت و ماتیلد گوآنک - ترجمه سامان احمدزاده دوشنبه ، ۶ اسفند ۱۳۹۷؛ ۲۵ فوریه ۲۰۱۹

در این چند هفتۀ اخیر، جلیقه‌زردهای محله‌های مردمی پاریس و حومه با کمی تأخیر وارد جنبش شدند. آنها که تاکنون به شکلی محلی و مستقل حرکت خود را پیش می‌بردند در یک هم‌گرایی مبارزاتی با مسدود کردن بازار بزرگ رنژیس[۱] و نفوذ در کمپ آمازون[۲] به عملیات ضربتی دست زدند و نوعی جوشش و غلیان در آن بپا کردند.

چهارشنبه ساعت ۱۱ شب است؛ مولود ساراوی شیفت کار خود را در انبار شرکت ژئودیس[۳] که شاخه‌ای از شرکت راه‌آهنِ فرانسه محسوب می‌شود آغاز می‌کند. او وقتی از چندین عملیاتی سخن می‌گوید که همراه جلیقه‌زردها در آن شرکت کرده، می‌بینی صدای این نمایندۀ سندیکای س. ژ. ت. ناگهان به لرزه می‌افتد، خستگی تلمبار‌شده و حساسیت در صدایش موج می‌زند. او تعریف می‌کند که چگونه همین امروز صبح در شهر آرژانتوی[۴] واقع در حومۀ پاریس در یک راهپیماییِ حمایت از یک لوله‌کشِ جوانِ منطقۀ وال‌دو‌مارن[۵] که در تظاهرات جلیقه‌زردها در ۹ فوریه دستش مورد ضرب یک نارنجک پلیس قرار گرفته و قطع‌شده، شرکت کرده بود. شب قبلش هم، در تجمعی در کمپ آمازون و در عملیاتی که در مقابل انبار ژئودیس برگزار شده بود شرکت داشته.

علیه جمهوری اسلامی، زنده باد پیکار توده‌ها!

نویسنده: بهروز جلیلیان پنجشنبه ، ۲ اسفند ۱۳۹۷؛ ۲۱ فوریه ۲۰۱۹

کارنامه سرکوب‌ها و شکست‌ها، مبارزات و مقاومت‌ها

''... کل مسیر به سوی سوسیالیسم – تا جایی‌که به مبارزه انقلابی مربوط است تا به امروز- از شکست‌های مهیب، سنگفرش شده و نه هیچ چیز دیگری. با وجود این و همزمان، تاریخ بی‌وقفه، گام به گام، به سوی پیروزی نهایی پیش می‌رود. بدون آن ''شکست‌ها'' ما کجا می‌بودیم؟ شکست‌هایی که تجربۀ تاریخی، دریافت، قدرت و آرمانخواهی‌مان را از آنها بیرون می‌کشیم؟ امروز، که به سوی نبرد نهایی در جنگ طبقاتی پرولتری پیش می‌رویم. ما دقیقاً بر روی سنگ‌بنای همین شکست‌ها ایستاده‌ایم؛ و بدون آنها هیچ‌کاری نمی‌توانیم انجام دهیم، چرا که هر کدام‌شان در قدرت و دریافت ما نقش دارند...''
روزا لوکزامبورگ١، از آخرین نوشته در ۱۴ ژانویه ۱۹۱۹ با عنوان ''نظم در برلین برقرار است''

تقدیم به کارگران نیشکر هفت تپه و کارگران فولاد اهواز: مصاحبه با لوئیس کونس (نماینده‌ی کارگران کارخانه‌ی خودگردانِ سرامیکِ نئوکن)

نویسنده: بهرام قدیمی، امین حصوری پنجشنبه ، ۱۱ بهمن ۱۳۹۷؛ ۳۱ ژانویه ۲۰۱۹

گفتگوهایی با کارگران کارخانه‌های اشغال‌شده و

مبارزان دیگر جنبش‌های اجتماعی در آرژانتین

بخش سوم:

کارخانه‌‌ی اشغال‌شده‌ی سرامیک نئوکن 

بهمن ۱۳۹۷

توضیح مختصری درباره‌ی کارخانه‌ی سرامیک نئوکن:‌

کارخانه‌ی سرامیک نئوکن سال ۱۹۷۸، در دوران حکومت نظامیان (۱۹۷۶ تا ۱۹۸۳) تأسیس شد. در سال ۲۰۰۹ زمانی که تشدید بحران مالی و افزایش بدهی‌های کارخانه ادامه‌ی تولید را به تعلیق درآورده بود، این کارخانه هم مشمول تمهید قانونیِ «ورشکستگی پیش‌گیرانه» شد.