اول ماه مه مُهر روز کارگر خورده است. هر روز اما، سرمایه داغ لعنت بر این طبقه می کوبد.
کارگر مطیع باید باشد و جان مایه هستی به سود تبدیل کند.
هر سخن را فراتر از این، پاسخ اخراج است و زندان و کشتار.
اخراج خبری ست عادی، "کارگر زندانی" نیز.
آیا کشتار کارگران هم عادی ست؟ مگر در خاتون آباد کرمان یا جنوب آفریقا و جای جای این دنیای فقر و نکبت جز این است؟
این بردۀ سود را مرگ هر لحظه در کمین است. در ریزش معدن یا کارگاه چون بنگلادش، در ساختمان سازی، در سنگبری، در کوره،  پای دستگاه پرس و...
کودک چشم به راه و گرسنه را چه کس خواهد گفت که آن دستان خسته نانی نخواهند آورد. زیرا به زنجیر اند یا خاک گور در مشت.
اول ماه مه فرا می رسد جویای نقد نو، اندیشه نو، گام های نو و استوار!  
اندیشه و پیکار اول ماه مه 2013
(با سپاس از دوستانی گرامی در آلمان که پوستر زیر را برای ما فرستاده اند.)