نوشته در دست، متن پياده شده گفتگويى است كه با تراب حق شناس، يكى از اولين اعضاى سازمان مجاهدين خلق ايران در پاريس صورت گرفته. گفتگو بيشتر پيرامون چگونگى بروز مبارزه چريكى در دهه چهل وپنجاه، و نيز تحول بى سابقه ايدئولوژيك سازمان مجاهدين در دهه پنجاه است تا شايد نسل دهه هشتاد و نود، با وجود حس بن بست سياسى ـ اجتماعى كه گريبانگير اوست، از تجربه مبارزات دو نسل قبل رهنمودى براى چگونگى ايجاد جايگاهى براى خود در دنياى مدرن امروز پيدا كند.

ترجمه تراب حق شناس
يادداشت:‬ هرچند سخن از چه گوارا مناسبت لازم ندارد، اما نهم اكتبر امسال ۴۵ سال از شهادت او مى گذرد. مقاله زير را كه خانم ژانت هابل به مناسبت سى امين سالگرد چه گوارا نوشته همان زمان ترجمه كرده بودم كه در مجله آرش منتشر شد و اكنون در بزرگداشت آن شخصيت انقلابى بى نظير به مبارزانى تقديم مى كنم كه در راه رهايى از امپرياليسم و سلطه سرمايه دارى خستگى نمى شناسند

پيرامون كتاب "سازمان مجاهدين خلق ايران نوشته حسين روحانى"
از انتشارات مركز اسناد انقلاب اسلامى، تهران ۱۳۸۴ 

نقد برنامۀ گوتا (۱)
ترجمۀ سهراب شباهنگ
فهرست مندرجات
۱ - يادداشت مترجم
۲- برنامۀ حزب كارگران سوسيال دموكرات [برنامۀ آيزناخ، ۸ اوت ۱۸۶۹]

ششمين كنگره بين المللى ماركس، سپتامبر ۲۰۱۰
نويسنده: ژانگ شوانگلى، دانشگاه فودان، شانگهاى، چين
ترجمه: گلزاد پاك
مقدمه : در باره سه معناى متفاوت اتوپى در چين امروز
در متن جامعه كنونى چين، مفهوم «اتوپى» داراى معانى پيچيده اى است كه همه آنها ارتباط نزديكى با درك چينى ها از ماركسيسم دارد. كوتاه سخن اينكه، دست كم سه معناى متفاوت از اتوپى در نزد چينى ها يافت ميشود.

ورشكستگى اقتصادى و برآمد جنبش كارگرى
شامگاه روز ۱۱ ژوئيه (۲۰ تير) ۱۵۰ هزار نفر به خيابان هاى مادريد آمدند تا به معدن كاران اسپانيا كه در راه پيمائى ۱۸ روزه و ۴۰۰ كيلومترى موسوم به «راه پيمائى سياه» از مناطق معدنى شمال اسپانيا، آستورياس، لئون، پالنسيا و آراگون تا ميدان مركزى مادريد شركت كرده بودند خوشامد بگويند.

* "انديشه هائى در باره فنا و فنا ناپذيرى" اثر فوئرباخ ، با مقدمه و ترجمه و يادداشت هاى كريستيان برنر و پيشگفتارى از آلكسيس فيلوننكو، از انتشارات لوسر  (Le Cerf) ،

در آستانه سالگرد سى و سى و يك خرداد و تشديد سركوب و قتل عام انقلابيون و كمونيست ها در دهه ۱۳۶۰،
با ياد آن جان هاى شيفتهء آزادى ـ برابرى كه در سياه چال هاى رژيم به خون در غلتيدند، و در ادامه مبارزه عليه رژيم جمهورى اسلامى، نوشته اى از نشريه پيكار را كه به مناسبت انتقال پيكر شهيدان كمونيست به مزارآباد خاوران به چاپ رسيده مى آوريم.

چه نام مستعار شايسته اى داشت. مبالغه آميز نبود. هم آذر بود از آن نوع (به گفتهء حافظ) "كه آتشى كه نميرد هميشه در دل ماست" و هم در محيط تيره و سراپا ستم و تبعيض كنونى، درخشان بود.  زبان او گوياى مبارزهء وسيع ترين قشر ستمديدهء ايران و جهان يعنى زنان بود. اهل فكر بود، تك ساحتى نبود، در قالب ويژه و محدودى نمى خواست اسير باشد. مسأله زنان را جدا از مردان و كل جامعه و تاريخ طبقاتى آن تلقى نمى كرد. به ريشه ها دست مى برد، راديكال بود.

زیر مجموعه ها