جنبشهای اجتماعی

توضیحات
دسته: فلسطین

وضعیت کنونی اسرائیل و جنگ علیه خلق فلسطین

مصاحبه با موشه تسوکرمان

بهرام قدیمی

۲۰ اکتبر ۲۰۲۳WhatsApp_Image_2023-11-16_à_14.55.52_6dbed0fd.jpg

ب.ق.: آقای تسوکرمان، از دیدن شما و مهمتر از همه از این که سالم هستید بسیار خوشحالم.

موشه تسوکرمان: بله، تل‌آویو کمتر از جنوب یا شمال و به‌خصوص کمتر از غزه خطرناک است. بنابراین از این نظر من در جای "امنی" هستم.

ب.ق.:  شما نیز خوانده یا شنیده‌اید که مقامات امنیتی مصر به دولت اسرائیل امکان وقوع چنین حمله‌ای را هشدار داده بودند. آیا این خبر صحت دارد؟ و اگر آری چرا دولت اسرائیل قبل از حمله واکنشی نشان نداد؟

موشه تسوکرمان: روزنامه‌نگاران اینجا نیز ادعا کردند که یک ماه قبل از ۷ اکتبر، یک فرد از مامورین سرویس مخفی، به روزنامه‌نگار مشهوری به نام مادر پریان، پیامی فرستاده و گفته است که اتفاق بزرگی در حال وقوع است. روزنامه‌نگار سپس آن را به چه کسی، نمی‌دانم، منتقل کرد، اما من معتقدم دبیرخانه نتاناهو و همچنین ارتباطات اطلاعاتی او در اسرائیل به نوعی این پیام را پاک کردند. چرا آن را پاک کردند؟ من قبلاً چندین بار سعی کردم این را توضیح دهم، اصطلاحی وجود دارد که ما آن را از جنگ یوم‌کیپور در سال ۱۹۷۳ می‌شناسیم: "یک یقین نهادینه‌شده". یعنی برخی تحلیل‌ها و عقایدِ از پیش تعیین‌شده‌ای، کم‌و‌بیش به دکترین تبدیل می‌شود و زمانی که به یک دکترین پایبند هستید، تمام اطلاعاتی که با آن دکترین در تضاد است رد می‌کنید. در سال ۱۹۷۳ مشکل دقیقاً همین بود، در آن‌زمان گفته می‌شد سرویس مخفی کاملاً متقاعد شده است که نه مصر و نه سوریه حمله نخواهند کرد. تا قبل از 7 اکتبر نیز کاملاً متقاعد شده‌ بودند که حماس علاقه‌ای به جنگ‌افروزی ندارد. وقتی شما چنین دکترینی دارید و قاطعانه متقاعد می‌شوید که درست است، آن وقت به‌اصطلاح، مغرور و بی‌تفاوت می‌شوید. خب، نتیجه‌اش را هم دیدید.

ب.ق.:  مثلا بنی‌صدر، رئیس‌جمهور وقت ایران، در آغاز جنگ ایران و عراق از قبل می‌دانست که عراق در حال آماده‌سازی نیروهای خود است ولی هیچ‌کاری انجام نداد. بعدها، گروه‌هایی مدعی شدند که بنی‌صدر عمداً عکس‌العملی نشان نداده، زیرا می‌خواسته احساسات ناسیونالیستی را در ایران برانگیزد و به‌اصطلاح به آتش جنگ بدمد.

آیا چنین نظریه‌ای در این مورد نیز می‌تواند صدق کند؟

موشه تسوکرمان: فکر می‌کنم این یک تئوری توطئه است و من به تئوری‌های توطئه اعتقادی ندارم. بنابه این تئوری توطئه، اگر می‌دانستند که اسرائیل مورد حمله قرار می‌گیرد، باید از خود بپرسیم که چه کسی و به چه دلایلی در پی سودجویی بوده؟ شما نیز دیدید که چگونه به اسرائیل حمله شد. این عملیات کماندویی واقعاً باعث این همه آسیب‌ شد. چه کسی در اسرائیل می‌توانست از آن سودی ببرد؟ اگر بدانیم که نتانیاهو، دولتش و سازمان جاسوسی‌اش می‌دانستند، آن وقت باید در باره‌اش حرف زد. من می‌توانم به شما یک چیز را تضمین کنم: نتانیاهو در‌حال‌حاضر علاقه‌مند به طولانی کردن جنگ است، زیرا او نمی‌خواهد محاکمه‌اش ادامه یابد و از کارش برکنار شود. یک چیزی را می‌توانم به شما اطمینان دهم که نتانیاهو با نتیجه آنچه پس از جنگ رخ خواهد داد، بازی کرده است. یک جنبش اعتراضی در اسرائیل به‌وجود خواهد آمد که تحت هیچ‌شرایطی به او اجازه نخواهد داد روی صندلی خود و در موقعیت خود باقی بماند. بنابراین سوال این است که حتی اگر کسی چنین نظریه‌ای داشته باشد، که من آن را تئوری توطئه می‌دانم، باید بگوید که چه کسی می‌تواند از آن نفعی ببرد؟

من فقط در مورد آنچه در‌حال‌حاضر در نوار غزه جریان دارد و فاجعه‌ی عظیمی‌ست صحبت نمی‌کنم؛ فاجعه ۷ اکتبر برای اسرائیل بسیار بزرگ بود. واقعا کشور را به بحران کشانده است. باید گفت که موجودیت اسرائیل مورد تهدید قرار نگرفت اما این بحران بزرگ واقعاً منجر به سلب اعتماد مردم نسبت به دولت و ارتش شده است. نمی‌دانم چه کسی از همان اول در آن نفعی داشته که چنین فاجعه‌ای به وقوع بپیوندد؟

ب.ق.: در اسرائیل صدها هزار نفر ماه‌ها علیه قانون قضایی جدید تظاهرات کردند. حمله حماس و جنگ متعاقب آن چه تأثیری بر این جنبش اعتراضی اسرائیلی‌ها علیه دولت نتانیاهو داشته است؟

موشه تسوکرمان: ضرب‌المثلی هست که می‌گوید وقتی توپ‌های جنگ غرش می‌کنند، نمی‌توانید از کشور خود که در حال جنگ است انتقاد کنید. من معتقدم که این امر جهان‌شمول است و برای همه صدق می‌کند. در‌حال‌حاضر جنبش اعتراضی تا حدود زیادی فلج شده است و جامعه مدنی بیشتر درگیر مشکلاتی است که دولت به آن نمی‌پردازد. این مردم معترض‌اند که به‌طور خاص درگیر پوشش دادن به کسری‌هایی هستند.که وزارتخانه‌ها و دولت در وضعیت فعلی برجسته نمی‌کنند، (زیرا توانایی ندارند). من معتقدم وقتی جنگ پایان یابد و مهم نیست که چگونه، جنبش اعتراضی سال گذشته نسبت به رویدادهای آینده بی‌اهمیت به نظر خواهد رسید. هنوز مشخص نیست که چه اتفاقی خواهد افتاد اما ما جنب و جوش خاصی داریم. می‌توانم به یک تجربه تاریخی اشاره کنم: بلافاصله پس از جنگ یوم‌کیپور (جنگ اکتبر ۷۳) مردی به نام موتی اشکنازی که در نزدیکی مرز مصر ساکن بود، اعتراض یک نفره‌ای را شروع کرد که در مدت بسیار کوتاهی به یک جنبش توده‌ای تبدیل گشت و به شکست دولت گناهکار گلدا مایر در انتخابات سال ۱۹۷۷ منجر شد. من متقاعدم زمانی که جنگ تمام شود، این جنبش اعتراضی دوباره خود را در ابعادی دیگر احیا خواهد کرد. آنچه بوده در مقایسه با آنچه اکنون در حال رخ دادن است هیچ خواهد بود. جنبش اعتراضی ۹ ماه گذشته، علیه اصلاحاتِ به‌اصطلاح قضایی بود، اصلاحاتی که طرح دولت نتانیاهو بود و اساساً نتیجه‌اش چیزی جز یک کودتا نبود.

آنچه اتفاق افتاده، واقعا سلب اعتماد است. دولت، ارتش و سرویس‌های جاسوسی شکست خورده‌اند. از دید مردم اسرائیل، رخداد چنین فاجعه‌ای یعنی شکست دولت، ارتش و سرویس مخفی. که کسی از آن نمی‌گذرد.

ب.ق.: سه هفته است که بمباران غزه ادامه دارد، ابعاد این عملیات را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

موشه تسوکرمان: من معتقدم این بمباران‌ها بیهوده‌ است. از نظر نظامی گفته می‌شود که قسمت شمالی غزه را می‌خواهیم به حدی بمباران کنیم تا نیروهای زمینی اسرائیل بتوانند تونل‌های زیرزمینی را که حماس آن‌جاست، فتح کنند. این یک فاجعه عظیم خواهد بود. یک فاجعه برای حماس و برای جمعیت غیرنظامی غزه. اما برای ارتش اسرائیل نیز فاجعه خواهد بود. این عملیات فقط بمباران هوایی نیست که کسی نتواند علیه آن کاری بکند، بلکه یک نبرد تن‌به‌تن بین نیروی زمینی ارتش اسرائیل و تشکیلات نظامی حماس خواهد بود.

من معتقدم کاری که ما در حال انجام آن هستیم، با این باور انجام می‌شود که یک بار برای همیشه حماس حذف خواهد شد. فکر نمی‌کنم این کار امکان‌پذیر باشد نه از نظر مادی و نه از نظر ایده. باور کنید من طرفدار حماس نیستم، کاملا برعکس من حماس را یک جنبش مذهبی افراطی می‌دانم، حداقل به همان بدی جنبش‌های مذهبی افراطی خودمان، یعنی شهرک‌نشینان. اینها دشمنان من هستند، همان‌گونه که حماس دشمن من است. اما حماس یک ایده است و نمی‌توان ایده‌ها را با بمباران از جهان حذف کرد. اتفاقی که روی می‌دهد این است که در نوار غزه تعداد زیادی غیرنظامی می‌میرند و مشکل همین‌جاست: اگر اسرائیل می‌گوید که در ۷ اکتبر جنایات جنگی توسط حماس صورت گرفته است، باید گفت که اسرائیل هم اکنون با بمباران جمعیت غیرنظامی، حداقل به همان اندازه مرتکب جنایات‌جنگی می‌شود. می‌گویند لازم نیست در شمال غزه بمانید، به جنوب بروید. اما کجا باید بروند؟ آنها نمی‌توانند بیشتر از این بگریزند، مصری‌ها هم راه را از جنوب مسدود کرده‌اند. به‌اصطلاح در گازانبر گیرافتاده‌اند. پس معنی به جنوب نوارغزه فرار کنید چیست؟ آنچه اکنون اتفاق می‌افتد واقعاً وحشتناک است. [حملات اسرائیل] کاملا اغراق‌آمیز است و به نظر من به اهدافش هم نمی‌رسد.

ب.ق.: شما سال‌ها پیش در فرانکفورت گفتید که وضعیت فلسطین در اولویت رای دهندگان اسرائیلی نیست. امروز چطور؟

موشه تسوکرمان: امروز حتی بدتر است، زیرا بخش بزرگی از مردم مخالف حماس هستند، بنابراین آنها علیه حماس با اسرائیل همبستگی می‌کنند. در این مورد حماس و فلسطینی‌ها را یکی می‌دانند. نتانیاهو موفق شده بود، موضوع فلسطینی‌ها یا اشغالگری را از دستور کار اسرائیل حذف کند. همان‌طور که در فرانکفورت گفته بودم، از چند سال پیش دیگر چنین موضوعی مطرح نیست. حتی اگر هم اکنون قضیه فلسطین مطرح بود، وقتی تمام مردم پر از نفرت علیه فلسطینی‌ها هستند آیا کسی می‌پرسید که می‌خواهید در مورد فلسطینی‌ها با ما صحبت کنید؟ (گفتم که چون حماس و فلسطینی‌ها را یکی می‌دانند). این دقیقاً همان کاری است که دولت نتانیاهو همیشه در پی آن بوده تا نفرت برانگیزد. مردم مدام فراموش می‌کنند، کسی‌ که حماس را در طول سال‌ها ساخته و حفظ کرده، نتانیاهو بوده است. سیاست او این بوده که می‌خواهم یک حماس قوی علیه ساف داشته باشم؛ زیرا او سازمان آزادیبخش فلسطین را تهدید بزرگ‌تری می‌دید، درواقع ساف بیشتر مایل به یک راه مسالمت‌آمیز با اسرائیل بود تا بتوانند به راه‌حل دو-کشور دست یابند. این دقیقاً همان چیزی است که نتانیاهو و ائتلافش از سال‌ها پیش خواهان جلوگیری از آن هستند، به‌همین‌دلیل است که وقتی نتانیاهو می‌گوید که حالا بالاخره می‌توانیم ببینیم با چه کسی طرف هستیم، به نظر مسخره می‌آید. سال‌هاست که نتانیاهو کم یا بیش ادامه‌ی حیات هر کسی را که با او سر و کار داریم تعیین کرده‌ است. این حتی دکترین او بود. می‌گویند حماس دستاوردی است که می‌توان آن را در برابر ساف مورد استفاده قرار داد. آری، نتیجه آن را حالا می‌بینیم!

ب.ق.: ایلان پاپه[1] چند روز پیش در ایالات متحده در این مورد صحبت کرد که این „خطای باصره“ وجود دارد که درگیری‌های درونی اسرائیل با این جنگ از بین می‌رود.

شما چگونه می‌بینید؟

موشه تسوکرمان: از نظر من مشکل این است که نمی‌توان گفت که حزب لیکود و احزاب دیگری مانند آنها که با یکدیگر درگیرند تا چه اندازه مذهبی یا سکولاراند یا حتی مهاجران جدید و افراد قدیمی و غیره. به یاد داشته باشید، این جنبش اعتراضی که شما قبلاً اشاره کردید و نه ماه به طول انجامید، به‌شدت علیه نتانیاهو بود و گروه‌های فرقه‌ای بیشتری ازجمله همجنس‌گرایان و غیره به آن پیوستند و ارتش هم بخشاً به این جنبش اعتراضی پیوست. اما موضوعاتی بود که اجازه ورود به این جنبش اعتراضی را نداشت ازجمله موضوع اشغال و فلسطینی‌ها.

من فکر می‌کنم اسرائیل جامعه‌ای عمیقاً دوپاره است. تنها چیزی که مردم کم‌و‌بیش بر آن اجماع دارند (کم‌و‌بیش می‌گویم چون هر از چند گاهی تغییر می‌کند) این است که تحت هیچ شرایطی نمی‌خواهند با فلسطینی‌ها صلح کنند، یعنی نمی‌خواهند فلسطینی‌ها کشور خودشان را داشته باشند و روند صلح به اجرای راه‌حل دو-دولت منجر شود.

من فکر نمی‌کنم در این اجماع تغییری حاصل بشود، مگر اینکه، بنابه صحبت جو بایدن در دو روز پیش، پس از پایان درگیری‌های کنونی، اگر راه‌حل سیاسی وجود داشته باشد، آن زمان مطرح خواهد شد و باید راه‌حل دو دولت مورد بحث قرار گیرد. اما چگونه؟

اسرائیل در ۳۰، ۴۰، ۵۰ سال گذشته به‌طور سیستماتیک و مادی از راه‌حل دو کشوری جلوگیری کرده است. در کرانه باختری آنقدر شهرک‌سازی کرده که امروزه نمی‌توان هیچ فضایی برای فلسطینی‌ها ایجاد کرد تا در آنجا کشوری تشکیل دهند.

شهرک‌سازی در سال ۱۹۷۴ با یک گروه کوچک متشکل از چند کاروان شروع شد، اما امروز انبوهی از ۶۰۰هزار تا ۶۵۰هزار مهاجر یهودی در کرانه باختری هستند. حتی اگر موفق شوند ۴۰۰ یا ۵۰۰هزار نفر را متقاعد کنند که از آنجا عقب‌نشینی کنند، کافی‌ست ۱۰۰ یا ۱۵۰هزار از شهرک‌نشینان افراطی باقی بمانند که می‌گویند، فقط جسدمان از اینجا می‌رود و آن زمان جنگ داخلی پیش خواهد آمد. هیچ دلیل منطقی وجود ندارد که این مردم امروز به سادگی کوچ کنند... ما شاهدیم که هر گاه یک گروه کوچک برای ایجاد شهرک جدیدی روی تپه‌ای مستقر می‌شود، نیروی نظامی بسیاری لازم است تا آنها را پایین بیاورد. شما به یک گروه کوچک فکر نکنید، بلکه به ۶۰۰ تا ۶۵۰هزار نفر باید فکر کرد. به نظر من راه‌حل دو -دولت در‌حال‌حاضر ممکن نیست. ایلان پاپه سال‌هاست این را می‌گوید، اگر می‌خواهید مناقشه خاورمیانه، یعنی درگیری بین فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها را حل کنید، باید به ایده‌ی یک‌ -‌دولت فکر کنید. باید به آن به‌عنوان یک دولت، و شهروندانی با حقوق برابر فکر کرد. البته این چیزی است که نه فلسطینی‌ها و نه اسرائیلی‌ها در‌حال‌حاضر آن را نمی‌خواهند، من معتقدم که فقط یک ایده‌ی در هوا نیست که به نوعی ملموس قابل اجرا نباشد.

ب.ق.: اورلی نوی (B’Tselem) می‌گوید: از ما می‌پرسند وقتی می‌گوییم نباید بمباران کرد، پس جایگزین آن چیست؟ پیشنهاد ما، حقوق مساوی برای همه ساکنان بین رودخانه و دریا است.

موشه تسوکرمان: این همان راه‌حل یک دولت است، یعنی یک دولت با همه شهروندانش، همان‌طور که „اسمی بیشارا“ در دهه ۹۰ گفت، در ایده‌ی یک دولت، همه شهروندان وجود دارند. جمعیت اسرائیل البته اکثرا از یهودی‌ها تشکیل شده است، اما اسرائیل جمعیت غیریهود زیادی نیز دارد. ۲۵ درصد از شهروندان اسرائیل یهودی نیستند. این بدان معناست که اسرائیل نه تنها در رابطه با کرانه باختری یک دولت آپارتاید است، بلکه در درون „سرزمین مرکزی“ نیز شهروندان عرب، در توزیع منابع، در تقسیم امکانات به نخبگان، در فرصت‌های شغلی و... شهروندان درجه دو هستند. اگر اسرائیل خواهان حل مشکل است، باید حقیقاً دولت همه شهروندانش بشود، ازجمله شهروندان عرب با حقوق مساوی. این کم‌و‌بیش به معنی پایان پروژه صهیونیستی است. اگر بین رود اردن و دریا برای همه، حتی در مناطق تحت‌سلطه و در مناطق اشغالی، قرار باشد قانون مساوی برای یهودیان اسرائیلی و فلسطینی وجود داشته باشد، چه یک فلسطینیِ اسرائیلی، چه فلسطینیِ کرانه باختری، پس این معنایی جز آنچه شما گفتید ندارد یعنی راه‌حل یک‌-دولتی. اگر روزی به صورت دمکراتیک تصویب شود که کشور صهیونیستی یا پروژه صهیونیستی دیگر به پایان رسیده است، آن‌وقت می‌توان احتمال تشکیل یک دولت را در نظر گرفت. اما چه کسی امروز اصلا آن را می‌خواهد؟ من و شما اکنون می‌توانیم صحبت کنیم و ایلان پاپه را هم اضافه کنیم تا در مورد راه‌حل یک‌-دولت صحبت کنیم. اما چه کسی در اسرائیل در این مورد صحبت می‌کند؟ به راستی، چه کسی در میان فلسطینی‌ها در این مورد صحبت می‌کند؟ به نظر من فلسطینی‌ها می‌خواهند قبل از اینکه وارد یک فدراسیون یا راه‌حل یک -دولتی شوند، به حاکمیت خود دست یافته باشند. در‌حال‌حاضر این یک احتمال واقعی نیست.

ب.ق.: شما می‌گویید که احتمال راه‌حل دو دولتی وجود ندارد و همزمان می‌گویید که راه‌حل یک‌-دولتی ممکن نیست. رؤیای شما چیست؟

موشه تسوکرمان: رویای من راه‌حل یک دولت است. من می‌خواهم یک دولت و فقط یک نوع شهروند باشد. من دولت صهیونیستی را نمی‌خواهم. من سال‌هاست که این را می‌گویم، چیز جدیدی نیست. فقط می‌ترسم آنچه خواهیم داشت، به رسمیت شناختن نهایی دولت آپارتایدی باشد که برای مدت طولانی اسرائیل را اداره کند. به یاد داشته باشید، نتانیاهو گفت، من خواهان درگیری هستم و مناقشه نیازی به حل‌و‌فصل ندارد، درگیری باید مدیریت شود.

اگر درگیری همچنان با دولت آپارتاید مدیریت شود، لشکرکشی به غزه یا انتفاضه سوم یا چهارم باید هر چند سال یک بار پذیرفته شود. از نظر نظامی، فلسطینی‌ها هیچ شانسی در برابر اسرائیلی‌ها ندارند، این واضح است. بنابراین مجبورند این وضعیت را بپذیرند، افراد زیادی در اسرائیل به‌خصوص خود نتانیاهو، هستند که می‌گویند باید این وضعیت را پذیرفت. پس باید آن را به نوعی قورت داد.

من معتقدم برای کسی که می‌خواهد در اسرائیل زندگی کند این یک چشم‌انداز عالی نیست. همین امروز هم برای بسیاری از مردم اوضاع متزلزل است. بعد از حوادث ۷ اکتبر، افراد زیادی می‌گویند دولت را از دست داده‌ایم. یعنی دولت درست عمل نکرد. جامعه وجود دارد، اما دولت شکست خورده است، کاملا شکست خورده است. اگر چشم‌انداز آینده این باشد که دولت کنونی همچنان در رأس امور باقی بماند آن هم فقط به‌عنوان یک کشور تک حزبی، من یک پیرمرد هستم، اما تعداد بسیاری از جوانان خواهند گفت، لعنت بر شما. ما نمی‌خواهیم کاری به این دولت داشته باشیم.

ب.ق: آیا آنچه در حال وقوع است در واقع بازتولید تشدید وحشت است؟

موشه تسوکرمان: مشکل جدیدی پیش نیامده. قبلاً درباره آن کتاب نوشته‌ام، در سخنرانی‌ام نیز شنیده‌اید و غیره.

بیست سال است که درباره بن‌بستی صحبت می‌کنم که صهیونیسم روی آن مانور داده است. تنها گزینه‌‌ای که وجود داشت، راه‌حل دو دولت بود، اما از آنجا که ساختار دو ملیتی پدید آمده است، می‌توان راه‌حل دو-دولت را به صورت دمکراتیک کنار گذاشت، که در این حالت به معنای راه‌حل یک -دولت است، یا نمی‌توان آن را به صورت دمکراتیک به کناری نهاد، که در این صورت ما یک دولت آپارتاید خواهیم داشت. پس این موضوع جدیدی نیست. من ۲۰ سال است که در مورد آن صحبت می‌کنم. آیا کسی می‌تواند به من بگوید که جایگزین آنچه من تجزیه و تحلیل کرده‌ام چیست؟ مشکل این است که باوجود سال‌ها حمایت نتانیاهو و دارودسته‌اش از این بن‌بست، او هر بار انتخاب می‌شود. به نظر من، او این بار آخرین کارتش را بازی کرده است. شاید موفقیت ۷ اکتبر این باشد که نتانیاهو و ائتلافش جارو خواهند شد، ولی ما باید به این فکر کنیم که چرا مردم سال‌ها به نتانیاهو رای دادند، باوجودی که اساساً چیزی برای ارائه نداشت جز این بن‌بست، که ما در مورد آن صحبت کردیم. این موضوع طبعن به این واقعیت مربوط می‌شود که مردم هرگز فراتر از آنچه سال‌ها آن‌ را ایدئولوژی و نگرش خود فرض کرده‌اند فکر نمی‌کنند؛ یعنی آ‌نها صهیونیست هستند. آنها دولت صهیونیستی می‌خواهند.

رژیم صهیونیستی ۵۰ سال پیش تصمیم گرفت که به یک کشور اشغالگر تبدیل شود، یعنی اشغال را کماکان حفظ کند. اکنون باید آن‌ها را به‌نحوی وادار کنیم که بگویند صهیونیسم‌شان، یک صهیونیسم وسعت‌طلب (expancionist) است. صهیونیسم آنها با حفظ حکومت آپارتاید، نژادپرست هم است. من فقط این را می‌گویم تا گفته باشم که این یک واقعیت تلخ است. این نه دیدگاه و نه پیش‌بینی من است. دقیقا می‌دانم که چه آرزویی دارم. این خواست از سوال شما فراتر می‌رود، من سوسیالیسم را آرزو دارم. (اما اجازه دهید آن را فعلا کنار بگذاریم. این موضوع فراتر از تحلیل و پیش‌بینی من است). این مشکلی که در مورد آن صحبت می‌کنیم، در ساختار و در واقعیت وجود دارد. کسی به من بگوید که تحلیل من چه اشکالی دارد وقتی می‌گویم اگر راه‌حل دو -دولت را نمی‌خواهید، در مقابل دوگزینه وجود دارد یا راه‌حل یک-دولت یا دولت آپارتاید را دارید. این بن‌بستی است که درون آن پیچیده‌ شده‌اند. واقعاً راه دیگری وجود ندارد.

ب.ق.: مایلم از شما سؤالی بپرسم که احتمالاً خارج از بحث امروز است. آیا این درگیری می‌تواند به معنای بازسازی سرمایه در اسرائیل یا در خاورمیانه نیز باشد؟

موشه تسوکرمان: آیا فکر می‌کنید سرمایه در اسرائیل یک تصمیم تاریخی بود؟ سابقاً دولت یک کمی سوسیالیستی بود. یک دوره‌ای جنبش کیبوتس‌ها و بعد یک جنبش بسیار قوی سندیکایی داشتیم. نطفه‌های یک دولت سوسیالیستی وجود داشت که سپس با نهادهایی که سوسیالیسم یا سوسیال دموکراسی راه‌اندازی کرد به یک دولت سوسیال دمکراتیک همراه با یک دولت رفاه بسیار عالی تبدیل شد؛ با یک سیستم بیمه‌درمانی که امروز نمونه است. در هیچ کجای دنیا چنین سیستم بیمه‌درمانی نمونه‌ای مانند اسرائیل وجود نداشت.

این سیستم درمانی در اوایل دهه ۱۹۵۰ کم‌و‌بیش قطع شد. یادتان باشد در دوران جنگ سرد، بلوک شوروی و بلوک غرب سرمایه‌داری وجود داشت و باید یکی را انتخاب می‌کردی. افراد زیادی بودند که گفتند ما باید به بلوک سوسیالیستی بپیوندیم. اما در اسرائیل، در آغاز دهه ۱۹۵۰ به نفع غرب تصمیم گرفته شد، یعنی به نفع سرمایه‌داری‌ای که در اسرائیل وجود داشت. این امر کم یا بیش ناقوس مرگ همه انگیزه‌های سوسیالیستی بود. طولی نکشید که جنبش کیبوتس به‌تدریج روند تسلیم شدن را پیمود، حداکثر تا زمان سقوط کمونیسم شوروی در سال ۱۹۹۰، یعنی زمانی که سوسیال دموکراسی نه تنها در اسرائیل بلکه در سراسر اروپا ناقوس مرگ خود را شنید. در آلمان، شرودر و یوشکا فیشر، سوسیال دموکراسی یعنی دولت رفاه را از بین بردند. در اسرائیل، هیچ‌کس جز خود حزب کار، سرخ‌های شهر را یعنی اتحادیه‌های کارگری را تخریب نکرد. اتفاقاً در فرانسه و ایتالیا هم چنین اتفاقی رخداد. برای چندین دهه، سوسیال دموکراسی اساساً فقط تابلوی نمایشی‌ای بود که سرمایه‌داری به کمونیسم نشان می‌داد. یعنی ما به شما کمونیست‌ها نیاز نداریم، ما سوسیال ‌دموکراسی خودمان را داریم. لحظه فروپاشی کمونیسم، سوسیال دموکراسی (الان در گیومه می‌گویم) „زائد“ شد. امروزه „توربوکاپیتالیسم“ در اسرائیل وجود دارد، این یک بازسازی نیست، از زمان نتانیاهو واقعاً به سمت سرمایه‌داریِ توربو پیشرفت کرده است. پس معتقدم که این بازسازی‌ سرمایه نیست، بلکه توسعه بیشتر نظام سرمایه‌داری‌ست که اسرائیل سال‌ها در آن حکومت کرده است.

ب.ق.: در کنار اخبار فلسطین همیشه صدای منتقدان اسرائیلی را شنیده‌ایم. آیا این روزها ممکن نیست، این صدای انتقادی در درون اسرائیل با یک اعلامیه مشترک دور هم جمع شود و پیشنهادی ارائه دهد که انعکاس خارجی نیز پیدا کند؟

موشه تسوکرمان: در‌حال‌حاضر صدای انتقادی‌ای در اسرائیل وجود ندارد. آیا کسانی هم هستند که چنین مانیفست یا بیانیه‌ای را امضا ‌کنند؟ برخی از چپ‌های صهیونیست در‌حال‌حاضر تغییر کرده‌اند، به این معنا که اکنون سرخورده هستند، حال می‌بینند با چه کسانی طرف‌اند و غیره. در تمامی جنگ‌ها بارها و بارها این اتفاق افتاده که چپ صهیونیستی اولین نیرویی بوده که به راست چرخیده.

کسانی که امروز می‌توانند چنین طومار یا بیانیه‌ای را امضا کنند (من از داخل اسرائیل صحبت می‌کنم)، اقلیت بسیار کوچکی را تشکیل می‌دهند، منظورم همکارانم هستند. حداکثر کاری که آنها می‌توانند انجام دهند این است که یک طومار تهیه کنند (فکر می‌کنم در‌حال‌حاضر در جریان است) و بگویند بمبارانِ نوارغزه را متوقف کنید. اگر کسی بتواند بگوید که بیایید به‌نحوی تجمیع کنیم تا واقعاً جایگزینی برای اسرائیل بیاندیشیم، این عمل بیشتر در خارج از اسرائیل قابل تصور است. فکر می‌کنم در آلمان، جایی که شما هستید، „صدای یهودی[2]“ بیانیه‌ای صادر کرده است. آیا امروز چنین اعلامیه‌ای در اسرائیل ممکن است؟، فعلا نمی‌دانم، شرایط ظرف چند هفته ممکن است تغییر کند، در‌حال‌حاضر چنین اعلامیه‌ای در داخل اسرائیل غیرقابل تصور است.

ب.ق.:  شما به آلمان اشاره کردید، چرا دولت آلمان به‌شدت هرگونه تلاش، حتی تمایل برای درخواست آتش بس را رد می‌کند؟

موشه تسوکرمان: شما این را بهتر از من یا حداقل به‌خوبی من می‌دانید. رابطه‌ی آلمان در مقابل اسرائیل بر واقعیت استوار نیست، بلکه بر اساس تاریخ آلمان با یهودیان است. باید گفت که در آن یهودیان، صهیونیسم و اسرائیل با هم معادل‌سازی شده‌اند. با چنین نگرشی است که بیان می‌کنند ما نمی‌توانیم به اسرائیلی‌ها چیزی را بگوییم که آنها نمی‌خواهند، وگرنه انگشت اخلاقی را در مقابل چهره‌مان تکان می‌دهند: شما یهودستیز هستید حتی قادر به درک وضعیت ما نیستید و غیره... برخلاف سایر کشورها، از جمله کشورهای اتحادیه اروپا، آلمان هرگز نتوانسته از اسرائیل انتقاد کند. اگر اسرائیل بگوید که ما آتش‌بس نمی‌خواهیم، می‌خواهیم اقدام خودمان را کامل کنیم و آن را تا رادیکال‌ترین هدف پیش ببریم. آلمان آخرین کشوری است که به خود اجازه می‌دهد که بگوید الان این کار را نکن. زیرا اسرائیل به آنها خواهد گفت، در کوزه‌تان را بگذارید، ما دقیقاً می‌دانیم شما چه کشوری هستید و غیره و غیره.

درواقع من سال‌هاست از آلمان انتظار چیزی را ندارم. هیچ انتظاری ندارم. من خودم انگ خورده‌ام، در برخی موارد صدایم را در آلمان خفه کرده‌اند. آن‌جا من یک یهود‌ستیز و خودآزار محسوب می‌شوم.

فاجعه‌عظیم این است که آلمان در اتحادیه اروپا بسیار قوی‌ست. آلمان کشور مرکزی اتحادیه اروپاست، بنابراین خودش را به اتحادیه اروپا تحمیل می‌کند و آنها هیچ کاری انجام نمی‌دهند. تنها کسی که درحال‌حاضر از نظر سیاسی می‌توان از او انتظار داشت جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکاست. بعد از این که او به اسرائیل اجازه داد تا دق‌و‌دلی‌اش را خالی کند، می‌گوید حالا شما بیایید پای میز مذاکره. اما من حتی این را هم باور نمی‌کنم. این را می‌گوید، این را اعلام می‌کند، اما عملی نمی‌بینیم. این را هم باید بگویم که جو بایدن یک هفته پس از فاجعه به اسرائیل آمد و فکر می‌کنم سخنرانی او صهیونیستی‌ترین سخنرانی‌ای بود که هر سیاستمدار دیگری تا به حال انجام داده است. یعنی صهیونیستی‌تر از یهودیان اسرائیلی. به‌همین‌دلیل است که فکر می‌کنم در‌حال‌حاضر هیچ فشار جدی‌ای از سوی آمریکا وارد نمی‌شود.

می‌توان امیدوار بود، تمام چیزهایی که در‌حال‌حاضر بین اسرائیل و حماس در جریان است، یک بُعد ژئوپلیتیکی نیز دارد. حماس توسط ایران و حزب‌الله حمایت می‌شود که البته خود اینها هم به نوعی در پشت صحنه با روسیه و احتمالاً چین، در مقابل اسراییل به هم مرتبط‌اند. موضوع بر سر نزدیکی اسرائیل و عربستان سعودی‌ست که آمریکایی‌ها به زور می‌خواهند بوجود بیاورند؟ زیرا باز هم، همان‌طورکه برای قدرت‌های بزرگ مطرح است، بحث نفوذ هژمونیک در منطقه حاد است.

واضح است که پای منافع اقتصادی نیز در میان است. ذخایر نفتی که کشورهای حاشیه خلیج فارس دارند، واقعاً تا به امروز نشان دهنده یک هدف استراتژیک برای نفوذ هژمونیک بوده است. به‌همین‌دلیل من نیز فکر می‌کنم اگر انتظاری می‌توان داشت، از آمریکایی‌ها باید باشد، اما آنها خودشان را در خطر رویارویی می‌بینند و خوب می‌دانند که از کشور یمن می‌توان کشتی‌های آمریکایی را بمباران کرد. من جدیدا با خبر شده‌ام که آمریکا به شهروندان خود در این منطقه گفته است به خانه برگردند، آنجا نمانند و غیره. بدیهی‌ست که واقعه‌ای در شرف وقوع است. فقط می‌توانم امیدوار باشم که بدترین چیز نباشد، یعنی جنگ منطقه‌ای پیش نیایید. چون اگر جنگ منطقه‌ای راه بیفتد، خدا به ما رحم کند. منظورم این است که واقعاً می‌توان انتظار بدترین را داشت

ب.ق.: شما در مورد روابط ایران و حماس گفتید. قطعاً چنین چیزی وجود دارد، اما سال‌هاست حمایت‌های مالی بیشتری از سوی کشورهای خلیج فارس به‌ویژه قطر از حماس صورت می‌پذیرد، چرا کشورهای غربی در این مورد سکوت کرده‌اند؟

موشه تسوکرمان: نمی‌توانم به شما بگویم چرا سکوت می‌کنند. همیشه ملاحظاتی وجود دارد. کسی نمی‌خواهد با قطر درگیر شود، زیرا در‌حال‌حاضر قطر مرجعی‌ست که می‌تواند در موضوع گروگان‌ها و در مورد زندانیان میانجیگری کند، قطر واسطه است. همه می‌دانند که قطر سال‌هاست از حماس حمایت مالی می‌کند. این را اسرائیل و آمریکا هم می‌دانند. از اسرائیل نمی‌توان هیچ انتظاری داشت. یادتان است چه کسی می‌خواست که قطر از حماس حمایت مالی کند، ازجمله می‌توان به نتانیاهو و ائتلافش اشاره کرد. درواقع برای آنها مهم بود که حماس به‌عنوان نقطه مقابل ساف باقی بماند. کسی که حماس را تامین مالی کرد، جدای از تسلیح ایران، قطر بود. به‌همین‌دلیل اسرائیل به نوعی علاقه‌مند بود که قطر حضور داشته باشد. موضوع پیچیده است، زیرا کسی از جنبه اخلاقی نمی‌تواند به اروپایی‌ها بگوید که شما به نوعی می‌دانید که قطر حماس را تأمین مالی می‌کند و چرا چیزی نمی‌گویید؟ اروپایی‌ها می‌توانند پاسخ بدهند که از ما چه می‌خواهید؟ خود اسرائیلی‌ها این‌‌طور می‌خواهند یا می‌خواستند، حداقل تا ۷ اکتبر.

ب.ق.: احتمالاً شما هم می‌دانید که جنگ در اوکراین باعث توقف عرضه گاز روسیه به آلمان شده است و دولت آلمان به گاز قطر بسیار علاقه‌مند است. آیا این هم می‌تواند دلیلی باشد؟

موشه تسوکرمان: نمی‌دانستم این‌طور است، اما مجبور نیستید برای من، به‌عنوان یک مارکسیست، روشن کنید منافع مادی نیز نقش بسیار مهمی دارد. خب، من از گاز قطر اطلاعی نداشتم، بنابراین به روز نبودم، اما بله، به خوبی می‌توانم این را تصور کنم.

ب.ق.: می‌دانید که حتی فعالیت اعضای „صدای یهودی برای صلح عادلانه در خاورمیانه“، در آلمان، توسط دولت ممنوع شده‌ است. آیا شما نیز با چنین ایده‌هایی در اسرائیل ممنوع خواهید شد ؟

موشه تسوکرمان: در اسرائیل حتی به من توجهی هم نمی‌شود. پس این بدان معناست که کتاب‌هایی که من نوشته‌ام کم‌و‌بیش در هاله‌ی سکوت پنهان شده‌اند زیرا بیشتر چیزهایی که درباره جنگ نوشته‌ام و مصاحبه‌های زیادی کرده‌ام به زبان آلمانی انجام شده است، به‌اصطلاح از زیر رادار رد شده است. خب، من خودم هستم، اگر بخواهم امروز این چیزها را به‌صورت علنی بیان کنم، ازجمله در رسانه‌های اجتماعی، فریادهایی با این مضمون بلند خواهد شد که تسوکرمان خائن، تسوکرمان بی‌وطن، تسوکرمان یهودی‌ستیز و یا یهودی متنفر از خود، ضدصهیونیست و غیره. اما در مورد شخص من قضیه از زیر رادار رد می‌شود. مردم اصلا درک نمی‌کنند که من چه دغدغه‌ای دارم.

ب.ق:  اما چنین صداهایی در هاآرتص وجود دارد.

موشه تسوکرمان: صداهایی وجود دارند که سال‌هاست دورشان خط کشیده شده: گیدئون لوی، امیره هاس... برخی افراد هستند که واقعاً به اندازه خود من رادیکال فکر می‌کنند. صهیونیست‌های چپ نیز هستند که منتقد دولت‌اند. این‌ها را می‌توان فقط در هاآرتص تشخیص داد  هاآرتص اساساً یک حباب بسیار کوچک از نظر تعداد نظرسازان است. بنابراین هاآرتص یک مونادی بسیار کوچک است. به نظرم آنها در طول هفته حدود ۷۰هزار نسخه توزیع می‌کنند که در مقایسه با سایر روزنامه‌ها عددی به حساب نمی‌آید و با توجه به شبکه‌های اجتماعی به‌هر‌حال عددی نیست. می‌شود از هاآرتص به‌عنوان پناهگاه چپ‌گراها گذشت. آنها حتی می‌خواستند این مکان، بهشتی برای چپ باقی بماند. نتانیاهو سال‌ها تلاش کرده است که واژه‌ی چپ را کم‌و‌بیش، به‌اصطلاحی توهین‌آمیز تبدیل کند که موفق هم شد... به‌همین‌دلیل است که می‌گویند هاآرتص، خب، گیدئون لوی، خب، امیره هاس و غیره و غیره. بنابراین آن را رها می‌کنند، یا به‌اصطلاح آن را می‌پذیرند. اما دنیا برای اهل گفتمان هژمونیک به پایان نمی‌رسد.

ب.ق.: اگر بخواهید به افرادی در آلمان یا خارج از اسرائیل پیامی بدهید، چه می‌گویید؟

موشه تسوکرمان: این‌که آنها کم‌و‌بیش می‌توانند دوگانگی‌هایی را که ممکن است داشته باشند، تحمل کنند و با وجود این بگویند اگرچه حماس واقعاً مرتکب جنایتی هیولاوار شده است، اما باید اطمینان حاصل کرد که واکنش اسرائیل فاجعه‌ای را آغاز کرده که حداقل به همان اندازه هولناک است. منظورم این است که آنها در حال بمباران هستند، فکر می‌کنم هم‌اکنون حدود ۵۰۰۰ نفر، شاید حتی بیشتر، کشته شده‌اند که بسیاری از آنها کودک و زن هستند.

افراد باید فراخوان بدهند و خواهان توقف این خشونت باشند. من به‌ویژه خوشحال خواهم شد اگر حمله زمینی به وقوع نپیوندد. زیرا اگر این اتفاق بیفتد، آنگاه هر چیزی که در‌حال‌حاضر درباره آن صحبت کرده‌ایم، در مقایسه با آنچه که در آن زمان باید درباره آن صحبت کنیم، بی‌اهمیت خواهد بود.

ب.ق.: از شما برای زمانی که به من اختصاص دادید تشکر می‌کنم، اما بیش از هر چیز آرزو می‌کنم که در صلح زندگی کنید.

موشه تسوکرمان: خیلی ممنون آقای قدیمی، خیلی خوشحال شدم که دوباره شما را دیدم. شاید بتوانیم در آینده دوباره با هم صحبت کنیم.

ب.ق.:  از شما خیلی ممنون.

موشه تسوکرمان: من هم...

[1] Professor Ilan Pappé-Crisis in Zionism, Opportunity for Palestine? 19.October 2023

[2] -  Jüdische Stimme für einen gerechten Frieden im Nahen Osten صدای یهودی برای یک صلح عادلانه در خاور میانه

توضیحات
دسته: فلسطین

در غزه، زمانی فرا رسیده است که واژه‌ِی امید چیزی تجملی‌ستگرنیکا.jpg

واژه‌ی زندگی ثروت است

خوشبختی گنج است

و لبخند متعلق به گذشته‌های دور.

غم و اندوه واقعیت مطلق است

یک لیوان آب معجزه است

و یک دارو، سکه‌ای نادر

یک تکه نان مسرت‌بخش است

یک دقیقه برق مال‌و‌منال

یک ارتباط اینترنتی، حتی محدود،

بختی عظیم.

دو ساعت در روز خوابیدن زیر بمب‌ها

یک امتیاز است

کمی طعام به دست آوردن چالش است

از خانواده خود خبر گرفتن، شق‌القمر

به دوستان خبر سلامت دادن، یک تحقق

در این زمین سوخته پناهگاهی یافتن، رویایی تحقق‌ناپذیر است

در برابر توحش ایستادگی کردن، به عرش رسیدن استgaza-kids.jpg

و در میانه جهنم دوام آوردن، پیروزی‌ محض.

زمانی که مرگ روزمرگی شود،

به خاک سپردن، امری پیش‌پا‌افتاده،

نابودی وسیع یک منطقه زیبا، واقعیت

جنون وحشیانه، قانون

قتل‌عام مکرر، مرام

فاجعه انسانی، تقدیر

تنبیه دسته‌جمعی، اصل

بی‌عدالتی، نظام

بی‌مجازاتی، امری مشروع

حقوق بین‌الملل، دروغ و فریب

درد و رنج، روالی روزمره

اینجا تنها چیز بی‌ارزش، خونی‌ است که روز و شب در غزه روان است.

شعر از شاعر فلسطینی در غزه: زیاد مدوخ

ترجمه: حبیب ساعی

توضیحات
دسته: فلسطین

یادداشت‌هایی از غزهresized.jpg

دوستی در غزه (زیاد مدوخ) گه‌گاه یادداشت‌هایی به بیرون می‌فرستد که ما ترجمه آنها را پس از کسب اجازه، به مرور ارائه می‌کنیم:

از زیاد مدوخ از غزه - ۲۰ ژوئیه ۲۰۲۵

غزه از گرسنگی می‌میرد

فلسطینی‌های غزه از گرسنگی می‌میرند

دیگر در غزه، مرگ هیچ نیازی به گلوله ندارد

یا به بمب و موشک

گرسنگی این کار را به انجام می‌رساند، آرام و بی‌شک

مرگ دیگر با صدای انفجار همراه نیست

بلکه با صدای شکم‌های خالی 

فریاد گرسنگی کودکان گرسنگی1.jpeg

مردمی که در قحطی فرو‌می‌روند.

بدن‌های لاغر، پوستی بر استخوان،

فریادی از اعماق رنج،

مادرانی که شیرشان خشک شده

خونی که فریاد می‌زند و وجدانی که می‌سوزد،

این پیامی است از قلب جهنم.

ما نه تنها از گلوله‌ی تک‌تیراندازها می‌میریم،

بَل از تأخیر یک کیسه آرد،

کمی شیر و 

جعبه‌ای دارو.

ما می‌میریم چون نان به کالایی تجملی تبدیل شده،

و آب آشامیدنی به افسانه‌ی حوریان بهشتی

در برابر چشم‌ها و گوش‌های جهانیانگرسنگی2.jpeg

که وضعیت اسف‌بار ما را زنده و مستقیم شاهدند.

مواردی از فرسودگی ناشی از گرسنگی... 

بدن‌هایی به نازکی کاغذ، 

که دیگر نای راه‌رفتن ندارند 

استخوان‌هایی که از کمبود غذا

از بدن کودکان بیرون‌زده‌‌اند 

. 

مردم این شهرِ محاصره‌شده دو بار می‌میرند:

هم از بمباران و هم از قحطی. 

گرسنگی همه چیز را از ما می‌رُباید 

صبر و کرامت ماگرسنگی3.jpg

به شکافی شکننده در زندگی روزمره‌ تبدیل شده.

مردمْ اینجا گریه نمی‌کنند،

زیرا  گریستنْ خودْ نیرو می‌خواهد.

هر تکه‌نانی که نمی‌رسد

گلوله‌ای است شلیک‌شده بر دلِ کودکی، 

هر جعبه دارویی که نمی‌رسد

امضایی است نقش‌بسته بر یک گواهی فوت

بی هیچ مراسم، بی هیچ تسلیتی.

حتی توان سکوت ما نیز تبخیر شده است گرسنگی4.jpeg

جمعیتی تمام‌کمال گوش‌به‌راه صدای نانی است که نمی‌رسد

در محرومیتی مطلق

از کالاهای مفقود و قیمت‌های سرسام‌آور، 

سوداگران جنگ 

بر رنج کودکان تکیه زده، ثروتمند شده‌اند.

گرسنگی انقلابی است که 

هنوز آغاز نشده،

گرسنگی در غزه جنایتی اخلاقی است 

نقش‌بسته بر پیشانیِ جهان.

آیا جهان صدای

قحطی و رنج را می‌شنود؟گرسنگی5.jpeg

و فریاد شکم‌های خالی را؟ 

تا کِی مرگِ تدریجی

در انتظار مردم غزه خواهد نشست؟

تا کِی صبر و استقامت ما،

تا کِی عقل می‌تواند بر پستی‌ها غالب باشد؟

بالاخره کِی وجدان بشری به حرکت درمی‌آید؟

این امری اساسی است که به ناامیدی درنغلتیم

اما

آیا حق نداریم از بشریت ناامید شویم؟

*******

از زیاد مدوخ از غزه - ۱۷ ژوئیه ۲۰۲۵

کمی شادی برای کودکانِ در هراس‌ و زخم‌دیده

چند لحظه آرامش، به‌دور از بمب‌ها

لبخندهای خودجوش کودکانی که در منطقه‌ای ویران شده از همه چیز محروم‌اند 

لبخندهای‌شان، همان امید است.IMG_20250718_112137.jpg

کودکان غزه می‌خوانند و می‌رقصند

حتی در این چادرهای پاره‌پاره، پس از ویرانی مدارس و حیاط‌هایی که در آنها بازی‌ می‌کردند 

باز لبخندی بر لبان‌ این فرشته‌های کوچک نقش می‌بندد با وجود وضعیت اسف‌باری که از سر گذرانده‌اند،

آیا اینان حق ندارند دقایقی شادی را در میان این جهنم تجربه کنند؟! 

زندگی ادامه دارد، حتی در میان این تهاجم بی‌وقفه

زندگی از همه چیز قوی‌تر است 

**فیلم‌های تهیه‌شده توسط کانال فرانسوی‌زبان:  (غزه، زندگی)

 [https://youtu.be/QRf4zkQ5_ts?si=RpyvaIBaM9q7NCzn]  (https://youtu.be/QRf4zkQ5_ts?si=RpyvaIBaM9q7NCzn) 

[https://youtu.be/Z0mWZVkFlQA?si=FTt6n5gfAHpPItfe]  (https://youtu.be/Z0mWZVkFlQA?si=FTt6n5gfAHpPItfe) 

*******

از زیاد مدوخ در غزه - ۱۱ ژوئیه ۲۰۲۵

روزگاری بود که زیاد [مدوخ] این‌چنین بود

زمانی که غزه، غزه بود

و زیاد، زیاد بودمدوخ-سبز.jpeg

روزگاری که در آن رویاها ممکن بود

و امید، حقیقی

لبخند واقعیت بود

و اشک‌ها، دور از چشم

اراده، مسیری بود به نیکی

خوش‌بینی، به فراوانی

عشق، سرود زیبایی

آرامش، نشان دانایی

یأس فقط گذرِ اندوه بود

غم‌و‌غصه، سفری محال

بدبختی، حیرت‌انگیز بود

کرامت، نغمه‌ای خوشگوار

پشتکار، چالشی بود 

شجاعت، امری روزمره

همبستگی، فرهنگی دیرینه

صبوری، رازگشاییْ تکان‌دهنده

آزادی، مطالبه بود

افتخار، صدای مردم 

تاب‌آوری، اصل بود 

زندگی، حقی مسلم

امید ما به فردا، لایزال…

*******

از زیاد مدوخ در غزه- ۳ ژوئیه ۲۰۲۵

سلام بچه‌ها 

سلام بر شما ای فرشتگان کوچک

سلام بر معصومیت‌تان

سلام بر زندگیخودکار3.jpegخودکار2.jpg

کودکانی وحشتزده اما شاد و خندان

کودکانی زیر تهاجم اما استوار و پُرجان 

کودکانی مضطرب اما بُردبار و خویشتن‌دار

کودکانی محروم اما امیدوار 

کودکانی ناتوان اما همیشه در انتظار 

کودکانی غمگین اما سرشار از زندگی

کودکانی هراسناک اما مملو از سربلندی 

کودکانی دردمند اما مشتاقِ یادگرفتن 

که هیچ چیز

مانعی نیست برای حاضر شدن

در محل آموختن

حتی زیرِ حملات دشمن

*******

از زیاد مدوخ در غزه- ۲۵ ژوئن ۲۰۲۵

برخی از جوانانی که زبان فرانسه یاد می‌گیرند موقعیتی پیدا کردند تا در اواخر ژوئن ۲۰۲۵، در اوج حملات، در میان کودکان غزه کمی هدیه و اسباب‌بازی پخش کنند. 

آنها تلاش دارند در این تهاجم وحشتناک، کمی شادی برای کودکان غزه به ارمغان آورند. 

علی‌رغم بمباران‌های شدید، در اواخر ژوئن ۲۰۲۵، در یک مرکز آموزشی، بخشی از کودکان غزه را گردآورده و هدایای کوچک خود را توزیع کردند. 

باید به این جوانان غزه آفرین گفت که در محله‌های ویران‌شده، در بحبوحه این تهاجم، این فعالیت‌های متنوع را برای کودکان ترتیب می‌دهند. این ابتکار کوچک نشان‌دهنده تعهدی است که جوانان  نسبت به جامعه احساس کرده و دائماً تلاش دارند روحیه همبستگی را میان ساکنان، به‌ویژه در این دوره خاص از حملات وحشتناک گسترش دهند. 

خودِ این جوانان از اینکه توانستند برای این کودکان شجاع که با ضربه‌های روحی‌ وصف‌ناپذیری طرف هستند کمی قوت‌قلب باشند و کاری کنند که کمی لبخند بر لبان‌شان بنشیند، بسیار خوشحال بودند. IMG_20250625_180824.jpg

کودکان نیز از دیدن جوانانی که در این دوران هولناک و ویژه به یاری آنها آمده‌اند، بسیار خشنود شدند. 

این جوانان پُرانگیزه، علی‌رغم وحشت مطلقی که حکم می‌راند، تلاش می‌کنند ذره‌ای شادی به این کودکان آسیب‌دیده که در منطقه‌ای محصور، از همه چیز محروم‌اند، برسانند.

غزه، شهر ویران‌شده 

غزه، شهر سوخته 

اما غزه، که با لبخند کودکا‌ن‌مان و اراده جوانان‌مان زنده است.

می‌توانید ویدئویی از این توزیع را که توسط کانال فرانسوی‌زبان  یوتیوب «غزه زندگی» منتشر شده است نگاه کنید:

Youtube : Gaza la vie

*******

"یادداشت ترجمه:
درست در شرایطی که هزاران نفر برای متوقف کردن قتل‌عام غزه به سمت مرزهای جنوبی آن روانه بودند و روزنه‌ی امیدی برای جلوگیری از تداوم نسل‌کشی فلسطینیان ایجاد می‌شد، اسرائیل و همدستانش آتش جنگ منطقه‌ای دیگری را افروختند. جنگی که میان دو دولت ارتجاعی زحمتکشان را قربانی اهداف خود می‌کند."

شعری از زیاد مدوخ

۱۸ ژوئن ۲۰۲۵

در آستانه‌ی تاریخ، زمان توقف می‌کنددمپایی1.jpeg

و به اشک‌های کودکی غمگین گوش می‌دهد

که ناتوان از تحمل این همه مصیبت،

از توان گریه‌اش فراتر می‌رود،

از اعماق ویرانه‌ها فریاد می‌زند

این زخمی است که هرگز آرام نمی‌گیرد 

پرسه‌زنان، در جستجو میان ترکش‌ها و مرگ،

گرسنه، به هوای نانی که آن‌سوی مرز در انتظار است

و گویی از دهان گلوله‌ها شیر می‌چکد

نبضش باز بر دیوار خاموش می‌نویسد

سرود خشمش را

بسان تنهٔ درخت زیتونی که

در برابر تیشه‌ای که عزلتش را می‌جوید، استوار است

اشک آسمان همیشه دیر می‌رسد.

این صدای زخم است

و فریاد حقیقتدمپایی2.jpeg

دلی خون‌چکان 

که از سکوت وجدان‌ها فرسوده می‌شود

در حافظهٔ ظُلمات

چشمانی خشک در انتظار بارانند

پژواک خنده‌اش اسیر

در زوایای رویاهای معلق.

در چشمانش روشناییِ وعدهٔ آزادی‌

نسیمی از صلح 

اعتماد به نوعی از زنده‌بودن

آوازهای روحی سبکبال

نور زندگی در برابر ظلمت

رقص گل‌ها بر ضربان سپیده‌دم

آهنگِ شیرین این هیجان بزرگ.

وطن با عطر آغاز می‌شود

با بوی نانِ مادر

با سایهٔ درخت لیمو 

که هم‌چنان در برابر وحشیگری‌ها ایستاده است.

*******

 از زیاد مدوخ در غزه- ۱۰ ژوئن ۲۰۲۵

سلام بر تو اِی غزه

سلام بر تو ای فلسطینIMG_20250610_093421.jpg

سلام بر شما همراهانِ همبسته

سلام بر تو ای جهان

سلام بر تو ای انسانیت

سلام بر درخت زیتون

سلام بر کشتزارها

سلام بر کرامت

سلام بر دوستی و رفاقت

سلام بر عدالت

سلام بر آزادی

سلام بر صلح 

سلام بر امید

سلام بر تو اِی زندگی

*******

غزه - جایی که فریاد گرسنگی کودکان، بلندتر از صدای بمب‌هاست

و دولت‌ها وجدان بشری را در گلوگاه مردمِ خود خفه کرده‌اند

متنی از زیاد مدوخ

اول ژوئن ۲۰۲۵دیگ.jpeg

کدام کسی درد این کودک گرسنه را تسکین می‌بخشد؟

کدام کسی اشک‌های سنگین او را از گونه می‌زداید؟

کدام ‌یک اندوه عمیق‌اش را اندکی سبک‌تر می‌کند؟

کدامین کس خشم عظیم او را کمی فرو می‌نشاند؟

کدام فرشته عاقبتْ فغان او را داد‌ می‌رساند؟

آنگاه که در غزهٔ ویرانه غریوِ گرسنگی 

از صدای انفجار بمب‌ها رساتر است

آنگاه که جنایتی تازه جنایت دیگر را می‌پوشاند …

و همدستانی خرسند که در برابر فاجعه کف‌ می‌زنند

به‌دنبال تکه‌‌ای نان به‌عبث در جستجوییم

در این شهر محاصره‌شدهدیگ2.jpeg

چه کسی پاسخی دارد به پرسش‌های برحق این کودکان معصوم:

«تا کِی باید رنج کشید؟»

«چه کسی فریاد شکمِ خالی ما را خواهد شنید؟»

«کِی دوباره لبخند فلسطینی‌مان را بازمی‌یابیم؟»

«کِی، بالاخره کِیْ خوشبختی به‌جای فاجعه خواهد رسید؟»

«پس انسانیت کجاست؟»

آی انسانیت،

چه ننگی، پاک‌ناشدنی که بر دامن توست!

 

*******

 غزه، سرزمين مقاومت و شكوهِ مقاومت

جايی كه هر گل سرخ، پايداری را فرياد می‌زند

سروده‌ی زیاد مدوخ

۲۹ مه ۲۰۲۵

ستم‌ديده‌ام، اما برپاآرد.jpeg

تحت اشغالم، اما رها 

گرسنه‌ام، اما پُرحُجب‌و‌حیا 

ما ضعيف و زبون نيستيم 

این تهاجم است که استخوان‌های‌مان را درهم می‌شکند

بند و محاصره است که دل‌های‌مان را مدام می‌جَوَد

اما باز در عمق وجودمان

رويای آزادی کماکان پَر می‌کشد 

خون، بانگ فغان‌مان را غرق نمی‌کند

از آن بیش، آبياری‌اش می‌کند

غزه از درد، خون می‌گِريد

من اما از آنانم كه گل‌های سرخ می‌كارند

در باغ‌های موطن

از آنان كه درد را با اميد تاخت می‌زنند 

و با کلامیْ لبخند را بازمی‌گردانند

در قلب ويرانه‌ها 

زندگی خاموش نمی‌شود 

که دوباره زبانه می‌کشد.

 

*******

 از زیاد مدوخ در غزه- ۲۲ مه ۲۰۲۵

آفرین به این جوانان فرانسوی‌زبان غزه که برای حمایت روانی از کودکان در این پایانِ ماه مه ۲۰۲۵ فعالیت‌های شاد و تفریحی سازماندهی می‌کنند.1جوان_فرانسوی.jpg

این جوانان پرانگیزه، در میان این تجاوز وحشتناک، شادی را به کودکان هدیه می‌دهند.

غزه‌ی ویران شده، غزه‌ی درهم‌کوبیده،
غزه‌ی مورد تجاوز قرار گرفته،
اما غزه‌ای که با لبخند کودکان و اراده جوانان‌مان می‌درخشد.

ویدئویی از این فعالیت را در آدرس زیر می‌یابید:
https://youtu.be/Vq8UuqYzqlg?si=hst6myGh3oCK2Z1P

*******

 

در غزه، خوشه‌های گندم سر به آسمان می‌سایند

و ریشه‌های زیتون سیم‌‌های خاردار را به تمسخر می‌گیرند

سروده‌ی‌ زیاد مدوخبرزگر.jpeg

۲۰ مه ۲۰۲۵

گندم‌زارهای ما خمیده نمی‌شوند

حتی در حصار سیم‌های خاردار 

از قلب محاصره برمی‌خیزند

بر دوش برزگری پُروقار

که با افتخار خوشه‌ها را درو می‌کند

زیر این آسمان پُرملال

عرق جبینَش زمین را روشن کرده

عشق بی‌پایانش به درختان زیتون

تسلی‌بخشِ قلبی است غرقه در خون

و صبر و متانتش اشکی خاموش را می‌زداید از لبه‌ی پلک‌ها

شرافت روحش، استقامتش و نیروی شگفت‌انگیزش

درمانی است بر همه دردها

*******

از زیاد مدوخ در غزه - ۱۲ مه ۲۰۲۵

کاش پرنده‌ای بودم سپیدفام

با بال‌هایی گستردهْ

بر فرازِ تپه‌های غزهنگاه.jpeg

شاخه‌ای زیتون بچینم

و فرمان سکوت را بشکنم

تو را از همهٔ اضطراب‌ها رها سازم

بار غمت را بر دوش گیرم

اشک‌های ثقیل چشمانت را بِزُدایم

و معصومیت کودکی‌ات را از ورطهٔ ویرانه‌ها برهانم 

ای‌کاش شمعی بودم در دل این تاریکی‌ها

ای‌کاش در کنارت بودم، نظاره‌گر ستاره‌ها

تا تو هم، مثل دیگر بچه‌ها، در آغوش رویاها …

********

 از زیاد مدوخ در غزه- ۷ مه ۲۰۲۵

ما گل‌های سرخ را دوست می‌داریم

و گندمزارها را بسی بیش‌ترIMG_20250507_193342.jpg

در کنار عطر دلنشین گل‌ها

پاکی خوشه‌های زرین‌فام

غزه که نغمه‌ای غمگین می‌نوازد

بر سازی دلتنگ

از خاکسترش دوباره جان می‌گیرد

به زندگی معنا می‌بخشد

و بوسه‌ای می‌نهد بر جبین فلسطین

غزه، نماد انسانیتی‌ست امید بر پُشت

غزه نَه نقطه‌ای بر نقشه، که ضربان قلبی پنهان است تَپنده در روح

غزه عطرِ خاک است پس از باران ...

*******

از زیاد مدوخ در غزه - ۲۳ آوریل ۲۰۲۵

غرش بمب‌ها همچنان طنین‌انداز است

در بزرگ‌ترین گورستان روباز جهان 

صدایی طنین‌انداز که وجدان بشریت را کر کرده است 

به کسی نگویید چه چیز این‌سان شما را می‌آزارد 

فریاد اعتراض خود را در برابر این کشتار بلند نکنید خون.jpeg

چراکه فقط سکوت گویای چنین رنجی‌ست

سرافراشته گام بردارید

فرزندان‌تان را از نابودی و بلای بمباران‌ها حفظ کنید 

کودکانِ از‌هم‌گسیخته، کودکانِ نابود‌شده 

اما کودکانی که همچنان می‌خندند 

آن‌ها را در آغوش بگیرید، حتی با بازوان شکسته‌تان 

به ریشه‌های‌تان چنگ بزنید 

در میان صخره‌های کوهستان و گیاهانِ وحشی 

سایه و گرمای خورشید را مثل زنبورها از گُل بستانید 

بیدار بمانید 

حتی در شب‌های تاریک و مملو از خستگی و رنج

شما که زیر بارانِ دردها و فجایع

خانه‌، پناهگاه و تکیه‌گاه‌تان را از دست داده‌اید 

اما نه هرگز امید را  

گریه نکنید

هرچند درد جانکاه است 

به راه‌تان ادامه دهید 

حتی وقتی خون از زخم‌های‌تان می‌چکد 

و رد سرخ خود را بر لباس سفید پاکیزه‌تان می‌نشاند 

دو فرزند خود را همچون بال‌های‌تان حمل کنید 

از میان ویرانه‌ها و فغان بگذرید 

شما بانوی عزت و دیوار صبرید

تا نفسی هست، زانو به زمین نخواهید سود

در میان واژه‌ها به دنبال خاطره‌ای زیبا بگردید

شما عطرِ نانِ تازه در سپیده‌دم زمستان را یادآورید 

پاس دارید

کرامت مردمی ستم‌دیده را 

هر ذره‌‌ی امید را برای آینده‌ای بهتر حفاظت کنید

روغن زیتون غزه همیشه طعم آزادی خواهد داشت

غزه همچنان ایستاده است

و درخت‌های زیتونش ریشه در خاک مقاومت دوانده‌اند!

*******

از زیاد مدوخ در غزه - ۲۲ آوریل ۲۰۲۵

اقبال آن را داشتم که با برخی دیگر از ساکنین محلات غزه، در یک ابتکار شهروندی شرکت کنم؛ همگی به جمع‌آوری زباله‌ها و تمیز کردن خیابان‌ها و جلوی خانه‌ها پرداختیم. 

من مشتاق فعالیت‌های داوطلبانه و اقدامات همبستگی هستم و این را یک وظیفه انسانی می‌دانم. پلاستیک.jpeg

کارمندان خدمات شهری به دنبال این تجاوز وحشتناک و محاصره ناعادلانه، دیگر هیچ‌گونه امکانات لازم برای انجام وظایف خود را ندارند و به شدت تحت فشار هستند. تمام خودروها و تجهیزات کارشان در بمباران‌ها نابود شده‌اند و نیروی انسانی‌شان کفایت چنین وظیفه عظیمی را نمی‌کند.

با وجود این، در گوشه و کنار غزه، در میان ویرانی‌ها همبستگی می‌درخشد.

باید به این ساکنان شجاع و داوطلب آفرین گفت!

غزه هرگز تسلیم نمی‌شود!

*******

خوشبختانه باخبر شدیم که دوستمان زیاد مدوخ که علی‌رغم جنگ و بمباران در نوار غزه مانده تا بتواند وقایع روزمره را به بیرون گزارش دهد، سالم است و موفق شده گزارش زیر را به بیرون بفرستد.

غزه را فراموش نکنیم!

از زیاد مدوخ- در غزه ۱۷ آپریل ۲۰۲۵

پس از نقض آتش‌بس در ۲ مارس، ارتش اسرائیل ۴۰۰ هزار نفر را دوباره مجبور به تخلیه و آواره کرده است.

از این تعداد، ۳۰۰ هزار نفر اجباراً در خیابان‌ها، میان چادرهای پاره‌پاره، در میان ویرانه‌ها، کنار گورستان‌ها و تل‌های زباله‌ زندگی می‌کنند.

از آغاز دوباره تجاوز، دیگر هیچ چادر یا کانِکسی به غزه وارد نشده است. آتش1.jpeg

از ۷ اکتبر ۲۰۲۴ تاکنون، ۱.۴ میلیون غزه‌ای (۶۰درصد جمعیت غیرنظامی) به زور آواره شده‌اند. این پنجمین یا ششمین باری‌ست که برخی از آن‌ها در اجبار تخلیه قرار دارند.

وضعیتی غیرانسانی

ارتش اشغالگر که تا قبل از این به آوارگان ۲۴ ساعت برای تخلیه مهلت می‌داد، اکنون تنها ۶ ساعت به آن‌ها فرصت می‌دهد. مردم از طریق اینترنت (وقتی آنتنی در دسترس باشد!) یا با برگه‌های تبلیغاتیِ پرتاب‌شده از هواپیما مطلع می‌شوند که بمباران در راه است و همین موجب وحشت عمومی می‌شود. آن‌ها با این فرصتِ کم فقط وقت دارند که یک کیسه کوچک، چادر و تشک‌شان را جمع و فرار کرده و هر چیز دیگری را که با زحمت به دست آورده‌اند، همان‌جا رها کنند. مردان، زنان، سالمندان و کودکان مجبورند پیاده در خیابان‌های ویران‌شده، از یک محله به محله‌ای دیگر بروند که در آنجا هم هیچ تضمینی برای امنیت‌شان وجود ندارد.

هیچ خودرو، کامیون یا وسیله نقلیه‌ای در غزه باقی نمانده است؛ اگر هم پیدا شود، سوختی در کار نیست. مردم مجبورند ۵ تا ۱۰ کیلومتر در جاده‌های خراب پیاده‌روی کنند بدون آنکه توانسته باشند کوچکترین مایحتاج خود را همراه بردارند.

بسیاری از اهالی دیگر پولی در بساط ندارند، چون در دوران آتش‌بس به خانه‌های ویران خود بازگشته و پس‌اندازشان را برای تعمیر خانه یا خرید پنل خورشیدی خرج کرده‌اند. 

رَفَح، بزرگ‌ترین شهر جنوب غزه، اکنون تقریباً خالی از سکنه است. ۱۳۰ هزار نفری که در آن‌جا سکونت داشتند، مجبور به فرار به خان‌یونس شده‌اند. حالا در شمال نوار، این شهر غزه است که باید میزبان ۱.۴ میلیون نفر بشود، از جمله ۳۰۰ هزار آواره‌ای که از بیت‌حانون، جبالیا و بیت‌لاهیا رسیده‌اند.

از ۲ مارس، با بسته‌شدن تمام گذرگاه‌ها و توقف کمک‌های بشردوستانه، این وضعیت غیرانسانی تشدید شده است. هیچ مکانی برای اسکان دادن آوارگان وجود ندارد. آن‌ها مجبورند ۲۰ تا ۲۵ نفر در یک چادر، بدون کمک‌های اولیه زندگی کنند. 

در بین اهالی خشم و اندوه موج می‌زند. دستورات تخلیه پیوسته افزایش می‌یابد؛ اما همه می‌دانند که در غزه هیچ جای امنی وجود ندارد. 

بدون کمک، بدون امکان، مردم به حال خود رها شده‌اند.اسب.jpeg

چادرها و کانکس‌هایی که وعده‌داده‌شده بود، پشت مرزهای مسدود گیر کرده‌اند. در زمستان، در چادرها سرما غیر‌قابل‌تحمل بود؛ با آمدن تابستان گرما کشنده خواهد بود.

کامیون‌های آبرسانی اغلب به این دلیل که راه یا گذرگاه سالمی باقی نمانده دیگر کار نمی‌کنند؛ همه راه‌ها به ضرب بمباران‌ها و تانک‌های صهیونیستی خراب و ناهموار و در نتیجه غیرقابل‌عبور شده‌اند. همه چیز نابود شده و حفر چاه آب هم، اگر نه ناممکن بلکه بسیار دشوار است.

در این وضعیت، هیچ دولت، اتوریته، نهاد بین‌المللی یا محلی برای کمک به آوارگان وجود ندارد.

سازمان‌های بین‌المللی که پیش‌تر کمک می‌کردند، دیگر به غزه وارد نمی‌شوند.

در سکوت همدستانه‌‌ی جامعه جهانی، ۲.۴ میلیون غزه‌ای در شرایطی فاجعه‌بار و غیرانسانی به بقای خود ادامه می‌دهند. 

*******

متاسفانه مدتی است از دوستمان زیاد مدوخ (در غزه) بی‌خبر هستیم. از طرق مختلف سعی کردیم با او تماس برقرار بکنیم که بی‌نتیجه بوده و در نگرانی بسرمی‌بریم.

به‌جای نوشته‌ای از او که هر چند وقت یک بار به دستمان می‌رسید، در زیر متن کوتاهی از الیویا زمور (مسئول CAP JPO) را می‌آوریم که به وضیت فعلی غزه و موضع اخیر دولت فرانسه اختصاص دارد:

دوستان عزیزWhatsApp_Image_2025-04-11_at_5.13.05_PM.jpeg

روز چهارشنبه بار دیگر شاهد کشتار وحشیانه رژیم صهیونیستی در غزه بودیم؛ با بیش از ۳۰ کشته، ده‌ها زخمی و اجساد بسیاری زیر آوارها در محله شجاعیه نزدیک شهر غزه. 

این‌همه در روزی اتفاق افتاد که بمبارانی در کار نبود! تعداد قربانیان، از گرسنگی، تشنگی و عدم امکان درمان به دلیل کمبود دارو و تجهیزات پزشکی هر لحظه بیشتر می‌شوند. هر روز صدها کودک در غزه کشته یا زخمی می‌شوند. 

امانوئل مکرون به العریش مصر سفر کرد، اما صدها کامیون کمک‌های بشردوستانه از دوم مارس در مرز مصر بلوکه شده‌اند! 

اینکه فرانسه اعلام کرده احتمالاً در ژوئن دولت فلسطین را به رسمیت می‌شناسد امر خوبی است، اما چرا نه همین امروز؟ آیا باید صبر کنیم تا اسرائیل "کارش را تمام کند" و چند هزار یا حتی ده‌ها هزار فلسطینی دیگر را در غزه قتل‌عام کند و زمین‌های بیشتری در کرانه باختری را ضمیمه کند؟ 

این دولت فلسطین کجا خواهد بود؟ در حالی که امروز فلسطین به تکه‌پاره‌هایی پراکنده تبدیل شده است. آیا فرانسه خروج ۹۰۰ هزار شهرک‌نشین صهیونیست را از کرانه باختری و بیت‌المقدس شرقی مطالبه خواهد کرد؟ 

و تازه چرا این تصمیم را مشروط کرده‌اند به رسمیت شناختن اسرائیل توسط عربستان سعودی؟ این به فرانسه چه ربطی دارد؟ آیا مکرون رهبر ارکستر عادی‌سازی روابط رژیم‌های عربی با اسرائیل شده است؟ 

بماند که سوال این است: عربستان سعودی باید اسرائیل را در چه مرزهایی به رسمیت بشناسد؟ خود اسرائیل حتی مرزهای خود را هم به رسمیت نمی‌شناسد! 

ما به اقدام فوری نیاز داریم، نه وعده‌های توخالی! 

آزادی برای فلسطین از رودخانه تا دریا.

*******

از زیاد مدوخ –۷ آوریل ۲۰۲۵

رنج مطلق در غزه

پس از ۱۸ ماه تجاوز وحشیانه و دو ماه آتش‌بس شکننده، ارتش اسرائیل توافق‌های مربوط به آتش‌بس را نقض کرده و بمباران‌ها در سراسر نوار غزه از سر گرفته شد. از دوم مارس، تمام گذرگاه‌هایی که کمک‌های بشردوستانه از آن‌ها وارد می‌شد، بسته شده‌اند.

مردم غزه وحشت‌زده، ترسیده و خسته‌اند. کمبودِ همه چیز بیداد می‌کند.

آنچه بیش از هر چیز تهدید‌کننده است بحران و قحطیِ آب آشامیدنی است.

پیش از تجاوز، ۱۲۳۰ چاه آب وجود داشت که با سوخت و پَنِل‌های خورشیدی کار می‌کرد. نیروی اشغالگر ۹۰۰ چاه را ویران کرد و امروز تنها ۲۴۰ چاه وجود دارد که آن‌هاهم به دلیل کمبود سوخت و پنل خورشیدی فقط با ۳۰درصد ظرفیت کار می‌کنند. 

کامیون‌های حمل منبع آب محله‌های نابود‌شده و ویرانه را طی می‌کنند. به هر خانواده برای سه روز، ۲۰ لیتر آب تعلق می‌گیرد.  قیمت هر گالن آب (۴ لیتر): ۴ یورو شده که بسیار گران است، اما مردم چاره‌ای جز خریدن آن ندارند. آب آشامیدنی بسیار نادر است و کیفیت آن هم متاسفانه چندان خوب نیست.

آب لوله‌کشی هم در این وضعیت، به دلیل تخریب شبکه‌ها کمیاب شده است. این امر زندگی خانواده‌ها را خیلی دشوار کرده و مردم گاهی باید ۵۰۰ متر پیاده‌ بروند تا ۲-۳ گالن آب به دست بیاورند. گاهی شاهد هستیم که مردم در صف‌های چند ۱۰ نفره یا چند صد نفره در خیابان ایستاده‌اند تا کمی آب به کف بیاورند؛ شرایط وحشتناکی است.

دومین عامل بزرگ قحطی به غذا مربوط می‌شود:Water.jpeg

از دوم مارس، نیروی اشغالگر همه راه‌های ورودی به غزه را بسته است و هیچ نوع مواد غذایی وارد غزه نمی‌شود. در بازارها هیچ مواد غذایی پیدا نمی‌شود و اگر هم پیدا شود قیمتش سرسام‌آور خواهد بود. مردم به یک وعده غذای ساده در روز بسنده می‌کنند که عمدتاً به کمی برنج، ماکارونی یا کنسرو خلاصه می‌شود. باید به این بسنده کرد به خاطر اینکه این تنها چیزی است که در بازارها می‌توان یافت؛ بازارهایی که در آنها دیگر هیچ نوع میوه، سبزیجات، مرغ، گوشت یا ماهی پیدا نمی‌شود.

سومین عامل قحطی، کمبود دارو و مواد بهداشتی و درمانی است که به آن باید فروپاشی کامل سیستم درمانی را افزود.

امروزه در غزه ۳۰ بیمارستان کاملاً از کار افتاده‌اند. در شمال غزه تنها چند کلینیک و مرکز پزشکی فعال‌اند که در آنها چند پزشک داوطلب کار می‌کنند؛ این تعداد پزشک به نسبت هزاران بیمار و مجروح کاملاً ناکافیست. 

مضافاً بر این، دارو کمیاب‌ است و وقتی پیدا شود اغلب تاریخ‌ مصرفش گذشته‌. آزمایشگاه و داروخانه‌ای هم دیگر در کار نیست. هزاران مریض و مجروح چاره‌ای جز انتظار ندارند؛ انتظار برای آنکه شاید روزی درمان شوند. 

چهارمین عامل بحران کمبود گاز و انرژی است:

از آغاز تهاجم مقادیر بسیار کمی گاز به غزه می‌رسید. در دوران آتش‌بس همین مقدار ناچیز کماکان وارد می‌شد اما از دوم مارس جریان آن کاملاً قطع شده است، در نتیجه مردم مجبورند با هیزم آشپزی کنند و به همین دلیل هیزم نایاب شده و قیمت آن سر به فلک کشیده.  هر کیلو هیزم امروز ۶ یورو قیمت دارد؛ برای غذا درست کردن، یک خانواده به ۴ کیلو هیزم نیاز دارد؛ تصورش را بکنید یعنی ۲۴ یورو هزینه پخت یک وعده‌ی ساده غذا برنج یا ماکارونی.

قحطی هیزم باعث شده که دیگر کسی حتی جرات نکند یک چای یا قهوه بنوشد! این‌ها به کالاهایی لوکس تبدیل شده‌اند. 

و دست آخر با قطعی برق روبه‌روهستیم:

تنها نیروگاه برقی که آنهم با ۳۰درصد ظرفیت کار می‌کرد، در ۱۳ اکتبر ۲۰۲۳ کاملاً نابود شد. از این تاریخ به بعد برق توسط  ژنراتورها (وابسته به سوخت) و پنل‌های خورشیدی تولید می‌شد که این آخری هم در زمستان سرد و ابری کاملاً بی‌فایده بود. 

قطعی برق عوارض جانبی دیگری هم دارد مثلاً اینکه کارخانه‌های آب‌شیرین‌کن که به اهالی اجازه می‌داد آب آشامیدنی داشته باشند بدون برق کار نمی‌کند؛ شبکه ارتباطات نیز بدون برق کاملاً فلج شده است.

از دوم آوریل به این طرف، تمام نانوایی‌ها به دلیل کمبود آرد و سوخت تعطیل شده‌اند. اهالی مجبورند خودشان در خانه نان بپزند اما با افزایش قیمت یک کیسه آرد که از ۲۰۰ یورو تجاوز می‌کند و همین‌طور کمبود هیزم این کارِ بسیار دشواریست.

خلاصه اینکه در غزه همه چیز کم داریم. غزه‌ای‌ها با ترس دائمی، ناامنی و احساس درماندگی زندگی می‌کنند. بمباران‌های شبانه‌روزی، آوارگی اجباری، گرسنگی و بحران بی‌سابقه انسانی، تحمل این شرایط را غیرممکن کرده است. 

*******

از زیاد مدوخ در غزه - ۲۵ مارس ۲۰۲۵

سه‌شنبه ۱۸ مارس ۲۰۲۵، سحرگاهان، وقتی اهالی غزه در خواب بودند، نیروهای اشغالگر با بمباران گسترده، آتش‌بسِ شکننده‌ای که بارها نقض‌شده را به‌طور کامل شکستند و ۴۲۵ فلسطینی از جمله ۱۷۵ کودک و ۹۵ زن را به هلاکت رساندند. 

وضعیت برای ۲ میلیون و ۴۰۰ هزار فلسطینیِ وحشت‌زده ساکن غزه همچنان فاجعه‌بار و تراژیک است؛ پس از دو ماه که از اجرای توافق آتش‌بس می‌گذرد به نظر نمی‌رسد چیزی تغییر کرده باشد و کماکان در انتظار یک راه‌حل سیاسی هستیم. پیروزی1.jpeg

نیروهای اشغالگر هنوز به‌طور کامل از بسیاری از مناطق، به‌ویژه مرکز و جنوب نوار غزه خارج نشده‌اند. آن‌ها گاهی حملات و بمباران‌هایی انجام داده‌اند که منجر به کشته و زخمی شدن افراد گشته است. گذرگاه‌ها بیش از سه هفته است که کاملاً بسته‌اند و به دستور نظامی اشغالگران هیچ چیز وارد خاک غزه نمی‌شود. 

از آب آشامیدنی و گاز خبری نیست و مردم مجبورند با هیزم آشپزی کنند، اما هیزم هم دیگر تقریباً یافت نمی‌شود. در بازارها چیزی پیدا نمی‌شود و اگر هم بشود قیمت‌ها به شدت افزایش یافته‌اند. زندگی روزمره برای مردم غزه همچنان فاجعه‌بار است. 

در این نوشته تلاش می‌کنم بیشتر درباره کودکان غزه صحبت کنم که مانند بقیه مردم، هر روز در عذاب‌اند. آنها هم مثل زنان و جوانان، زندگی خود را به نسبت قبل از ۷ اکتبر به شدت تغییر یافته می‌بینند.

آنها به شدت آسیب دیده‌اند و تحت تأثیر آنچه دیده و تجربه کرده‌اند، دچار شوک شده‌ و هر روز رنج می‌کشند. 

در زیر به برخی آمارها که به آنها مربوط می‌شود اشاره می‌کنم:

- حدود ۱۷۶۰۰ کودک فلسطینیِ زیر ۱۴ سال از اکتبر ۲۰۲۳ تاکنون کشته شده‌اند؛ 

- ۳۶۰۰۰ کودک یک یا هر دوِ والدین خود را از دست داده‌اند؛ در غزه، دیگر مرکزی برای نگهداری از کودکان بی‌سرپرست وجود ندارد، در نتیجه نقش اساسی بر دوش خانواده‌ها افتاده است. سرپرستی از این کودکان به عمه‌ها، عموها، پدربزرگ‌ها، مادربزرگ‌ها یا بستگان دیگر سپرده می‌شود.

- در حال حاضر، ۴۰۰۰۰ کودک از سوءتغذیه رنج می‌کشند. زمستان بسیار سرد است و خانه‌ها در و پنجره درست و حسابی و یا وسیله گرمایشی ندارند. برای آوارگانی که در چادرها به‌سر‌می‌برند، وضعیت به‌مراتب بدتر است. ۱۴ کودک بین ژانویه تا مارس ۲۰۲۵ فقط بر اثر سرما جان باختند. 

- ۱۲۰۰۰ کودک بیمار نیاز فوری به درمان در خارج از کشور دارند. متأسفانه بسیاری از کودکان به دلیل فروپاشی سیستم بهداشتی جان خود را از دست می‌دهند. 

- از بین ۱۷۶۰۰ کودک کشته‌شده در طول ۱۷ ماه تجاوز خونین، ۲۵۰ نوزاد و ۹۰۰ کودک زیر یک سال سن داشت‌اند. 

از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، کودکان - مانند تمام مردم غزه - در اضطراب، ترس و نگرانی زندگی کرده‌اند. آن‌ها سخت‌ترین ضربات را متحمل شده‌اند؛ در طول تجاوز، هر روز و هر لحظه رنج کشیده‌اند و سپس با جابجایی‌های اجباری، شرایط سخت غیرانسانی را در مراکز اسکان یا زیر چادرهای پاره‌پاره زیر سرما و باران تجربه کرده‌اند. 

کودکان مرگ والدین خود یا اعضایی از خانواده یا دوستان را که در مقابل آنها جان داده‌اند به چشم دیده‌اند؛ آنها شاهد ورود تانک‌ها و نابودی کامل خانه‌ها، محله‌ها، مدارس و مراکز تفریحی بوده که موجب آسیب‌های عمیقی در آنها گشته است. 

بین اکتبر ۲۰۲۳ تا اکتبر ۲۰۲۴، هیچ کلاس درسی برگزار نشد و یک سال تحصیلی از دست رفت. به جای مدرسه یا بازی، بچه‌ها مجبور بودند برای خانواده‌های خود آب بیاورند، در بازار غذا پیدا کنند، هیزم جمع کنند یا تلفن‌ها را در مکان‌های دارای پنل خورشیدی شارژ کنند. این تغییرات باعث شد آن‌ها سریع‌تر بالغ شده و مسئولیت‌پذیرتر شوند. 

شاید بتوان سه عامل را برشمرد که به کودکان کمک کرده‌ تا در این شرایط وحشتناک مقاومت کنند: پیروزی2.jpeg

۱. خانواده: کودکان نقش مهم زنان (مادران و خواهران) را در غیاب پدران یا برادران کشته‌شده، زخمی‌ یا زندانی شده، درک کرده‌اند. 

۲. مدرسه: با بازگشایی ۳۷ مرکز آموزشی جدید در ماه گذشته، ۸۵درصد دانش‌آموزان ثبت‌نام کرده‌اند. 

۳. انجمن‌های مدنی: این انجمن‌ها با ارائه خدمات به زنان، جوانان و کودکان، تا هم‌اکنون نقشی حیاتی ایفا کرده‌اند. 

این وضعیت ویژه تغییرات مثبتی در رفتار کودکان بوجود آورده:

- کاهش خشونت علی‌رغم وجود آسیب‌ها و ضربات روحی؛

- افزایش نظم و مسئولیت‌پذیری نزد آنان؛

- کم شدن تمرکزی که قبلاً در گفتگوها حول مرگ و ویرانی وجود داشت؛

- در نقاشی‌های اخیر بچه‌ها، امید، صلح، درختان زیتون و دریا جای تانک‌ها و هواپیماهای جنگی را گرفته‌ است؛

- استفاده از رنگ‌های روشن و درخشان به جای رنگ‌های سیاه و تیره.

این تغییرات نشان می‌دهد که حمایت خانواده، مدرسه و انجمن‌ها مؤثر واقع شده و بسیاری از کودکان بر آسیب‌های روانی خود رفته‌رفته غلبه می‌کنند. اگرچه راهی طولانی در پیش است، اما همین نشانه‌های امیدوارکننده حاکی از مقاومت بی‌نظیر کودکان غزه است. 

زیاد مدوخ - مارس ۲۰۲۵

*******

 از زیاد مدوخ در غزه- ۱۹ مارس ۲۰۲۵

[بیش از ۴۰۰ فلسطینی، عمدتاً بچه‌ها و زنان و سالمندان، طی چند روز اخیر زیر بمب‌های ارتش اسرائیل جان سپردند].مادر.jpeg

پاسخ مردم غیرنظامی غزه به ازسرگیری بمباران‌های شدید بر منطقه‌ای ویران و مخروبه؛

مردمی وحشت‌زده و گرسنه اما مصمم:

اینجا سرزمین ماست، ما نخواهیم رفت. 

اینجا فلسطین ماست، اینجا آینده ماست. 

در چشمان این خلق پیروزی عدالت موج می‌زند؛ 

علیرغم وحشت مطلق، 

امید همچنان زنده است. 

*******

 

از زیاد مدوخ در غزه - ۱۵ مارس ۲۰۲۵

ادامه تحصیل و آموزش در غزه ویران‌شده، حتی اگر قرار باشد در چادرهای پاره‌پاره و مراکز آموزشی‌ای انجام گیرد که بارها مورد هدف قرار گرفته و دوباره برپا می‌شوند یک چالش بزرگ است. 

این خودْ شکلی از مقاومت خشونت‌پرهیز برای خانواده‌های فلسطینی است که فرزندان خود را تشویق می‌کنند تا به مدارس و مراکز آموزشی بروند و درس و مشق‌شان را ادامه دهند.

کودکستان1.jpegکودکستان2.jpeg

همان‌طور که قبلاً بارها گفته‌ایم، آموزش و پرورش یک امر حیاتی برای آینده فلسطین و نشان‌دهنده اراده و عزم ملتی باکرامت است. 

نور امیدی است که معلمان غزه علیرغم شرایط دشوار حکم‌فرما در این منطقه‌‌ی ویران‌شده مصممانه آن را زنده نگه می‌دارند. 

آن‌ها با وجود کمبود امکانات، کلاس‌هایی برای دانش‌آموزان غزه برگزار می‌کنند. 

آموزش و پرورش در غزه جایگاه ویژه‌ای دارد. 

آموزش و پرورش یک امید است. 

راهی است به سوی صلح و عدالت.

*******

از زیاد مدوخ - ۸ مارس ۲۰۲۵ در فلسطین

 در تقدیر از تعهد، کرامت و شجاعت زنان فلسطینی

چطور ممکن است در این روز جهانی حقوق زنان، که هر ساله در ۸ مارس در سراسر کره ارض گرامی داشته می‌شود، به زنان فلسطینی و شجاعتی که از خود نشان می‌دهند فکر نکرد؟ این زنان مقاوم و قهرمان که در تمام جبهه‌های مبارزه در برابر نیروهای اشغالگر بی‌وقفه برای حقوق پایمال‌شده‌شان مبارزه می‌کنند، علیه ستم می‌جنگند و برای برابری و آزادی تلاش می‌کنند. زن1.jpeg

آنان یک بار دیگر در طول ۱۵ ماه تجاوز وحشیانه علیه غیرنظامیان نوار غزه شجاعت و عزم خود را نشان دادند. در طول این تهاجم تلخ، ما از زنان صبر و اراده آموختیم… فهمیدیم که عمق پایداری‌شان تا کجاست و چطور می‌توانند بدون آنکه خَمی به ابرو بیاورند یا شِکوه و شکایتی داشته باشند تحت این فشار طاقت‌فرسا زندگی کنند. 

بله، زنان ما به خاطر ویژگی‌های انسانی و حرفه‌ای ارزشمندشان، اراده‌، پایداری‌، از‌خودگذشتگی‌ و تلاش بی‌وقفه‌شان در کار شناخته می‌شوند؛ آنها مظهر وابستگی ناگسستنی‌ به سرزمین و وطن‌شان هستند، نماد صبر و کرامت‌ و همچنین مشارکت کامل‌شان در تربیت نسل جدیدی از جوانان مصمم و پُر از اعتماد به‌خود. 

این قهرمانان عصر مدرن، که هرگز تسلیم نشدند، علیرغم محاصره ظالمانه‌ای که بیش از یک دهه است تحمل می‌کنند، با وجود حملات ویرانگر و نابود‌کننده رژیم آپارتاید و سرکوب بی‌رحمانه سربازان و شهرک‌نشینان اسرائیلی، مادرانی فوق‌العاده نیز هستند. آن‌ها ترس را به سُخره گرفتند و از کودکان خود در برابر گلوله‌ها و بمب‌های نیروهای اشغالگر محافظت کردند. 

در این روز جهانی، ما از زنان در شرایطی غیرقابل‌تحمل یاد می‌کنیم، شرایطی که با تشدید اقدامات غیرانسانی و وحشیانه‌ای مشخص می‌گردد که نیروی اشغالگر در تمامی سرزمین‌ فلسطینی اعمال می‌کند. زنان فلسطین ستون‌های خانواده، جامعه و ملت را می‌سازند؛ آن‌ها با از خودگذشتگی نادری که از خود نشان می‌دهند، مظهر مقاومت‌اند و آن را در همه جا به‌شکل نمادین آشکار می‌کنند؛ از یک مکان پر از رنج به مکانی دیگر، از یک اردوگاه پناهندگان به یک چک‌پوینت، از یک شهر محاصره‌شده به یک شهر اشغال‌شده و از یک زندان بسته به یک زندان سر باز. زن3.jpeg

زنانْ آغاز مبارزه ما، عنوان اراده ما، منبع دانش ما، الگوی مقاومت ما، آواز امید ما و درمان زخم‌های ما هستند. آن‌ها ثروت سرزمین ما، روشنایی حافظه ما، فرشته تاریخ ما و نماد صلح ما، معنای هویت ما و خاک اجداد ما هستند. آن‌ها آینده فلسطین بزرگ ما، سرزمین صلح، امید و عدالت را تجسم می‌بخشند. 

زنان فلسطینی سزاوار تمام  بزرگداشت و احترام ما هستند. آن‌ها بسیار فراتر از یک روز تعطیلی که دولت فلسطین از دوازده سال پیش به مناسبت روز زنان تعیین کرده است سزاوار قوانینی هستند که جایگاه آنان را در کشور ما به رسمیت شناخته و بهبود بخشد. آن‌ها سزاوار تحسین ما هستند. ما شجاعت آن‌ها را در شرایطی بسیار دشوار، اضطراری و مصیبت‌بار قدر شناخته و می‌ستاییم؛ شرایطی که ویژگی‌اش تشدید اشغال و شهرکسازی در سرزمین‌های فلسطینی، افزایش حملات خونین اسرائیل، به‌ویژه در نوار غزه در ماه‌های اخیر و همچنین پروژه‌های منطقه‌ای و بین‌المللی است که هدف آن‌ها نابودی آرمان فلسطین و هر چه وخیم‌تر کردن وضعیت انسانی در این زندان سر باز است. 

سال ۲۰۲۴ بنابر خوشبین‌ترین آمار با مرگ مستقیم حداقل ۷۵۰۰ زن و دختر فلسطینی در پرده‌ای از تاریکی و مصیبت فرو رفتند.  بنابر همین آمار حداقل ۷۴۷۵ نفر از آن‌ها در اثر بمباران‌های اسرائیل در نوار غزه جان باختند و ۲۵ نفر توسط ارتش اشغالگر اسرائیل و شهرک‌نشینان در کرانه باختری اشغالی به قتل رسیدند. به این اعداد تکان‌دهنده، بازداشت غیرقابل‌تحمل چندین زن در زندان‌های اسرائیل را  نیز باید افزود، از جمله نوجوانان، مادران خانواده‌ها و دانشجویان جوان. 

امروز زنان ما هر کجا که باشند - در کرانه باختری، در نوار غزه، در سرزمین‌های اشغال شده در ۱۹۴۸ یا در تبعید -  بیش از هر زمان دیگری در زندگی و مبارزه‌شان مصمم هستند و مانند تمامی مردم ما، به فردایی بهتر، فردایی سرشار از آزادی و صلح، فردایی عادلانه امید بسته‌اند. آن‌ها ۸ مارس امسال را در اشک، درد، رنج و اندوه جشن می‌گیرند. آن‌ها غم کشته‌شدگان را در دل دارند، غم مجروحان، زندانیان و تمامی مردمی که هر روز سرنوشتی وحشتناک را تحمل می‌کنند. زن2.jpeg

زن فلسطینی که مبارزه خود را بی‌وقفه با کرامت و شجاعتی استثنایی پیش می‌برد، هم مادر یک جوان کشته‌شده است هم همسر یک زندانی و هم مادربزرگِ جوانانی ناامید. او همیشه آماده است تا از همسرش حمایت کند، به یاری کودکانش بشتابد، نور امید را در دل خانواده و اطرافیان زنده نگه دارد و در توسعه جامعه‌ای که در بحرانی‌ترین وضعیت خود است مشارکت کند. او در زندگی اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی نقش پررنگی دارد؛ او نقشی اساسی در خانواده، روستاها، شهرها، اردوگاه‌های پناهندگان، محله‌ها، انجمن‌ها، تعاونی‌های خانوادگی و کشاورزی ایفا می‌کند. زنان در همه جا عنصری کلیدی از انسجام جامعه فلسطینی محسوب می‌شوند. 

آمار در این زمینه گویاتر از هر چیز است: ۷۳درصد از افرادی که در دانشگاه‌های فلسطین تحصیل می‌کنند زنان هستند و نرخ تحصیل دختران فلسطینی از ۹۴درصد فراتر رفته است. زنان غزه در طول این تجاوز، با اراده اصول همبستگی خانوادگی و اجتماعی را تثبیت کردند. 

فلسطین به همه زنانی که همبستگی خود را با آرمان عادلانه ما در سراسر جهان ابراز کرده‌اند ادای احترام می‌کند و به شجاعت، قدرت بسیج و اقدامات متنوع آن‌ها در حمایت از فلسطینی‌ها درود می‌فرستد. 

زنده باد زنان فلسطینی، زنده باد همبستگی زنان با آرمان فلسطین. مبارزه برای فلسطینی آزاد همچنان ادامه دارد!

*******

از زیاد مدوخ در غزه

۲۸ فوریه ۲۰۲۵

در این پایان فوریه ۲۰۲۵ فعالیت‌ها و حمایت‌های روانی از کودکان غزه که با بازی و سرگرمی انجام می‌شود، در یک مرکز آموزشی از سر گرفته شده است.معلم1.jpeg

باید واقعاً به این جوانان فرانسه‌زبان غزه که این فعالیت‌ها را سازماندهی می‌کنند آفرین گفت. آنها کودکان را از محله‌ها و خانه‌های ویران‌شده جمع کرده و علیرغم این آتش‌بس شکننده، جهت سرگرمی و حمایت روانی‌شان تلاش می‌کنند. 

این جوانان پرانگیزه، علیرغم وحشت مطلق، سعی می‌کنند به این بچه‌هایی که اغلب در نتیجه ترس و هراس دچار آسیب‌های روانی شدید شده‌اند، کمک کنند تا شاید دوباره لبخند به چهره‌هایشان بازگردد. معلم2.jpeg

در منطقه‌ای که هدف خشن‌ترین تهاجمات واقع شده و همه به حال خود رها شده‌اند، این کار اندکی شادی برای کودکان فراهم می‌کند که از همه چیز محروم‌اند.

از غزه‌ی ویران‌شده 

از غزه‌ی نابود‌شده 

اما غزه‌ای که به یمن لبخند کودکان و اراده جوانان‌مان همچنان زنده است.

 

*******

از زیاد مدوخ در غزه - ۲۱ فوریه ۲۰۲۵

پس از یک ماه آتش‌بس در غزه، شاهد بازگشت آرام زندگی هستیم؛ اما احساس امید به آینده با نگرانی و بی‌اطمینانی درآمیخته است. 

در این میان نقش جدیدی که جوانان در جامعه مدنی فلسطین به‌عهده دارند بارز می‌شود.

آتش‌بس از یک ماه پیش عملی شده است اما وضعیت برای ۲ میلیون و ۴۰۰ هزار فلسطینی غزه که اغلب به حال خود رها شده و از شدت خستگی تحلیل می‌روند همچنان فاجعه‌بار است. 

این آتش‌بسی شکننده است و هر روز توسط نیروی اشغالگر نقض می‌شود. 

در فاصله ۱۹ ژانویه تا ۱۹ فوریه، ۱۱ فلسطینی در رفح در جنوب، و در شهر غزه به قتل رسیده‌اند؛ چندین خودرو مورد بمباران قرار گرفته‌اند؛ متأسفانه هیچ ناظر بین‌المللی یا میانجی‌ای هم در محل نیست که بر رعایت توافق‌ها نظارت داشته باشد.FB_IMG_1740265903625.jpg

این وضعیت است که احساس عدم‌اطمینان مردم را برمی‌انگیزد؛ آنها نمی‌دانند مراحل بعدی آتش‌بس چگونه پیش خواهد رفت و از آن مهم‌تر پس از آن چه روی خواهد داد. آیا نیروی اشغالگر اجازه ورود مصالح ساختمانی برای تعمیر خانه‌ها و چاه‌های آب آشامیدنی برای بازسازی خطوط برق و گاز و غیره را خواهد داد؟

اما در کنار این سئوالات و تردیدها احساس امید نیز وجود دارد. 

اینجا سرزمین ماست، ما از این جا نخواهیم رفت. 

بازگشت وسیع ۹۰۰ هزار فلسطینی که اجباراً به سمت جنوب غزه فرار کرده بودند، پاسخی روشن به ادعاهای ترامپ داد که می‌خواهد غزه را تخلیه کرده و آن را به ریویرا تبدیل سازد. هیچ‌کس در اینجا این اظهارات را جدی نمی‌گیرد، فلسطینی‌ها به سرزمین‌شان وابسته‌اند. 

گفتم که از زمان آغاز آتش‌بس وضعیت به آرامی در حال بهبود است. افرادی که بخشی از خانه‌هایشان تخریب شده‌، هنوز در شروع تعمیرات تردید دارند زیرا از خطر از سر گرفته شدن بمباران‌ها می‌ترسند. آن‌ها در اثر جابجایی‌هایی که تجربه کرده‌اند فرسوده شده‌ و با این حال مصمم هستند به هر قیمت شده بمانند و حتی در چادر و در میان ویرانه‌های محله‌ مخروبه‌شان ساکن شوند. 

هر روز فقط ۹۰ تا ۱۰۰ کامیون به شمال نوار غزه وارد می‌شود. بر اساس توافق‌های آتش‌بس، می‌بایست ۳۰۰ کامیون وارد می‌شد. در طول ۱۵ ماهی که تجاوز ادامه داشت، این تعداد به‌طور متوسط به ۶ تا ۹ کامیون تقلیل یافته بود. 

در زمینه غذا بهبود‌هایی وجود دارد اما میوه، گوشت و سبزیجات هنوز کمیاب است. قیمت‌ها همچنان بسیار بالا است، اگرچه این اواخر کمی کاهش یافته‌؛ یک کیلو شکر امروز ۴ یورو قیمت دارد. از سوی دیگر کمبود دارو همچنان بارز است و هنوز آب آشامیدنی، برق و گاز در دسترس نیست. 

نیروی اشغالگر کماکان از ورود چادرها و کاروان‌هایی که در توافق‌های آتش‌بس وعده داده شده بود، جلوگیری می‌کند. 

ماه گذشته، درباره نقش جدیدی که زنان در جامعه فلسطین ایفا می‌کنند، چند خطی نوشته بودم؛ نقشی که همه عرصه‌های اقتصادی، اجتماعی، روانی و خانوادگی را در بر می‌گرفت.

امروز می‌خواهم کمی درباره جایگاهی که جوانان به دست آورده‌اند، بنویسم. 

بی‌تردید شاهد پدیده‌ای جدید در میان جوانان غزه هستیم. پیش از این، زمانی که آن‌ها تحت محاصره زندگی می‌کردند، بنابر آمارْ نرخ بیکاری‌شان ۷۳درصد بود و هیچ چشم‌اندازی برای آینده نداشتند. تنها آرزویی که ممکن بود داشته باشند این بود که غزه را ترک کنند. 

در طول ۱۵ ماه تجاوز، این جوانان شاهد بودند که زنان چطور در همه چیز مشارکت دارند و این امر تحسین‌ آنها را برمی‌انگیخت.  

این موضوع باعث ایجاد نوعی آگاهی در میان آن‌ها شد. به نظر می‌رسد جوانان دیگر نمی‌خواهند به پدر، خانواده یا نزدیکان خود وابسته باشند. امروز بسیار دیده می‌شود که خود ابتکارعمل به خرج می‌دهند و شروع به کار می‌کنند، حتی در زمینه‌ی فعالیت‌هایی که الزاماً مرتبط با تحصیلات و آموخته‌های‌شان نیست. 

آن‌ها در انجمن‌ها مشغول شده‌اند، در کلینیک‌ها داوطلب می‌شوند، در مغازه‌ها یا رستوران‌هایی که بازگشایی شده‌ به‌عنوان فروشنده یا آشپز کار می‌کنند، یا انجمن‌های کوچکی درست کرده و به جارو کردن خیابان‌ها یا دیگر کارهای اضطراری می‌پردازند. به جای اینکه بی‌کار بنشینند، خودشان پروژه‌های کوچکی با امکانات محدود راه می‌اندازند، مثلاً در خیابان ساندویچ، نوشیدنی یا شکلات می‌فروشند. 

نقش آن‌ها در جامعه مدنی روز به روز پررنگ‌تر می‌شود. 

امروز، جوانان دیگر نمی‌خواهند غزه را ترک کنند. آن‌ها می‌خواهند بمانند، حتی در چادر، حتی بر روی ویرانه‌های خانه‌های مخروبه‌شان. 

این پاسخ آن‌ها به ترامپ است. 

عنصر بسیار مهم دیگری که باید به آن اشاره کرد، اهمیت آموزش است. فلسطینی‌ها فهمیده‌اند که آموزش یک چالش، نشانه‌ای از امید و شکلی از مقاومت مسالمت‌آمیز است. 

در طول این تهاجم وحشتناک، علیرغم بمباران‌ها و خطرات، کلاس‌ها در چادرها برگزار می‌شد و در بسیاری موارد مراکز آموزشی و مدارس به مراکز اسکان تبدیل شده بودند. 

امروز، ۴۵ مدرسه یا مرکز آموزشی (در سطح ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان) را افرادی که به آن‌ها پناه آورده بودند، تخلیه می‌کنند تا امکان تعمیر ساختمان‌های مدرسه فراهم شود و درس و مدرسه در محیط مناسبی برگزار شود. مردمی که ساکن آنها بودند به آنچه از خانه‌های‌شان باقی مانده یا به چادرها بازمی‌گردند.

در طی یک ماه، بیش از ۳۷ مرکز آموزشی جدید در سراسر نوار غزه، در کنار ویرانه‌ها و خرابه‌ها بازگشایی شده‌اند.

می‌توان گفت که امروز ۸۵درصد از دانش‌آموزان ثبت‌نام کرده‌، کلاس‌های خود را از سر گرفته‌اند و فقط منتظرند مدرسه‌شان بازسازی شود تا دوباره به آن بازگردند.  

تا جایی که به دانشگاه‌ها مربوط می‌شود (۱۳ دانشگاه بزرگ کاملاً تخریب شده و ۲۵ دانشگاه، کالج و دانشکده دیگر مورد هدف قرار گرفته و بخشی از آنها تخریب شده‌)، کلاس‌های آنلاین با حمایت همکاران در کرانه باختری و اساتید بین‌المللی برگزار می‌شود. 

درست است که هنوز مشکلات برق و اتصال به اینترنت وجود دارد، اما ۷۳درصد از دانشجویان غزه اکنون به صورت مجازی در کلاس‌ها شرکت می‌کنند و امتحانات خود را می‌دهند. 

در فلسطین، تمایل زیادی از سوی خانواده‌ها وجود دارد که کودکانِ خود را به مدرسه بفرستند و جوانان را تشویق می‌کنند تا به دانشگاه بروند، با وجود این که ممکن است تا  ۳-۴ سال بعد از تحصیلات کار تخصصی پیدا نکرده و با بیکاری مواجه شوند. آموزش و تحصیلات در نظر آن‌ها فی‌نفسه از ارزش بالایی برخوردار است. 

فلسطینی‌ها همیشه به سرزمین‌شان وابسته بوده‌اند، اما با شرایط وحشتناکی که در ۱۶ ماه گذشته تجربه کرده‌اند و به ویژه پس از بازگشت ۹۰۰ هزار فلسطینی از جنوب نوار غزه، این وابستگی بیشتر هم شده است. 

همه نسبت به روزهای قبل از ۷ اکتبر احساس نوعی دلتنگی و نوستالژی دارند، حتی اگر غزه در آن زمان تحت محاصره بود. با این حال، رستوران‌ها، مغازه‌ها… وجود داشتند، جشن‌ها، عروسی‌ها، جشن تولدها… برگزار می‌شد. زندگی سخت بود (زندگی در قفس) اما به‌هر‌حال زندگی جریان داشت. 

در طول ۱۶ ماه گذشته، تنها هدفْ زنده ماندن بود. 

امروز، هیچ چیز درست و حسابی کار نمی‌کند، اما زندگی به آرامی در حال بازگشت است. 

واژه "زندگی"، مانند واژه‌ی "امید"، در همه جای فلسطین استفاده می‌شود: برای نام مغازه‌ها، داروخانه‌ها، انجمن‌ها و غیره. 

فلسطینی‌های غزه عاشق زندگی هستند، به شرط آنکه در غزه باشد نه جای دیگر، آن‌طور که دولت‌ها و رهبران همدست‌شان پیشنهاد می‌کنند. 

پس از ۴۷۰ روز رنج و مصیبت، طی همین یک ماه آتش‌بس، ساکنان غزه کارهای بسیاری انجام داده‌اند، هر چند هنوز محتاطانه. 

علیرغم خطرات و حضور نیروی دریایی اسرائیل، آن‌ها به دریا برمی‌گردند تا شنا کنند؛ مغازه‌ها، رستوران‌ها و کافه‌های خود را اگر کاملاً تخریب نشده باشند دوباره باز می‌کنند و فعالیت را از سر می‌گیرند.

فلسطینی‌ها چیزی از اراده، پایداری، عزم و شجاعت کم ندارند. 

تنها چیزی که کم دارند، امکانات است؛ بازگشایی تمام گذرگاه‌ها (امروز فقط یکی از هفت گذرگاه باز است)، ورود مصالح ساختمانی، مواد غذایی و دارو. 

جامعه مدنی خود را سازمان‌‌دهی می‌کند، زنان و جوانان نقش فعالی در آن دارند، به جرأت می‌توان گفت زندگی از سر گرفته شده است. 

به محض بازگشایی تمام گذرگاه‌ها، زمانی که محاصره برداشته شده و هر روز ۱۰۰۰ کامیون به این منطقه وارد شود، زمانی که بشود مصالح بازسازی را که امروز ممنوع کرده‌اند وارد غزه کرد فلسطینی‌ها شهر خود را بازسازی خواهند کرد. 

در غزه بالقوه‌گی فراوان است: دریا، ساحل، آب و هوا، اما مهم‌تر از همه، نیروی کار، مهندسان، پزشکان و یک جامعه مدنیِ با‌اراده و شجاع. 

وقتی می‌بینم که در یک ماه چه کارهایی انجام شده، فکر می‌کنم که در چند سال آینده، با حمایت کشورهای دوست و همبستگی‌ تمامی هم‌پیمانان، فلسطینی‌ها قادر خواهند بود غزه را زیباتر از قبل بازسازی کنند.

*******

از زیاد مدوخ در غزه

۱۱ فوریه ۲۰۲۵

کودکان غزه علی‌رغم رنجی که به‌طور روزمره‌ در این منطقه‌ ویران‌شده می‌کشند،

از هر فرصتی استفاده کرده و شادی را نقاشی می‌کنند. 

این کودکانی که از همه چیز محروم هستند،

سعی می‌کنند عشق خود به زندگی را در نقاشی‌های پُر‌احساس‌شان بیان کنند.

آن‌ها از این راه دلبستگی خود به سرزمین و وطنشان، فلسطین را نشان می‌دهند. 

باید به‌راستی به این کودکان شجاع و مصمم آفرین گفت.

nagh2.jpegnagh3.jpegnagh1.jpeg

غزه‌ی ویرانه

غزه‌ی زندان

غزه‌ی مورد تجاوز قرار گرفته

اما غزه‌ی درخشان

غزه‌ی عزت

و غزه‌‌ای که اراده کودکان ماست، سرشار از امید به آینده.

*******

از زیاد مدوخ در غزه - ۸ فوریه ۲۰۲۵

یک فلسطینی اهل غزه پس از آتش‌بس به خانه‌اش بازمی‌گردد. 

او خانه‌اش را سوخته و ویران‌شده بر اثر بمباران‌ها می‌یابد. 

پارچه‌ای با رنگ‌های زنده‌ و شاداب که طرحی از «گل‌های رُز و پروانه‌» بر خود دارد پیدا کرده و بهParche.jpeg دیوارِنیمه‌مخروبه آویزان می‌کند. او تلاش می‌کند خانه‌ای که در تاریکی فرو رفته بود را روشن کند و تصمیم می‌گیرد تا زمانی که خانه بازسازی شود، در همان‌جا زندگی جدیدی را آغاز کند. 

این‌ حضرات، این رؤسای جمهور نفرت‌پرور فراموش کرده‌اند که مردم فلسطین عاشق زندگی هستند.  

چه کسی می‌تواند این مردم شریف را متقاعد کند که شهر و وطن خود را ترک کنند؟ 

مشکل این رهبران که برای نابودی فلسطین هم‌دست شده‌اند این است که تاریخ را به خوبی نمی‌خوانند و نمی‌دانند که فلسطینی‌ها هرگز سرزمین خود را ترک نخواهند کرد و در یک نکبه جدید شرکت نخواهند کرد. 

ما زندگی هستیم و آن‌ها ویرانه‌ها. 

ما آینده‌ی روشن هستیم و آن‌ها فقط سایه‌ها. 

اینجا سرزمین ماست، ما از این‌جا نخواهیم رفت. 

اینجا فلسطین ماست، اینجا زندگی و آینده ماست. 

*******

از زیاد مدوخ در غزه

۵ فوریه ۲۰۲۵

پاسخ کودکان فلسطینی غزه به اظهارات ترامپ:

اینجا سرزمین ماست، ما از این‌جا نخواهیم رفت.Flag.jpeg

زندگی ما اینجاست و آینده ما اینجاست.

ما همیشه به وطن‌مان فلسطین وفادار خواهیم ماند.

ما همیشه در غزه زندگی خواهیم کرد، حتی در میان خانه‌های فروریخته و ویرانه‌های محله‌های‌مان

که به‌دنبال بمباران‌ اشغالگران ویران شده‌اند.

نه ترامپ و نه هیچکس دیگر نمی‌تواند ما را وادار به ترک منطقه زیبای‌مان و فلسطین عزیزمان کند.

*******

از زیاد مدوخ در غزه - ۳۱ ژانویه ۲۰۲۵

در غزه، پس از آتش‌بس، انگار هیچ‌چیز برای فلسطینی‌های وحشت‌زده تغییر نکرده است، فقط نقش زنان باز مهم‌تر از گذشته شده.

در غزه، ۱۰ روز پس از اجرایی‌شدن آتش‌بس، چه تغییراتی در زندگی روزمره ساکنان به چشم می‌خورد و چه تحولات اجتماعی را می‌توان امروز در میان زنان و مردان فلسطینی غزه مشاهده کرد؟Coch1.jpeg

آتش‌بس از ۱۹ ژانویه ۲۰۲۵ به اجرا درآمده ولی هیچ‌چیز برای فلسطینی‌های غزه تغییر نکرده.

پهپادها شب و روز در آسمان غزه در حال پرواز هستند، پس از ساعت ۷ شب کسی به خیابان نمی‌رود و شب‌ها در خانه‌های تخریب‌شده، هوا به‌شدت سرد است. 

وضعیت انسانی و بهداشتی کماکان فاجعه‌بار است. هیچ‌چیز وجود ندارد؛ نه بیمارستانی در کار است، نه هیچ مرکز درمانی، نه پزشک و نه دارو. اگرچه مردم دیگر زیر بمباران‌ها جان نمی‌دهند اما همچنان از کمبودهای درمانی، عدم‌مراقبت‌های پزشکی و آب آشامیدنی جان خود را از دست می‌دهند. کمک‌های انسانی بین‌المللی هم نمی‌تواند پاسخگوی حجم نیازها باشد. 

بازگشت گسترده ۵۰۰ هزار فلسطینی آواره تاکنون مشکلات لُجستیکی جدی ایجاد کرده است. کامیون‌های کمک‌رسانی هنوز به‌صورت قطره‌چکانی به شمال نوار غزه وارد می‌شوند. کمبود بسیاری از محصولات غذایی مانند گوشت، سبزیجات و میوه‌ها همچنان ادامه دارد. 

آوارگانی که بازمی‌گردند به دنبال خانه‌های خود هستند، آنها اغلب دیگر چیزی ندارند و از آنچه می‌بینند به حالت شوک فرو‌می‌روند، شوکی که تا مدت‌ها ادامه خواهد داشت و بهبود آن زمانی بسیار طولانی می‌طلبد. 

خدمات شهری تلاش دارد جاده‌ها را تعمیر کند، اما این کار بسیار دشوار است چراکه زیرساخت‌های شبکه‌ای آب، برق و لوله‌کشی‌… همه تخریب شده‌اند، تازه باید به این‌همه، کمبودِ انواع امکانات را هم اضافه کرد. اتومبیل‌ها نمی‌توانند روی جاده‌هایی که هزاران تن آوار مسدودشان کرده حرکت کنند و باید آنها را پاک‌سازی کرد. 

اگرچه زندگی روزمره فلسطینی‌های این منطقه به‌کل تخریب‌شده و اوضاع از زمان اجرای آتش‌بس هم تغییر چندانی نکرده، اما یک تحول اجتماعی مهم قابل ذکر است و آن نقشی است که زنان در شرایط جدید ایفا می‌کنند.Coch2.jpeg

من موقعیت آن را یافتم که با چند زن فلسطینی غزه درباره احساساتشان پس از ۱۵ ماه وحشت مطلق صحبت کنم. 

راندا، وکیل است؛ با او قبلاً در ارتباط با مسائل جامعه مدنی کار کرده‌ام و می‌گوید هرگز چنین خشونتی را تجربه نکرده بوده است. 

راندا بر جایگاه زنان فلسطینی تأکید دارد و معتقد است که متأسفانه هنوز به‌طور کامل نقش آنان شناخته نشده به‌ویژه در رسانه‌های بین‌المللی. او بر نقش بسیار مهم‌تری که زنان امروز در جامعه ایفا می‌کنند اصرار می‌ورزد.

هر زنی اینجا مادر کسی است که کشته، دستگیر، زخمی یا ناپدید شده؛ زنان باید چیزهای غیرقابل‌تحملی را تحمل کنند و می‌بینیم که با چه شجاعت و اراده‌‌ی تحسین برانگیزی با مصائب برخورد می‌کنند. 

در غیاب شوهر یا مردان خانه - که کشته، دستگیر، زخمی یا آواره شده‌اند - زنان مجبورند مسئولیت‌های جدیدی برعهده بگیرند. 

امروز، آنها نه تنها نقش اجتماعی، عاطفی و روانی، بلکه یک نقش اقتصادی هم در جامعه فلسطین ایفا می‌کنند. 

اگر قبل از جنگ زنان معمولاً در خانه‌ها می‌ماندند و از کودکان مراقبت کرده و به کارهای خانگی می‌پرداختند، اکنون بسیاری از آنها در خیابان‌ها هستند، به بازار می‌روند و جای شوهر فوت‌شده خود را می‌گیرند؛ برخی به عنوان فروشنده کار می‌کنند، برخی دیگر به دنبال آب آشامیدنی، چوب، نان به همه جا سر می‌زنند یا برای شارژ تلفن‌های همراه به مغازه‌هایی می‌روند که پنل‌های خورشیدی دارند و غیره. 

اگرچه آنها مسئولیت‌های جدیدی در خانواده برعهده گرفته‌اند، در خارج از خانه هم بسیار فعال هستند؛ برخی از مراکز آموزشی از اکتبر ۲۰۲۴ بازگشایی شده‌ و زنان در آنها کار می‌کنند: بالغ بر ۹۰درصد معلمان را زنان تشکیل می‌دهند. به همین ترتیب، آنها در سازماندهی امور نقش دارند؛ به‌عنوان مثال به خانه‌ها می‌روند تا از طریق جلسات، کنفرانس‌ها و غیره از خانواده‌ها حمایت کنند. 

لینا، ۲۳ سال دارد و فارغ‌التحصیل مهندسی است. او اشاره می‌کند که بسیاری از زنان مانند او به‌عنوان داوطلب در بیمارستان‌ها، مراکز پزشکی، کلینیک‌ها، سازمان‌های بین‌المللی و انجمن‌های محلی کار می‌کنند. نقش آنها بسیار مهم است. 

امروز، زنان احترام و تحسین مردان، به‌ویژه جوانان را بیش از گذشته کسب کرده‌اند. در طول جابجایی‌ها، این مردان بودند که از آنها و خانواده مراقبت کرده، بارها اثاثیه‌ها را جابجا می‌کردند. اما امروز شاهد تقسیم متفاوتی از مسئولیت‌ها هستیم و این امرِ کاملاً جدیدی است. 

شجاعت و عزمی که زنان از خود نشان می‌دهند فوق‌العاده است. 

شادیا، ۶۷ ساله، مادر و مادربزرگ است. او از نوه‌هایش صحبت کرد که پس از هر حمله خونین و هر بمباران به سراغ او می‌آمدند تا در آغوشش محبت و آرامش پیدا کنند. Coch5.jpeg

او نیز به جایگاه جدیدی که زنان در پیش جوانان پیدا کرده‌اند اشاره می‌کند. 

قبلاً، دختران جوان به قصد دبیرستان یا دانشگاه از خانه خارج می‌شدند و سپس به خانه بازمی‌گشتند تا از خانه مراقبت و به مادران خود کمک کنند. اکنون این امکان وجود ندارد، زیرا ساختمان‌های مدرسه تا حد زیادی تخریب شده‌اند. بنابراین، برای اینکه تمام روز در خانه نمانند، بیرون می‌روند و نقش‌هایی را برعهده می‌گیرند که قبلاً متعلق به آنها نبود. 

امروز، پدران به دختران خود اعتماد می‌کنند. دختران می‌توانند به بازار، نانوایی، انجمن‌ها رفته و بسته‌های غذایی دریافت کنند؛ به سر چاه بروند و برای خانواده آب تهیه کنند یا برای شارژ تلفن‌های همراه به مغازه‌هایی که پنل‌های خورشیدی دارند مراجعه کنند. به آنها احترام زیادی گذاشته می‌شود و مثلاً در مقابل نانوایی در صف جداگانه‌ای از آنها پذیرایی می‌شود. 

شادیا خودش نوه‌هایش را تشویق می‌کند که بیرون بروند. 

به این ترتیب دختران جوان زیادی در خیابان‌ها دیده می‌شوند. مشارکت آنها بر همگان شناخته شده است و این خود یک عنصر جدید و بسیار مهم در مناسبات اجتماعی است. 

شادیا به تغییر مهم دیگری در زندگی روزمره فلسطینی‌ها اشاره می‌کند: امروز، مردان، بسیار بیشتر به همسران خود در کارهای خانه کمک می‌کنند. با وجود آتش‌بس، بیرون رفتن از خانه پس از ساعت معینی بسیار خطرناک است. بنابراین، مردان زمان بیشتری را در خانه با خانواده خود می‌گذرانند. آنها حتی به‌صورت خودجوش خیلی از کارهای خانگی را که قبلاً فقط برعهده زنان بود انجام می‌دهند: روشن کردن آتش برای پخت‌وپز، تمیز کردن خانه، آماده کردن قهوه، چای یا غذا برای کل خانه (خانواده، آوارگان و غیره). 

در غزه شاهد هستیم که چطور زنان یک بار دیگر شجاعت و عزم خود را نشان می‌دهند. 

در طول این تهاجم و اعمال خشونت‌، می‌توان گفت که مردان از زنان صبر و عزم آموختند؛ آنها متوجه شدند که زنان می‌توانند تحت فشار و بدون کوچکترین شکایت زندگی کنند. 

امیدوارم این شناخت جدید از نقش زنان در جامعه فلسطین در آینده نیز ادامه یابد.

*******

از زیاد مدوخ در غزه-۲۴ ژانویه ۲۰۲۵

این اولین بار است که پس از اعلام آتش‌بس به محله ویران شده‌ام در شمال شهر غزه باز می‌گردم،

آپارتمان ما و کل ساختمان کاملاً ویران شده است.

کل محله و کل شهر هم!

و این وحشتناک و غیرقابل تحمل است!

از خانه‌ام اثری نیست

با آن‌همه آرزو و خاطره که در خود داشت،

قلبم شکسته می‌شود

خانه که فقط مشتی بتون و سنگ نیستziad.jpeg

یک زندگی‌ست، تلاش، فداکاری و سال‌های طولانی امید؛

در جاده، فقط خرابه‌ها و ویرانی‌های عظیم،

در کنار جاده، لکه‌های خونی که بر بقایای در و دیوار خشکیده است

غزه از گرد و غبار برمی خیزد

این گورستان در فضای باز با وجود پانزده ماه وحشت مطلق هنوز وجود دارد.

بالاخره چند لحظه آرامش بدون صدای انفجار بمب‌ها

ما بالاخره قادر خواهیم بود شب‌ها بدون ترس از هواپیماهای نظامیِ آنها به ستاره‌ها نگاه کنیم

اما چقدر طول خواهد کشید؟

تنفسی در این فضای خفقان‌آور

اینجا سرزمین من است، اینجا ریشه‌های من است، من اینجا را ترک نمی‌کنم

من همیشه در میان ویرانه‌های غزه در نهایت عزت خواهم ماند

و ما دوباره این شهر باشکوه را بازسازی خواهیم کرد

غزه‌ی زیبا، غزه‌ی درخشان

قدرت ما در دلبستگی ما به سرزمین‌مان است

ما مدت‌هاست متقاعد شده‌ایم که عدالت پیروز خواهد شد و دوران صلح فرا خواهد رسید.

باید همیشه امیدوار بود،

باشد که این امید راه خود را پیدا کند!

دوستی از غزه‌ی مخروبه، غزه‌ی ویران‌شده

اما غزه‌ی زندگی و غزه‌ی امید.

*******

از زیاد مدوخ در غزه- ۱۹ ژانویه ۲۰۲۵

زنده باد همبستگی!

با سپاس و تشکر از همه کسانی که از ابتدای این تعرض، همبستگیپرچم.jpeg خود را با مردم غزه ابراز داشته‌اند.

پس از اجرایی‌شدن توافق آتش‌بس در نوار غزه در این یکشنبه ۱۹ ژانویه ۲۰۲۵ و توقف بمباران‌ها، از همه دوستان با‌ حسن‌نیتی که در جریان این حمله و در این منطقه ویران‌شده به حمایت از مردم غیرنظامی فلسطین برخاستند تشکر می‌کنم.

شما از آغاز این تجاوز دهشتناک و به‌ طول ۴۷۰ روز با تظاهرات‌ها، تجمعات، برگزاری شب‌های همبستگی و سایر اقدامات و ابتکارات در سراسر جهان، همبستگی فوق‌العاده‌ خود را با مردم غزه نشان دادید.

تداوم بسیج شما در ۱۵ ماه گذشته عنصری کلیدی جهت کمک به غیرنظامیان فلسطینی در غزه بوده است؛ آنهایی که زیر بمب‌ها وحشت‌زده و هولناک شده‌ بودند.

شما بی‌باکانه به محکوم کردن جنایات اعمال‌شده علیه مردم عادی و غیرنظامی دست زدید. بسیج شما عاملی تعیین‌کننده برای فشار بر دولت‌های غربی بود تا وادارشان کند به این تصمیم تن دهند.

پیام‌های حمایت‌آمیز روزانه‌ای که شما خطاب به فلسطینی‌های غزه فرستادید ما را به‌شدت تحت تأثیر قرار داد.

آنها برای ما حکم روشنایی واقعی در شب‌های تاریک و طولانی ترس و اندوه بودند.

از شما مردم خوش‌نیت بسیار سپاسگزارم.

با تعهد و بسیج شما، غزه هرگز فراموش نخواهد شد،

به آینده امیدوار باشیمپرچم1.jpeg

چرا که مبارزه ادامه دارد؛

ما با هم به مبارزه برای آزادی فلسطین و برقراری عدالت در منطقه خود ادامه خواهیم داد.

زنده باد همبستگی

دوستی فلسطینی از غزه ویرانه اما غزه زندگی و غزه امید.

********

از زیاد مدوخ در غزه-۱۰ ژانویه ۲۰۲۵

کودکان غزه:

علیرغم وحشت مطلقی که حاکم است

لبخند بزنید و با ‌اراده به یاد‌گیری و تحصیل ادامه دهید؛

درس2.jpegدرس3.jpegدرس1.jpeg

بدینسان است که معصومیت در برابر قساوت‌های اعمال‌شده می‌ایستد؛

باید در برابر این کودکان با‌انگیزه،درس4.jpeg

سر تعظیم فرود آورد که زیر این تهاجمْ

از پا نَنشسته و در مراکز آموزشی تحصیلات خود را ادامه می‌دهند،

و باید به خانواده های‌شان درود فرستاد که آنها را در این امر تشویق می‌‌کنند،

حتی زیر آتش بمب‌ها.

آموزش در فلسطین نوعی مقاومت است

چالشی است برای آینده

و عنصری از امید به آزادی و عدالت.

*******

از زیاد مدوخ در غزه- ۶ ژانویه ۲۰۲۵

ای‌کاش می‌توانستم این فرشتگان کوچک را در قلبم پنهان کنم

تا پایان این حمله هولناک؛

باید به هر قیمتی، این کودکان بی گناه را محافظت کرد

از ترس و اضطراب؛آتش.jpeg

ای‌کاش می‌توانستم همیشه در کنار این طفل‌های فراموش‌شده بمانم؛

کودکانی که بمب‌ها مانع از بزرگ شدن‌شان می‌شوند

و همدستانِ جنایت از غم‌ و اندوه‌شان سیراب می‌شوند

این نوزادانی که قربانی دیوار سکوت بین‌المللی هستند

که در میان زوزه‌ی گرگ‌ها به خواب می‌روند

و همواره این سوال مشروع بر لب‌شان است:

آیا این مرگِ سیری‌ناپذیر را ارضایی هست؟ چه مقدار زندگی بیشتری می‌طلبد؟

وقتی خورشید در دریایی از مه فرو رود

و موجی از ظلمات سراسر جهان را فرا‌ گیرد

دیگر پناهی جز معصومیت نخواهی داشت.

من از شجاعت شما عمیقا در حیرتم،

از انسانیتی که در برابر سختی‌ها از خود نشان می‌دهید

شما الگوی صبر و استقامت هستید

عزت شما سرشار از مقاومت و امید است

علیرغم سختی‌های غیرقابل توصیفی که زندگی می‌کنید.

از گرسنگی می‌میرید

بدن‌های کوچک‌تان از سرما کبود می‌شود

در میانه این کشتاری که در ملأ عام جریان دارد

در منطقه‌ای بمباران‌شده و ویرانه به‌سر‌می‌برید

و باز در این شب تیره فانوسی قدرتمند هستید؛

با قلبم شکسته و نفس‌نفس زنان،

در برابر این همه درد و رنج

فقط ایمان شما به آینده‌ای بهتر است که ندا می‌دهد:

تاریکی جای خود را به نور خواهد سپرد

و امید به جای رنج خواهد نشست؛

خضوع و بزرگ‌منشی شما و رویای آزادی که در سردارید

الهام‌بخش همه‌ی ماست

ما که از درون و از بیرون عاجز و درمانده‌ایم

این پیام شما به جهان است که به ما قوت می‌دهد:

با وجود فجایعی که تحمل می‌کنیم

روح انسان تسلیم‌ناپذیر و سرکش می‌ماند.

همیشه اخگری زیر خاکستر خواهد بود،

کافی‌ست شعله‌ای کوچک زبانه زند تا امید بازگردد؛

در تاریک‌ترین شب‌هاست که باید به نور اندیشید.

*******

از زیاد مدوخ در غزه - ٢٨ دسامبر ٢٠٢٤

در یک چادر آموزشی در این پایان دسامبر ٢٠٢٤ یک فعالیت تفریحی و حمایت روانی برای کودکان غزه ترتیب داده شده ‌است.کودک1.jpeg

آفرین بر این جوانان فرانسه‌زبان که در محله‌ها و مکان‌های ویران‌شده در بحبوحه تجاوز، فعالیت‌ها‌ی خود را برای کودکان سازماندهی می‌کنند.

این جوانان با‌انگیزه، علیرغم وحشت مطلقی که بر نوار غزه حاكم است سعی می‌کنند به این کودکانِ اغلب آسیب‌دیده و وحشت‌زده کمک کنند تا لبخند خود را بازیابند؛ تلاش برای برگرداندن کمی شادی برای این طِفلكان محروم از همه چیز در این منطقه زیر حمله و متروکه.

غزه ویران شد

غزه نابود شدکودک2.jpeg

اما غزه به لبخند فرزندان ما و اراده جوانان ما زنده است.

ویدئوهای تولید شده در مورد این فعالیت را می‌توان در کانال فرانسه زبان "زندگی غزه" در آدرس زیر پیدا کرد:

https://youtu.be/dGZnwiP3xwQ?si=DzWZuqtldM1h8kfC

*******

 

از زیاد مدوخ در غزه

۲۴ دسامبر ۲۰۲۴

از غزه ویرانه، اما غزه‌ای که برای همه زنده است، نوئل را به شما، زن و مرد تبریک می‌گویم.

کریسمس4.jpegکریسمس1.jpeg

از آنجا که کریسمس جشن امید است، برای شما جشنی شاد و خوشبخت آرزو می‌کنم؛

باشد که این جشن روزی عدالت و آزادی برای فلسطین و همه مردم جهان به ارمغان آورد.

کریسمس3.jpegکریسمس2.jpeg

زنده باد صلح، زنده باد امید، زنده باد تسامح و بُردباری، زنده باد برادری، زنده باد دوستی، زنده باد همبستگی و زنده باد زندگی.

تعطیلات سال نو مبارک!

به امید سال 2025.

*******

از زیاد مدوخ در غزه - ۱۳ دسامبر ۲۰۲۴

وضعیت نوار غزه در این پایان سال ۲۰۲۴ چگونه است:

اوضاعی اسف‌بار و فاجعه‌بار در منطقه‌ای ویران‌شده 

نومیدی و وحشت مطلق بر همه جا و همه چیز حکم می‌راند

بمباران‌های شدید 

حملات خونین علیه مرنان2.jpegدم عادی 

کشته‌ها، مجروحان و تخریب گسترده 

آوارگی‌ اجباری اهالی

و تلاش برای بقا در چادرهای مندرس و پاره‌پاره، در شرایطی غیرانسانی 

محاصره غذایی و بهداشتی 

گرسنگی واقعی 

و شهرهایی که به میدان‌های ویرانه بدل شده‌اند. 

اما در غزه، از زیر این آوارها، پرتوهایی از زندگی هم می‌درخشد:

اراده، عزم، شجاعت، صبر، لبخند کودکان در جستجوی شادی‌های فراموش‌شده،

همه این‌ها در شعله‌های امید می‌‌دمند و مسیری به‌سوی آزادی و عدالت می‌گشایند.

غزه، سرزمین شرافت: 

تو افق را می‌گشایی! 

تو امید را در دل‌‌های محتضر زنده می‌کنی 

نام تو پرواز را حکایت می‌کند 

رنگین‌کمانی که در فلک بال می‌گشاید. نان1.jpeg

غزه، سرزمین نور: 

اشک‌های محجوب 

در عمق چشم‌های گداخته، به مرواریدهایی می‌مانند

که بر زمین‌های خشک روان می‌شوند 

متورم می‌شوند و به جویبارها تبدیل می‌گردند! 

غزه، سرزمین زیبایی: 

تنفس، بردباری، سخاوتی بی‌نظیر، مقاومتی استوار و امیدهایی درخشان. 

*******

زیاد مدوخ از غزه- ۷ دسامبر ۲۰۲۴

جوانان فرانسه‌زبانِ غزه بار دیگر هدایا و اسباب‌بازی‌هایی را میان کودکان توزیع می‌کنند. 

من هم هربار از اینکه می‌توانم در این کار سهیم شده و شاهد شادی کودکان باشم بی‌نهایت خوشحال می‌شوم، آن هم در بحبوحه‌ی این تجاوز وحشتناک که وارد دومین سال خود شده است. 4103269369384292572.jpg

این بار توزیع هدایا و اسباب‌بازی‌ها در اواخر نوامبر ۲۰۲۴ و در یک مرکز آموزشی در شهر غزه انجام شد. 

تلاش برای کمک به کودکان و بازگرداندن کمی لبخند بر لب‌ها‌یشان یک وظیفه است. 

آفرین به جوانان شجاعی که این فعالیت‌های متنوع را در میانه این تهاجم سازماندهی می‌کنند. 

آری،غزه ویران شده، 

غزه نابود شده، 

غزه‌ نماد وحشت مطلق است879002880079930412.jpg

اما غزه‌ای هم هست که به لبخند کودکان و اراده جوانان‌مان زنده است.

ویدئویی از این فعالیت که توسط کانال فرانکوفون "غزه زندگی" تهیه شده می‌توان در آدرس زیر پیدا کرد:

https://youtu.be/Ctmf6kDsx9s?si=ZvmjQLhSu6bUuky5

*******

از زیاد مدوخ در غزه- ۴ دسامبر ۲۰۲۴

کودکان فلسطین 

کودکان فراموش‌شده 

کودکان وحشت‌زده boy1.jpg

در رنجی بی‌پایان 

غرق در دردی بی‌حد و مرز 

ناشی از نکبتی با وسعتی بی‌سابقه. 

رنجور و شکننده، آن‌ها، آماج حملاتی خونین‌ قرار گرفته‌اند

مرعوبِ غریو و هیاهوی خشونتی لجام‌گسیخته 

محرومboy2.jpg از مدرسه، تفریح، غذا، خوشبختی و ذره‌ای شفقت در منطقه‌ای که بی‌امان مورد تجاوز و ویرانی است،

و برای پناه گرفتن فقط این چادرهای مندرس و پاره‌پاره مانده است

آن‌ها اشک‌هایشان را با اشک خشک می‌کنند؛ 

و دشمنان نور، زندگی نیمه‌جان آن‌ها را خفه می‌کنند؛

این کودکان شوربخت به جای شمارش ستاره‌ها، از دست‌رفتگان خود را می‌شمارند؛ 

برای این فرشتگان کوچک، امید به یک تجمل تبدیل شده است. boy3.jpg

نگاه‌های محصور شما، ما را به پرسش می‌کشد،

در چشمان‌تان خشمی عظیم موج می‌زند،

اندوهی بی‌پایان،

فریادی مشروع علیه این‌همه بی‌عدالتی! 

*******

از زیاد مدوخ در غزه - ۳۰ نوامبر ۲۰۲۴

نفسِ آموختن و آموزش دادن در غزه‌ی ویران‌شده، یک پیروزی است. 

ادامه دادن کلاس‌ها زیر بمباران، حتی روی زمین خالی و بدون میز و نیمکت، یک چالش است و شکلی از مقاومت. دبستان1.jpg

این‌ها کلاس‌هایی هستند که پس از تخریب مدارس، زیر چادر تشکیل می‌شوند. 

آموزش در غزه جایگاه بسیار مهمی دارد؛ 

بیانگر عزم و اراده یک ملت باوقار است که قصد دارد به زندگی ادامه دهد؛

آموزش برای‌شان نوری در تاریکی‌هاست، 

روزنه‌ای از امید که در برابر وحشی‌گری‌های اعمال‌شده می‌درخشد.

معلمان غزه با شور و انگیزه‌ای ستودنی تمام تلاش خود را می‌کنند تا در میانه‌ی آوار، جا و مکانی یافته و اجازه ندهند همچوه سال تحصیلی گذشته که از دست رفت، سال دوم نیز به هدر برود.دبستان2.jpg

آفرین بر این معلمان داوطلب که در میانه‌ی این تجاوز نظامی، به کودکان غزه درس می‌دهند و فعالیت‌هایی را سازماندهی می‌کنند.

آموزش برای مردم فلسطین یک مسئله حیاتی است، 

امیدی است برای آینده، 

و مسیری برای صلح. 

*******

 از زیاد مدوخ-  ۲۸ نوامبر ۲۰۲۴

در روز دوشنبه ۲۵ نوامبر ۲۰۲۴ باران شدید همراهِ باد و طوفان بیش از هزار چادر را در سراسر نوار غزه از میان برد و غیرقابل سکونت کرد و هزاران آواره بدون هیچ پناهگاهی مستأصل ماندند.

WhatsApp_Image_2024-11-28_à_14.14.07_eda1915d.jpgWhatsApp_Image_2024-11-28_à_14.37.28_216451bc.jpgWhatsApp_Image_2024-11-28_à_14.38.12_cbea0511.jpg
تصور کنید در غزه، کودکی در کنار خانواده‌اش روی زمین، بدون تشک، در یک چادر پاره‌شده خوابیده تا کمی از گزند سرمای سوزان در این منطقه‌ای که در اثر بمباران‌های شدید ویران‌شده مصون بماند.
در اینجا بچه‌ها از همه چیز محروم‌اند، نه لباس گرمی دارند، نه پتو و نه هیچ وسیله‌ای برای گرم کردن خود.

این وضعیتی است وحشتناک در میانه تجاوز نظامی به مردمی عادی که هر لحظه را در وحشت به سر می‌برند، وضعیتی که هر روز هم وخیم‌تر می‌شود...

********

از زیاد مدوخ در غزه- ۲۳ نوامبر ۲۰۲۴

یک شب دیگر در غزه، زیر بمباران، شبی مملو از کابوس‌های مکرر؛

صدای بمب‌ها و انفجارها فضا را پُر می‌کند و ستاره‌ها جای خود را به پهپادها می‌سپارند،

ماه غزه اما هرگز عقب‌ننشسته و جای خود را به هواپیماهای نظامی و تاریکی مطلق نمی‌دهد،ماه.jpeg

ماه غزه این‌جاست تا کمی نور بر این جمعیت وحشت‌زده بپاشد.

ورزشکاران غزه حتی شب‌ها، با وجود خطر و بمباران‌های شدید، به فعالیت‌های ورزشی خود ادامه می‌دهند؛

آن‌ها با جسارت و استقامت در میان آوارها تفریح و بازی می‌کنند؛

آن‌ها رویا را به نبرد منتقل می‌کنند؛ 

در هر دیوار، پنجره‌ای به سوی افق دوردست می‌بینند؛

افقی که راه آزادی را روشن می‌کند؛ 

با امید به بازگشت سپیده‌دم، 

امیدی پایدار به طلوع خورشید بر منطقه‌ای ویرانه اما کماکان زنده!

*******

 از زیاد مدوخ در غزه

۱۹ نوامبر ۲۰۲۴

شاهزاده‌خانم‌های غزهدختران.jpeg

بنگرید به این چهره‌های زیبا و معصوم که با نگاه‌ مثبت و مصمم‌شان آینده را با امید نظاره‌گرند.

لباس‌های سنتی، زیبایی‌ این دخترکان شجاع فلسطینی را دوچندان می‌کند.

این‌ها همه نمود افتخار و عزتی است که حتی در میانه این تجاوز وحشتناک در منطقه‌ای ویران‌شده دست از امید نمی‌شوید.

*******

 از زیاد مدوخ در غزه

۱۶ نوامبر ۲۰۲۴

در سراسر نوار غزه که کاملاً ویران شده و به مخروبه می‌ماند، در هر گوشه و کنار می‌بینیم که کلاس‌های درس برقرار است.

کلاس2.jpegکلاس1.jpeg

کلاس‌هایی که زیر درختان، در چادرها، جلوی ساختمان‌های فرو‌ریخته و حتی وسط خیابان‌ها برگزار می‌شود.

معلمان غزه انگیزه بسیار بالایی دارند؛

کلاس4.jpegکلاس3.jpeg

آن‌ها تلاش می‌کنند جا و مکانی پیدا کنند تا پس از یک سالِ از‌دست‌رفته، دومین سال تحصیلی بچه‌ها را نجات دهند.

نیروهای مهاجم و اشغالگر از ابتدای این تجاوز وحشیانه که اکنون وارد سال دوم خود شده، ۳۵۴ مدرسه و ۲۷۰ مرکز آموزشی را تخریب کرده‌اند. 

باید به این معلمان داوطلب آفرین گفت که در میانه‌ی این تجاوز، از ارائه کردن فعالیت‌های آموزشی برای کودکان غزه دست نمی‌کشند.

آموزش و پرورش یک مسئله مبرم برای مردم فلسطین است. 

امیدی است که آینده را می‌سازد. 

*******

 از زیاد مدوخ در غزهقهوه.jpeg

۹ نوامبر ۲۰۲۴

این فنجان کوچک قهوه اکنون در غزه ۶ یورو قیمت دارد، در‌حالی‌که قبل از محاصره غذایی و بهداشتی و تجاوز نظامی فقط ۳۰ سنت بود! آری! باورنکردنی است!

با محاصره‌ای که امروز به چهاردهمین ماه خود رسیده، همه چیز به طرز سرسام‌آوری گران شده است. تنها چیزی که ارزان و بی‌ارزش است خون مردم عادی فلسطینی است که شبانه‌روز در این منطقه‌ی ویران‌شده جاری است.

این فنجان قهوه در این وضعیتْ چیز باشکوهی است زیرا پُر از وقار و عزت است.

********

 

از زیاد مدوخ در غزه- ۳ نوامبر ۲۰۲۴

برای من همیشه دیدار جوانان شجاعی که به فکر حمایت و پشتیبانی از کودکان غزه هستند مایه‌ی خوشحالی است.جوان1.jpeg

آفرین به این جوانان فرانسوی زبان که در محله‌ها و مکان‌های ویران‌شده، در بحبوحه این تجاوز نظامی، فعالیت‌ها و حمایت‌های روانی از کودکان بی‌پناه را سازماندهی می‌کنند.

اینان با شور و انگیزه‌شان علیرغم وحشت مطلقی که در این‌جا حکم می‌راند، سعی می‌کنند با فعالیت‌های متنوع به این کودکان عموماً آسیب‌دیده لبخند را بازگردانند.

اندکی شادی برای این کودکان محروم از همه چیز در منطقه‌ای ویرانه و زیر حمله.

غزه ویران شدجوان2.jpeg

غزه نابود شد

اما غزه، لبخند فرزندان ما و اراده جوانان ماست.

ویدیوی تهیه‌شده توسط کانال فرانسوی زبان غزه، زندگی را در لینک زیر ملاحظه کنید:

https://youtu.be/d-QRLuQ-YMw?si=Wi064PDnDbX2WMtN

*******

 از زیاد مدوخ در غزه - اول نوامبر ۲۰۲۴

آیا می‌توان امید را در غزه‌ی زیر بمب‌ها نقاشی کرد؟ ترسیم1.jpeg

آیا می‌توان در میانه‌ی این حملات بی‌وقفه از آینده صحبت کرد؟ 

آیا می‌توان وحشت مطلقی که این ویرانه را دربرگرفته توصیف کرد؟ 

این کودکان غزه هستند که پاسخ می‌دهند: "آری!".

نقاشی کودکان غزه هم بیانگر رنج است و هم شادی، 

کودکانی که از آغاز این حمله وحشتناک،

که وارد سال دوم خود شده، از همه چیز محروم شده‌اند؛

آنها سعی می‌کنند با نقاشی کردن خود را سرگرم کنند.

بله! گاهی درد، مرگ، ویرانی، بمب‌ها و موشک‌هایی را که شب و روز بر سرشان می‌بارد، ترسیم کنند،

اما نقاشی‌های‌شان با این همه، زیبا و تأثیرگذارند. ترسیم4.jpeg

برای این کودکان بی‌گناه و وحشت‌زده، نقاشی کردن نحوه‌ای است برای آنکه به این بی‌عدالتی "نه" بگویند،

راهی‌ست برای نشان دادن زندگی روزمره‌ی بسیار سخت‌شان زیر بمب‌ها و خشمی عظیم در میان ویرانه‌ها.

این کودکان هستند که علیرغم شرایط بسیار سخت و اسفبارِ غزه مظهر اراده، عزم، شادی، امید و زندگی‌اند.

*******

 از زیاد مدوخ در غزه- ۲۵ اکتبر ۲۰۲۵

خوب گوش کن دختر کوچک من

می‌دانم که در میان فاجعه‌ای تمام‌عیار زندگی می‌کنیکلید.jpeg

زیر بمباران شدید و ویرانی‌های عظیم

خشونت، گرسنگی و آوارگی اجباری

ترس، وحشت و نگرانی.

تو از تمام موهبات زندگی محروم هستی

در منطقه‌ای ویران‌شده

پُر از جنایات واقع‌شده

که از شنیدن‌شان دل‌ها شکسته می‌شود

و تو به‌راستی از کودکی بوئی نخواهی برد.

تو خسته، هراسناک و گرسنه هستی

از این تهاجم شدید

و از صحنه‌های آخرالزمانی

تو در چادری مندرس زندگی می‌کنی

سعی می‌کنی زنده بمانی

مثل دیگر مردم وحشت‌زده

تو دیگر به مدرسه نمی‌روی

تودیگر تفریحی نداری

و بسیاری از دوستانت را از دست داده‌ایترسیم2.jpeg

دختر کوچک من

این گنج گرانبها را به تو می‌سپارم

این کلید خانه‌ی پدربزرگ و مادربزرگت است

آن را پیش خود حفظ کن و اجرش بگذار

همان‌طور که پدر و مادر من قبل از ما چنین کردند

آنها که در سال ۱۹۴۸ به زور از خانه‌های خود رانده شدند

به امید روزی که برگردند.

انسان را نمی‌توان به سال‌های عمرش سنجید،

بل به آنچه به کشورش اهدا می‌کند

شجاع باش

به تحصیلاتت ادامه بده

چرا که قلم قوی‌تر از سلاح است

و بدان که تنها نیستی

انسان‌های پُرحسن‌نیت وهمبسته‌ای

یافت می‌شوند

که بی‌دریغ

از آرمان عادلانه‌ی تو

حمایت کنند

در سرزمین خود بمان

و به نکبه دیگری تن‌ مسپار

هر روز با خرد، قدرت و شجاعت

نبردت را دنبال کن

حق بازگشت، مقدس است

برای همه آوارگان فلسطینی

و روزی، خواهی دید که به آرامش رسیده‌ایم

و به آزادی.

وطن تو فلسطین است

و نه چیزی دیگر مگر فلسطین

پایداری تو امید است

عزم تسلیم‌ناپذیرت نبرد

وجودت افتخار

و بردباری‌ات مقاومت.

این وضعیت غیرقابل‌تصور را نَتاب

اگر زندگی می‌کنی، با عزت زندگی کن

و اگر می‌میری، مثل درختانْ ایستاده بمیر

کرامت فرد را سنجشی نیست

مگر در دلبستگی‌‌ به سرزمینش.

*******

پیغام امروز ۲۳ اکتبر ۲۰۲۴ از طرف زیاد مدوختانک.jpeg

سلام رفقا

شرایط کنونی در شمال نوار غزه فاجعه‌بار است.

تانک‌های اسرائیلی در ۳۰۰ متری محلی که ما هستیم مستقر شده‌اند.

*******

 

از زیاد مدوخ در غزه - ۱۹ اکتبر ۲۰۲۴زیتون2.jpg

علیرغم بمباران‌های شدید در سراسر نوار غزه که هم‌چنان ادامه دارد، توانستم با کودکان و جوانان غزه، در فصل برداشت زیتون همراه شده و در این کار شرکت کنم.

این فصل برای همه فلسطینی‌ها جایگاه خاصی دارد و حتی با وجودی که امسال فقط تعداد کمی درخت زیتون در شهرها و باغ‌ها باقیمانده باز هم اهمیت خود را حفظ کرده است. اشغالگران طی بیش از یک سال همه چیز را در این منطقه تخریب کرده‌اند و همچنان ادامه دارد، همین امر انجام فعالیت داوطلبانه در کنارزیتون1.jpeg کودکان و جوانان متعهد را، علیرغم شرایط بسیار دشوار و ادامه حملات وحشتناک علیه غیرنظامیان غزه، به وظیفه‌ای خطیر تبدیل ساخته است.

لینک گزارش تصویری از این فعالیت: https://youtu.be/Cfk14MujQQc?si=fqRzpdrnk-dtrIa3

*******

زیاد مدوخ از غزه- ۱۲ اکتبر ۲۰۲۴

بارزترین جنبه این تصاویر، سکوتی است که بر آنها حاکم است.

با وجود وحشتی که در لحظه عکس‌برداری در گشت‌و‌گذار است، چالش‌های موقعیت اسف‌باری که درآنیم، با زندگی در چادرهای ژنده و تمام خطراتی که در بحبوحه این تجاوز و گرسنگی وجود دارد، هر چه خشن‌تر به نظر می‌رسد؛

نگاه‌های مسدود شما، ما را به سئوال می‌کشد

در چشمان‌تان خشم و غمی عظیم را می‌خوانیم،

که فریادی است برحق علیه تمام این بی‌عدالتی؛ظلم1.jpeg

بله، سکوتِ قدرت‌های بزرگ کشنده‌تر از بمب‌هایی است که به دست ظالم می‌رسانند.

دشوار است مرگ را در چند صفحه یا چند سطر محصور کردن.

آنهم وقتی که فرزندان غزه به مشتی رقم تبدیل شده‌‌اند و از هیاهوی خشونت به خود می‌لرزند؛

آنها که محروم از مدرسه و اوقات فراغت‌اند، از غذا، شادی و شفقت بی‌بهره‌اند؛

آنها که غالباً وحشت‌زده و آسیب‌دیده‌اند.

آنها نمی‌توانند حتی در چادرها و مراکز پذیرش از دست موشک‌ها در امان بمانند؛

و وقتی می‌بینند که جهان رسمی این‌چنین به بشریت خیانت می‌کند

چیزی مگر اشک‌ ندارند که با آن اشک‌هایشان را خشک کنند؛

دشمنان روشناییْ زندگی‌شان را که هم‌اکنون در تعلیق است خفه می‌کنند؛

این‌هایی که از بدو تولد تا کنون فجایع زیادی را تجربه کرده‌اند

از جابجایی اجباری و ناامنی  گرفته تا زندگی در منطقه‌ای که روز و شب زیر حمله قرار دارد.

همه چیز در این شهرِ شهید غم‌انگیز است.

در غزه، شما سی ثانیه‌ با مرگ فاصله دارید

و گاهی چه بسا طی ده ثانیه بتوانید بدون کَفَن دفن شوید.

شب، در این شهر متروک، ارواح را می‌پراکَنَد

ترس را یارای آن نیست که از کوچکترین مانعی درگذرد،

درخت رویاهای گلگون بر زمین افتاده است، بی حرکت.ظلم2.jpeg

بچه‌ها به‌جای شمردن ستارگان، رفتگان خود را می‌شمارند

و به‌جای تنفس دریای آبی شهر، آوار خیابان‌های ویران‌شده را استشمام می‌کنند.

امید برای این فرشته‌ها تجملی دوردست است

آیندهْ تاریک

زندگی کوتاه‌مدت است

و خاطره‌ها جلوی درِ بازِ چادر، آسیب‌دیده بر زمین می‌افتند.

و یک سوال معصومانه:

این کودکان غزه امروز چه خواهند خورد؟

سبزی‌جات نایاب‌اند آنجا که بمب‌ها به‌وفور یافت می‌شوند.

*******

از زیاد مدوخ در غزه -۷ اکتبر ۲۰۲۴

از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تا ۷ اکتبر ۲۰۲۴ یک سال می‌گذرد، 

۳۶۵ روز وحشتناک، 

یک سال هولناک که پایانی ندارد. 

دوازده ماه برای مردم غیرنظامی که در هول و هراس به‌سر‌می‌برند. 

هیچ نوع زندگی‌ در غزه در چنین عذابی ممکن نیست. ترس1.jpeg

مردم مملو از نگرانی و اضطراب به زنده‌بودن ادامه می‌دهند.

آری، یک سال از آغاز این تجاوز طولانی علیه غیرنظامیان در نوار غزه می‌گذرد. 

۳۶۵ روز عذاب، هراس، ناتوانی و ویرانی گسترده در منطقه‌ای که به‌طور مداوم مورد تجاوز قرار گرفته است. 

و این همچنان نه تنها در غزه ادامه دارد بلکه با عملیات‌ نظامی و حملاتی خونین در کرانه باختری اشغالی و در کل منطقه هم همراه شده است.

وحشی‌گری نیروی اشغالگر حد و مرزی نمی‌شناسد. 

نتیجه موقت این نسل‌کشی مکرر که با بمباران‌های شدید ادامه دارد، وضعیت انسانی فاجعه‌باری برای همه شهروندان غزه ایجاد کرده است. تقریباً تمام اهالی غزه دچار قحطی واقعی شده‌اند، به‌ویژه در شمال که ۹۸ درصد از ساکنان آن از ناامنی غذایی رنج می‌برند. 

آمار و ارقام زیر از منبع وزارت بهداشت فلسطین و چندین سازمان بین‌المللی حاضر در محل اخذ شده است: 

۸۶,۰۰۰ تُن مواد منفجره توسط ارتش اسرائیل از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تا امروز بر غزه ریخته شده است. 

۴۲,۰۱۹ فلسطینی کشته شده‌اند که ۱۶,۴۵۶ کودک، ۱۱,۹۹۷ زن و ۶,۵۹۴ سالمند در میان آن‌ها هستند. 

در میان کودکان کشته شده، ۱۹۵ نوزاد و ۷۶۸ کودک کمتر از یک سال داشته‌اند.ترس2.jpg

۹۷,۴۶۳ نفر زخمی شده‌اند که ۱۴,۹۰۰ نفرشان در وضعیت وخیمی قرار داشته و نیاز فوری به درمان در خارج از کشور دارند. 

۱۵,۷۰۰ نفر زیر آوار ناپدید شده‌اند که ۷۹ درصد از آن‌ها زنان و کودکان هستند. 

بسیار پیش آمده که خانواده‌هایی کامل، از کوچک و بزرگ قتل‌عام شده‌اند. 

محله‌های کامل به‌کل از روی نقشه حذف شده‌اند. 

تاکنون حداقل ۷۰ نفر، عمدتاً کودکان و سالمندان، از گرسنگی، سوءتغذیه و کمبود غذا در شمال نوار غزه جان باخته‌اند. 

تا آنجا که به سیستم بهداشتی در نوار غزه باز می‌گردد با یک فروریزی کامل ر‌وبه‌رو هستیم:

۱۴ بیمارستان و ۷۶ درمانگاه و مرکز پزشکی پس از تخریب توسط بمباران‌ها از کار افتاده‌اند.

۵۴۸ پزشک، پرستار و امدادگر کشته شده‌اند. 

۱۷۴ تأسیسات پزشکی و ۴۶۶ داروخانه و ۱۵۷ آزمایشگاه پزشکی تخریب شده‌اند .

برای ده‌ها هزار دانش‌آموز و دانشجو، سال تحصیلی و دانشگاهی برای دومین سال پیاپی قطع شده. و یا از دست رفته است.

۱۸۷ خبرنگار کشته شده‌اند. 

۴۲ آژانس خبری مورد هدف قرار گرفته‌،

۱۳ بازار عمومی تخریب شده‌، 

۵۸ قبرستان هدف بمباران و موشک قرار گرفته‌اند. 

۶۳ کامیون تانکر آب آشامیدنی مورد اصابت واقع شده است. 

۳ ایستگاه تصفیه زباله آسیب دیده‌اند.  

۳۹۴ دفتر، مقر و درمانگاه سازمان ملل UNRWA هدف قرار گرفته و تخریب شده‌اند. 

۱۸۵ مرکز پذیرش آوارگان هدف قرار گرفته‌اند. 

۲۲۳ مدرسه عمومی و خصوصی به‌طور کامل تخریب شده‌اند. 

۳۷۹ مهدکودک تخریب و دو یتیم‌خانه هدف قرار گرفته‌اند. 

۸۵۴ معلم و استاد کشته شده‌اند. 

۱۱ دانشگاه بزرگ تخریب و ۲۷ دانشگاه و دانشکده آسیب دیده‌اند. 

۶,۸۹۶ دانش‌آموز و دانشجو کشته شده‌اند. 

۱۶ استادیوم ورزشی هدف قرار گرفته‌ و ۳۶ سالن ورزشی به‌طور کامل ویران شده‌اند. 

۲۷۶ مسجد و ۳ کلیسا تخریب شده‌اند. 

۵۴۳ کافه و رستوران و ۳۲ پارک تفریحی هدف قرار گرفته‌اند. ۲۴ شهرداری و ۲۶  کتابخانه شهرداری تخریب شده‌اند.

۱۵ شعبه بانکی به‌طور کامل تخریب شده‌اند. 

۲۴۷ کارخانه آسیب دیده و از کار افتاده‌اند.

بیش از یک میلیون و نهصد هزار نفر در مراکز پذیرش، بیمارستان‌ها، مدارس و چادرها در شرایط غیرانسانی فاجعه‌باری بدون آب، غذا، دارو و کمک‌های انسانی آواره شده‌اند. 

این آوارگان که در سال گذشته هرکدام چندین بار خانه‌های موقت خود را ترک کرده‌اند، در حال جان‌دادن از گرسنگی و کمبود مراقبت‌های بهداشتی هستند. 

۵۲,۵۰۰ بیمار در غزه به دلیل بیماری‌های مزمن و کمبود درمان تاکنون جان باخته‌اند.

۲۶۹ کارمند فلسطینی و خارجی که با سازمان‌های بین‌المللی بشردوستانه و بهداشتی کار می‌کردند، جان باخته‌اند.

۱۳۹ دانشمند، محقق و دانشگاهی نخبه کشته شده‌اند. 

۱۳۱ امدادگر کشته شده‌اند. 

۲۷۴ دستگاه آمبولانس تخریب شده‌اند. 

۶۰,۵۰۰ زن باردار به دلیل کمبود خدمات بهداشتی در معرض خطر هستند. 

۲۰۷ کارمند شهرداری کشته شده‌اند. 

۲۷۹,۰۰۰ واحد مسکونی به‌طور کامل در سراسر نوار غزه تخریب شده‌اند. 

۴,۱۷۰ غزوی توسط نیروهای اشغالگر دستگیر شده و هنوز در زندان‌های اشغالگران به‌سر‌می‌برند.

۶۵ ماهیگیر کشته شده‌اند. 

۱۲۳ قایق ماهیگیری تخریب شده‌اند. 

۱۰۹ ورزشکار زبده کشته شده‌اند. 

۲۵ بازیگر و کارگردان کشته شده‌اند. 

۳۳۶ وزارتخانه و دیگر اماکن عمومی زیر بمباران و تخریب قرار گرفته‌اند. 

۴۵۶ کشاورز کشته شده‌ و ۱۷۵ تعاونی کشاورزی هدف قرار گرفته‌اند.

۷۵ درصد از زمین‌های کشاورزی نوار غزه از میان رفته؛

۲۸۹ سایت توریستی، تاریخی و باستانی هدف قرار گرفته و آسیب دیده‌اند. 

۲,۹۷۶ حلقه چاه آب هدف قرار گرفته و قابل‌استفاده نیستند.

خسارت‌های اقتصادی این تجاوز نظامی تاکنون ۴۳ میلیارد یورو برآورد شده است. 

فلسطینی‌های غزه علی‌رغم عذابی که زیر بمباران می‌کِشند، با مردم لبنان که در حال تجربه کردن همین سرنوشت هستند عمیقاً احساس همبستگی می‌کنند. 

این فلسطینی‌های تحت تجاوز، از تظاهرات‌هایی که در همبستگی با مردم فلسطین در سراسر جهان برگزار می‌شود و خواستار آتش‌بس فوری و پایان رنج ساکنان نوار غزه و برقراری عدالت هستند، قدردانی می‌کنند. 

غزه مقاوم با وقارتمام در برابر این قتل‌عام مقاومت می‌کند! 

غزه ویران‌شده همچنان ایستاده است و امیدوار که این جهنم نسل‌کشی به زودی به پایان برسد.

*******

 از زیاد مدوخ در غزهبرق2.jpg

۴ اکتبر ۲۰۲۴

زندگی و اراده در برابر ویرانی و نابودی.

زندگی از هر چیزی قوی‌تر است.

صاحب یک کارگاه پلاستیک‌سازی که قبلاً در شمال نوار غزه به تولید گالن‌های پلاستیکی برای روغن زیتون می‌پرداخت، توانسته قطعات باقی‌مانده از دستگاه‌های ویران‌شده‌اش را که در جریان بمباران آسیب دیده بودند تعمیر کرده و برخی از آنها را دوباره راه‌بیاندازد.

این کار به‌خصوص اکنون با آغاز فصل بهره‌برداری از زیتون، به‌موقع بوده و امکان می‌دهد تا روغن‌گیری با آن شروع شده و دوباره تولید آغاز شود.برق1.jpg

واقعاً باید به این افرادِ فوق‌العاده که در نوار غزه در این وضعیت تأسف‌بار و در میانه تهاجم، دست از تلاش نکشیده و در کنار مردم غیرنظامی باقی می‌مانند درود فرستاد.

*******

از زیاد مدوخ در غزه- اول اکتبر ۲۰۲۴

نه زیتون‌ را می‌توان شکست و نه دانه برنج را خمید

حملات خونین شما، بمباران‌های سنگین‌تان، یارای متوقف کردن دلبستگی ما به سرزمین‌مان را نخواهد داشت و مقاومت و امیدهای‌مان را از میان نخواهد برد.

زنده باد مبارزه مردم لبنان برای کرامت و عدالت.درخت1.jpg

زنده باد مبارزه مردم فلسطین برای آزادی و استقلال.

*******

 از زیاد  مدوخ - ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۴

این پیام در همبستگی با مردم لبنان است که زیر حملات خونین ارتش اسرائیل در رنج و عذاب بوده و تاکنون صدها قربانی غیرنظامی داده‌اند.

دوستان لبنانی، از فلسطین اشغالی صدای حمایت و پشتیبانی ما را بشنوید، ما از بطن غزه ویرانه با شما مردم عادی، افراد غیرنظامی همدل‌ایم.

افکار ما از غزه‌ی زیر بمب‌گرفتار تا شما مردم شجاع، پَرمی‌کشد؛لبنان1.jpg

دو ملت لبنان و فلسطین در مبارزه‌ای واحد برای آزادی و کرامت بوده و از پا نمی‌نشینند.

*******

  از زیاد مدوخ در غزه- ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۴

پس از باران شدید صبح امروز وضعیت فاجعه‌باری برای آوارگان فلسطینی در مرکز و جنوب نوار غزه پیش آمده است.

chad4.jpgchad6.jpgchad5.jpg

حجم زیاد باران موجب گشته که فاضلاب‌ها وارد این چادرهای ژنده و قدیمی‌ شده و آنها را غیرقابل ‌سکونت کند.

این آوارگان در این گل‌ولای غرق شده‌اند و نمی‌دانند به کجا پناه ببرند، همینانی که تا امروز در این چادرهای پاره‌پاره و مندرس پناه گرفته‌ بودند.

وضعیت به‌راستی وحشتناک و غیرانسانی است... و این رنج روزمره و دائمی گریبانگیر همه فلسطینی‌ها در نوار غزه است، رنجی غیرقابل وصف که یک سال است ادامه دارد.

*******

 از زیاد مدوخ در غزه- ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۴

عده‌ای از جوانان داوطلب روز چهارشنبه ۱۸ سپتامبر صدها وعده غذا برای افراد نیازمندی که در مرکز نوار غزه پناه گرفته‌اند تهیه کرده و خودشان توزیع آن را نیز به عهده گرفتند. 

غذا2ض.jpgغذا1ض.jpgغذا3ض.jpg

متقاضیانْ ارزش این کمک را به‌خوبی دانسته و با وقار کامل آن را دریافت می‌کنند. 

باید به این جوانان مصمم که تلاش می‌کنند در میان یک تجاوز وحشتناک و شرایط غیرانسانی، اندکی به کمک مردم غیرنظامی بشتابند آفرین گفت.

زنده باد به این موج همبستگی که به خانواده و خویشاوندان محدود نشده و کل جامعه فلسطینی‌های غزه را دربر‌می‌گیرد.

*******

 از زیاد مدوخ در غزه - ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۴

در عکس‌های همراه این متن می‌بینیم که جوانان فرانسوی‌زبان و والدین‌شان بین کودکان غزه هدیه و اسباب‌بازی‌ توزیع می‌کنند. فرانسه3.jpg

هر بار برایم موجب خرسندی است که در شادی کودکان غزه در میانه‌‌ی این تجاوز وحشتناک که وارد سال اول خود می‌شود، شرکت داشته باشم. 

این توزیع هدایا و اسباب‌بازی‌ها به کودکان غزه با حضور چندین عضو خانواده، در اواسط سپتامبر ۲۰۲۴ در یکی از محله‌های ویران‌شده غزه انجام گرفت. 

تلاش برای دوباره زنده کردن لبخند بر لبان کودکان در اینجا، یک وظیفه است. 

آفرین به این جوانان شجاع که در اوج حمله نیروهای اشغالگر به این فعالیت‌های متنوع دست‌زده و آنها را سازماندهی می‌کنند. 

بله، غزه ویران شده،فرانسه4.jpg

غزه در وحشت مطلق غرق است،

اما غزه به لبخند کودکان‌مان و اراده جوانان‌مان زنده است.

ویدئوی این فعالیت را می‌توان در لینک زیر مشاهده کرد:

شبکه فرانسوی‌زبان «غزه، زندگی».

https://youtu.be/6tuyhZjoZVA?si=ufjHR7R9JWk_1qwy

*******

 از زیاد مدوخ -۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴

زمانی که در غزه، معصومیت محافظ  فرشتگان می‌شود

کودکی از غزه، خواهر کوچکش را در آغوش می‌گیرد تا از یک حمله هوایی اشغالگران مصون‌اش نگه‌دارد

او با وجود خطری که این بمباران‌های مداوم و گسترده در این منطقه ویران‌شده دارد تلاش می‌کند خواهرش را آرام کند،

او نه می‌ترسد

و نه از وحشت، هول و پریشان می‌شود

او عشق خود را به خواهرش با شجاعت تمام نشان می‌دهد

او در بغل خود، آسودگی و امنیت را برای این فرشته کوچک فراهم می‌کند.

ای کودک فلسطینی، چه کس به تو شجاعت آموخته است، آنقدر که سر خواهرت از جان خودت عزیزتر باشد؟Bybi1.jpg

چه کس به خواهر کوچکت آموخته است که با آرامش

در جسم شکننده تو پناه بگیرد؟

ای کودک مقاوم غزه‌ای، چنین قدرتی را از کجا آورده‌ای؟

صبر تو زیر سیل آتش جهنمی، به درخت زیتونی می‌ماند که در بحبحه فاجعه می‌روید و رشد می‌کند و هیچ چیز را یارای متوقف کردن آن نیست

این امید توست که غزه‌ی ویرانه را درخشان می‌کند

مقاومت توست که این جنایات را به چالش کشیده و آرزوی صلح است.

با این حرکت زیبا و خودجوشْ تو قهرمان شدی

تو به‌راستی یک فلسطینی واقعی هستی

تو همچون ملت شجاعت، آزادی را تنفس می‌کنی

تو افتخار ما، همه فلسطینیان هستی

این ملت نمونه  که همواره سربلند و با‌عزت می‌ماند.

آری، شجاعت فلسطینی است

تاب‌آوری فلسطینی است

احترام فلسطینی است

زمین فلسطینی است

مبارزه فلسطینی است

عزت فلسطینی است

و زندگی در فلسطینْ قوی‌تر از مرگ و ویرانی است.

*******

از زیاد مدوخ- ۶ سپتامبر ۲۰۲۴

وقتی کودکان غزه، رنج‌ها و شادی‌شان را در نقاشی‌ بیان می‌کنند!

اینان کودکانی هستند که از آغاز این تجاوز وحشتناک که وارد ماه دوازدهم خود می‌شود، از همه چیز محروم شده‌اند.

کودکان غزه سعی می‌کنند با نقاشی، کمی سرگرمی‌ برای خود دست‌و‌پا کنند.

نوجوان4ض.jpgنوجوان2ص.jpgنوجوان3ص.jpg

طبعاً گهگاه شرایط زندگی‌شان به نقاشی‌ها رخنه می‌کند و در آنها وحشت مطلق، مرگ، ویرانی، بمب‌ها و موشک‌هایی که روز و شب بر غزه فرو می‌ریزد به تصویر می‌آید، اما با این همه نقاشی‌های آنها زیبا و تأثیرگذار است.

نقاشی برای این کودکانِ بی‌گناه که آسیب‌دیده و وحشت‌زده هستند، راهی است برای گفتن عذاب روزمره‌شان و «نَه گفتن» به این همه بی‌عدالتی؛ راهی است برای نشان دادن زندگی بسیار دشوارشان زیر بمباران‌ها و خشم عظیمی که در میان خرابه‌ها شعله می‌کشد.

هم‌این‌که این کودکان در میان این تجاوز، حاضر به نقاشی کردن هستند، نشانه‌ای مثبت از وابستگی آنها به آینده و امید در منطقه‌ای ویران شده است.

کودکان غزه نمود اراده، شادی، امیدها و در نهایت زندگی، علی‌رغم شرایطی اسفناک فعلی هستند.

*******

از زیاد مدوخ - ۲ سپتامبر ۲۰۲۴

۳۳۰ روز گذشت، تقریباً داریم به مرز یک سال می‌رسیم. یازده ماه وحشتناک برای مردمی غیرنظامی، وحشت‌زده و هراسان. ۳۳۰ روز از آغاز این تجاوز وحشتناک علیه ساکنین نوار غزه می‌گذرد. ۳۳۰ روز وحشت مطلق و ویرانی گسترده‌ی کل منطقه‌ای که به‌طور مداوم زیر حمله است… و این وضعیت فاجعه‌بار همچنان ادامه دارد!

به شرایط غزه باید این‌بارعملیات‌ نظامی و حملات خونین کرانه باختری اشغالی را هم افزود.

این نسل‌کشی که با بمباران‌های شدید در جریان است وضعیت انسانی فاجعه‌باری برای تمام شهروندان غزه ایجاد کرده و اهالی غزه روزانه بایدجاده1ض.jpg این فاجعه غیرقابل تصور را در رنج و گرسنگی واقعی تجربه کنند، به ویژه فراموش نکنیم که در شمال نوار غزه ۹۷ درصد ساکنان از ناامنی غذایی شدیدی رنج می‌برند.

ارزیابی موقت این نسل‌کشی بنابر اطلاعات وزارت بهداشت فلسطین و چندین سازمان بین‌المللی که در محل حضور دارند به شرح زیر است:

از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تاکنون ۸۳ هزار تُن مواد منفجره توسط نیروهای اشغالگر بر خاک غزه ریخته شده است.

۴۰۷۹۵ فلسطینی به قتل رسیده‌اند از جمله ۱۶۳۲۰ کودک، ۱۱۹۹۰ زن و ۶۵۸۰ سالمند؛

به این ارقام باید سرنوشت تلخ ۱۹۷۵۰ کودک را هم افزود که در این جنگ تاکنون یتیم گشته‌ و بی‌سرپرست مانده‌اند؛

در این حملات ۹۴۳۲۰ نفر زخمی شده‌اند که ۱۴۷۰۰ نفر از آن‌ها در وضعیت وخیمی قرار داشته و نیاز به درمان فوری در خارج از کشور دارند؛

تعداد کسانی که زیر آوار ناپدید شده‌اند ۱۵۰۰۰ نفر تخمین زده می‌شود که ۷۸ درصد آن‌ها را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند؛

تاکنون ۷۰ نفر- از کودکان و سالمندان - از گرسنگی، سوء‌تغذیه و کمبود غذا در شمال نوار غزه جان داده‌اند؛

فروریزی نظام بهداشت در نوار غزه: ۱۳ بیمارستان و ۷۵ کلینیک و مرکز پزشکی پس از بمباران‌ها تخریب شده و دیگر امکان فعالیت ندارند؛ ۵۴۵ پزشک، پرستار و امدادگر کشته شده‌اند؛ ۱۷۲ درمانگاه تخریب شده است؛ ۴۶۵ داروخانه و ۱۵۶ آزمایشگاه پزشکی به کل نابود شده‌اند؛جاده2ض.jpg

سال تحصیلی برای دومین بار پیاپی از دست رفته است. در همه سطوح، ده‌ها هزار دانش‌آموز و دانشجو سال تحصیلی خود را از دست داده‌اند.

ارتش اسرائیل که به‌هیچ‌وجه نمی‌خواهد اخبار داخلی غزه و آنچه بر سر مردم بی‌گناه می‌آورد به بیرون درز کند، نه‌تنها به هیچ خبرنگاری اجازه ورود به غزه را نمی‌دهد بلکه آنان را مشخصاً به گلوله می‌بندد؛ تاکنون بیش از ۱۸۵ خبرنگار به قتل رسیده‌اند؛

تاکنون ۳۸۶ دفتر، مقر و کلینیک سازمان ملل (UNRWA) هدف قرار گرفته و تخریب شده‌اند؛

۱۷۶ مرکز متعلق به اونروا که پناهندگان و آوارگان را برای چند صباحی می‌پذیرند مورد هدف قرار گرفته‌ شده‌اند؛ ۲۱۸ مدرسه عمومی و خصوصی و همین‌طور ۱۱ دانشگاه بزرگ ۲۵ دانشگاه کوچکتر و دانشکده کاملاً تخریب شده‌اند.  تاکنون ۶۷۹۵ دانش‌آموز و دانشجو کشته شده‌اند.

۲۷۳ مسجد و ۳ کلیسا کاملاً تخریب شده‌اند. ۲۳ شهرداری و ۲۱ کتابخانه وابسته به آنها از میان رفته‌اند، همین‌طور ۱۵ شعبه بانک؛

امروز بیش از یک میلیون و ۹۰۰ هزار نفر به مراکز پذیرش، بیمارستان‌ها، مدارس و چادرها پناه برده‌ و در شرایط انسانی فاجعه‌باری بدون آب، غذا، دارو و کمک‌های انسانی به سر می‌برند. این آوارگان که چندین بار از خانه‌هایشان رانده شده و اجباراً در مکان‌های موقت به سر می‌برند از فرط گرسنگی و کمبود درمان در حال جان دادن هستند. این کمبود درمان و دارو مشخصا ۵۲ هزار نفر را که درگیر بیماری‌های مزمن بودند تاکنون تلف کرده است. ۲۵۹  کارمند و کارکن فلسطینی و خارجی که با سازمان‌های بین‌المللی انسانی و بهداشتی کار می‌کردند، کشته شده‌اند؛ ۱۳۶ استاد، دانشور و دانشگاهی نخبه و ۱۲۷ امدادگر کشته شده‌اند؛ ۲۷۳ دستگاه آمبولانس آسیب دیده و از کار افتاده‌اند؛جاده3ض.jpg

۶۰ هزار زن باردار به دلیل کمبود مراقبت‌های بهداشتی در معرض خطر هستند؛ ۲۰۳ کارمند شهرداری کشته شده‌اند؛ ۲۷۷ هزار واحد مسکونی در سراسر نوار غزه کاملاً تخریب شده‌ است؛

 ۴۲۳۰ فلسطینی ساکن غزه توسط نیروی اشغالگر دستگیر شده‌ و در زندان‌های ارتش به سر می‌برند؛  ۱۰۶ ورزشکار زن و مرد کشته شده‌اند؛ ۳۲۷ وزارتخانه و اماکن عمومی بمباران و تخریب شده‌؛ ۲۸۷  سایت توریستی، تاریخی و باستانی هدف قرار گرفته و آسیب دیده‌اند؛ ۲۷۹۶ حلقه چاه آب مورد هدف واقع شده و دیگر قابل استفاده نیستند.

خسارات اقتصادی این تجاوز تاکنون حدود ۴۰ میلیارد یورو برآورد می‌شود. فلسطینی‌های غزه علیرغم درد و رنجی که زیر بمباران‌ها متحمل می‌شوند، از تظاهرات‌هایی که در سراسر جهان در همبستگی با مردم فلسطین برگزار می‌شود، تظاهرات‌هایی که خواستار آتش‌بس فوری و پایان دادن به رنج ساکنان نوار غزه و دستیابی به عدالت هستند، قدردانی می‌کنند.

غزه شورشی با وقارِ تمام مقاومت می‌کند! غزه ویران‌شده همچنان استوار است!

*******

 از زیاد مدوخ- ۲۶ اوت ۲۰۲۴

تعلیم‌و‌تربیت در غزه‌ی زیر بمب‌ها عین مقاومت است

در غزه‌ی ویرانه به دنبال کتاب می‌گردیم،

قبل از هر جا، زیر آوار خانه‌ها.

در غزه‌ی ویرانه، اولین چیزی که در تل کلوخ و سیمان و آهن جمع‌آوری می‌کنیم کتاب‌های درسی است

در این جامعه‌ی جوان فلسطینی آموزش جایگاه برتری دارد.کتاب1.jpg

نشان‌دهنده‌ی عزم یک ملت تحت سرکوب است،

خودْ نمود مبارزه علیه اشغال، استعمار و آپارتاید است.

آری، آموزش در فلسطین مقدس است

شعاع نوری است در تاریکی

مترادف رهایی.

بارقه‌ای است از امید که با وجود جنایات انجام‌شده

مبارزه‌ای دائمی برای عدالت و دموکراسی است.

در اینجا بازیابی کتابی از خانه‌ای که در اثر بمباران ویران شده یک چالش است

و آموختن در کنار خرابه‌های محله‌ای ویران پیروزی است.

آموزش به کودکان آسیب‌دیده یک وظیفه است

تربیت کردن یک نسل، در وضعیت این تهاجمِ تمام‌عیار فداکاری است

ادامه درس‌و‌مشق در مدارسی که هدف بمب‌ها و گلوله‌ها قرار گرفته‌اند

زیر چادرهای ژنده و مُندرس

گواه عزمی راسخ به سوی آینده است.کتاب2ب.jpg

حق تحصیل در این نسل‌کشی جهنمی

مشروع است

یادگیری در غزه‌ی هراس‌ناک یک نماد قوی است،

برای فلسطینی‌های بیم‌ناک غزه

آموختن زیر بمب‌ها اولویتی محض دارد

چرا که یأس و ناامیدی را پس می‌زند

و به یک رویای مُنکسر و دیرینه امکان تحقق می‌بخشد.کتاب3ب.jpg

فلسطینی‌ها که عمیقاً متقاعد شده‌اند جهلِ جنونْ قَتال و مُهلک است

لحظه‌ای آموزش، آموزش و باز هم آموزش را رها نمی‌کنند، حتی در بحبوحه سرگردانی و پریشانی خود.

آنها روزی ثمره این آموزش انسان‌دوستانه را برداشت خواهند کرد.

بله، پرداختن به آموزشْ یک تعهد تزلزل‌ناپذیر استکتاب4ب.jpg

تضمین‌کننده آینده‌ای بهتر برای نسل‌های آینده،

تجسمِ اصل قاطعیت و تاب‌آوری است،

امروز در فلسطین، آموزشْ خود به شکلی از مقاومت تبدیل گشته،

آموزش امید به آینده است

و راهی به سوی صلح.

۲۶ اوت ۲۰۲۴

*******

 

از زیاد مدوخ -۲۱ اوت ۲۰۲۴

کودکان غزهْ فلسطین را، امید و زندگی را ترسیم می‌کنند

با وجود وحشت مطلقنقاشی1.jpeg

بچه‌های غزه زندگی را نقاشی می‌کنند،

امید را تصویر می‌کنند،

فلسطین را می‌کِشند

آنها  با این کار به آینده شکل و هستی می‌دهند!

با وجود وضعیت تاسف‌بار، در منطقه‌ی ویران‌شده خود، کودکان غزه دلبستگی خود را به زندگی در نقاشی‌های زیبای‌شان نشان می‌دهند،

با وجود حمله هولناکی که بیش از۱۱ ماه به طول انجامیده، کودکان غزه هنوز اینجا هستند و تلاش دارند از تفریح خود لذت ببرند،نقاشی2.jpeg

آری، با وجود وحشت مطلق، کودکان غزه با شادی نقاشی می‌کِشند.

به دنبال یک کارگاه نقاشی که در پایان این ماه توسط داوطلبان جوان و پُر‌شور سازماندهی شده، کودکان غزه سعی می‌کنند فجایع و رنج زندگی‌شان را کمی فراموش کنند.

نقاشی‌های آنها بسیار منقلب‌کننده است!

سرشار است از عزم و اراده و نگاهی مثبت رو به آینده‌ای مملو از امیدی بی‌پایان،

آری، زندگی در غزه ادامه دارد و امید ادامه دارد و در اراده‌ی مردم غیرنظامی و لبخند و شادی فرزندان‌مان همچنان موج می‌زند.نقاشی3.jpeg

ویدئوهایی از نقاشی‌های این کودکان فلسطینی غزه در کانال فرانسوی زبان «غزه، زندگی» در این آدرس قابل مشاهده است:

(Gaza la vie)

https://youtu.be/zc1nvT2-5Cc?si=P8jaq6pgN2xk_dWC

https://youtu.be/1Kup3FUUFEY?si=jB65jOrSJxJUKC6O

*******

از زیاد مدوخ

۱۵ اوت ۲۰۲۴

آفرین به این جوانان فرانسوی‌زبان غزه که در محله‌ها و مکان‌های ویران‌شده، در بحبوحه تجاوز، سعی می‌کنند برای کودکان غزه حمایت‌های روانی ترتیب دهند و برای لحظاتی چند، آنان را از توحش و هراس جنگ رها سازند.

مدرسه2.jpgمدرسه1.jpeg

این جوانان پرشورو با‌انگیزه علیرغم وحشت مطلق شرایط، تلاش دارند به این کودکانی که اغلب آسیب دیده‌اند کمک کنند تا لبخند فراموش‌شده خود را دوباره پیدا کنند.

اندکی شادی برای این کودکان محروم از همه چیز در منطقه‌ای متروکه و زیر حمله.

مدرسه4.jpegمدرسه3.jpeg

غزه‌ی ویران‌شده

غزه‌ی بمباران‌شده

اما غزه‌ای که لبخند فرزندان ما و اراده جوانان ما آن را استوار نگه می‌دارد.

ویدئوی‌ای از این فعالیت‌ها را می‌توانید در کانال فرانسه‌زبان "غزه زندگی Gaza la vie" بیابید.

https://youtu.be/l9L_CZmfJ80?si=c5YhLe11W6zL9AEL

*******

شعری از زیاد مدوخ

۱۲ اوت ۲۰۲۴دختر.jpeg

نگاه آسوده‌ات تاب‌آوری است

نیکیِ جانت غرور است

لبخند پُرحُجْبت مقاومت

و چهره‌ی معصومت مملو از امید

رویای ساده‌ات پاسخی‌ست به نفرت آنها

به ژوکوندی حقیقی می‌مانی، حتی در میانه‌ی این ویرانه‌ها

در تو علیرغم این وحشت مطلق، اعتماد‌به‌نفس موج می‌زند

زیبایی کودکانه‌ات از سیاه‌بختی ما پیشی می‌گیرد

در گسترهٔ چشمانت فلسطین پیداست

تو خانه، محله‌ی ویرانه و شهر خود را از نو خواهی ساخت

آینده از آنِ توست، از آنِ همهٔ جوانان غزه است.

*******

از زیاد مدوخ

۳۰۰ روز گذشت!

ده ماهی که برای اهالی غزه سراسر خوف و وحشت بود؛ آری،

۳۰۰ روز از آغاز این تجاوز وحشتناک علیه غیرنظامیان نوار غزه می‌گذرد.

۳۰۰ روز از وحشتی مطلق که موجب ویرانی عظیم این منطقه گشته و مدام زیر حمله است.

و این تهاجم هم‌چنان ادامه دارد!

این کشتار که در اثر بمباران‌های شدید و مداوم و هم‌چنین قحطی، وضعیت انسانی فاجعه‌باری برای مردم ایجاد کرده غیرقابل‌ وصف است. امروز در شمال نوار غزه، ۹۷ درصد ساکنان از گرسنگی و ناامنی غذایی در رنجند.

ارزیابی موقت از اوضاع، بنابر گزارش وزارت بهداشت فلسطین و چندین سازمان بین‌المللی که در محل حضور دارند چنین است:

از ۷ اکتبر تاکنون ۸۲ هزار تن مواد منفجره توسط نیروی اشغال‌گر بر نوار غزه ریخته شده است.

تاکنون ۳۹۴۳۶ فلسطینی به قتل رسیده‌اند که در میان‌شان ۱۶۱۹۴ کودک، ۱۱۹۷۰ زن و ۶۵۷۰ سالمند بوده‌اند. در کنار این مقتولین، ۹۱۵۶۰ نفر مجروح شده‌اند که در این میان ۱۴۵۰۰ زخمی در وضعیت وخیمی قرار دارند و نیاز به مراقبت فوری در خارج از کشور دارند.

۱۴۹۰۰ مفقود در زیر آوار که ۷۸ درصدشان را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند؛ تعداد کسانی که بر اثر گرسنگی، سوء‌تغذیه و کمبود غذا در شمال نوار غزه جان باخته‌اند به ۷۰ رسید که همگی کودک و افراد مسن بودند،

 ۱۳ بیمارستان و ۷۳ درمانگاه و مرکز درمانی در اثر بمباران تخریب شده و از کار افتاده‌اند،Maison1.jpeg

۵۴۳ پزشک، پرستار و مأمورین کمک‌های اولیه به قتل رسیده‌اند،

۱۶۹ مرکز پزشکی ویران شده،

۴۶۳ داروخانه تخریب شده‌،

۱۵۵ آزمایشگاه آنالیز پزشکی از میان رفته است،

۱۸۲ خبرنگار کشته شده‌اند،

تعداد کودکان یتیم به ۱۹۷۰۰ رسیده،

۳۷۸ دفتر، مقر و کلینیک اونروا UNRWA مورد هدف قرار گرفته و نابود شده‌،

۱۶۷ مرکزِ پذیرش هدف بمب و موشک قرار گرفته‌،

۲۱۶ مدرسه دولتی و خصوصی به‌طور کامل تخریب شده است،Maison2.jpeg

۱۰ دانشگاه بزرگ به‌طور کامل ویران شده‌،

۲۴ دانشگاه و دانشکده آسیب دیده‌،

۶۷۷۹ دانش آموز و دانشجو به قتل رسیده‌اند،

۲۷۰ مسجد و ۳ کلیسا کاملاً ویران شده،

۲۱ شهرداری و ۱۹ کتابخانه وابسته به آنها کاملاً خراب شده،

۱۵ بانک به‌طور کامل تخریب شده است،

بیش از یک میلیون و نهصد هزار نفر در مراکز پذیرش، بیمارستان‌ها، مدارس و چادرها در شرایط فاجعه‌بار انسانی، بدون آب، غذا، دارو یا کمک‌های بشردوستانه آواره هستند، این آوارگان در اثر گرسنگی و عدم‌مراقبت در خطر مرگ قرار دارند،

۵۲ هزار بیمار در غزه به دلیل بیماری‌های مزمن و عدم‌مراقبت جان خود را از دست داده اند،

۲۴۵ نفر از مسئولین و کارمندان فلسطینی و خارجی که با سازمان‌های بین‌المللی بشردوستانه و بهداشتی کار می‌کردند به قتل رسیده‌اند،

۱۳۲ عالم، دانشمند و دانشگاهی نخبه به قتل رسیده‌اند،

۱۲۵ امدادگر به همین سرنوشت گرفتار شدند،

۲۷۰ دستگاه آمبولانس منهدم شده،

شصت‌هزار زن باردار به دلیل کمبود مراقبت‌های بهداشتی در معرض خطر هستند،

۱۹۹ مامور شهرداری به قتل رسیده‌اند،

۲۷۶ هزار واحد مسکونی به‌طور کامل در سراسر نوار غزه ویران شده است،

۴۹۷۰ فلسطینی اهل غزه توسط نیروهای اشغالگر دستگیر و در زندان‌های اسرائیل در بازداشت به سر‌می‌برند،

۹۹ ورزشکار زن و مرد به قتل رسیده‌اند،

۳۲۱ وزارتخانه و اماکن عمومی بمباران و ویران شده‌،

۲۸۷ مکان گردشگری، تاریخی و باستانی هدف بمب‌ها قرار گرفته و آسیب دیده‌،

۲۷۷۶ حلقه چاه آب هدف قرار گرفته و آسیب دیده است؛

تاکنون صدمات اقتصادی ناشی از این تجاوز ۳۹ میلیارد یورو برآورد شده است.

فلسطینی‌های غزه با وجود رنج‌هایی که در زیر بمباران‌ها تحمل کرده‌اند، از آخرین تصمیم دیوان بین‌المللی دادگستری که اشغال  سرزمین‌های فلسطینی را «غیرقانونی» توصیف کرده، استقبال می‌کنند و خواستار به عمل درآمدن همه تصمیم‌های بین‌المللی در این رابطه هستند.

آنها هم‌چنین از تظاهرات همبستگی با مردم فلسطین در سراسر جهان که خواستار آتش‌بس فوری و پایان دادن به درد و رنج ساکنان نوار غزه و برقراری عدالت هستند، استقبال می‌کنند.

غزه شورشی با عزت تمام مقاومت می کند!

زیاد مدوخ

دوم اوت ۲۰۲۴

*******

از زیاد مدوخ

۲۵ ژوییه ۲۰۲۴

در غزه، در فلسطین و

زیر بمب‌ها،

موسیقی مبارزه است

هنر نبرد استموسیقی.jpeg

فرهنگْ تاب‌آوری است

آموزشْ مقاومت است

و چالش است بازیابی یک آلت موسیقی،

زیر آوار خانه‌ای که بمباران ویرانش کرده است؛

جایی که موسیقی بیانِ خشم، رنج، عزت و امید کل مردمی وحشت‌زده می‌شود؛

در فلسطین، مقاومت هنر می‌شود

حیثیت و وقارْ آوازی دلکش

امیدْ آفرینش

و زندگی نغمه‌ای دل‌نواز!

*******

از زیاد مدوخ

امروز ۲۲ ژوئیه ۲۰۲۴کودک2.jpeg

همیشه شرکت در شادی کودکان غزه در میان این حمله هولناک و بی‌وقفه برایم خوشحال‌کننده و تسلی‌بخش است.

توزیع هدایا و اسباب‌بازی، مناسبت خوبی برای این امر به‌دست می‌دهد. امروز در محله‌ای به توزیع پرداختیم که دیروز، یک‌شنبه در اثر بمباران‌های ارتش اسرائیل ویران شده بود.

در شرایط فعلی تلاش برای کمک به کودکان، برای اینکه یک لحظه لبخندشان را بازیابند یک وظیفه است.

و آفرین به جوانان شجاعی که این فعالیت‌های متنوع را به‌طور کامل سازماندهی می‌کنند.

غزه ویران شده،کودک1.jpeg

غزه در وحشت مطلق غرق است،

اما غزه در لبخند فرزندان ما و اراده جوانان ما پای‌برجاست.

*******

چهار ژوئیه ۲۰۲۴

نه ماه شد!

۲۷۰ روز از آغاز این تجاوز وحشتناک علیه مردم غیرنظامی ساکن غزه می‌گذرد.

۲۷۰ روزی که نمی‌توان آن را با واژگانی مگر وحشتِ مطلق و ویرانی عظیم منطقه توصیف کرد.

و این ‌همه کماکان ادامه دارد!مرگ1.jpeg

ارزیابی موقت از نتایج این کشتار و بمباران‌های شدیدی که موجب وضعیت فاجعه‌بار کنونی برای همه شهروندان غزه به‌خصوص شمال این نوار گشته، (جایی که نا‌امنی غذایی دامن‌گیر ۹۶ در صد اهالی است) بنابر ارقام وزارت بهداشت فلسطین و همین‌طور چندین سازمان بین‌المللی چنین است:

۳۸۱۲۴ فلسطینی جان‌باخته‌اند، از جمله ۱۶۰۷۳ کودک، ۱۱۹۲۰ زن و ۶۵۵۰ سالمند. امروز در غزه ۱۹۶۰۰ کودک یتیم وجود دارد.

۸۷۵۲۷ مجروح که  ۱۴ هزار نفرشان در شرایط وخیم به‌سر برده و نیاز به درمان و مراقبت فوری در خارج از غزه دارند.

۱۴۸۰۰ نفر در زیر آوار مفقود شده‌اند که ۷۷ در‌صدشان را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند؛مرگ2.jpeg

تاکنون ۶۷ نفر در شمال نوار غزه بر اثر گرسنگی جان داده‌اند.

نظام بهداشتی و درمانی در نوار غزه به‌کل فروریخته است:

۱۳ بیمارستان و ۶۹ درمانگاه و مرکز درمانی پس از تخریب در اثر بمباران از کار افتاده‌اند؛

۵۴۰ پزشک، پرستار و مأمور کمک‌های اولیه به قتل رسیده‌اند؛

۱۶۸ انجمن پزشکی و ۴۶۰ داروخانه با خاک یکسان شده؛

۱۵۴ آزمایشگاه آنالیز پزشکی از میان رفته؛

۱۸۲ خبرنگار به قتل رسیده‌اند؛مرگ3.jpeg

۳۷۵ دفتر، مقر و کلینیک اونروا UNRWA هدف بمباران قرار گرفته و نابود شده‌اند؛

۱۵۵ مرکز پذیرش پناهندگان،

۲۱۳ مدرسه دولتی و خصوصی به‌طور کامل ویران شده‌اند؛

به این مدارس باید ۱۰ دانشگاه بزرگ، ۲۴ دانشگاه کوچک و دانشکده را هم افزود؛

۶۷۷۰ دانش‌آموز و دانشجو به قتل رسیده‌اند؛

۲۶۷ مسجد و ۳ کلیسا کاملاً ویران شده؛

۱۹ شهرداری همراه با کتاب‌خانه‌های‌شان نابود شده؛

۱۵ شعبه بانک به‌طور کامل تخریب شده؛

بیش از یک میلیون و نهصد هزار نفر در مراکز پذیرش، بیمارستان‌ها، مدارس و زیر چادر، در وضعیت غیرانسانی فاجعه‌باری بدون دسترسی به آب، غذا، دارو یا کمک‌های بشردوستانه آواره هستند؛ این آوارگان در حال تلف شدن از فرط گرسنگی و عدم‌مراقبت‌اند.

۲۳۷ کارکن و کارمند فلسطینی و خارجی که با سازمان‌های بین‌المللی بشردوستانه و بهداشتی کار می‌کردند به قتل رسیده‌اند.

۱۲۷ کادر علمی نخبه و دانشگاهی کشته شده‌اند؛

۱۲۳ امدادگر به قتل رسیده‌اند؛

۲۶۹ دستگاه آمبولانس منهدم شده؛

۱۹۷ مامور شهرداری به قتل رسیده‌اند؛

۲۵۷ هزار واحد مسکونی در سراسر نوار غزه به‌طور کامل ویران شده است؛

تاکنون ۴۹۵۰ فلسطینی اهل غزه توسط نیروهای اشغالگر بازداشت شده و در زندان‌های نیروی اشغالگر به‌سر می‌برند؛

۹۸ ورزشکار زن و مرد به قتل رسیده‌اند؛

۲۹۹ وزارتخانه و اماکن عمومی بمباران و ویران شده است؛

۲۸۵ مکان گردشگری، تاریخی و باستانی هدف قرار گرفته و به‌شدت آسیب دیده‌اند؛مرگ4.jpeg

۲۷۵۲ حلقه چاه آب هدف قرار گرفته و غیر قابل استفاده هستند؛

۳۹ هزار دانش‌آموز دبیرستانی امسال از امتحان پایان تحصیلات متوسطه و دریافت دیپلم محروم شدند؛

۶۲۳ هزار دانش‌آموز و دانشجو از درس محروم شده و سال تحصیلی و دانشگاهی خود را از دست دادند؛

تا به امروز، زیان اقتصادی ناشی از این تجاوز ۳۷ میلیارد یورو برآورد شده است.

فلسطینیان غزه علیرغم رنج‌هایی که در زیر بمب‌ها متحمل می‌شوند، از تصمیمات شجاعانه برخی نهادهای بین‌المللی جهت توقف این تهاجم بسیار قدردانی می‌کنند؛ آنها همین‌طور از این که برخی کشورهای اروپایی، کشور فلسطین را به رسمیت شناختند استقبال کرده و خصوصاً از همه کسانی سپاسگزارند که در سراسر جهان دست به تظاهرات برای عدالت و در همبستگی با مردم غزه زده و خواستار آتش‌بس و پایان دادن به درد و رنج ساکنان نوار غزه شده‌اند.

غزهٔ شورشی با عزت تمام مقاومت می کند!

زیاد مدوخ - چهار ژوئیه ۲۰۲۴

*******

از زیاد مدوخ- ۲۸ ژوئن ۲۰۲۴

جوانان فرانسوی ‌زبان غزه، در بحبوحه این تجاوز وحشتناک، فعالیت‌هایی را در حمایت روانی از کودکان در محله‌های ویران‌شده سازماندهی می‌کنند. آفرین به آنها.

این جوانان پر‌شور و با‌انگیزه با وجود حاکم بودن وحشت مطلق، سعی می‌کنند برای این کودکان آسیب‌دیده قوت‌قلبی باشند و احیاناً کاری کنند که لبخند دوباره بر لبان‌شان نقش بندد.

بچه3.jpegبچه2.jpegبچه1.jpeg

این قطره‌ای شادی برای کودکان خواهد بود در این اقیانوس مغموم و محروم از همه چبز که مدام زیر ضربه دشمن است.

غزه ویران شد

غزه نابود شد

اما لبخند فرزندان ما و اراده جوانان ما غزه را زنده نگه‌می‌دارد.

*******آب.jpeg

  از زیاد مدوخ-  ۲۴ ژوئن ۲۰۲۴

امروز غزه با یک بحران حقیقی آب روبه‌رو است،

به هر خانوار، هر سه روز یک بار فقط ۱۶ لیتر آب آشامیدنی می‌رسد؛ این وضعیت باور نکردنی فقط به این دلیل به وجود آمده که نیروی اشغالگر در طی ۹ ماه بمباران و تخریب، ۷۲۵ حلقه چاه را در نوار غزه به کل نابود کرده است!

اهالی نوار غزه اوضاع وحشتناکی را، به ویژه در این تابستان بسیار گرم، تجربه می‌کنند!

به درد و رنج غزه‌ی ویرانه هر روز چیزی افزوده می‌شود!

 

  

*******

  

  زیاد مدوخ -۱۶ ژوئن ۲۰۲۴

عید قربان ۲۰۲۴ را از غزه ویران به همه دوستان مسلمان در سراسر جهان تبریک می‌گوییم.قربان1.jpg

امسال این جشن در نوار غزه بسیار غم‌انگیز است زیرا در بحبوحه تجاوز وحشتناک ارتش اسرائیل قرار گرفته ، تجاوزی که  وارد نهمین ماه خود می‌شود.

در همین‌جا از همه کسانی که از آرمان عادلانه ما در سراسر جهان حمایت می‌کنند بسیار سپاسگزاریم.

ما خواهان صبر، آرامش، امید، صلح و عدالت برای همگان هستیم.

برای شما تعطیلات  لذت‌بخش و خوشی آرزو می‌کنم‌

با امید.

*******

 

 

از زیاد مدوخ

۱۴ ژوئن ۲۰۲۴

 بازی3.jpg

شریک شدن در لحظات شادی کودکان غزه، آن‌هم در این شرایط و زیر حمله هولناک ارتش اسرائیل همیشه خوشحال‌کننده است و با جان‌و‌دل در آن شرکت می‌کنم.

امروز توانستیم چند هدیه و اسباب‌بازی میان آنها توزیع کنیم، هرچند که این‌کار را اجباراً در مقابل ساختمانی انجام دادیم که در اثر بمباران ویران شده بود.

تلاش برای کمک به کودکان برای بازیابی لبخندشان یک وظیفه است.

و باید از جوانان شجاعی که این فعالیت‌های متنوع را به‌طور کامل سازماندهی می‌کنند سپاسگزار بود.

غزهِ‌ی نابود‌شدهبازی1.jpegبازی2.jpeg

غزه‌ی ویران‌شده

اما غزه‌ای که آکنده از لبخند فرزندان و اراده‌ی جوانان ماست.

*******

 

 

  ۱۰ ژوئن ۲۰۲۴

فادی، نام این کودک فلسطینی اهل غزه است که در جریان بمباران خانه‌اش توسط ارتش اسرائیل دست خود را از دست داده.دریا1.jpgدریا2.jpeg

او با وجود این معلولیت، سعی می‌کند با بستگانش در ساحل غزه بازی کند.

زنده ‌باد فادی، تو حق شادی و حق زندگی داری.

در‌حالی‌که وارد نهمین ماه این تجاوز دهشتناک می‌شویم فلسطینی‌های غزه علی‌رغم رنج و بدبختی‌ای که احاطه‌شان کرده نمود بردباری، مقاومت، اراده، عزم و شجاعت هستند.

زیاد مدوخ

*******

 

 

 

 

 

 از زیاد مدوخخورشید.jpeg

غزه، ۹ ژوئن ۲۰۲۴

عصر امروز شاهد غروب باشکوهی در دیرالبلح در مرکز نوار غزه بودیم.

فلسطینی‌های غزه با وجود رنج و بدبختی، پس از تخریب خانه‌هایشان در پی بمباران‌های شدید و مداوم، از چادرهای خود به تماشای غروب خورشید می‌نشینند.

زندگی زیر بمب‌های غزه سخت است

اما طبیعت زیباست

و امید فلسطینی است.

*******

 

 

 

 

 

 

 

 از زیاد مدوخ

غزه، ۷ ژوئن ۲۰۲۴HomeWork.jpeg

در عکسی که همراه این نوشته برایتان ارسال می‌کنم، یک کودک فلسطینی اهل غزه را مشاهده می‌کنیم که در مقابل خانه ویران‌شده‌اش در اثر بمباران، مشغول مشق نوشتن است.

از اکتبر ۲۰۲۳ همه‌ی کلاس‌های مدارس غزه به حالت تعلیق درآمده‌اند.

نیروی اشغالگر ۲۴۶ مدرسه را در سراسر این منطقه ویران کرده است.

علی‌رغم این واقعیت هولناک، دانش آموزان غزه سعی می‌کنند در هر جای ممکن، در خانه یا پناهگاه با کمک چند معلم داوطلب به تحصیل خود ادامه دهند زیرا آموزش برای فلسطینی‌ها مقدس است.

کودکان غزه از یادگیری غافل نمی‌مانند؛ آنها با وجود این تهاجم وحشتناک آموزش خود را ادامه می‌دهند.

فلسطینی‌های غزه با عزت پایداری می‌کنند.

*******

 

 هشت ماه گذشت!

۳ ژوئن ۲۰۲۴

۲۴۰ روز از ۷ اکتبر، روزی که این تجاوز وحشتناک علیه مردم غیرنظامی نوار غزه آغاز شد می‌گذرد.

۲۴۰ روز وحشت مطلق و کشتار دست‌جمعی ساکنان کل یک منطقه،

و فاجعه کماکان ادامه دارد!خرابی1.jpeg

ارزیابی موقت از این نسل‌کشی برنامه‌ریزی‌شده که از طریق بمباران‌های شدید شبانه‌روزی وضعیت انسانی فاجعه‌باری برای کل شهروندان غزه به‌وجود آورده و خصوصاً در شمال غزه که به کشتار وحشتناک و قحطی‌ای واقعی منجر گشته، بنابر گزارش وزارت بهداشت فلسطین و چندین سازمان بین‌المللی از این قرار است:

۳۶۴۲۸ فلسطینی به قتل رسیده‌اند از جمله ۱۵۰۷۶ کودک، ۱۱۶۳۰ زن و ۶۴۵۰ سالمند؛

۸۲۵۲۰ نفر مجروح هستند که وضعیت ۱۴۵۰۰ تن از آنان وخیم بوده و نیاز به مراقبت فوری در خارج از غزه دارند؛

۱۴۷۰۰ مفقود در زیر آوارها مدفون هستند که ۷۷ درصدشان را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند؛

تا کنون ۶۵ نفر در شمال نوار غزه بر اثر گرسنگی جان باخته‌اند.خرابی3.jpeg

تا جایی‌که به سیستم درمانی در نوار غزه مربوط می‌شود گزارش حاکی از نابودی ۱۳ بیمارستان و ۶۷ درمانگاه و مرکز درمانی است که زیر بمباران‌ها ویران شده‌ و از کار افتاده‌اند؛ در این میان ۵۴۰ پزشک، پرستار و مأمورین کمک‌های اولیه به قتل رسیده‌اند؛

۱۹۷ دستگاه آمبولانس منهدم شده، ۴۶۰ داروخانه و ۱۶۸ انجمن پزشکی با خاک یکسان شده و ۱۵۴ آزمایشگاه آنالیز پزشکی از میان رفته است.

۱۸۲ خبرنگار کشته شده‌اند؛

۱۹۶۰۰ کودک یتیم شده‌اند؛

۳۷۵ دفتر، اداره و کلینیک‌های اونروا UNRWA هدف قرار گرفته شده و تخریب شده‌اند؛

۱۹۴ مدرسه دولتی و خصوصی و ۱۰ دانشگاه بزرگ به‌طور کامل ویران شده‌اند، به این‌ها باید ۲۴ دانشگاه کوچک‌تر و دانشکده را هم افزود؛ در این اماکنخرابی2.jpeg ۶۷۷۰ دانش‌آموز و دانشجو به قتل رسیده‌اند.

اماکن مقدس هم از بمباران‌ها بی‌بهره نمانده‌اند: ۲۳۲ مسجد و ۳ کلیسا هدف قرار گرفته و کاملاً ویران شده‌اند.

۱۸ شهرداری و ۱۹ کتابخانه وابسته به آن‌ها با خاک یکسان شده است؛

۱۵ بانک به‌طور کامل تخریب شده و اثری از آنها نیست.

بیش از یک میلیون و نهصد هزار آواره در مراکز پذیرش، بیمارستان‌ها، مدارس و زیر چادرها در شرایط فاجعه بار انسانی بدون آب، غذا، دارو یا کمک‌های بشردوستانه به‌سر می‌برند؛ این آوارگان در حال مرگ از فرط گرسنگی و عدم مراقبت‌اند.

تاکنون ۲۳۰ کارمند فلسطینی و خارجی که با سازمان‌های بین‌المللی بشردوستانه و بهداشتی کار می‌کردند و همچنین ۱۲۳ کادر علمی، دانشمند و دانشگاهی نخبه به قتل رسیده‌اند.

۲۵۶۰۰۰ واحد مسکونی به‌طور کامل در سراسر نوار غزه ویران شده‌اند. تاکنون ۴۹۰۰ فلسطینی اهل غزه توسط نیروهای اشغالگر دستگیر و در زندان‌ نیروی اشغالگر در بازداشت به‌سر می‌برند.

۹۶ ورزشکار زن و مرد به قتل رسیده‌اند؛خرابی4.jpeg

۲۹۵ وزارتخانه و اماکن عمومی بمباران و ویران شده‌اند؛

۲۸۳ مکان گردشگری، تاریخی و باستانی هدف قرار گرفته و آسیب دیده‌اند؛

۲۶۴۰ حلقه چاه آب نابود شده‌اند؛

تا هم‌اکنون زیان اقتصادی ناشی از این تجاوز ۳۴ میلیارد یورو برآورد شده است.

و تمام این صدمات بدون کوچکترین مجازات یا بازخواستی ادامه دارد!

باید با سکوت همدستانه دنیای رسمی برخورد کرد؛

فلسطینی‌های غزه، علی‌رغم رنج‌هایی که زیر بمب‌ها متحمل می‌شوند، از تصمیم‌های شجاعانه برخی نهادهای بین‌المللی در جهت توقف این تهاجم، بسیار قدردانی می‌کنند؛ آنها از به‌رسمیت شناختن دولت فلسطین توسط برخی کشورهای اروپایی و همچنین قیام ده‌ها هزار نفر در سراسر دنیا استقبال می‌کنند. مردمی که در دانشگاه‌های آمریکایی، فرانسوی و بین‌المللی خواهان آتش‌بس و پایان دادن به درد و رنج ساکنان نوار غزه و عدالت‌اند شایسته قدردانی ما هستند.

غزه با عزت تمام مقاومت می‌کند!

زیاد مدوخ-- ۳ ژوئن ۲۰۲۴

*******

از زیاد مدوخ

۲۴ مه ۲۰۲۴

زندگی  فقط غذا، شغل، سلامتی، خانواده، پول، مسافرت و آسایش نیست بلکه روح شریف، عظمت روح، احساسات صمیمانه، آرامش، قلب بزرگ، شادی، اصول، اعتقادات، اخلاق، رویاها، عشق، خوبی، خرد، امید و عزت هم هست، حتی در این غزه‌ای که در حال حاضر هیچ چیز وجود ندارد، نه غذا، نه آب، نه دارو، نه افق و نه چشم‌اندازی به‌سوی آینده؛ در این‌جا در پی این حمله هولناک علیه مردمی وحشت‌زده و به‌حال‌خود رها‌شده، قلب‌ها شکسته می‌شخرابی5.jpegود و هر روز خونریزی ادامه دارد.

شهر فقط یک محله، یک خانه و یک بام نیست بلکه خاطره هم هست، احساس تعلق، دلبستگی و افتخار هم هست.

هرچند در غزه، خانه‌ها ویران و محله‌ها نابود شده‌اند؛ هرچند بمباران‌ها خاطرات را زیر آتش و آوار دفن کرده‌اند‌.

وطن لزوماً سرزمین، شناسنامه، شهروندی و حق‌و‌حقوق آن نیست، بلکه بالاتر از هر چیز وظیفه است، حفاظت، تعهد، همبستگی، مقاومت، بردباری و فداکاری است.

و من، وطنِ من، فلسطین و شهر من غزه است

غزه، غزه و غزه.

من به آن افتخار می‌کنم و برایم بسیار دشوار است که علیرغم وحشت مطلق، جنایات متحمل‌شده و این وضعیت هولناک از شهرم دور شوم و خود را از فلسطین زیبای خود جدا کنم،

با وجود آن که می‌دانم بشریت از یک کشور و یک ملت بسیار بزرگ‌تر است.

انسانیتْ شما هستید، ای همبستگان پُرحسن‌نیت در سراسر جهان؛

این شما هستید، نمود پیروزی نور و عدالت.

شما انسان‌گرایانی که قلب‌تان برای صلح می‌تپد.

۲۴ مه ۲۰۲۴

*******مدوخ-کشتی.jpeg

ساکنین شهر خان‌یونس در جنوب نوار غزه تصمیم گرفته‌اند به  شهرشان که در اثر بمباران شدید و تهاجم نظامی نیروهای اشغالگر کاملا ویران شده است، بازگردند.

این شهروندان شجاع و مصمم که پیش از این بارها از شهری به شهری دیگر آواره شده و شهرهای شمال و مرکز غزه را پیموده‌اند، علی‌رغم تخریب خانه‌ها، ساختمان‌ها و محله‌های‌شان، حتی در نبود برق و دیگر خدمات مدنی به شهر خود بازمی‌گردند و در کنار ویرانه‌های خانه‌ خود زندگی خواهند کرد.

آفرین بر این فلسطین‌هایی که علی‌رغم یک بحران انسانی بی‌سابقه، سرزمین خود را رها نمی‌کنند.خانیونس.jpeg

زیاد مدوخ

۱۸ مه ۲۰۲۴

*******

از زیاد مدوخ

۱۵ مه ۱۹۴۸ تا ۱۵ مه ۲۰۲۴؛

۷۶ سال از فاجعه‌ای که «نکبه» نام گرفت می‌گذرد،

و امروز ۷۶‌مین سالگرد آن را در بحبوحه قتل‌عام مردم غزه در وضعیت بسیار غم‌انگیزی به یاد می‌آوریم.

این حمله هولناک علیه فلسطینی‌ها در نوار غزه، می‌رود که به نکبه جدیدی تبدیل شود؛

۷۶ سال بعد،

فلسطینی‌ها همچنان منتظرند،

آنها چشم‌به‌راه بازگشت همه پناهندگان به شهرها و روستاهایی هستند که در نکبه وادار به ترک آنها شدند؛غزه3.jpg

آنها آرزوی ایجاد یک کشور آزاد و مستقل فلسطینی را دارند؛

فلسطینی‌های غزه با وجود رنج، جنون مرگبار و بمباران شدیدی که متحمل می‌شوند، با بردباری و مقاومتی ستودنی، دلبستگی خود به این منطقه را نشان می‌دهند، منطقه‌ای که در طول هشت ماه تهاجم نظامی وحشتناک علیه غیرنظامیان، ویران و نابود شده؛ آنها با مقاومت خود اثبات می‌کنند که نمی‌خواهند تن به نکبه جدیدی دهند.

اینجا سرزمین ماست، ما آن را ترک نخواهیم کرد؛

اینجا فلسطین زیبای ماست

اینجا غزه باشکوه ماست.

۱۵ مه ۲۰۲۴

*******

ساعتی پیش زیاد مدوخ این چند خط را از غزه فرستاده است:

۱۱ مه ۲۰۲۴، جنوب نوار غزه، شهر رفح

غرب این شهر، پنج روز است که شبانه روز بمباران می‌شود.

بیش از یک میلیون نفر بدون آب، برق، غذا و دارو در چادرها به روی هم انباشته شده‌اند و هیچ‌گونه امنیتی ندارند.

نجات رفح عاجل است،

فلسطینی‌ها را در رفح نجات دهید!غزه-1.jpeg

*******

از زیاد مدوخ، ۳ مه ۲۰۲۴

هفت ماه گذشت

۲۱۰ روز از آغاز این تجاوز وحشتناک علیه مردم غیرنظامی نوار غزه که در۷ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد می‌گذرد،

۲۱۰ روز وحشت مطلق و ویرانی عظیمی که کل منطقه را شامل می‌شود،

و این جنون هنوز ادامه دارد!

ارزیابی موقت از این نسل‌کشی برنامه‌ریزی‌شده که با بمباران‌های شدید شبانه‌روزی ادامه دارد و وضعیت انسانی فاجعه‌باری برای همه شهروندان غزه ایجاد کرده است از حساب بیرون است؛ آنها به‌طور روزمره از این کشتار وحشتناک و قحطی واقعیِ پیش‌آمده رنج می‌برند به‌ویژه در شمال نوار غزه.زیاد-.jpg

بنابر آخرین اطلاعات وزارت بهداشت فلسطین و چندین سازمان بین‌المللی، آمار این کشتار و نابودی تا امروز چنین است:

۳۴۷۸۸ فلسطینی که ۱۴۶۰۰ نفرشان کودک بودند، ۱۱۵۰۰ زن و ۶۳۳۷ سالمند کشته شده‌اند؛

تعداد مجروحین بالغ بر۷۸۲۳۰ نفر است که ۱۴۰۰۰ تن از آنان در وضعیت وخیمی  به‌سر‌می‌برند و خطر مرگ تهدیدشان می‌کند.

بیش از ۱۳۰۰۰ نفر مفقود شده و زیر آوارها مانده‌اند که ۷۷ درصدشان را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند؛

تا کنون حداقل ۶۰ نفر در شمال نوار غزه بر اثر گرسنگی جان باخته‌اند؛

۵۲۰ پزشک، پرستار و کسانی که به کمک‌رسانی اولیه می‌آیند به قتل رسیده‌اند؛زیاد-3.jpg

تاکنون ۱۷۳ خبرنگار به قتل رسیده؛ بیش از  ۱۹۰۰۰ کودک یتیم و بدون سرپرست شده‌اند!

۱۸۹ مدرسه دولتی و خصوصی به‌طور کامل تخریب شده،

۹ دانشگاه بزرگ به‌طور کامل از میان رفته،

۲۳ دانشگاه و دانشکده آسیب دیده‌اند؛

۶۷۰۰ دانش‌آموز و دانشجو به قتل رسیده‌اند؛

۲۱۵ مسجد و ۳  کلیسا به‌طور کامل ویران شده‌اند.

۱۶ شهرداری منطقه‌ای و ۱۸ کتابخانه در کنار ۱۴ بانک به‌ کل ویران شده‌ و ۱۷۸ مامور شهرداری به قتل رسیده‌اند.

بیش ازیک میلیون‌و‌هفصدهزار نفر در مراکز پذیرش، بیمارستان‌ها،زیاد-1.jpg مدارس و زیر چادرها در شرایط فاجعه‌بار انسانی بدون آب، غذا، دارو یا کمک‌های بشردوستانه آواره شده‌اند و در وضعیتی قرار دارند که ممکن است از گرسنگی و عدم‌مراقبت بمیرند؛

در این فاجعه ۹۳ نفر از دانشمندان، علما و دانشگاهیان نخبه به قتل رسیده‌اند؛

تاکنون ۴۸ بیمارستان و مرکز درمانی هدف حملات ارتش قرار گرفته‌اند؛

در جریان این حملات ۹۹ امدادگر به قتل رسیده و ۲۵۴ آمبولانس منهدم شده است.

۲۳۹۰۰۰ واحد مسکونی به‌طور کامل در سراسر نوار غزه ویران شده است؛زیاد-2.jpg

تاکنون بیش۴۷۰۰ فلسطینیِ اهل غزه توسط نیروهای اشغالگر دستگیر شده و در زندان‌های نیروهای اشغالگر در بازداشت به‌سر‌می‌برند.

۸۶ ورزشکار زن و مرد به‌ قتل رسیده‌اند؛

۲۸۶ وزارتخانه و اماکن عمومی در اثر بمباران ویران شده‌اند؛ به این ارقام باید ۲۷۵ مکان گردشگری، تاریخی و باستانی را نیز افزود که هدف قرار گرفته و آسیب دیده‌اند؛

تخریب ۲۵۹۰ حلقه چاه آب ارقام تلفات و خسارات وارده را کامل می‌کند، خساراتی که تاکنون حداقل ۳۰ میلیارد یورو ارزیابی می‌شوند.زیاد-4.jpg

و همه این وحشی‌گری بدون کوچک‌ترین مجازاتی، با مصونیت کامل اسرائیل و سکوت همدستانه دنیای رسمی هم‌چنان ادامه دارد!

فلسطینی‌های غزه از قیام هزاران دانشجو در دانشگاه‌های آمریکایی، فرانسوی و بین‌المللی که خواستار آتش‌بس و پایان دادن به رنج مردم غزه بوده و برای عدالت می‌رزمند بسیار قدردانی می‌کنند.

غزه با عزت مقاومت می کند!

زیاد مدوخ

۳ مه ۲۰۲۴زیاد-5.jpg

*******

زیاد مدوخ -- ۲۶ آوریل ۲۰۲۴

چطور می‌توان حیثیت خود را در غزه زیر حمله و تجاوز حفظ نمود:

بَسما، نام این دختر جوان فلسطینی است که در مرکز نوار غزه زندگی می‌کند. او لیسانس حسابداری دارد و در حملات اخیر ارتش اسرائیل، درهمین ماه آوریل پدر و سه برادرش را زیر بمباران اشغالگران از دست داد. بَسما برای کمک به مادر، خواهر و برادر کوچکش که مانند همه فلسطینی‌های نوار غزه در رنج و عذابی دائمی به‌سر‌می‌برند، تصمیم گرفت کار کند. او کمی محصولات غذایی درست کرده و برای امرار معاش در بازار می‌فروشد تا بتواند به بقیه اعضای خانواده کمک کند. آنها هفت ماه است که در این منطقه ویران‌شده زیر بمباران‌های شدید قرار دارند. شجاعت و وقار بسما تحسین‌برانگیز است. او ترجیح داد به این کار کوچک بپردازد اما علیرغم نیازهای بسیار شدید خود و خانواده نخواست در شبکه‌های اجتماعی دست گداییزیاد5.jpeg دراز کند. آفرین به این دختر جوان باوقار و مصمم.

غزه با عزت تمام مقاومت می کند!

زیاد مدوخ

۲۶ آوریل ۲۰۲۴

*******

 از زیاد مدوخ به تاریخ ۲۲ آوریل ۲۰۲۴

در یک اقدام داوطلبانه شهروندی، با ساکنان برخی محله‌های غزه همراه شده و به جمع‌آوری زباله‌ها و نظافت جلوی خانه‌ها و ساختمان‌ها پرداختیم.

شخصاً فعالیت‌های داوطلبانه را خیلی دوست دارم و فکر می‌کنم هر فعالیتی که در جهت همبستگی افراد باشد نوعی وظیفه به شمار می‌آید.

خدمات شهری طبعاً به دلیل این تهاجم هولناک و محاصره‌ای که در آن قرار داریم از میان رفته است، حتی اگر خادمین شهری خواست انجام آنها را داشته باشند اززیاد3.jpeg امکانات لازم برخوردار نیستند و انواع خودروها و تجهیزات آنها در اثر بمباران نابود شده است.

باید به این ساکنان شجاع و داوطلب این محلات آفرین گفت.

*******

۱۴ آوریل ۲۰۲۴- غزه

در شادی کودکان غزه شرکت داشتن حتی در بحبوحه این تهاجم هولناک یک وظیفه است.

عده‌ای جوان داوطلبْ با احساس مسئولیت زیاد، در یک مرکز پذیرش در غزه به توزیع هدیه و اسباب‌بازی برای کودکان پرداختند؛ باید به این جوانان شجاع که این فعالیت‌های متنوع را به‌طور کامل سازماندهی می‌کنند آفرین گفت.

آری غزه ویران شدزیاد4.jpeg

آری غزه منهدم شد

اما آنچه غزه است و می‌ماند لبخند فرزندان ما و اراده جوانان ماست.

زیاد مدوخ -غزه

۱۴ آوریل ۲۰۲۴- غزه

*******

4 آوریل 2024

شش ماه گذشت

۱۸۰ روز از آغاز این تجاوز وحشتناک علیه مردم عادی نوارغزه که در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد می‌گذرد.

۱۸۰ روز و فاجعه کماکان ادامه دارد!زیاد1.jpeg

آمار تلفات تا هم‌اکنون نیز بسیار سنگین است و لحظه‌ای از افزون شدن باز نمی‌ایستد.

ارزیابی موقت این نسل‌کشیِ برنامه‌ریزی‌شده که از طریق بمباران‌های شدید شبانه‌روزی پیش‌ آمده و وضعیت انسانی فاجعه‌باری که برای همه شهروندان غزه که هر روز از این کشتار وحشتناک و قحطی واقعی رنج می‌برند به‌وجود آورده بنابر گزارش وزارت بهداشت فلسطین و چندین سازمان بین‌المللی به قرار زیر است:

۳۳۱۷۸ فلسطینی از جمله ۱۴۵۲۰ کودک، ۱۰۱۰۰ زن و ۵۷۸۷ سالمند کشته شده‌اند؛

۷۶۰۰۰ مجروح که ۱۲۰۰۰ تن از آنان در وضعیت وخیمی به‌سر‌می‌برند؛زیاد2.jpeg

۱۳۰۰۰ نفر در زیر آوار مفقود شده‌اند، که ۷۷درصد آنان را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند؛

تا‌کنون ۵۰ نفراز اهالی شمال غزه بر اثر گرسنگی جان باخته‌اند؛

همین دیروز، ۷ نفر از کارمندان خارجی عضو سازمان‌های بین‌المللی بشردوستانه به قتل رسیدند؛

۴۷۴ پزشک، پرستار و داوطلبانی که کمک‌های اولیه می‌کردند به قتل رسیده‌اند؛

۱۶۷ خبرنگار کشته شده‌اند؛

۱۸۵ مدرسه دولتی و خصوصی و ۷ دانشگاه بزرگ به‌طور کامل ویران شده و ۲۰ دانشگاه و دانشکده دیگر آسیب‌های اساسی دیده‌اند؛

در این میان ۶۶۰۰ دانش‌آموز و دانشجو به قتل رسیده‌اند؛

۲۱۰ مسجد و ۳ کلیسا به طور کامل ویران شده؛ویرانی4.jpeg

۱۵ شهرداری و ۱۶ کتابخانه مربوط به آنها از میان رفته است؛ و در جریان این تخریب‌ها ۱۷۵ مامور شهرداری به قتل رسیده‌اند؛

۱۲ بانک به‌طور کامل تخریب شده است.

بیش از یک میلیون و سیصد هزار نفر در مراکز پذیرش، بیمارستان‌ها و مدارس، در شرایط فاجعه‌بار انسانی بدون آب، غذا، دارو حتی بدون ابتدایی‌ترین کمک‌های بشردوستانه آواره شده‌اند و هر لحظه در اثر عدم‌مراقبت، در خطر مرگ از گرسنگی به‌سر‌می‌برند؛

امروزه ۹۰درصد فلسطینی‌های غزه از ناامنی غذایی رنج می‌کشند؛

۸۶ نفر از دانشمندان، علما و اساتید نخبه دانشگاهی به قتل رسیده‌اند؛

۴۷ بیمارستان و مرکز درمانی در غزه هدف حملات ارتش قرار گرفته‌اند؛

در جریان این حملات ۹۷ امدادگر به قتل رسیده و همچنین ۲۳۹ دستگاه آمبولانس منهدم شده‌است.

۲۳۴۰۰۰ واحد مسکونی به‌طور کامل در سراسر نوار غزه ویران شده است؛

تاکنون۷۵۰۰ فلسطینی اهل غزه توسط نیروهای اشغالگر دستگیر شده و در زندان های اشغالگر در وضعیت بازداشت قرار دارند؛

۷۸ ورزشکار زن و مرد به قتل رسیده‌اند؛ویرانی3.jpeg

۲۲۵ وزارتخانه و اماکن عمومی بمباران و ویران شده است؛

۲۷۰ مکان گردشگری، تاریخی و باستانی هدف قرار گرفته و آسیب دیده است؛

۲۵۰ حلقه چاه آب تخریب شده است.

خسارات اقتصادی ناشی از این تجاوز تاکنون بیش از ۲۰ میلیارد یورو برآورد می‌شود.

و این‌همه، بدون کوچکترین مجازات یا حساب‌رسی، آن‌هم در برابر سکوت همدستانهٔ دنیای رسمی بین‌المللی هم‌چنان ادامه دارد!

اما ما باز فریاد می‌زنیم: زنده باد همبستگی!ویرانی2.jpeg

غزه با عزت تمام مقاومت می‌کند!

زیاد مدوخ

۴ آوریل ۲۰۲۴

*******

امروز روز زمین در فلسطین است

سی‌ام مارس هر سال خلق فلسطین زمین خود را ارج می‌گذارد

اما در این سال ۲۰۲۴، این بزرگداشت با حمله وحشتناک اسرائیل علیه مردم غیرنظامی در نوارغزه رنگ خاصی به خود می‌گیردویرانی1.jpeg

امسال سرزمین فلسطین خون می‌گرید

سرزمینی که زیر حمله، اشغال، مصادره، استعمار و دزدی است،

اما سرزمین فلسطین با افتخار سرود خود را می‌سراید

این زمین برای کرامت خود فریاد می‌زند

و از مقاومت و پایداری سخن می‌گوید

سرزمین فلسطین مولد آزادی است

سرزمین فلسطین علی‌رغم تمام این جنایات، پر از امید است

اینجا سرزمین ماست، ما این‌جا را ترک نخواهیم کرد

اینجا کشور ما، اینجا فلسطین ما، و اینجا آینده ماست.

زیاد مدوخزیاد_مدوخ14.jpeg

۳۰ مارس ۲۰۲۴

*******

یادداشتی از زیاد مدوخ -- 25 مارس 2024

وضعیت روحی که در اینجا تشریح می‌کنم، کم‌و‌بیش شامل همه فلسطینیان غزه می‌شود حتی افرادی که خیلی خوشبین محسوب می‌شوند:

در برابر خون فرزندان‌مان که شبانه‌روز قتل‌عام می‌شوند احساس ناتوانی وحشتناکی می‌کنم.

دیگر از توصیف این نسل‌کشی مکرر و برنامه‌ریزی‌شده علیه مردمی غیرنظامی و منزوی که باید امرتحمل‌ناپذیر را تاب بیاورند و هر لحظه از گرسنگی و جنایت می‌میرند ناتوان شده‌ام.

در میانه این وحشت مطلق و بدبختی‌ها و مصیبت‌هایی که بیش از شش ماه است ادامه دارد آنهم بدون آنکه دنیای رسمی واقعی که همدست قاتلین است کوچکترین واکنشی از خود نشان دهد تمام صبر و بردباری‌ام را از دست داده‌ام.

درد و رنجم صد چندان می‌شود زمانی که می‌بینم دنیای رسمی که نه تنها این جنایات را پذیرفته و با آنها همدست است بلکه در‌عین‌حال مصونیت قاتلین را تضمین کرده و ما را هرچه بیشتر از عدالت دور می‌کند.

وقتی صدای گریه‌ی بچه‌‌ی تاره متولد شده و دیگر نوزادان را می‌شنوم که در بیمارستان‌هایی هستند، در محاصره، حمله و بدون  تجهیزات پزشکی و از مراقبت و حتی شیر خوردن محروم‌اند غم و اندوه تمام دلم را دربر می‌گیرد.

در مواجهه با این فاجعه انسانی و بهداشتی که بر سر مردم عادی غزه آمده و همچنان ادامه دارد، مردمی که در دام جنونی مرگ‌بار گرفتار گشته‌اند، فقط می‌توانم بگریم.

من شوریده و پریشانم؛ قلبم از این ویرانی عظیم که تمام زیرساخت‌های غیرنظامی را در سراسر منطقه زیر بمب و آتش گرفته فشرده شده و به درد می‌آید؛.زیاد_مدوخ_14.jpeg

دیگر در برابر اشک زنان فلسطینی که عزادار ناتوانی ما در متوقف کردن رنج کودکان گرسنه، آسیب‌دیده و وحشت‌زده خود هستند، یارای تحمل و بردباری ندارم.

در برابر خشم و درماندگی مردم بی‌گناه غزه که هر روز قربانی قتل، جراحت، آوارگی، تحقیر و ستم می‌شوند و از غذا، آب و دارو محروم هستند خودم را باخته‌ام.

در برابر سختی زندگی در غزه‌ی ویران و حمله‌ی دشمن تمام سرسختی، استقامت و قدرتم را از دست داده‌ام.

زمانی که طعم تلخ این بقای پیچیده را می‌چشم و شاهد شکست وجدان جمعی انسانیت هستم دیگر جایی برای خوشبینی نمی‌ماند.

من دیگر هیچ شجاعتی در خود نمی‌یابم زیرا اجازه دادم امید از دل‌های شکسته و فکرمان فرار کند زیرا که هر روز در برابر غم و اندوه همیشگی ما، امید خون‌چکان بود.

من دیگر متأسفانه مانند همه مردمی که به آنها تعلق دارم تبدیل به عددی شده‌ام که در انتظار به قتل رسیدن توسط دشمنان نور است که حتی بدون آنکه جسدم در پارچه‌ای سفید که نایاب شده است پیچیده شود در منطقه‌ای ویران و متروکه به آسمان حواله شوم.

25 مارس 2024

*******

(9 مارس 2024) از غزه، چند دقیقه پیش:

تلاش برای بازگرداندن لبخند بر لب کودکان غزه در بحبوحه‌ی این تجاوز جنایتکارانه، رسالتی نجیب و شرافتمندانه است.

عکس زیر فعالیت‌های تفریحی و حمایت روانی از این کودکان آسیب‌دیده را در یک مرکز پذیرش در غزه نشان می‌دهد.

باید در برابر داوطلبان جوان و باانگیزه‌ای که این نوع فعالیت‌ها را به‌طور کامل سازماندهی می‌کنند سر تعظیم فرود آورد و به آنها آفرین گفت.

غزه نابود‌شده،

غزه ویرانه،زیاد_مدوخ13.jpeg

اما در‌عین‌حال غزه‌ای که کماکان از خلال لبخند فرزندان‌ و اراده جوانان ما زنده است.

*******

متن زیر، دیشب از طرف دوست‌مان زیاد مدوخ از غزه رسید که حاوی یک جمع‌بندی موقت از آمار کشتار ارتش اسرائیل است:

پنج ماه شد،

۱۵۰ روز از آغاز این تجاوز وحشتناک جدید علیه مردم غیرنظامی نوار غزه که در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد، می‌گذرد.

۱۵۰ روزی که همچنان دهشت‌بار ادامه دارد.

یک ارزیابی موقت از این نسل‌کشی برنامه‌ریزی‌شده با بمباران‌های شدید شبانه‌روزی، و وضعیت انسانی فاجعه‌باری که برای همه شهروندان غزه که در این کشتار وحشتناک و قحطی واقعی گیر افتاده‌ و از آن رنج می‌برند چنین است:

منبع: وزارت بهداشت فلسطین و چندین سازمان بین‌المللی

۳۱۶۷۸ فلسطینی و از آن جمله ۱۴۳۰۰ کودک، ۱۰۲۰۰ زن و ۴۲۷۷ سالمند کشته شده‌اند، همراه با ۷۲ هزار مجروح و ۱۲ هزار مفقود که زیر آوار مانده‌اند که ۷۷ درصدشان زنان و کودکان هستند.

۴۳۲ پزشک و پرستار به قتل رسیده‌اند؛زیاد_مدوخ12.jpeg

و ۱۴۵ خبرنگار نیز؛

۱۵۷ مدرسه دولتی و خصوصی به‌طور کامل تخریب شده،

۶ دانشگاه بزرگ به طور کامل ویران شده و

۱۸ دانشگاه و دانشکده آسیب دیده‌اند.

در این میان ۵۶۰۰ دانش‌آموز و دانشجو به قتل رسیده‌اند.

۱۹۰ مسجد ویران شده

از ۳ کلیسا دیگر هیچ اثری نیست؛

۱۴ شهرداری و ۱۳ کتابخانه شهرداری به کل از میان رفته‌اند

و ۹ بانک به طور کامل تخریب شده.

بیش از یک میلیون و ۷۰۰ هزار نفر در مراکز پذیرش، بیمارستان‌ها و مدارس در شرایط فاجعه‌بار انسانی بدون آب، غذا، دارو یا کمک‌های بشردوستانه آواره شده و از فرط گرسنگی و عدم مراقبت در آستانه مرگی حتمی قرار دارند.

۷۵ شخصیت علمی، دانشمند و دانشگاهی نخبه به قتل رسیده‌اند؛

۴۵ بیمارستان و مرکز پزشکی هدف بمباران قرار گرفته‌اند که به قتل ۹۰ امدادگر و انهدام ۱۸۷ آمبولانس منجر گشته است.

۱۶۸ مامور شهرداری به قتل رسیده‌اند؛

۲۳۰ هزار واحد مسکونی به طور کامل در سراسر نوار غزه ویران شده است؛

۷۰۰۰ فلسطینی از اهالی غزه تاکنون توسط نیروهای اشغالگر دستگیر شده و در زندان‌های اسرائیل در حالت بازداشت به‌سر‌می‌برند.

۶۹ ورزشکار و ورزشکار به قتل رسیده‌اند؛

۱۹۵ وزارتخانه و اماکن اداری بمباران و ویران شده‌اند؛

۲۵۰ مکان گردشگری، تاریخی و باستانی هدف بمباران و موشک قرار گرفته و آسیب دیده‌اند؛

 ۲۴۰۰ حلقه چاه آب نابود شده است؛

و همه این جنایات جنون‌آمیز بدون کوچکترین مجازات ادامه دارد!

غزه علی‌رغم سکوتِ همدستِ دنیای رسمی بین‌المللی با عزت تمام مقاومت می‌کند.

زیاد مدوخ، غزه، ۷ مارس ۲۰۲۴

*******

پیام زیر ساعتی پیش (یک مارس 2024) از دوست‌مان زیاد مدوخ که اکنون در شمال غزه به سر می‌برد به ما رسید:

در حال حاضر قیمت هر چیز در غزه آنقدر گران است که به حساب نمی‌آید؛ البته همه چیز مگر خون این فلسطینی‌های غیرنظامی که از زمان شروع این تجاوز هولناک، آشکارا در برابر چشمانِ جهانِ بین‌المللی رسمی که هم‌دست اشغالگر است، هر روز و هر لحظه بر زمین می‌ریزد.

آری، فلسطینی‌ها در نوار غزه، پس از پنج ماه بمباران شدید، کماکان هر لحظه به قتل می‌رسند.

آنها از گرسنگی، سوء‌تغذیه، کمبود آب آشامیدنی، نبود غذا و دارو جان می‌دهند.

آنها پس از ویرانی بیمارستان‌ها، ترور پزشکان و کمبود دارو و تجهیزات پزشکی، بر اثر بیماری‌های مزمن و عدم‌امکان درمان و مراقبتْ جان خود را از دست می‌دهند.

مردم عادی و غیرنظامی فلسطینی، در شرایطی توسط سربازان جنایتکار اسرائیل کشته می‌شوند که در انتظار رسیدن کمک‌های بشردوستانه بین‌المللی هستند؛ کمک‌هایی که به مقدار بسیار کم و به‌ندرت به نوار غزه می‌رسد و از آن هم کمتر، به شمال این منطقه.

طی این پنج ماه، بیش از ۳۰ هزار فلسطینی کشته شده و به قتل رسیده‌اند که اکثریت آنها را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند.زیاد_مدوخ10.jpeg

به‌راستی برای اینکه دنیای بین‌المللی و وجدان آن کمی تکان بخورد چند  فلسطینی باید قربانی گردد؟

اول مارس 2024

*******

26 فوریه 2024

شمال غزه از گرسنگی جان می‌دهد!

قحطی واقعی در غزه در جریان است.

جمعیت غیرنظامی در شهر غزه و شمال این نوار از کمبود شدید مواد و محصولات غذایی رنج می‌برد.

هنوز بیش از ۴۰۰ هزار نفر در این ناحیه مانده‌اند و در حال جان‌دادن از گرسنگی هستند.

پس از پنج ماه بمباران شدید و بسته شدن کامل تمام گذرگاه‌هایی که نوار غزه را به جهان خارج متصل می‌کند، دیگر هیچ چیز در بازارهای غزه وجود ندارد.

کمک‌های بشردوستانه بین‌المللی به شمال نوار غزه وارد نمی‌شود؛

هیچ سازمان بین‌المللی یا انجمن محلی به داد این غیرنظامیانی که به حال خود رها شده‌اند نمی‌رسد و دنیای رسمی که هم‌دست اسرائیل است هیچ مسئولیتی در جهت مراقبت از این مردم به‌عهده نمی‌گیرد.زیاد_مدوخ11.jpeg

غزه می‌میرد، غزه را، مردم غزه را نجات دهید!

با این کار بشریت و همچنین انسانیت خود را نجات می‌دهید.

زیاد مدوخ از غزه

26 فوریه 2024

*******

سلام از غزه ویرانه (۲۴ فوریه ۲۰۲۴)

این دو خط کوتاه، فقط برای آنکه بدانید هنوز زنده‌ام. امروز توانستم با یک دوچرخه، دراین غزه نابود‌شده دوری بزنم و به‌وضوح عمق و شدت ویرانی را ببینم.

در غزه، در حال حاضر نه وسیله حمل و نقل وجود دارد، نه سوخت، نه هیچ چیز دیگری و نه اصلا زندگی.

با دوستی فلسطینی از غزه، نیرویی که در متانت و آرامش مقاومت می‌کند.

زیاد مدوخ

۲۴ فوریه ۲۰۲۴

*******

از غزه ویرانه ۱۸ فوریه ۲۰۲۴

دلم می‌خواست امروز که زادروز تولدم است را مثل آدم‌های معمولی در کنار خانواده و دوستانم جشن بگیرم.

اما در غزه چنین چیزی ممکن نیست؛ اصلا در اینجا، زیر بمب‌ها، هیچ چیز ممکن نیست؛ نه شادی معنایی دارد، نه سرخوشی، نه جشن و نه زندگی.

از همه دوستانی که به این مناسبت برایم پیام‌ فرستاده و امید و آرزوی روزهای بهتری برای غزه را دارند،  بسیار سپاسگزارم.

باید کماکان امیدوار بمانیم.

زیاد مدوخ

********زیاد_مدوخ10.jpg

16 فوریه 2024 از غزه

از سه ماه پیش تمامی اهالی غزه از آتش هیزم برای تهیه غذا استفاده می‌کنند زیرا که اینجا در غزه زیر بمباران، برق و گاز و سوخت دیگر وجود ندارد. اینجا در این سرزمین ویران‌شده، مردم دائما در پی راه‌حلی برای زندگی و تطبیق خود با شرایط به‌سر می‌برند. آنها در تلاش برای تحمل شرایطی غیرقابل تحمل‌اند؛ در مقابل یک فاجعه‌ی انسانی بی‌سابقه، در مقابل اشغالی کور و سکوتی که در واقع هم‌دستی به شمار می‌آید.

اما زندگی علیرغم ادامه بمباران‌های وسیع و همه جانبه و علیرغم این فاجعه که برسر تمامی اهالی وحشت زده و ناتوان غزه ریخته است ادامه دارد.

با دوستی‌های فلسطینی از غزه‌ی پرعزت، به تمام دوستانی که در سرتاسر جهان در همبستگی می‌کوشند.

زیاد مدوخ از غزه - 16 فوریه 2014

*******

ستقیم از غزه- 11 فوریه 2024

ارقام وحشتناکی از تلفات انسانی در نوار غزه به‌دست می‌رسد. در جریان این تجاوز وحشتناک علیه غیرنظامیان فلسطینی، روزی

حدود ۲۰۰ نفر توسط اشغالگران کشته و نابود می‌شوند.

فقط امروز ۱۵۰ نفر در پیِ بمباران شدید در سراسر این منطقه به قتل رسیده‌اند؛

۲۰ نفر از مجروحین به‌دلیل عدم امکان مراقبت و درمان در بیمارستان‌های بمباران، تخریب و محاصره‌شده‌ای که دیگر قادر به ارائه خدمات به مردم نیستند، زندگی را وداع گفتند؛

روزانه ۲۰ مریض مبتلا به بیماری‌های مزمن به‌دلیل عدم‌امکان درمان جان خود را از دست می‌دهند؛

روزی حداقل ۱۰ فلسطینی در غزه از گرسنگی می‌میرند زیرا دیگر چیزی پیدا نمی‌شود: نه غذا، نه آب، نه دارو و نه زندگی.

و هیچ کمک بشردوستانه‌ای هم  وارد این منطقه ویران‌شده نمی‌گردد.

یک نسل‌کشی واقعی و تمام‌عیار در حال وقوع است!زیاده-مدوخ8.jpg

چیزی غیر‌‌قابل تصور و تحمل !

این وضعیت تا کی می‌تواند ادامه یابد؟

زیاد مدوخ از غزه

۱۱ فوریه ۲۰۲۴

 *******

پیغام امروز ۷ فوریه ۲۰۲۴ از غزه

یک فنجان چای داغ که روی آتش هیزم درست کرده‌ام، در غزهٔ زیر بمباران ؛ چاره چیست وقتی نه گازی در کار است نه برق و نه هیچ چیز؛ وضعیت فاجعه‌بار اینجا ایجاد چنین امکانی را الزام‌آور می‌کند.

همه فلسطینیان غزه که زیر اشغال، با کمبود هرگونه وسایل زندگی و معیشت در این منطقه ویران‌شده روبه‌رو هستند، باید یک لقمه غذای خود را با آتش هیزم درست کنند.

این ساکنان شجاع، صبور و مصمم با شرایطی بسیار دشوار در برابر این فاجعه انسانی بی‌سابقه، امر تحمل‌ناپذیر را تحمل کرده و زنده می‌مانند.

زندگی با‌وجود ادامه بمباران‌های شدید در سراسر نوار غزه علی‌رغم این فاجعه که مردم غیرنظامی وحشت‌زده و درمانده تجربه‌اش می‌کنند ادامه دارد.

غزه زنده است، زندگی می‌کند، زنده می‌ماند و در وجود خویش پایدار است.

زیاد مدوخزیاد_مدوخ7.jpeg

*******

6 فوریه 2024- سلام از غزه ویران،

سلام از غزه‌ای که در پرده سکوت همدستانه دنیای رسمی به حال خود رها شده است،

تصورش را بکنید:

ده‌ها هزار فلسطینی در غزه، در‌حال‌حاضر، هر سه یا چهار روز فقط یک وعده غذا گیرشان می‌آید؛

دیگر در بازارهای غزه هیچ چیز پیدا نمی‌شود؛

پدر و مادرها تمام روز در بازار به دنبال چیزی برای سیر کردن فرزندان خود پرسه می‌زنند و اغلب دست خالی به پناهگاه‌شان باز می‌گردند؛

مشکل این است که هیچ سازمان بین‌المللی یا انجمن محلی یا افراد مسئولی وجود ندارد که به داد این آوارگان و بی‌خانمان‌شدگان که در اوج فقر و نیازمندی گرفتارند برسد.

کمک‌های بشردوستانه بین‌المللی که اصلاً به شمال نوار غزه وارد نمی‌شود.

به‌راستی وحشتناک است!

درد و رنج همه ساکنان این منطقه که توسط اشغالگر ویران شده هر لحظه در حال افزایش است.

از همه گروه‌های همبستگی با فلسطین و مردم خیرخواه در سراسر جهان که خواهان کمک نقدی یا جنسی به شهروندان غزه هستند، از همه شما بسیار سپاسگزارم ولی متاسفانه باید به شما اطلاع دهم که همه چیز در غزه بسته است.

اینجا، در‌حال‌حاضر، همه چیز راکد است.

بیش از چهار ماه است که همه شعب بانکی و موسسات مالی تعطیل هستند.مدوخ7.jpeg

زندگی کاملا فلج شده است.

ضمناً باید مراقب برخی کلاهبرداری‌هایی هم باشیم که سعی دارند از این وضعیت وحشتناک، به اسم کمک به جمعیت غیرنظامی سوءاستفاده کنند.

جامعه رسمی بین‌المللی باید برای نجات جان فلسطینیانی که هنوز در قید حیات هستند بجنبد و کاری بکند؛ جامعه بین‌الملل باید برای کمک به این مردمی که این وضعیت فاجعه‌بار انسانی را تحمل کرده و هنوز زنده مانده‌اند، که ۱۲۵ روز است که زیر بمباران هستند و امروز از گرسنگی می‌میرند، حرکت کند.

آخر تا کی ممکن است این وضعیت ادامه یابد؟

زیاد مدوخ از غزه

۶ فوریه ۲۰۲۴

*******

متن زیر امروز ۴ فوریه ۲۰۲۴ از طرف دوست‌مان زیاد مدوخ از غزه رسیده است:

چهار ماه گذشت،

۱۲۰ روز از آغاز دوباره این تجاوز وحشتناک علیه مردم غیرنظامی نوار غزه که در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد می‌گذرد؛

۱۲۰ روز!

ترازنامه موقت این نسل‌کشی برنامه‌ریزی‌شده، زیر بمباران شدیدی که روز و شب ادامه دارد وضعیت انسانی فاجعه‌باری برای همه شهروندان غزه ایجاد کرده که به‌طور روزمره با آن درگیر هستند.

بنابر گزارش وزارت بهداشت فلسطین و چندین سازمان بین‌المللی:

۲۷۲۵۰ فلسطینی کشته شده‌اند که در میان آنها ۱۱۳۰۰ کودک، ۹۶۰۰ زن و ۳۸۵۰ سالمند یافت می‌شود؛

به این همه باید هفتاد‌هزار مجروح و ده‌هزار مفقود‌شده که زیر آوار مانده‌اند را هم افزود که ۷۵‌ درصدشان را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند.

به‌طور خاص باید از ۳۹۷ پزشک و پرستار و ۱۳۷ خبرنگار نام برد که به قتل رسیده‌اند؛

۱۲۵ مدرسه دولتی و خصوصی به‌طور کامل تخریب شده و از ۴ دانشگاه بزرگ، چیزی جز تلی از بتون و سیمان به جای نمانده؛

۱۵ دانشگاه و دانشکده آسیب‌های جدی دیده‌اند؛WhatsApp_Image_2024-02-04_à_16.10.20_83256105.jpg

۵۲۰۰ دانش‌آموز و دانشجو به قتل رسیده‌اند؛

۱۶۷ مسجد و ۳ کلیسا به‌طور کامل ویران شده‌اند؛

۱۲ شهرداری و ۹ کتابخانه تخریب شده و۶ بانک از روی زمین محو شده‌اند؛

بیش از یک میلیون و هفتصد هزار آواره در مراکز پذیرش، بیمارستان‌ها و مدارسی که هنوز در‌و‌پیکری دارند، تجمع کرده و در شرایط غیرانسانی فاجعه‌باری بدون آب، غذا، دارو یا کمک‌های بشردوستانه پناه گرفته‌اند.

۶۵ کادر دانشگاهی و علمی زبده به قتل رسیده‌اند؛

۳۶ بیمارستان و مرکز پزشکی هدف حمله نیروهای اشغالگر قرار گرفته و طی این حملات ۵۶ امدادگر به قتل رسیده و ۱۵۷ دستگاه

آمبولانس منهدم گشته است ؛

۱۲۵ مامور شهرداری کشته شده‌اند؛

صد‌و‌نود هزار واحد مسکونی در سراسر نوار غزه به‌طور کامل ویران شده؛

تاکنون ۶۵۰۰ فلسطینی اهل غزه توسط نیروهای اشغالگر دستگیر و راهیِ زندان‌های اسرائیل شده‌اند.

۵۹ ورزشکار شناخته‌شده به قتل رسیده‌اند.

۱۷۵ وزارتخانه و اماکن عمومی زیر بمباران ویران شده همراه با ۲۳۰ مکان گردشگری، تاریخی و باستانی که به‌شدت آسیب دیده‌اند؛

ارتش اسرائیل دست به تخریب ۱۷۰۰ حلقه چاه آب زده تا مردم حتی به آب دسترسی نداشته باشند.

و تمام این فجایع و جنایات بدون کوچک‌ترین حسابرسی و مجازات ادامه دارد!

اما غزه با عزتِ تمامْ به مقاومت خود ادامه می‌دهد.

زیاد مدوخ

۴ فوریه ۲۰۲۴

*******

 [توصیفی عینی از "زندگی" روزمره در غزه از زبان یک فلسطینی در غزه]

سلام از غزه‌ی ویران‌شده، سلام ازغزه‌ی نابودشده،

باور کنید که دیگر آنچه از عزم، اراده، شهامت، توانِ انعطاف‌، صبر و خوش‌بینی در من باقی مانده بود نمی‌تواند بر سیه‌روزی‌ام غلبه کند.

پس از گذشت قریب چهار ماه از آغاز این تعرض هولناک اشغالگران، علیه مردم غیرنظامی نوار غزه، وضعیت میدانی به‌طور فزاینده‌ای فاجعه‌بار و وحشتناک است.

اگر بگویم از زندگی فقط طعم تلخی باقی‌ست، زیاده‌گویی کرده‌ام زیرا در غزه دیگر چیزی به‌نام زندگی وجود ندارد.

زندگی چیزی است کاملا مفلوج و ازکار‌افتاده؛

دیگر در غزه هیچ چیز نیست: نه غذایی  پیدا می‌شود، نه آبی، نه دارویی، نه برقی، نه گازی، نه شیری، نه نانی، نه میوه‌ای، نه یک سبزی، نه یک تکه گوشت، نه مرغ، نه ماهی، نه وسیله حمل‌و‌نقل، نه مسکن و نه چشم‌اندازی برای آینده؛

هزاران دانش‌آموز و ده‌ها هزار دانشجو از درس و تحصیل محروم هستند؛

هزاران کارمند بخش عمومی، کارکن و کارگر، دیگر نه شغلی دارند و نه حقوقی؛

در حال حاضر هیچ چیز در غزه کار نمی‌کند: نه اداره‌جات و نه کسبه؛

من بسیار غمگینم و رنج می‌کشم مانند همه ساکنان این منطقه ویران‌شده که می‌بینند چطور جامعه رسمی بین‌المللی آنها را به حال خود رها کرده و عملاً هم‌دست نیروی اشغالگر است؛ و تلاش می‌کنم تحمل‌ناپذیر را تحمل کنم؛

تصمیم گرفتم این شهادت‌نامه را بنویسم تا درد و رنج خود را با شما، دوستان و حامیان پُرحسن‌نیت در میان بگذارم، شما تنها تسکین من در این جهنم روزمره هستید.

وقتی کمی به اینترنت دسترسی پیدا می‌کنم سعی دارم از اخبار مطلع‌تان سازم، مشکل این است که برای رسیدن به یک نقطه اینترنتی، باید دو کیلومتر پیاده‌روی کنم و وقتی به آن‌جا می‌رسم، جمعیت زیادی دیوانه‌وار در انتظارند… و به همه فقط سی دقیقه اجازه تماس داده می‌شود. همه می‌خواهند خبری از خانواده خود  در جنوب داشته باشند و شبکه ارتباطی هم اغلب در اثر بمباران یا نابود شده و یا اختلال دارد.

معذالک پیام‌های متعدد حمایت و همدردی شما را می‌بینم - کسانی که کمک‌های جنسی و مالی می‌کنند، از همه شما بسیار متشکر و ممنون هستم. همیشه گفته‌ام که مهمترین چیز، همبستگی اخلاقی و سیاسی است، علاوه بر این من یک شهروند فلسطینی ساده اهل غزه هستم و مثل همه ساکنان اینجا زندگی می‌کنم و نمی‌خواهم با اتکا به شبکه خود و دوستان و آشنایان زیادی که دارم از امتیازی برخوردار باشم.

اگر به دلیل ضعیف بودن شبکه اینترنت نتوانم به شما پاسخ دهم، بدانید که پیام‌های شما چقدر باعث تسکین این شهروند فلسطینی ساکن غزه می‌شود که همه چیزش را از دست داده و با اندک امیدی که برایش باقی‌ست تلاش می‌کند زنده بماند.

زندگی روزمره بسیار سخت و پیچیده شده است؛

علیرغم اینکه از بچگی شاهد بسیاری جنگ‌ها، حمله‌ها، تهاجم‌ها و کشتارها بوده‌ام، اما هرگز چنین وضعیت وحشتناکی را تجربه نکرده بودم؛

در حال حاضر، از محله‌ای به محله دیگر و از خانه‌ای به خانه دیگر در میان اقوام و عموزاده‌ها نقل مکان می‌کنم، زیرا بمباران شبانه‌روز در همه جای این زندان سر باز و محصور ادامه دارد و هر لحظه امکان دارد تانک‌ها وارد محله شوند.

مشکل این است که در هر خانه، سی تا چهل نفراز ساکنین و آواره‌گان حضور دارند و همه باید با این وضعیت استثنایی کنار بیایند.

من که بی‌‌خانمان و بی‌پناه شده‌ام، باید همه چیز را در این پناهگاه‌ها بپذیرم.

در این خانه‌ها سر‌و‌صدا و ازدحام ده‌ها نفره اجازه نمی‌دهد بخوابم و بنویسم؛ علاوه‌بر‌این، پس از نابودی آپارتمانم در اوایل دسامبر سال گذشته، کامپیوترها و کتابخانه‌ام را که شامل سه‌هزار کتاب به زبان فرانسه می‌شد از دست دادم. نتوانستم هیچ یک از وسایل، لباس‌ها، دیپلم‌ها، کتاب‌های منتشر‌شده، تحقیقات و جزوه‌هایی که تدریس می‌کردم را پیدا کنم.

همه قبل از ساعت پنج بعدازظهر به خانه باز می‌گردند و ما حوالی ساعت هفت شب می‌خوابیم؛ عصر که هوا تاریک می‌شود لامپ‌هایی را روشن می‌کنیم که صبح با پَنِل‌های خورشیدی شارژ شده‌اند؛ خوشبختانه همیشه در غزه خورشید وجود دارد. در واقع، پنل‌های خورشیدی کمک زیادی به مردم کرده‌اند؛ ساکنان غزه از آغاز این تجاوز در اوایل اکتبر گذشته، در این دوره از تاریکی و قطعیِ برق، با شارژ کردن این لامپ‌ها کمی نور داشته و توانسته‌اند باتری تلفن همراه خود را پُر کرده و آنرا بکار‌اندازند.

شب‌ها خوابم نمی‌برد، در تاریکی به برادرم فکر می‌کنم که با تمام خانواده‌اش به قتل رسید و گریه می‌کنم؛ خاطرات زیبای قبل از این حمله را به یاد می‌آورم و سعی می‌کنم در رویا به آینده‌ای بهتر امیدوار باشم … اما همه این تلاش‌ها عبث است.

منی که به جوانان و کودکان زخم‌خورده غزه روحیه می‌دادم، خودم زیر فشار حوادث غم‌انگیز متناوبی که در ماه‌های اخیر بر سر خانواده‌ام و همه شهروندان غزه آوار شد، روحیه‌ام را به‌کل باخته‌ام و کسی هم نیست که اشک‌هایم را پاک و این خشم عظیمی را که در دل دارم آرام کند. قلب من آکنده از خون است.

باور کنید من شخص بدبینی نیستم و مثل همه مردم فلسطین زندگی را خیلی دوست دارم، اما شرایط ما به‌راستی غیر‌قابل‌تصور، غیرقابل‌قبول و وحشتناک است!

تا جایی‌که به غذا مربوط می‌شود، فقط یک وعده در روز و گاهی یک وعده هر دو روز می خوریم؛ در بازارها چیزی برای خوردن وجود ندارد، اغلب باید به یک بشقاب برنج یا چند تکه نان کفایت کرد، و اگر یک فنجان قهوه یا چای بدست آوریم، دیگر اوج تجمل است.

در هر خانه، زنان و مردان برای آماده کردن غذا روی آتشی با هیزم، سخت کار می‌کنند زیرا گاز وجود ندارد.

مسئله چندان کمبود پول نیست، بلکه نبود مواد غذایی و محصولات ضروری است، زیرا ۴ ماه است که هیچ محصولی وارد غزه نشده و هیچ کمک بشردوستانه‌ای هم به شمال نوار غزه نمی‌رسد.

علاوه‌بر‌این، هیچ سازمان بین‌المللی یا انجمن محلی وجود ندارد که از افراد بی‌بضاعت و آواره‌ای که تعدادشان هم سر به فلک می‌کشد مراقبت کند.

بر اساس آخرین گزارش سازمان ملل در اوایل ژانویه ۲۰۲۴، نود درصد ساکنان غزه از ناامنی غذایی رنج می‌برند.

مرگ از گرسنگی، شروع شده است.

مضافاً به اینکه قیمت‌ها ده ‌برابر شده‌اند و محصولات اندکی که موجود است بسیار گران هستند:

یک بطری کوچک آب معدنی در حال حاضر در غزه پنج یورو قیمت دارد، قبلاً قیمت آن حتی از ۱۰ سنت هم تجاوز نمی‌کرد.

یک کیلو برنج که قیمتش دو یورو بود، ده یورو شده؛ یک کیلو آرد از یک یورو به دوازده یورو رسیده و یک دانه تخم مرغ سه یورو قیمت دارد، در حالی که  یک شانه تخم مرغ (سی عدد) قبل از حمله فقط چهار یورو بود.

همه چیز در غزه بسیار گران است و هیچ چیزی هم در بازارها یافت نمی‌شود.

به همه اینها باید نبود میوه و سبزی را هم اضافه کرد؛ در واقع تمام زمین‌های کشاورزی شمال نوار غزه نابود شده‌اند.

از آنجایی که بسیاری از چاه‌های آب تخریب شده‌اند، آب شرب  وجود ندارد و حتی آب برای مصارف خانگی به شیرها نمی‌رسد و باید آن را از برخی از ایستگاه‌هایی که هنوز کار می‌کنند به قیمت بسیار گران خرید.

بیماری‌های واگیردار در بین اهالی شیوع پیدا کرده است.

از همه بدتر این است که هیچ مرجعی، هیچ دولتی و هیچ نوع خدمات شهری وجود ندارد که وضعیت بسیار بحرانی را مدیریت و کنترل کند.

برای بقا هر کس باید به تنهایی گلیم خود را از آب بیرون بکشد.

در‌حالی‌که برعکس، فلسطینی‌ها در غزه با یکدیگر همبستگی نشان می‌دهند، اما گاهی مردم چیزی برای دادن ندارند، زیرا دیگر اصلاً چیزی در آنجا وجود ندارد.

دغدغه همه مردم از سر صبح‌ این است که چیزی برای سیر کردن خانواده‌شان بیابند و با بی‌نهایت دشواری به دنبال آب بگردند.

وقتی در خیابان‌های غزه راه می‌روم، بسیار اندوهگین و ناراحت می‌شوم، زیرا در هر محله با خانه‌ها، عمارت‌ها، ساختمان‌ها و زیرساخت‌های شهری ویران‌شده روبه‌رو هستم.

هر روز از قتل پسرعموها، اقوام، دوستان، همکاران، همسایه‌ها و شاگردانم مطلع می‌شوم، این مرا بسیار مغموم می‌کند زیرا احساس درماندگی می‌کنم و حتی نمی‌توانم یک کلمه به خانواده آنها تسلیت بگویم.

احساس درماندگی چیز وحشتناکی است.

فکرش را بکنید، در شهری خرابه که در آن هیچ نانوایی، فروشگاه، داروخانه، رستوران یا کافه‌ای باز نیست.

و بدترین چیز این است که مردم اینجا بسیار غمگین هستند، آنها درگیر زندگی روزمره غم‌انگیز خود هستند، به عزیزان گمشده خود فکر می‌کنند و سعی دارند برای فرزندان خود کمی آب و غذا بدست بیاورند؛ هیچ‌کس با کسی صحبت نمی‌کند، هیچ مراوده‌ای، حرفی با هم ندارند. همه با اخم‌های گره‌کرده و بدون لبخند، همه در شوک هستند. هر خانواده‌ای، کشته، مجروح، آواره و خانه‌ی ویران شده‌اش را بر دوش می‌کشد.

گاهی اوقات از خود می‌پرسم چگونه مردم اینجا زنده می‌مانند و اصلا هنوز وجود دارند؟!

از نظر بهداشتی، وضعیت وخیم است؛ هیچ بیمارستانی کار نمی‌کند، همه‌شان از کار افتاده‌اند؛ تنها سه کلینیک در کل شهر غزه باقیمانده که باید به سیصد هزار ساکن و آواره خدمت کند. در هر درمانگاه، تنها پنج یا شش پزشک داوطلب وجود دارد که زیر بار بیماران و مجروحین غرق شده‌اند؛ آنها باید هر روز پنج هزار نفر را درمان کنند آن هم بدون داروی درست‌و‌حسابی، با داروهایی که تاریخ مصرف‌شان گذشته.

من خودم در حال حاضر مریض هستم ولی نمی‌توانم آزمایشگاهی برای انجام آنالیزها بیابم یا داروخانه یا بیمارستانی که به دادم برسد.

"اخلاقی‌ترین ارتش دنیا" تاکنون بیست‌وهفت‌هزار فلسطینی، از جمله بیست ‌و دو هزار کودک و زن را در غزه به قتل رسانده و هفتاد ‌هزار نفر مجروح به‌جای گذاشته؛

ناگفته نماند که تقریباً شصت‌و‌پنج درصد زیرساخت‌های مدنی وعمرانی را تخریب کرده است؛

و دست‌آخر مشکل این است که این ارتش بزدل و جنایتکار به هیچ‌کدام از اهدافی که این دولت راست افراطی برایش معین کرده بود دست نیافته است.

در این‌جا شاهد جنون جنایتکارانه‌ای هستیم که در مصونیت کامل و بدون هیچ واکنش رسمی بین‌المللی هم‌چنان می‌تازد.

فلسطینی‌های غزه، علی‌رغم خشم و بدبختی‌شان، از تظاهرات همبستگی در سراسر جهان که برای محکوم کردن این نسل‌کشی مکرر انجام می‌شود و همین‌طور بابت درخواست آتش‌بس فوری در نوار غزه از همگی کسانی که در این فعالیت‌ها نقش دارند بسیار قدردانی می‌کنند.

چهار ماه شد، چهار ماه بسیار سخت برای من و برای همه ساکنان غزه با حوادث دردناکش، این چهار ماه سراسر وحشت بود.

در ماه اکتبر ۲۰۲۳، در آغاز حمله و تجاوز، درست است که بمباران‌های شدیدی رخ می‌داد، اما من بسیار مشغول بودم، با رسانه‌های فرانسوی‌زبان مصاحبه می‌کردم، به اینترنت دسترسی داشتم و می‌توانستم روزانه اخبار را گزارش دهم و با دوستان و گروه‌های همبستگی با فلسطین در جهان تماس‌های منظم داشته باشم. بازارها باز بودند و هنوز مقداری غذا وجود داشت.

در ماه نوامبر، اوضاع بسیار پیچیده شد؛ با شروع عملیات زمینی، به اجبار خانواده‌ام را به جنوب فرستادم و خود شاهد ورود تانک‌ها به محله‌ام بودم و عاقبت، در خانه‌ام، در محله ویرانه‌ام محاصره شدم.

ماه دسامبر ۲۰۲۳، برای من با قتل برادرم و تمام خانواده‌اش، با تخریب آپارتمان و ساختمان ما همراه شد و اجبار من به ترک محله‌ و پناه بردن به اقوام؛ نوامبر ماه سیاهی بود.

ماه ژانویه ۲۰۲۴،  شاهد ادامه بمباران‌ها و ورود تانک‌ها به سرتاسر شهر غزه بودیم و من بار دیگر به دنبال مسکن دیگری برای زندگی بودم.

چیزهای زیادی برای گفتن وجود دارد؛ توصیفِ زندگیِ روزمره‌ی بسیار دشوارمان در زیر بمب‌ها و در شوک این وضعیت اسف‌بار غیرانسانی و این فاجعه‌ی بی‌سابقه به صفحات و کتاب‌های زیادی نیاز دارد و من هنوز باور نمی‌کنم که هم‌چنان زنده هستم، زیرا من روزی هزار بار مرگ را می‌بینم، گرچه از مرگ نمی‌ترسم، اما نگران آینده‌مان هستم.

در این میان آنچه می‌توان وجه مثبت ماجرا تلقی کرد و به آن مفتخرم این است که با این‌همه هیچ نفرتی در من نیست.

با دوستی فلسطینی، از غزه‌ای که دیگر غزه نیست

و زیاد که دیگر زیاد نیست

زیاد مدوخ - ۲۶ ژانویه ۲۰۲۴

*******

۱۰۰ روز شد!

۱۰۰ روز از آغاز تجاوز نظامی جدید نیروی اشغالگر و کشتار غیرنظامیان نوار غزه که در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد، می‌گذرد.

۱۰۰ روز!

از هم‌اکنون می‌توان یک ترازنامه موقت از این نسل‌کشی که به‌خوبی برنامه‌ریزی شده بود ارائه داد،

با اتکا به آمار وزارت بهداشت فلسطین و چندین نهاد بین‌المللی:

۲۴۴۵۰ فلسطینی از جمله ۹۶۰۰ کودک، ۶۷۰۰ زن و ۳۸۵۰ سالمند کشته شده‌اند؛

۶۱ هزار نفر مجروح؛Gaza1.jpg

۹۳۵۰ نفر مفقودشده که زیر آوار مدفون‌اند، ۷۰ در‌صد از آنها  زن و کودک هستند؛

۳۴۵ پزشک و پرستار به قتل رسیده

و ۱۰۹ خبرنگار؛

۱۰۰ مدرسه دولتی و خصوصی به‌طور کامل تخریب شده

و ۹ دانشگاه آسیب دیده‌اند؛

۴۵۰۰ دانش‌آموز و دانشجو به قتل رسیده‌اند؛

۱۲۰ مسجد و ۳ کلیسا به‌طور کامل ویران شده‌اند؛

بیش از ۱.۶ میلیون نفر آواره در مراکز گوناگون پذیرش، در بیمارستان‌ها یا مدارس در شرایط فاجعه‌بار انسانی به‌سر‌می‌برند؛

۳۰ بیمارستان و مرکز پزشکی  مورد هدف قرار گرفته و مثل

۱۳۰ هزار واحد مسکونی در سراسر نوار غزه به‌طور کامل ویران شده‌اند؛

۲۰۰ مکان گردشگری، تاریخی و باستانی مورد حمله قرار گرفته و آسیب دیده‌اند؛

۱۵۰۰ چاه آب از بین‌رفته‌اند…

اما غزه با عزت تمام مقاومت می‌کند!

زیاد مدوخ ۱۴ ژانویه ۲۰۲۴

*******

زیاد مدوخ چند دقیقه پیش (2024-01-10) پیام و عکس همراه آن را به بیرون از غزه فرستاد:

من هرگز زادگاهم غزه و سرزمینم فلسطین را ترک نخواهم کرد؛

علیرغم آن که چند تن از اعضای خانواده - برادر و پسرعموهایم، که از کارمندان دستگاه اداری فلسطین بودند - به قتل رسیده و خانه‌ام ویران شده است.

آماده‌ام که یا ایستاده بمیرم یا با عزت در این سرزمین زیبای فلسطین زندگی کنم.

من همیشه در غزه خواهم ماند، حتی در کنار ویرانه‌ها و در میان آوار این ساختمان‌ کاملا ویران شده‌ای که روزی خانه‌مان بود؛

علیرغم رنج هر روزه و جراحتی که در درون خود احساس می‌کنم.زیاد_مدوخ4.jpeg

اینجا سرزمین ماست، ما آن را ترک نخواهیم کرد،

اینجا فلسطینِ زیبای من است، اینجا شهر زیبای من غزه است،

غزه سمبل مقاومت، غزه عزت و غزه زندگی.

دوستی فلسطینی از غزه آینده و غزه امید.

*******

تبریک سال نو،  زیاد مدوخ از غزه، اول ژانویه ۲۰۲۴

رفیق زیاد از غزه، علی‌رغم دشواری ارتباط، پیام چند خطی زیر را چند دقیقه پیش فرستاده است:

«از قعر این غزه‌ی ویران‌شده، برای همگی آرزوی سال نویی،  مبارک می‌کنم.

با همه وجود، علی‌رغم تجاوزات اسرائیل به مردم فلسطین در نوار غزه، بهترین آرزوها را برای شما دارم.

امید به آینده در ما همیشه زنده است.

از پیام‌های شما بسیار سپاسگزارم؛ وضعیت کنونی برای کل جمعیت غیرنظامی این منطقه که زیر بمباران‌ها گرفتار مانده فاجعه‌بار است.

با دوستی‌های فلسطینی،

 از غزه: عزت، مقاومت و امید».

 *******

غزه ۳۰ دسامبر

این خبر سلامت را ساعتی پیش از رفیق‌مان زیاد دریافت کردیم:زیاد_مدوخ1.jpeg

سلام از غزه‌ی ویران‌شده

من هنوز زنده‌ام

شرایط اسفباری را پشت سر می‌گذارم

از یک محله ویران‌شده به محله محاصره‌شده دیگری آمده‌ام

و از یک خانه ویران‌شده، به خانه آسیب‌دیده‌ای دیگر،

هیچ شبکه‌ای برای تماس و فرستادن اخبار وجود ندارد

ولی هم خانواده و هم خودم هنوز سالم هستیم

با دوستی فلسطینی از غزه‌ای که دیگر غزه نیست.

زیاد مدوخ

غزه ۳۰ دسامبر ۲۰۲۳

*******

سوم دسامبر ۲۰۲۳

خبری وحشتناک:

نیروی اشغالگر دیشب، سوم دسامبر ۲۰۲۳، ساختمان ما در شهر غزه را بمباران کرد. در این بمباران بسیار شدید، برادرم زکی، ۴۷ ساله که مهندس کشاورزی بود و تمام خانواده‌ا‌ش یعنی همسر و پنج فرزندش (سه پسر و دو دختر) به قتل رسیدند.

آپارتمان من در طبقه دوم این ساختمان بود که در پی این بمباران کاملاً ویران شده است. من همه چیزم را از دست دادم: خانه، وسایل، خاطرات و کتاب‌هایم را… آری، همه چیز مگر امید.

در غزه، بی‌خانمان شده‌ام و همراه مادر، برادرها و خانواده‌هایمان تلاش خواهیم کرد پناهگاهی پیدا کنیم، هرقدر هم که در شرایط فعلی و ادامه بمباران شدید اسرائیل این امر پیچیده و دشوار باشد. اوضاع به‌راستی وحشتناک است!

دوستی‌های فلسطینی از خانه ویران‌شده‌ام در غزه.

*******

شنبه ۲ دسامبر ۲۰۲۳

امروز شنبه ۲ دسامبر ۲۰۲۳

وضعیت برای فلسطینیان غزه که اجباراً تغییر مکان داده‌اند اسفناک است. آنها در مدارس و پناهگاه‌ها جمع شده‌ا‌ند ولی هیچ سازماندهی محلی یا بین‌المللی وجود ندارد که به هزاران نفری که در پی بمباران اسرائیل خانه‌های خود را از دست داده‌اند، برسد.

در حال حاضر، ۱۲۰ هزار آواره در ۱۲ مدرسه و پناهگاه هستند و بدون هیچ گونه کمک مادی و غذایی دور هم جمع شده‌اند.

عکس‌های گرفته شده مربوط به همین شنبه است

دوستی فلسطینی، از غزه زیر بمب

*******زیاد_مدوخ2.jpeg

اول دسامبر ۲۰۲۳

امروز جمعه، اول دسامبر ۲۰۲۳ ساعت ۲ بعدازظهر است.

نیروی اشغالگر پس از یک هفته آتش‌بس شکننده، بمباران‌های شدید خود را در سراسر نوار غزه از سر می‌گیرد.

بر اساس ارزیابی موقت وزارت بهداشت فلسطین و سازمان‌های بین‌المللی، از صبح امروز بیش از ۸۵ فلسطینی به شهادت رسیده و ۲۰۰ نفر زخمی شده‌اند که بسیاری از آنها زن و کودک بودند.

بسیاری از شهروندان مجبورند خانه و محله‌های خود را ترک کنند.

وضعیت فعلی واقعاً وحشتناک است.

امروز هیچ کامیون کمک‌های بشردوستانه وارد غزه نشده است.

سعی می‌کنم هر روز از وضعیت باخبرتان سازم، هرچند با شبکه‌های ارتباطی و اینترنتی که اکنون به شدت آسیب‌دیده‌اند هیچ یقینی در کار نیست.

از غزه زیر بمب، با احترامات مملو از دوستی فلسطینیان

 *******

 سی نوامبر ۲۰۲۳

امروز پنجشنبه سی‌ام نوامبر ۲۰۲۳ ، آتش‌بس شکننده وارد اولین هفته خود می‌شود، اما زحمتکشان فلسطینی از آن بی‌بهره هستند.

همه آنها در حالتی از بهت و گیجی

خسارات و ویرانی‌های عظیمی را که به محله‌هایشان وارد آمده نظاره‌گرند

در هر محله‌ی غزه، زیرساخت‌های غیرنظامی زیر بمب‌ها آسیب دیده یا به‌کل ویران شده است،

شهروندانی مأیوس، هر روز با نگرانی زیاد منتظرند ببینند آیا آتش‌بس تمدید می‌شود یا جنون مرگبار اشغالگر دوباره سر به آسمان می‌کشد؛

آنها نه می‌توانند مشغول تعمیر آنچه از خانه‌هایشان باقیست شوند و نه پیدا کردن و جمع‌ کردن آنچه از وسایل زیر آوار است.

فروشگاه‌ها تقریبا خالی است و غذایی هم وجود ندارد.

قیمت‌ها بسیار گران است.

روزانه تنها ۵۰ کامیون کمک‌های بشردوستانه وارد شمال نوار غزه می‌شود، در این کامیون‌ها کمی دارو، چند پتو و چند بطری آب وجود دارد. از سوخت، گاز، آرد و شیر خبری نیست.

این وضعیت یک بحران واقعی انسانی و بهداشتی برای ساکنان این منطقه ویران‌شده است.

علیرغم مصمم بودنشان، فلسطینیان غزه با نگرانی

منتظرند و امیدوار.

*******

 27 نوامبر 2023

چند ساعت پیش، خوشبختانه این خبر سلامتی را از رفیق‌مان در غزه دریافت کردیم، اما خانه و کاشانه او زیر بمباران ویران گشته است:

به‌ یمن یک معجزه

هنوز زنده‌ام

در بهت و گیجیزیاد_مدوخ3jpeg.jpeg

راهی برای ارتباط وجود ندارد

دو هفته وحشتناک را گذراندم

با روزها و شب‌هایی هولناک

لبخندْ فلسطینی است.

27 نوامبر 2023

*******

پیام جدید زیاد مدوخ از غزه:

14 نوامبر 2023

در منطقه‌ای تحت تحریم

زندانی‌ْ در شهری در محاصره

اسیرْ در محله‌ای ویران،

محبوس در خانه‌ای محصور،

در بندِ اتاقی در معرض ریزش،

فعلاً سالمم و در سلامت

و با وجود خطرات

مصمم.

مقاومت، امری فلسطینی است.

*******

سلام از غزه

امروز دوشنبه است ۱۳ نوامبر ۲۰۲۳

ارتش اسرائیل بخش بزرگی از شهر غزه را اشغال کرده است. تانک‌ها به 500 متری محله من رسیده‌اند و چیزی نمانده به خانه‌ام هم برسند.

عکسی که برای‌تان ارسال می‌کنم، دیروز گرفته شده است.WhatsApp_Image_2023-11-13_à_18.37.46_68a2719c.jpg

نمی‌توانم از خانه بیرون رفته و یا از پنجره به بیرون بنگرم.

ارتش اسرائیل همه بیمارستان‌ها را هدف قرار داده و همگی از کار افتاده‌اند. ده‌ها جسد در خیابان‌ها می‌پوسند. هیچ آمبولانسی حق تردد ندارد.

همه اهالی غزه را خطری مهلک و فوری تهدید می‌کند.

در این شرایط بسیار سخت، شاید دیگر نتوانم پیام دیگری ارسال کنم...

وضعیت دردناک‌تر از همیشه است.

*******

غزه، یک ماه گذشت

یک ماه بعد!

و کماکان ادامه دارد!

جنون قاتل، در شهری محاصره شده

شهری متروک، غمگین و فراموش‌شده

زندگی روزمره جهنمی است ولی در‌عین‌حال دوست‌داشتنی،

تلفات انسانی بی‌شمار

تنهایی بی‌سابقه

عزلتی تشدید‌شده

حصری مضاعف

رنجی بی‌پایان

درد، روح و دل آدمی را می‌فشارد

رنجی دراز‌مدت

نوعی گسیختگی تحمل‌ناپذیر درونی

روزهای وحشتناک

شب‌های وحشتناک

در منطقه‌ای متروک

وضعیت اسف‌باری که به توصیف نمی‌آید.

مردمی تضعیف‌شده

به‌ضرب حملات هوایی لاینقطع

بمباران مداوم

آتش از همه رنگ

بمب‌ها و سلاح‌های ممنوعه

انفجاری که از هر گوشه می‌بارد

صدای بلند آسمان و دریا

فسفر سفید که همه جا را فراگرفته

و کودکانی که به‌دنبال والدین‌شان، زیر آوارها می‌گردند.

در این زندان روباز و ویران‌شده

معصومیت مقتول

نوزادانی که بلافاصله پس از تولد، می‌میرند،

خانواده‌های آنها قبل از شناسنامه، گواهی‌فوت دریافت می‌کنند

زنان بارداری که نمی‌توانند درمانگاه یا تختی بیابند تا امیدهای‌شان را زنده کنند

نوزادانی دفن‌شده که به‌سرعت به بهشت عروج کردند

سریعتر از هر هواپیمای شکاری

همه به دست اشغالگری که از زندگی و نور متنفر است

و در ظلمات زندگی می‌کند.

شهروندان فلسطینی غزه

در شهر خودشان

آواره و پناهنده شده‌اند

آنها در شرایط وحشتناکی زندگی می‌کنند

خانواده‌های کاملی که از هم جدا افتاده‌اند

و بی‌چیز، نه آب، نه غذا و نه دارویی

بدون برق و بدون اینترنت

بدون تماس با داخل و خارج.

در حال حاضر در غزه زندگی‌ای وجود ندارد

فقط وحشت

وحشتی مطلق

مرگ هزاران نفر،

مجروحانی که بدون هیچ اقبالی برای زندگی، در بیمارستان‌هایی که زیر فشار، هدف قرار گرفته و فاقد همه چیز هستند، می‌پوسند.

تخریب گسترده کل زیرساخت‌های غیرنظامی

درماندگی موحش،

اضطراب و هراسی وحشتناک

زندگی در تعلیق

و جمعیتی وحشت‌زده.

یک ماه جنایت و کشتار

یک ماه ظلمت با اشک‌های دل

یک ماه نسل‌کشی مکرر

یک ماه سکوت همدستان

و یک ماه مصونیت کامل برای قاتلان.

اما، یک ماه سربلندی، افتخار و استقامت

برای مردمی غیرنظامی و مقاوم،

که هم‌چنان امیدوار و مصمم

در برابر مهاجمان ایستاده و آنها را

و جنایات‌ هولناک‌شان را با نهایت شجاعت و پایداری

به چالش می‌کشند؛

مردمی که این بی‌عدالتی مداوم را پشت‌سر می‌گذارند

که روزها و شب‌ها در میان جهنم، بر این زمین سوخته تلاش می‌کنند زنده بمانند.

غزه‌ی انسانی، غزه‌ی زیبا… و فریاد برحق و همبسته‌ی دلیرانی که با قدرت و امید می‌کوشند تا پیش از آن که مرگ به سراغ‌شان آید، زندگی باشند.

 *******

سلام از غزه زیر بمب

است

امروز پنجشنبه 2 نوامبر 2023 است، ساعت 3 بعدازظهر

شبکه اینترنت دوباره توسط نیروی اشغال‌گر قطع شد.

2 نوامبر 1917

2 نوامبر 2023

106 سال از اعلامیه بالفور می‌گذرد

و قتل‌عام و نسل‌کشی مردم فلسطین هم‌چنان ادامه دارد،

بی‌عدالتی ادامه دارد.

آمار تخمینی موقت پس از 27 روز کشتار جدید غیرنظامیان در غزه:

9123 فلسطینی کشته شده‌اند که 3790 کودک و 2156 زن را شامل می‌شود.

23650 مجروح

جنگنده‌های رژیم صهیونیستی طی 27 روز بیش از 25 تن بمب بر روی نوار غزه ریخته‌اند؛

وحشتناک است.

هیچ‌کس نمی‌تواند اراده‌ی نمونه‌ی ملت فلسطین را که پایدار ایستاده است بشکند

نه «اخلاقی‌ترین» ارتش دنیا

نه رهبران عرب و غربی که جنایات اسرائیل را می‌پذیرند

نه رسانه‌های غربی که تبلیغات اشغالگر را تکرار می‌کنند؛

جمعیت غیرنظامی غزه محکم ایستاده است، صبور است و مصمم.

با دوستی‌های فلسطینی

از غزه ویران‌شده، غزه مقاوم و غزه پُرعزت

 *******

عصر‌بخیر از غزه زیر بمب

امروز سه‌شنبه 31 اکتبر 2023 است ساعت 8:30 شب

25 روز وحشت مطلق و شمارش قربانیان

25 روز است که وحشت‌زده و هراسانم؛

و هنوز از خودم می‌پرسم چگونه می‌توان این زندگی روزمره جهنمی را توصیف کرد و این وضعیت وحشتناک را منتقل کرد؛

و به‌خصوص اینکه چگونه موفق به زنده‌ماندن در این زمین سوخته شده‌ام.

من در خشم می‌سوزم و کسی را هم ندارم که این عصبانیت هر لحظه فزاینده را آرام کند،

در برابر این بی‌عدالتی و ظلم احساس درماندگی می‌کنم،

اما هیچ نفرتی در من نیست.

شب و روز مرگ احاطه‌ام کرده است

با این بمب‌ها که هر دو سه دقیقه یک بار نزدیک من فرو می‌افتد

قلبم آکنده از خون است؛

با وجود نیرو و صبری لایزال

روزی هزار بار گریه می‌کنم و کسی نیست که اشک‌هایم را پاک کند؛

بیش از ترس و وحشت، نگرانم،

سعی می‌کنم این اشک‌های موجه را با لبخندی کوچک بر چهره‌ای غمگین که شاهد تکرار نسل‌کشی‌های مکرر است بپوشانم؛ نسل‌کشی‌هایی که سال به سال، با همدستی دنیایی رسمی که بر آنها صحه می‌گذارد، که از جنایات فجیع یک اشغالگر منزجر از نور و زندگی دفاع می‌کند؛

چیزی در درون من از هم گسیخته می‌شود و درد و رنج را به درونم سرازیر می‌کند؛ درد و رنجی که نباید نشان داد.

تحمل‌ناپذیر را تحمل می‌کنم

در منطقه‌ای ویران‌شده که به حال خود رها کرده‌اند؛

زندگی را مانند مردمم بسیار دوست می‌دارم، اما اگر مرگ فرا رسد، آن را پذیرا هستم؛ از سرنوشت گریزی نیست؛

چند چیز مرا در این وضعیت فاجعه‌آمیز تسکین می‌دهد:

- فداکاری مردمم، شجاعت و اراده آنها در برابر جنایات مکرر، مردمی که هنوز ایستاده‌اند، پیام‌های همبستگی و حمایتی که از گوشه و کنار جهان می‌رسد، از سوی مردمی باوقار، دلیر و خیرخواه که از یک آرمان عادلانه و شریف دفاع می‌کنند.

این پیام‌ها از سوی افرادی فوق‌العاده می‌آید، آنها به من کمک می‌کنند تا بر این وضعیت وحشتناک بی‌سابقه غلبه کنم،

پیام‌های‌شان که از صمیم قلب برخاسته‌است؛

به افرادی که خواهان کمک کردن هستند فقط می‌گویم که مهم‌ترین کمک همین همبستگی اخلاقی، پشتیبانی شماست که به من قوت می‌بخشد.

 *******

عصر بخیر،

از غزه‌ی زیر بمب می‌نویسم

امروز دوشنبه 30 اکتبر 2023 است، ساعت 8 بعدازظهر

امروز صبح، درخت لیموی خانه‌مان را آب دادم

کمی آب،

چرا که آب در غزه کمیاب است،

اما این حیاتی است که درختان ما رشد کنند و در فلسطین رشد کنند.

آنها نماد صلح، امید و زمین هستند

این سرزمین فلسطینی

این زمین سوخته که امروز

زیر آتش و بمب است.

آنها، این کینه‌ورزان، فراموش کرده‌اند که

درختان زیتون و لیموی ما از اشغال و استعمار و رژیم آپارتاید سالمندترند.

24 روز از آغاز این کشتار جدید غیرنظامیان فلسطینی در غزه می‌گذرد.

بعدازظهر امروز تانک‌های اسرائیلی بدون تهاجم زمینی گسترده، به شمال و شرق نوار غزه چند بار نفوذ کردند.

ارقام و آمار موقت تلفات که توسط وزارت بهداشت فلسطین و سازمان های بین‌المللی حاضر در محل ارائه می‌شود بدین قرار است:

8645 فلسطینی از جمله 3490 کودک جان باخته‌اند،

2150 زن و 560 سالمند،

21460 مجروح،

116 پزشک و پرستار در پی بمباران شدید اسرائیل کشته شده‌اند،

1600 نفر زیر آوار مانده‌اند،

36 روزنامه‌نگار فلسطینی و

19 مامور دفاع مدنی به قتل رسیده‌اند،

همچنین 2000 دانش‌آموز و دانشجو،

و 76 معلم؛

همه این افراد به‌دست ارتش اسرائیل به قتل رسیده‌اند.

32 هزار خانه، مسکن و عمارت غیرنظامی به‌طور کامل ویران شده است.

نوار غزه شاهد وضعیت اسف‌باری است که قبلاً هرگز برای کل جمعیت غیرنظامی دیده نشده بود.

یک فاجعه انسانی واقعی!

اما این در‌عین‌حال حاکی از 24 روز سربلندی، پایداری، مقاومت و اعتماد برای کل جمعیت غیرنظامی است؛ کسانی که وابسته به سرزمین و موطن خود فلسطین هستند.

دوستی فلسطینی،

از غزه‌ی مقاوم و پُر‌عزت.

 *******

عصر بخیر از غزه زیر بمب‌ها

ساعت 8 بعدازظهر روز یکشنبه 29 اکتبر 2023 است.

ابتدا می‌خواستم از همه دوستان و حامیان با حسن‌نیت به خاطر پیام‌های همبستگی که برایم فرستادید و حاکی از نگرانی‌تان از بی‌خبری طی این دو روز گذشته بود تشکر کنم.

دو روزی که بدون اینترنت و بدون هیچ‌گونه ارتباط با داخل و خارج گذشت.

در این دو روز ترس همه جا حکمفرما بود زیرا در صورت قتل‌عام یا جنایات فجیع، حتی نمی‌شد با امدادگران هم تماس گرفت.

ابراز نگرانی‌ شما مرا تسکین می‌دهد، مرا، یک فلسطینی غزه که هر روز بیشتر در زندان ویران شده‌اش منزوی می‌شود.

می‌دانم که همه در این دو روزِ انزوای فلسطینی‌ها در غزه نگران بوده‌اند.

دو روز وحشتناک را بدون هیچ خبری از عزیزان و خانواده‌های‌مان گذراندیم؛

و بدون آن که بتوانیم خبری از سلامت خود برای اطمینان دادن به دوستان و حامیان با حسن‌نیت بیرون بفرستیم.

احساس انزوا وحشتناک است

وقتی از هراس، اضطراب و ترس احساس درماندگی می‌کنی و هیچ کاری از دستت برنمی‌آید.

امروز صبح توانستم کمی خرید کنم.

در غزه مغازه‌ها و سوپرمارکت‌ها بعد از 23 روز تقریبا خالی شده‌اند،

23 روز وحشت مطلق

مجازات دسته‌جمعی برای کل مردم

و مواجهه با سکوت هم‌دستانه جامعه رسمی بین‌المللی.

خوشبختانه، کسان زیادی همچنان در همبستگی با خلق فلسطین و مردم غیرنظامی غزه حضور دارند.

شمارش موقت این نسل‌کشی جدید که به‌خوبی برنامه‌ریزی شده چنین است:

8325 فلسطینی کشته شده‌اند از جمله 3085 کودک و 1746 زن.

بیش از 18457 مجروح وجود دارد و حداقل 1500 نفر زیر آوار باقی مانده‌اند که در میان‌شان بیش از هزار کودک وجود دارد.

87 نفر از کارمندان فلسطینی سازمان‌های بین‌المللی که در غزه مشغول به کار بوده‌اند تاکنون به قتل رسیده‌اند،

105 پزشک، پرستار زن و مرد، راننده آمبولانس و پرسنل درمانی  به قتل رسیده‌اند؛

بیش از 25 آمبولانس منهدم شده،

12 بیمارستان و 32 درمانگاه به کل از کار افتاده‌اند.

امروز تنها 24 کامیون کمک‌های بشردوستانه وارد نوار غزه شد.

32 خبرنگار کشته شده‌اند؛

40 درصد خانه‌ها دیگر غیرقابل‌سکونت هستند

و فهرست خسارات انسانی و مادی بسیار طولانی است.

با دوستی از غزه.

 *******

سلام از غزه

امروز 29 اکتبر است

من حالم خوب است و کل خانواده‌ام هم همین‌طور.

اشغال‌گر، شبکه اینترنت و تمام شبکه‌های ارتباطی را قطع کرده

حتی در خود نوار غزه تماس‌ها ناممکن گشته.

دیگر ارتباط ما با غزه و جهان قطع شده.

وضعیت همچنان در نوار غزه فاجعه‌بار است.

ارتباط بسیار محدود شده.

یکشنبه، از غزه پُرکرامت

[از خبر سلامتی که دادی بسیار خوشحال شدیم.

ما تلاش می‌کنیم پیغام‌های مملو از انسانیت و مقاومت تو را در میان ایرانیان پخش کنیم.

از صمیم قلب مرگ عمویت یوسف را تسلیت می‌گوییم.

ما با تمام وجود در همبستگی با شما هستیم و به هیچ‌وجه این همدلی را رها نخواهیم کرد.

در اینجا و در همه جا همبستگی عمومی با آرمان فلسطین در حال پیشروی و شدت یافتن است.

دستت را با صمیمیت می‌فشاریم!

جمع اندیشه و پیکار]

*******

عصر بخیر، از غزه می‌نویسم

امروز پنجشنبه 26 اکتبر 2023 است.

خبر غم‌انگیزی‌ست

امروز عمویم، یوسف را از دست دادم!

برادر بابام که 77 سال سن داشت.

او به‌طور طبیعی فوت کرد،

اما برگزاری مراسم تشییع جنازه، مهیا کردن مجلس عزاداری سه روزه آن‌طور که اینجا رسم است آنهم در این وضعیت انفجاری نوار غزه‌، زیر ادامه بمباران‌های شدید اسرائیل، بسیار سخت بود.

در تشییع جنازه عمویم فقط شش نفر حضور داشتند، سه تا از پسرانش و دو تا از برادرانم.

وضعیت امکان بیشتری نمی‌دهد.

غمِ بی‌پایانی این منطقه ویران‌شده را که برای بیستمین روز متوالی زیر بمباران است فراگرفته.

20 روز جنایات مکرر

7000 فلسطینی کشته شده‌اند که 3000 تای آنها کودک بوده‌اند؛

بیش از 17500 مجروح در بیمارستان‌هایی تجمع کرده‌اند که دیگر هیچ امکاناتی ندارند.

بیش از 1300 نفر زیر آوار مانده‌اند؛

جمعیت غیرنظامی، وحشت‌زده در یک وضعیت غیرانسانی فاجعه‌بار به‌سر‌می‌برد.

یک گُردان ویژه اسرائیل، صبح امروز وارد شمال نوار غزه شد و سپس عقب‌نشینی کرد؛

در حال حاضر عملیات زمینی وجود ندارد؛

مردم فلسطینی غزه با وجود این همه تلفات انسانی و با وجود ویرانی عظیم این منطقه، هم‌چنان سربلند و مصمم ایستاده‌اند.

فردا اوضاع بهتر خواهد شد،

باید امید خود را حفظ کنیم.

با دوستی‌های فلسطینی

از غزه پُرکرامت.

*******

سلام، از غزه سخن می‌گویم

امروز سه‌شنبه 24 اکتبر 2023 است ساعت 9 شب. 

حالم خوب است.

یک فلسطینی به درخت زیتون می‌ماند

نماد صلح، امید و دلبستگی به سرزمین خویش است

ریشه‌کن کردنش غیر ممکن است

با وجود وحشت مطلقی که غزه را فراگرفته،

خلق فلسطین مصمم،

شجاع و صبور ایستاده است.

او همیشه حاضر است خون خود را برای آزادی، برای درختان زیتون و سرزمین خود بدهد.

او شایسته زندگی می‌کند و ایستاده می‌میرد.

اینجا سرزمین ماست

با وجود جنایات و کشتارها

اینجا را ترک نخواهیم کرد.

18 روز از این تجاوز جدید اسرائیل به غیرنظامیان در غزه می‌گذرد،

18 روز جنایات مکرر اسرائیل.

توصیف این وضعیت اسفناک در این منطقه‌ی ویران بسیار دشوار است

اما 18 روز است که مقاومت و باز هم مقاومت ادامه دارد

و هر لحظه‌اش مملو از افتخار و بردباری است.

با بهترین دوستی‌های فلسطینی

از غزه‌ی پُرکرامت.

*******

با سلام از غزه

امروز روز دوشنبه 23 اکتبر 2023 ساعت 7:30 عصر است.

شب وحشتناکی را گذراندیم.

250 حمله هوایی اسرائیل که از نیمه‌شب تا پنج صبح آن هم فقط روی شهر غزه ادامه داشت.

صدای بسیار بلند ناشی از بمباران شدید همه فضا را پر کرده بود.

یک سنجش موقت از تعداد قربانیان و زخمی‌ها پس از این هفده روزی که از تجاوز جدید اسرائیل به غزه می‌گذرد حاکی از این ارقام وحشتناک است:

5125 فلسطینی کشته شده‌اند که در میان آنان 264 کودک 1123 زن و 390 سالمند وجود داشتند.

15370 مجروح در بیمارستان‌هایی که دیگر هیچ گنجایشی ندارند تلمبار شده و از هرگونه مراقبت یا دارویی بی‌بهره‌اند. آنان کماکان در خطر بمباران هستند.

1500 نفر زیر آوار مانده‌اند.

20 هزار خانه و مسکن به‌طور کامل ویران شده است. به این‌ها باید 36 مدرسه 32 مسجد و 3 کلیسای ویران شده را افزود.

امروز تنها 18 کامیون امکان یافتند از طریق گذرگاه جنوبی رفح وارد نوار غزه شوند.

در این کامیون‌ها بطری‌های آب، مقداری غذا، کمی دارو و تجهیزات پزشکی وجود دارد؛ اما نیاز کل جمعیت غیرنظامیِ وحشت‌زده بسیار زیادتر از این حرف‌هاست، این به یک فاجعه انسانی تمام‌عیار می‌ماند.

فلسطینی‌های غزه بعد از 17 روز بمباران دائمی، کماکان ایستادگی می‌کنند، مقاومت می‌کنند، پایداری می‌کنند و در یک کلام وجود دارند.

مراتب دوستیِ فلسطینی ما را بپذیرید

از غزه‌ی پُرکرامت.

*******

با سلام از غزه

امروز جمعه 20 اکتبر 2023، ساعت 5 بعدازظهر.

من هنوز اینجا هستم.

این چند خط را کتبی می‌نویسم چون شبکه اینترنت در محله ما به کل از بین رفته است، حتی ارتباط از طریق تلفن هم بسیار دشوار شده.

تماس با نزدیکان و خانواده‌های‌مان هم در نوار غزه قطع شده است.

فعلا که محکم ایستاده‌ایم؛ دو هفته ایستادگی و پایداری در برابر این تجاوز و این فاجعه انسانی.

اما تا کی قرار است تحمل کنیم؟

********

امروز پنجشنبه 19 اکتبر 2023 است، ساعت 7:30 بعد‌از‌ظهر

عصر بخیر، در غزه هستم.

وضعیت اسفناکی فلسطینیان غزه را احاطه کرده است.

امروز صبح خانه را ترک کردم تا کمی غذا و چند بطری آب بخرم.

بمباران شدید، روز و شب در سراسر نوارغزه ادامه دارد.

جمعیت غیرنظامی وحشت‌زده هستند اما مصمم و قاطع.

من همیشه تلاش می‌کنم رسانه‌های فرانسوی زبان را در جریان اوضاع بگذارم و مشاهداتم را به آنها منتقل کنم؛ این‌بار اجباراً با تلفن تماس برقرار کردم زیرا اینترنت بسیار ضعیف است.

متوجه شدم که برخی رسانه‌ها مرا سانسور می‌کنند.

آنها ترجیح می‌دهند ندانند که مردم غیرنظامی، زیر بمب‌ها چه رنجی را باید متحمل شوند.

به آنها می‌گویم: من از شما نمی‌خواهم طرفدار فلسطین باشید، فقط طرفدار عدالت و حقیقت باشید.

هیچ‌کس قادر نخواهد بود واقعیت این لحظات را پنهان سازد.

در نوارغزه فقط احزاب سیاسی و جناح‌های نظامی وجود ندارند،

اینجا یک جامعه مدنی بسیار سازمان‌یافته نیز وجود دارد، زنان فلسطینی فعال و در صحنه، جوانانی که داوطلبانه کمک می‌کنند و کلا مردمی که برای آینده‌ای بهتر برای غزه و فلسطین می‌جنگند. آینده‌ای سرشار از صلح و امید.

کمک‌های بشردوستانه هنوز وارد غزه نشده است.

مردم غزه علیرغم نیازهای فراوان، علیرغم این فاجعه انسانی که همه را در اینجا تحت تأثیر قرار می‌دهد، این فاجعه‌ی بی‌سابقه، چندان طالب این کمک‌ها نیستند، بلکه قطع فوری و بلافصل این تعرض جدید اسرائیل را می‌خواهند. تعرض و حملاتی که غیرنظامیان را هدف قرار داده است.

تا سیزدهمین روزی که از حمله نظامی می‌گذرد، نزدیک به 4000 فلسطینی کشته شده که بسیاری از آنها زنان و کودکان می‌باشند.

اگر در آینده خبری ندادم نگران نباشید.

شبکه اینترنت در محله‌مان از بین رفته است.

من محکم ایستاده‌ام و هنوز اینجا در خانه هستم.

فعلاً صبر می‌کنم.

با قلبی آکنده از دوستی فلسطینی، از غزه‌ی مقاوم، از غزه‌ی پُرکرامت.

*******

با سلام از غزه

عصر دوشنبه 16 اکتبر 2023 است ساعت 11 شب

من حالم خوب است.

فعلا محکم ایستاده‌ایم.

یک روز جدید، مقاومت و تاب‌آوردن.

روز جدیدی از مقاومت، عزم و سربلندی علیرغم نگرانی، خشم و بمباران شدید.

کمی غذا،

کمی آب،

تا بتوانیم در شرایط بسیار دشوار نوارغزه دوام بیاوریم.

وضعیت اسف‌باری است که از چندین دهه پیش در نوار غزه پیش نیامده بود.

یک فاجعه انسانی واقعی.

توصیف کردن وحشت مطلق، بسیار دشوار است.

دهمین روز تجاوز نظامی جدید اسرائیل به غیرنظامیان نوارغزه است با تلفات بسیار سنگین در میان قربانیان غیرنظامی؛

مردمی را که دنیای رسمی، دنیای همدست، به سرنوشت خود رها کرده است.

از پیام‌های حمایت و تشویق شما بسیار سپاسگزارم.

نگران ما نباشید، من کماکان در خانه هستم

در انتظار اندوه و شهادت دادن.

من همیشه مصمم خواهم ماند

من همیشه یک صلح‌طلب فلسطینی خواهم ماند،

کسی که آرزوی صلح وعدالت دارد و دلبسته به سرزمین و میهنش است،

خوشبین به آینده‌ای بهتر برای فلسطین و مردم آن که چیزی جز آزادی نمی‌خواهند.

فردا، روزی نو فرا‌می‌رسد، امیدی نو.

دوستی فلسطینی، از غزه‌ی زیر بمب‌ها، غزه‌ی مقاوم و غزه‌ی پُرکرامت.

*******

 امروز یکشنبه 15 اکتبر 2023 است، ساعت 10 شب

عصر بخیر، از غزه

قبل از هرچیز باید بابت عکس‌هایی که تلاش کردم روی فیسبوک بگذارم عذرخواهی کنم. ظاهراً آنها عکس‌های بمباران‌های شدید نوارغزه توسط اسرائیل را به همراه نوشته‌ها حذف می‌کنند.

بله، بی‌عدالتی نسبت به فلسطینیان و دوستان آنها حتی در شبکه‌های اجتماعی برقرار است.

همچنین از همه خیرخواهانی که برایم پیام‌های حمایتی ارسال کردند و نتوانستم به فریادهای قلبی آنها پاسخ دهم عذرخواهی می‌کنم.

یک نسل کشی واقعی در غزه جریان دارد.

تا‌به‌حال، جنون اشغالگری بیش از 2700 کشته فلسطینی به بارآورده که شامل 800 کودک و 650 زن می‌شود. و این صرفاً تلفات موقتی است.

11000 مجروح که در میان آنها 4700 کودک و 3600 زن هستند.

اسرائیل به‌طور منظم به تخریب عظیم تمامی زیرساخت‌های غیرنظامی در این منطقه پرداخته که منجر به یک وضعیت فاجعه‌بار انسانی برای ساکنان و آوارگان خواهد شد.

فلسطینی‌های غزه در حال تحمل وضعیتی غیرقابل‌تحمل هستند.

برخی رسانه‌های فرانسوی‌زبان از من دعوت می‌کنند تا شهادت بدهم، من تمام تلاشم را می‌کنم که عینی باشم، حتی اگر توصیف وحشت و جنایاتی که در جلوی چشم دارم بسیار دشوار باشد.

اما همین شهادت دادن برایم مایه آرامش است زیرا می‌توانم احساساتم را ابراز کرده و خشم خود را آرام کنم، حتی اگر برخی از رسانه‌ها وقتی از رنج مردم غیرنظامی، در زیر بمب‌های اشغالگر صحبت می‌کنم حرفم را قطع کنند.

یک روز جدید و مملو از نگرانی و ناراحتی را گذراندم، زیرا که دیروز اجباراً همسر و پنج پسرم را به جنوب بردم تا شاید از این بمباران‌ها مصون بمانند.

همانطور که قبلاً توضیح دادم، تصمیم من برای ماندن در خانه، نه خودکشی است و نه یک ژستِ قهرمانانه، این صرفاً انتخاب فردیست که از طریق دلبستگی به سرزمین خود مقاومت می‌کند.

اگر امروز خانه‌ام را ترک کنم، فردا شهرم را ترک خواهم کرد و سپس فلسطین را به‌ مقصدی نامعلوم ترک خواهم کرد.

من نمی‌خواهم در بازتولید تبعیدی جدید برای مردمی که به دنبال یک زندگی با کرامت در سرزمین خود هستند، شرکت کنم.

در مورد زندگی روزمره زیر بمب‌ها چیزهای زیادی برای گفتن دارم، همه را به فردا موکول می‌کنم.

با امید!

توضیحات
دسته: فلسطین

Activestills-gaza-13.10.23.jpgباید جلوی فاجعه‌ی انسانی در غزه گرفته شود
 دو میلیون نفر در غزه زندگی می‌کنند. انتقام گرفتن از همه، گرسنگی دادن به آنها، محروم کردن‌شان از آب آشامیدنی، نگه‌داشتن‌شان در تاریکی، انعکاس سیاستی جنایتکارانه است که قوانین بشردوستانه بین‌المللی را زیر پا می‌گذارد و جنایت جنگی محسوب می‌شود. 

بیانیه مشترک پزشکان برای حقوق بشر و بتسلم

از زمان جنایات جنگی وحشتناکی که حماس در روز شنبه مرتکب شد، اسرائیل بی‌امان و یک‌سره غزه را بمباران می‌کند. هزاران تُن بمب ریخته شده است و ساکنان [غزه] جایی برای فرار ندارند. به گفته وزارت بهداشت فلسطین، تاکنون بیش از  ۵۰۰ نوجوان، کودک و نوزاد و همچنین بیش از ۲۷۶ زن و ده‌ها خانواده کشته شده‌اند. بیش از ۶۶۰۰ نفر مجروح شده‌اند. کل محله‌ها از بین رفته‌اند، زیرساخت‌های اساسی ویران شده و بیش از ۴۲۳۰۰۰ نفر آواره شده‌اند.

همان زمان، یوآو گالانت، وزیر دفاع دستور داده تمام گذرگاه‌ها به‌طور قطع بسته شوند و اعلام کرده که "نه برق، نه غذا، نه سوخت - هیچ چیز وجود نخواهد داشت." اسرائیل کاتز وزیر زیرساخت گفته که اسرائیل آب و برق نوار غزه را قطع خواهد کرد. کاتز گفت: "بدون سوخت، برق محلی ظرف چند روز و ایستگاه‌های پمپاژ ظرف یک هفته قطع می‌شود."گذرگاه رفح نیز پس از آن که اسرائیل به مصر اعلام کرد که به هر کامیونی که از طریق آن کالا حمل کند ضربه خواهد زد، تعطیل شد. اسرائیل برای جلوگیری از ورود کالا از منطقه، جاده‌ای نزدیک گذرگاه را نیز بمباران کرد و پس از تعمیر، باز هم آن را بمباران کرد.

چند روزی است که هیچ غذا، کالا، دارو، تجهیزات پزشکی، سوخت و گازوئیل وارد نوار غزه نشده است. نتایج از قبل مشخص است. ساکنان غزه کاملاً به منابع دنیای خارج وابسته هستند و کمبود مواد غذایی احساس می‌شود و انتظار می‌رود ظرف چند روز بدتر هم بشود. همان‌طور که رسانه‌ها گزارش می‌دهند، اگر اسرائیل به برنامه حمله زمینی خود تحقق ببخشد، وضعیت بلافاصله به‌طور تصاعدی بدتر خواهد شد.

نیروگاه غزه کار خود را متوقف کرده و ساکنان اکنون تنها سه تا چهار ساعت در روز برق دارند. کارخانه‌های نمک‌زدایی، پمپ‌های آب و تصفیه‌خانه‌های فاضلاب که همگی به برق وابسته هستند نیز تعطیل شده‌اند و ساکنان نیز دسترسی به آب آشامیدنی را از دست داده‌اند.

بیمارستان‌ها به دلیل تعداد زیاد مجروحان در آستانه فروپاشی قرار دارند. به گفته وزارت بهداشت فلسطین، تجهیزات دارویی و تجهیزات جراحی تنها تا دو هفته دیگر دوام خواهد آورد. پس از آن دیگر امکان ارائه خدمات درمانی به مجروحان و بیماران وجود نخواهد داشت. انتظار می‌رود گازوئیل برای ژنراتورها بیش از یک هفته دوام نیاورد و در آن زمان، بیمارستان‌ها دیگر برق نخواهند داشت. انتظار می‌رود کمبود برق بر مراقبت از ۱۱۰۰ بیمار دیالیزی و ۱۰۰ نوزاد نارس و همچنین ۵۸ آزمایشگاه و بانک خون تأثیر بگذارد. علاوه بر این، اگر یخچال‌هایی که در حال حاضر برای نگهداری صدها جسد استفاده می‌شوند از کار بیفتند، خطر بیماری و آسیب جدی به سلامت عمومی وجود دارد.

دو میلیون انسان در غزه زندگی می‌کنند. نه «حیوانات انسانی»، آن‌طور که گالانت وزیر دشنام داده، نه «ملت قاتلان و قصابان کودکان»، آن‌طور که وزیر کاتز گفته است. انتقام گرفتن از همه، گرسنگی دادن به آنها، محروم کردن‌شان از آب آشامیدنی، نگه‌داشتن‌شان در تاریکی، انعکاس سیاستی جنایتکارانه است که قوانین بشردوستانه بین‌المللی را نقض می‌کند و جنایت جنگی محسوب می‌شود. محروم کردن غیرنظامیان از دسترسی به کمک‌های انسانی و درمانی ممنون است. قطع زیرساخت‌های که برای بقای‌شان حیاتی است ممنوع است.

وحشتناکی جنایات حماس در روز شنبه که هر روز بیشتر اعیان می‌شود، نمی‌تواند چنین آسیبی را به مردم غیرنظامی توجیه کند. دو میلیون نفر در چنین شرایطی نمی‌توانند زنده بمانند و یک بحران انسانی که کاملاً ساخته دست بشر است، در راه است.

هنوز هم می توان از آن جلوگیری کرد.

برگرفته از:

https://www.phr.org.il/en/a-humanitarian-disaster-in-gaza-must-be-averted/

توضیحات
دسته: فلسطین

Ahmad_Copy.jpg

اعتراضات در اسرائیل علیه "کودتای قضایی"، مصاحبه با رادیو پیام کانادا:

https://radiopayam.ca/radio/videos/Ahmad_Israil.Movement.mp4

https://youtu.be/kiKIw02242c

توضیحات
دسته: فلسطین

هفت ماه اعتراض علیه رفرم قوه قضائیه در اسرائیلOrly Noy

مصاحبه با مژگان نوی

روزنامه‌نگار، فعال سیاسی و رئیس هیئت مدیره مرکز اطلاعات برای حقوق بشر در مناطق اشغالی - بتسیلم(۱)

۳۰ ژوئیه ۲۰۲۳

بهرام قدیمی

 

سؤال: اخیراً در اسرائیل قانونی به تصویب رسیده که ظاهراً قوه قضایی را در اختیار قوه مجریه قرار می‌دهد؛ به این معنی که قوه مجریه می‌تواند بدون هیچ‌گونه کنترلی فعالیت کند و این باعث شده که ازماه‌ها پیش شاهد تظاهرات وسیع در اسرائیل باشیم. آیا می‌توانید درباره این قانون و تأثیراتش در جامعه اسرائیل توضیحاتی بدهید؟

مژگان نوی: بله، این‌ها یک‌سری قوانین هستد که حکومت قصد دارد به تصویب برساند، بعضی هم اکنون تصویب شده و برخی دیگر هنوز نه. از جمله‌ی این قوانین این است که تا به حال کمیته‌ای که افراد آن باید قاضی‌های دادگاه عالی اسرائیل را انتخاب می‌کردند می‌بایست به نماینده‌های احزاب سیاسی در اقلیت تعلق می‌داشتند، الان دولت قصد دارد که این کمیته را به‌صورتی تغییر بدهد که افراد متمایل به حکومت در اکثریت باشند یعنی به این ترتیب قاضی‌ها فقط به دلخواه حکومت منتصب می‌شوند، که این قانون هنوز مورد تصویب واقع نشده.

مجموعه‌ای از این دست قوانین وجود دارد که دولت تلاش دارد به پیش ‌برد. جدیدترین آن‌ها که هفته پیش تصویب شد، این است که اگر تا به حال مرجع قضایی می‌توانست طرح پارلمان یا لایحه دولت را به‌دلیل منطقی نبودن آن لغو بکند از این پس چنین امری ممکن نیست یعنی دولت می‌تواند غیرمنطقی‌ترین قوانین را تصویب کند بدون این که دادگاهی قادر به جلوگیری از آن باشد.

همان‌طور که گفتم، این مجموعه‌ای از قوانین جدید است که هدف کلی از تصویب آن‌ها ایجاد تغییر در رژیم اسرائیل می‌باشد. صدهاهزار نفر به‌صورت هفتگی، با این استدلال در اعتراضات وسیع سراسری که بیش از هفت ماه طول کشیده شرکت کرده‌اند که "اسرائیل تا کنون کشوری دموکراتیک بوده، تصویب این قوانین رژیم اسرائیل را از رژیمی دموکراتیک به یک دیکتاتوری افراطی تغییر خواهد داد". قسمت دوم این جمله صحیح است به این معنی که این دولت مصمم است تا عناصر دموکراتیکی را که تا کنون در رژیم اسرائیل وجود داشته‌ از بین ببرد و یک رژیم تئوکراتیک افراطی جایگزین آن بکند؛ به‌گونه‌ای که از طریق انتخابات هیچ نیروی سیاسی دیگری نتواند به‌هیچ‌وجه حکومت احزاب دست راستی را تهدید کند؛ اما قسمت اول آن درست نیست، نمی‌توان گفت که اسرائیل کشور دموکراتیکی است. هر چند برای شهروندان یهودی تا حدودی کشور دموکراتیکی بوده ولی کشوری که ۵۶ سال است مناطق فلسطینی را اشغال کرده و میلیون‌ها تن از شهروندان را، هم در مناطق اشغالی و هم در مناطق اسرائیلی، تحت سرکوب و تبعیض شدید نگه داشته و از طرف دیگر امتیازات بسیاری برای یهودیان قائل است، بنابراین نمی‌شود گفت که اسرائیل کشور دموکراتیکی است.

هدف اصلی این اعتراضات برگرداندن وضیعت به زمان قبل از کودتای دولتی است، به زمانی که اسرائیل حداقل برای یهودیان یک کشور دموکراتیک بود، علیرغم این که در همان زمان میلیون‌ها فلسطینی را سرکوب می‌کرد.

به نظر من این فرصت بسیار مهمی برای ما مردم اسرائیل است. ما می‌بایست این بحث ساسی را که هرگزانجام نشده، یعنی معنای دموکراسی‌ای را که در خیابان فریاد می‌زنیم برای خودمان بازتعریف کنیم؛ براستی مفهوم کلمه‌ی "دموکراسی" برای ما چیست؟ متأسفانه در جمعیت یهودیان اسرائیل این بحث هنوز به قدر کافی صورت نمی‌گیرد.

 

سؤال: شما به نکته خوبی اشاره کردید؛ می‌دانیم که سازمان شما "بتسیلم"، دولت اسرائیل و قوانین کنونی آن را به‌عنوان آپارتاید ارزیابی می‌کند و روی این موضوع بسیار کار کرده‌اید. آیا در این چند ماهی که مردم به خیابان آمده‌اند هرگز کسی در بین معترضین نبوده که مسئله‌ی فلسطین را مطرح بکند؛ مثلاً بگوید که ما این چند میلیون فلسطینی را چگونه در این مبارزات شریک کنیم؟

مژگان نوی: این سؤال بسیار مهمی است. در این مورد اولین مسئله‌ای که باید به آن اشاره کرد این است که شهروندان فلسطینی به‌هیچ‌عنوان در این تظاهرات‌ شرکت نمی‌کنند .با یک نگاه منطقی باید از خودمان بپرسیم چرا آن‌ها به خیابان نمی‌آیند تا فریاد دموکراسی سر دهند؟ درحالی‌که فلسطینی‌ها گروهی هستند که بیش از همه نیاز به دموکراسی واقعی دارند. این چند دلیل دارد که هم‌زمان پاسخ سؤال شما هم هست. این موج اعتراضات نه تنها حرفی از مناطق فلسطین اشغالی نمی‌زند بلکه از هر بحثی در این مورد بسیار پرهیز می‌کند تا بتوانند تعداد بیشتری از مردم را به خیابان بیاورند و خودشان هم می‌دانند و متأسفانه واقعیت هم حاکی از آن است که به‌محض صحبت از اشغالگری، آپارتاید و بدرفتاری و سرکوب ارتش اسرائیل علیه فلسطینی‌ها، آنها می‌گویند که اعتراضات سیاسی شده و در نتیجه افراد کمتری در تظاهرات شرکت خواهند کرد. این‌ معترضین می‌خواهند به خودشان یک جلوه میهن‌پرست و ارتش‌پرست بدهند. همان‌طوری که در فیلم‌ها و عکس‌ها مشخص است در تظاهرات‌ها اقیانوسی از پرچم‌های اسرائیل دیده می‌شود. اکثرا با پرچم اسرائیل بیرون می‌روند تا بگویند ما میهن‌پرست هستیم، ما اسرائیلی‌های واقعی هستیم و از ارتش حمایت می‌کنیم.

این را هم باید گفت که یکی از نکات جالب و درعین‌حال مسخره‌ی اعتراضات این است که رهبران این اعتراضات به‌صورت علنی می‌گویند که اگر تا به‌حال سربازها و افسرهای ارتش اسرائیل پایشان به دادگاه‌های بین‌المللی نرسیده به این دلیل است که مؤسسات بین‌المللی به دادگاه‌های اسرائیلی و به قوۀ قضایه اسرائیل اعتماد دارند و تا وقتی که این اعتماد وجود دارد حتی اگر قوانین بین‌المللی نقض شود، خودِ دادگاه‌های اسرائیل می‌توانند به آن برخورد کنند. این رهبران معتقدند که اگر دنیا به این نتیجه برسد که دادگاه‌های اسرائیلی مستقل نیستند و قدرت برخورد و بررسی مستقل را ندارند آن زمان خطر محاکمه سربازها و افسران اسرائیلی در دادگاه‌های بین‌المللی وجود خواهد داشت. در نتیجه این رهبران نه فقط علیه جرائم دولت اسرائیل در حق فلسطینی‌ها حرفی نمی‌زنند، بلکه یکی از انگیزه‌هایشان در این اعتراضات حمایت از ارتش و سربازهای اسرائیلی است که مرتکب جرم علیه فلسطینی‌ها می‌شوند.

 

سؤال: به‌عبارت دیگر شما می‌گویید که دلیل شرکت عده‌ای در این تظاهرات درواقع حفظ دولت و حفظ سیستم آپارتاید در اسرائیل است؟

مژگان نوی: صد در صد! البته خودشان هیچ‌گاه شرکت در این اعتراضات را بدین‌‌گونه تفسیر نمی‌کنند. اگر از آن‌ها سؤال کنید، خواهید دید، حتی خودشان باور دارند که برای حفظ دموکراسی در اسرائیل است که به خیابان می‌روند، اما مسئله این است که در طول ده‌ها سال دنیا این اجازه را به اسرائیلی‌ها داده که بتوانند هم سیستم آپارتاید داشته باشند، هم مناطق فلسطینی را اشغال کنند و هم‌زمان خودشان را به‌عنوان یک کشور دموکراتیک نه تنها به دنیا بقبولانند بلکه به خودشان هم تلقین کنند که یک دموکراسی بسیار قوی و عالی داریم! درواقع مردم اسرائیل قدرت درک معنای دموکراسی را از دست داده‌اند، آنها واقعاً دموکراسی را به این صورت تفسیر می‌کنند و می‌فهمند.

بدون شک مردم به خیابان می‌ریزند زیرا یک ترس بسیار عمیق آنها را فراگرفته که در حال از دست دادن اساسی‌ترین مزایایشان هستند، یا به‌عبارت دیگر احساس می‌کنند که وضعشان کم‌کم به وضع فلسطینی‌ها نزدیک می‌شود. تا زمانی که فقط فلسطینی‌ها تحت سرکوب اسرائیل بودند، این برای همه یک امر عادی به نظر می‌رسید ولی اکنون که حقوق و مزایای شهروندان یهودی هم مورد تهدید قرار گرفته، ناگهان ترس عجیبی مردم را فراگرفته است.

 

سؤال: ما نیروها را براساس اقشار و طبقات اجتماعی می‌شناسیم، حتی در جامعه فلسطینی نیز میان آن‌هایی که استثمار می‌شوند و بورژواها تفاوت قائل هستیم. برای افرادی که از خارج به مسائل و اتقاقات اسرائیل نگاه می‌کند به‌خصوص مردم خاورمیانه، همیشه این مسئله مطرح بوده که در اسرائیل بیشتر چه طبقه یا قشری از جامعه علیه این قانون یا به‌اصطلاح "رفرم قانون" به خیابان می‌آید؟

مژگان نوی: من مارکسیست نیستم یعنی تفکر سیاسی مارکسیستی ندارم، ولی هیچ شکی نیست که این موج اعتراضات دارای خصوصیات‌ طبقاتی واضحی است. در این اعتراضات اکثرا طبقه متوسط به بالا شرکت می‌کند. طبقات پایین یهودی تا حدودی مثل فلسطینی‌ها هیچ نصیبی از این دموکراسی اسرائیلی نبرده‌اند. این دموکراسی که امروزه به این اندازه مورد تحسین مردم قرار گرفته، هرگز برای طبقات پایین جامعه‌ی اسرائیل منفعتی نداشته است و اکنون نیز آنها در این اعتراضات مشارکت زیادی ندارند. از نگاه طبقاتی بسیار واضح است که این اعتراضاتِ طبقات متوسط به بالاست و طبقات پایین در آن شرکتی ندارند.

 

سؤال: این اعتراضات علیه یک ضدرفرم قانونی است، آیا در اسرائیل چیزی به‌عنوان قانون اساسی وجود دارد؟

مژگان نوی: خیر. در اسرائیل قانون اساسی نداریم، ولی یک سری قوانین به اسم "قوانین پایه‌ای" شناخته می‌شوند که خیلی مهمتر از قوانین معمولی‌اند. برای لغو یا تغییر آن‌ها نیاز به تایید اکثریت بیشتری در پارلمان است. در اسرائیل قانون اساسی نداریم، این قوانین پایه‌ای را می‌شود با اکثریت دو سوم عوض کرد.

 

سؤال: چرا اروپایی‌ها اصرار دارند روی مسئله دموکراسی در اسرائیل تأکید کنند؟ چرا تمام اخباری که در اروپا می‌شنویم حاکی از این است که نتانیاهو قصد محدود کردن دموکراسی را دارد و به این دلیل است که آنها ناراحتند یا اظهار ناراحتی می‌کنند؟

مژگان نوی: این چند دلیل دارد. اولاً همان‌طور که گفتم در این سال‌ها کشورهای اروپایی و صددرصد آمریکا، به نوعی با اسرائیل شریک جرم بوده‌اند و این امکان و اجازه‌ را به اسرائیل داده‌اند که هم‌زمان با اشغالگری و برپایی رژیم آپارتاید در جمع کشورهای دموکراتیک دنیا پذیرفته بشود. این‌ کشورها به‌عنوان شریک جرم در این بازی سهیم هستند و برایشان مهم است که اسرائیل قوانین بازی را تغییر ندهد. آنها چون منافع مشترک استراتژیکی دارند نمی‌خواهند اسرائیل را به‌عنوان یک عضو و شریک در این جمع از دست بدهند. همچنین شاهد تقویت نیروهای فاشیست افراطی در دنیا هستیم و نتانیاهو یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌ها در بین رهبران افراطی فاشیست است. شکست نتانیاهو می‌تواند تأثیر منفی بزرگی روی رهبران فاشیست داشته باشد و از طرف دیگر موفق شدن این کودتایِ رژیمیِ نتانیاهو نیز تأثیر بسزایی روی تقویت این جمع رهبران فاشیست در دنیا و به‌خصوص در اروپا خواهد داشت. بنابراین اروپا برای حفظ منافع خود با نگرانی بسیار زیاد تحولات اسرائیل را تعقیب می کند.

 

سؤال: آیا در صورت ادامه یافتن تظاهرات، امکان دارد جهت اعتراضات عوض شود؟ یعنی علاوه بر جلوگیری از تغییر قانون در اسرائیل، مطالبات اجتماعی هم وارد مبارزات مردم بشود؟

مژگان نوی: صد‌درصد. نه در آینده، بلکه هم اکنون نیز طرح مطالبات در تظاهرات در حال عوض شدن است. یکی از مهمترین تحولات در این اعتراضات امتناع از خدمت تعداد هرچه بیشتری از سربازان در ارتش است - می‌دانید که در اسرائیل خدمت در ارتش اجباری‌ست - و این موضوع بسیار مهمی‌ست، چرا که ارتش در اسرائیل چیز مقدسی تلقی می‌شود و تا کنون خودداری از خدمت فقط به‌عنوان یک اعتراض سیاسی علیه آپارتاید و اشغال مناطق فلسطینی انجام می‌گرفته، ولی اکنون کسانی که حتی دست چپی هم نیستند می‌گویند که ما در یک ارتش دیکتاتوری خدمت نخواهیم کرد. این می‌تواند واقعاً رژیم اسرائیل را تکان شدیدی بدهد. این تحولی‌ست که شروع شده و ما شاهدش هستیم، این به نوبه خود می‌تواند منجر به این شود که نتانیاهو برای نجات خود و برای برگرداندن این افراد به ارتش، دست به جنگی تمام عیار بزند و ما این را می‌دانیم که نتانیاهو کیست و هیچ خط قرمز اخلاقی و سیاسی ندارد و هرکاری از او بر می‌آید.

این امکان واقعا وجود دارد که برای مقابله با اعتراضات و با موجِ خودداری از خدمت، نتانیاهو آتشی را در جایی روشن بکند تا به مردم اسرائیل بگوید که الان باید متحد شویم، شرایط اضطراری است، در ارتش به نیرو نیاز داریم و مردم هم صددرصد شرکت خواهند کرد. می‌دانید که اسرائیلی‌ها همیشه با این احساس زندگی می‌کنند که یک تهدید و یک ابرِ خطر بر فراز سرشان حضور دارد. این ترس را به‌صورت مصنوعی تلقین می‌کنند و در خون و بطن وجود مردم رخنه کرده است. اگر نتانیاهو بجایی برسد که دیگر هیچ راهی نداشته باشد، من صددرصد باور دارم که این کار از او بر می‌آید که جنگی را شروع کند تا مردم را از اعتراضات دور و آن‌ها را با مسئله دیگری مشغول بکند.

 

سؤال: در‌واقع با سلاح ناسیونالیزم به جنگ اعتراضات مردم برود...؟

مژگان نوی: دقیقا. و این چیزیست که ده‌ها بار - اگر نه بیشتر- ثابت شده. در اسرائیل تمام مردم در یک ثانیه همه تفاوت‌های فکری و سیاسی را وقتی احساس خطر می‌کنند، به کنار می‌گذارند. شاید در تمام دنیا چنین باشد.

 

سؤال: آیا این اعتراضات روی روابط خارجی دولت اسراییل تأثیری داشته است؟

مژگان نوی: روابط اسرائیل و آمریکا از زمان استقرار اسرائیل تا کنون در وخیم‌ترین مرحله خود است. یعنی تا الان در هیچ برهه‌ای از تاریخ اسرائیل، روابط ما با آمریکا هرگز به این اندازه صدمه‌ ندیده بوده. مثلا بایدن تا به امروز نتانیاهو را دعوت نکرده است، با این که چندی پیش رئیس جمهوری اسرائیل هرتزوگ را دعوت کرد و این بی‌اعتنایی سختی به نتانیاهو محسوب می‌‌شد. با این کار بایدن تقریباً به‌صورت علنی روشن کرد که تا زمانی که نتانیاهو سیاست‌های فعلی را پیش می‌برد علاقه‌ای به دعوت او ندارد. سیاستمداران آمریکایی و ازجمله چند تن از سفرای سابق آمریکا در اسرائیل برای اولین بار می‌گویند که آمریکا باید درباره کمک‌های نظامی به اسرائیل تجدید نظر کند. اسرائیلی‌ها هرگز تصور نمی‌کردند که آمریکا روزی با این لحن با اسرائیل برخورد کند.

 

سؤال: سیاستمدارهای رسمی فلسطینی در کرانه باختری و غزه و… با این اعتراضات چگونه برخورد می‌کنند؟

مژگان نوی: سکوت استراتژیک! از این نظر بین کرانه باختری و غزه تفاوت‌هایی وجود دارد. درواقع ابومازن [محمود عباس] همان‌طور که منتقدین فلسطینی می‌گویند، مثل یک عروسک در دست اسرائیل است و هیچ قدرت واقعی ندارد. ارتش اسرائیل به صورت روزانه در داخل شهرهای فلسطینی مثل رام الله، جنین، نابلس... که طبق قرارداد اسلو باید تحت تسلط کامل ابومازن باشند، هر کسی را که بخواهند می‌کشند یا دستگیر می‌کنند و بسیاری از این عملیات با همکاری خود مسئولین فلسطینی و دستگاه ابومازن انجام می‌گیرد.

غزه داستان دیگریست. این تصمیم استراتژیک حماس است که در حال حاضر هیچ بهانه‌ای به‌دست نتانیاهو ندهد. در‌واقع نظرشان این است: حالا که اسرائیلی‌ها خود را از داخل ضعیف می‌کنند و خودشان کشور خودشان را پاره‌پاره می‌کنند، ما اکنون هر کاری بکنیم فقط به نفع نتانیاهو خواهد بود و به‌همین دلیل وضعیت امنیتی از این لحاظ خیلی آرام است. نه حماس و نه جهاد اسلامی، عملیاتی انجام نمی‌دهند، نه موشکی نه حمله‌ای و این یک تصمیم استراتژیک است که در حال حاضر بدون دادن بهانه به دست نتانیاهو، کنار بایستند و فقط تماشاگر باشند و عکس‌العمل نشان دادنشان کار منطقی‌ای نخواهد بود.

به خاطر وقتی که گذاشتید خیلی از شما متشکریم.

(1)- نگاه کنید به: https://www.btselem.org/about_btselem

توضیحات
دسته: فلسطین

نکته دقیقاً همین‌جاست: با یک پوگروم طرفیمpogrom-in-Huwara.jpeg

مژگان (اورلی) نوی - ۲۷ فوریه ۲۰۲۳

ترجمه شکوفه محمدی

تصاویری هست که هرگز از ذهن خارج نمی‌شود. تصاویری که انگار می‌توانید بویشان کنید، تصاویر قتل‌عام توسط شهرک‌نشینان اسرائیلی در حواره در یک‌شنبه شب، پس از کشته شدن دو برادر شهرک‌شین در شهری در کرانه باختری، دقیقاً همین‌گونه است: بوی دود، وحشت و پوسیدگی می‌دهد. پوسیدگی ما.

در طول سال‌های گذشته، ما از افزایش نگران‌کننده‌ی سربازان میلیشیای و شهرک‌نشینان در سراسر کرانه باختریِ اشغالی گزارش داده‌ایم که جوامع فلسطینی را به قتل رسانده، زخمی می‌کنند و به وحشت می‌اندازند. شب گذشته همین شبه نظامیان حواره را طعمه‌ی شعله‌های آتش کردند. به گفته‌ی شاهدان عینی، بلافاصله پس از قتل این دو شهرک نشین، ارتش اسرائیل دو ورودی حواره را بسته و به گروه شهرک‌نشینان اجازه داد تا با پای پیاده وارد شهرک شوند و هیچ کاری برای جلوگیری از جنایات متعاقب آن انجام نداد. در یک ویدیوی TikTok  که شب گذشته پخش شد، شهرک‌نشینان در حال توزیع غذا به سربازان مستقر در ورودی شهر دیده می‌شوند؛ سربازان با خوشحالی غذاها را گرفته و به گرمی از آنها تشکر می‌‌کنند.

هم‌زمان با سوختن حواره، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، پیامی ویدئویی منتشر کرد و از اسرائیلی‌ها خواست که «خود راساً به اجرای قانون نپردازند» بلکه «به ارتش اسرائیل و نیروهای امنیتی اجازه دهند کار خود را انجام دهند». او از یادآوری این که این «کار» چیست ابایی نداشته و در اشاره به قتل‌عام‌هایی که نیروهای اسرائیلی در جنین و نابلس از ژانویه مرتکب شده، خاطرنشان کرد که ارتش در هفته‌های اخیر «ده‌ها تروریست» را از بین برده است. رئیس‌جمهور آیزاک هرتزوگ نیز درخواست مشابهی را خطاب به شهرک‌نشینان مطرح و تاکید کرد که خشونت علیه بی‌گناهان «شیوه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی ما نیست».

با این حال، نتانیاهو و هرتزوگ در اظهارات خود ناخواسته اعتراف می‌کنند که مجازات دسته‌جمعی فلسطینی‌ها از قبل در دستور کار مقامات مجری قانون اسرائیل قرار دارد، اما به خاطر حفظ نظم اجتماعی، این باید ارتش باشد که آن را اجرا کند، نه غیرنظامیان؛ به عبارت دیگر، وقتی نتانیاهو از شهرک‌نشینان می‌خواهد که به سربازان اجازه دهند «کارشان را انجام دهند»، درواقع به آنها می‌گوید که «اجازه دهید ارتش اسرائیل کار را برای شما انجام دهد».

در صدر همه قوانین وحشتناکی که این دولت تصویب خواهد کرد، مهمترین قانون در کتاب‌های اسرائیل - که هویت آن را مشخص می‌کند و سیاست آن را دیکته می‌کند - قانون حذف فلسطین است. برای این دولت راست افراطی، این منطق استعماری ـ شهرک‌نشینی یک فرمان الهی است. برای ارتش، این یک وظیفه عملیاتی است.

قانون حذف، وجوه بسیار و راه‌های زیادی برای به فعلیت رسیدن دارد. جمعه گذشته در الخلیل، فلسطینی‌ها و فعالان ضد‌اشغالگری، بیست‌و‌نهمین سالگرد کشتار مسجد ابراهیمی را برگزار کردند که در آن باروخ گلدشتاین - قهرمان شخصی ایتامار بن‌گویر، وزیر امنیت ملی - ۲۹ نمازگزار فلسطینی را به قتل رسانید. هدف از این تظاهرات سالانه نه تنها زنده نگه داشتن یاد این قتل عام، بلکه مطالبه‌ی بازگشایی خیابان شهدا، یکی از معابر اصلی الخلیل نیز بود که ارتش پس از کشتار، آن را به روی ساکنان فلسطینی بسته است. با این حال، راه برای شهرک‌نشینانی که در شهر زندگی می‌کنند باز است.

در حالی که مقابل خیابان شهدا ایستاده بودیم، سربازان قبل از شلیک گاز اشک‌آور و گلوله‌های لاستیکی به سمت ما، از پیشروی بیش از چند ده متری جلوگیری کردند. روند محو حضور فلسطینی‌ها در قلب بزرگترین شهر کرانه باختری به گونه‌ای است که حتی اعتراض نیز برای اشغالگران غیرقابل تحمل است.

القای ترس

اثربخشی سیاست‌های حذف مستلزم دو شرط است: کشتار دسته جمعی و درجات مختلف خشونت از یک سو و حمایت یا همدستی مردم از سوی دیگر. اسرائیل هر دو را دارد.

پدیده‌ای که به «خشونت شهرک‌نشینان» معروف است، توالی بی‌پایان و روزانه حملاتی است که تنها سطحی‌ترین نمودهای آن به رسانه‌های اسرائیلی می‌رسد. سربازان به بهانه "جنگ علیه تروریسم" می‌توانند جنایات غیرقابل تحملی را مرتکب شوند که بسیاری از آنها نیز به ندرت گزارش داده می‌شود. انبوه جنایات، فراوانی، فراگیر بودن و تأیید صریح آنها توسط رهبری و افکار عمومی اسرائیل، همگی برای ایجاد واقعیتی طراحی شده است که در آن قانون حذف به یکی از قوانین طبیعت تبدیل می شود.

رهبری اسرائیل همیشه مهمترین نقش را در عادی‌سازی قانونِ حذف، بازی کرده است. بزالل اسموتریچ، وزیر دارایی، یکی از قدرتمندترین وزرای دولت، توییت داوودی بن زیون، معاون شورای شهرک‌نشینان ساماریا را که خواستار «پاک‌کردن» حواره شده بود، پسندید. ساعاتی بعد، او لحن "نرم‌تر" نتانیاهو و هرتزوگ را تکرار کرد و فقط از شهرک‌نشینان خواست که قانون را به دست خود نگیرند.

در همین حال، زویکا فوگل، از حزب راست افراطی« قدرت یهودی» که ریاست کمیته امنیت ملی کنست را بر عهده دارد، گفت که به قتل‌عام «مثبت» نگاه می‌کند و افزود: «یک حواره‌ی بسته و سوخته همان چیزی است که من می‌خواهم ببینم. این تنها راه مهار دشمن است. پس از قتلی مانند دیروز، وقتی که ارتش اسرائیل اقدامی نمی‌کند ما نیاز به آتش‌زدن روستاها داریم». تالی گوتلیو، از اعضای حزب لیکود، از محکوم کردن این قتل‌عام امتناع کرد و گفت که «نمی‌تواند مردم را هنگام عزاداری قضاوت کند». سرنوشت یک فلسطینی را تصور کنید که جرأت کرده چیزی مشابه این درباره‌ی یهودیان اسرائیلی بنویسد.

این واقعیت که رهبری اسرائیل از ایجاد ترس در فلسطینی‌ها لذت می‌برد، نه تنها یک لکه‌ی اخلاقی پاک‌نشدنی برای ما یهودیان است، بلکه پیشگویی وحشتناکی در رابطه با رویدادهای آینده است. پیش از ادای سوگند ائتلاف جدید، امیر فاخوری و مرون راپوپورت هشدار دادند که این می‌تواند «دولت نکبت دوم» اسرائیل باشد. با این حال، ممکن است حتی آنها هم حدس نزنند که ائتلاف با چه قاطعیت، خونخواری و سرعتی برنامه خود را پیش می‌برد.

برای مثال، از آغاز سال جاری، نیروهای اسرائیلی جان بیش از ۶۰ فلسطینی را در کرانه باختری گرفته‌اند - مرگبارترین منطقه در این سرزمین در دو دهه اخیر – برنامه‌های توسعه شهرک‌سازی را تسریع کردند و قوانینی را به اجرا گذاشتند که شهروندی و اقامت فلسطینی‌ها را لغو می‌کند. در جریان حمله به حواره، اعضای کنست لایحه‌ای را برای قانونی کردن مجازات اعدام مطرح کردند.

چندین کیلومتر دورتر، وحشتی مدام صدها هزار اسرائیلی را فرا گرفته است؛ اسرائیلی‌هایی که هر هفته به خیابان می‌آیند تا به درستی به "اصلاح" قوانین بنیادی[1] توسط دولت اعتراض کنند. اما رژیم اسرائیل که هیچ حد و مرزی نمی‌شناسد، با آنچه می‌خواهد با فلسطینی‌ها انجام دهد سنجیده می‌شود، نه با آنچه می‌خواهد در حق یهودیان بکند. قتل‌عام در حواره و واکنش‌های رهبری اسرائیل، روشن می‌سازد که آنها تا چه حد مایلند در جنگ خود در راستای نابودی [فلسطین] پیش بروند.

 - - - - - - - - - - -

[1] از بدو تاسیس کشور اسرائیل به مرور زمان قوانینی تحت‌عنوان "قوانین بنیادین" به ثبت رسیده‌اند. تاکنون ۱۵ قانون بنیادی وجود دارد. آخرین قانونی که به ثبت رسیده، همان قانون "دولت ملت یهود" است. انگلستان و نیوزیلند نیز دارای چنین سیستمی هستند.

در اسرائیل این قانون می‌بایست هر بار از طرف دادگاه عالی کشور تأیید شود. اصلاح سیستم قضایی که هفته‌هاست مورد اعتراض مردم قرار گرفته دقیقا مربوط به همین نکته است. این دادگاه عالی تا حدودی مستقل از دولت و گاهی در مخالفت با آن عمل می‌کند، از جمله یک مورد مشخص آن، پروندهای قضایی خود نتانیاهو است. دولت کنونی قصد دارد شدیدا قدرت این دادگاه را کم کند تا مجلسِ تحت کنترل راست افراطی بتواند هر قانونی را که می‌خواهد به اجرا بگذارد. این امر برای بسیاری پایان "دموکراسی" خواهد بود. (زیرنویس از مترجم)

 

برگرفته از: https://www.972mag.com/huwara-pogrom-settlers-elimination/

 

***********

نوشته‌ای از سامان احمدزاده در همین رابطه

آیا صبرا و شتیلای دیگری در راه است؟

بدون شک در روزهای آینده شاهد تحولات دیگری در فلسطین اشغالی خواهیم بود، به جرأت می‌توان گفت که رژیم استعماری و دولت راست افراطی حاکم بر اسرائیل تصمیم گرفته است که در ادامه‌ی عمل‌کرد فاشیستی خود بار دیگر ضربه‌ی مهلکی بر فلسطینی‌ها وارد کند. قتل‌عام در جنین، نابلس، اورشلیم و حملات خونین و تخریب خانه‌ها در همه محلات، به آتش کشیدن هرآنچه ممکن است توسط گروه‌های متوحش شهرک‌نشین، گروه‌هایی که شهرها و روستاهای فلسطینی را مانند حوارا واقع در شمال ساحل غربی و در جنوب نابلس در نوردیدند و اقدامات تنبیهی علیه زندانیان فلسطینی.

در شرایطی که افکار عمومی متوجه جنگ اوکراین و زمین‌لرزه‌های هولناک ترکیه و سوریه است، فاشیست‌های حاکم بر اسرائیل نه تنها به پاکسازی قومی فلسطینی‌ها ادامه می‌دهند بلکه هر روز بر شدت توحش خویش می‌افزایند..هدف چیزی نیست مگر "کار" را تمام کردن،.به عبارت دیگر به پایان‌رساندن جنایتی که از سال 1948 آغاز کرده‌اند. کشتاری که هم اکنون در حوارا در جریان است بار دیگر چهره‌ی واقعی این رژیم را عیان کرده و جایی برای مماشات نمی‌گذارد..حمایت و همبستگی با خلق فلسطین معیار است. سکوت رسانه‌های دولت‌های سرمایه در غرب و دولت‌های ارتجاعی خاورمیانه، ذره‌ایی از مقاومت تحسین‌برانگیز فلسطین نمی‌کاهد. بار دیگر تاکید می‌کنیم که انعکاس آنچه در فلسطین می‌گذرد وظیفه عاجل کمونیست‌ها و انقلابیون می‌باشد، در‌‌عین‌حال پیوستن و تبلیغ جنبش بایکوت اسرائیل BDS سلاحی است که لحظه‌ایی نباید فراموش‌مان شود.  

توضیحات
دسته: فلسطین

ملاحظاتی پیرامون انتخابات اخیر اسرائیلimage_election_israel_2022.jpeg

اول نوامبر 2022 برای پنجمین بار در چهار سال گذشته انتخاباتی در اسرائیل جهت انتخاب نخست‌وزیر برگزار شد.  این دور از انتخابات همانطور که انتظار می‌رفت به پیروزی نتانیاهو منجر گشت؛ اما آنچه توجه  همه  ناظران را به خود جلب نمود ترکیب ائتلافی است که به نخست‌وزیر سابق این کشور اجازه داد تا بار دیگر بر  مسند قدرت  و سیاست‌های خانمانسوز خویش را نسبت به فلسطینیان پی‌گیرد اگر چه نباید این واقعیت را  فراموش  کنیم که دولت قبلی به نخست‌وزیری یائیر لاپید علیرغم اینکه خود را موافق تشکیل یک دولت فلسطینی  اعلام  کرده بود  در عمل بیش از همه به اعمال خشونت پرداخت. باری این بار نتانیاهو با تکیه بر ائتلافی که از احزاب راست افراطی گرفته تا احزاب مذهبیون افراطی و همچنین آنانی که به برتری قومی یهودیان معتقدند می‌رفت، توانست نهایتا بین ۶۲ و ۶۴ کرسی مجلس را بدست آورد.

این بدون شک راست‌ترین و افراطی‌ترین دولتی می‌باشد که اسرائیل تاکنون به خود دیده است .طبق معمول گفتمان امنیتی و ملی مذهبی، بخش اصلی کارزار انتخاباتی را به خود اختصاص داده و با کمک دستگاه ایدئولوژیک عریض و طویل دولت توانست بر ترس و هراس اهالی این کشور افزوده و آنان را اینبار هرچه بیشتر به دامان جریانات راست و انواع نژادپرستان و افراطیون مذهبی بکشاند. حضور صهیونیست‌های مذهبی افراطی و برتری‌طلبان یهودی را می‌توان خطری جدی برای خلق فلسطین تلقی کرد چرا که برای این حضرات تشکیل این کشور مبتنی بر فرمانی الهی بوده و این وظیفه هر یهودی است که از سرزمین مقدس و اهالی یهودی آن دفاع  و تلاش کند و در این راستا اعمال خشونت نه تنها جایز بلکه وظیفه‌ایی مقدس می‌باشد.

نکته دوم و قابل توجه این انتخابات، نابودی کامل آنچه چپ رسمی این کشور را نمایندگی می‌کرد می‌باشد. حزب کار که به‌طور مداوم و از بدو تاسیس این کشور در سال ۱۹۴۸ به‌عنوان یکی از دو حزب مهم اسرائیل تلقی می‌شد این بار به سختی توانست از مرز ۳.۲۵%  لازم عبور کرده و با % ۳.۶۹  آراء چهار نماینده خواهد داشت. شریک طبیعی این حزب یعنی میرتس که جریانی لائیک و چپ معرفی می‌شد این بار با کسب فقط %۳.۱۶  یک نماینده هم نخواهد داشت.

نکته دیگر اینکه این تحولات که در تاریخ این کشور حائز اهمیت هستند در بی‌تفاوتی نسبی شهروندان اتفاق افتاد، زیرا بیش از نیمی از جمعیت، یعنی %۵۲.۵ در این انتخابات شرکت نکردند.

از این پس هیچ‌کس نمی‌تواند بر ماهیت اشغالگر و آپارتاید بودن همیشه این دولت خط بطلان کشیده و منکر آن شود که آنچه   فلسطینیان و یاران آنها همیشه می‌گفتند این بار از زبان خود سیاست‌مداران اسرائیل جاری شد. کسانی البته هستند که یا از جایگاهی متوهم و یا از آنجا که از شرایط موجود به‌نوعی بهره می‌برند همجنان بر سراب مذاکرات پافشاری می‌کنند.تمامی شهرک‌ساز‌ی‌ها از ۱۹۴۸ تا به اکنون بیانگر این واقعیت است که هیچ‌کدام از دولت‌های اسرائیل هرگز خواهان صلح نبوده و نیستند. تعداد این شهرک‌ها تاکنون بیش از دویست تخمین زده می‌شود و صدوسی شهرک از طرف دولت اسرائیل به رسمیت شناخته شده و موجودیتی قانونی پیدا‌کرده‌اند. امروز در سرزمین‌های اشغالی با حضور بیش از  شش‌صد‌هزار شهرک‌نشین یهودی که عمدتا از صهیونیست‌های مذهبی هستند مواجه هستیم. نگاهی کوتاه به نقشه فلسطین و چگونگی افزایش و پراکندگی این شهرک‌ها و تمام ساخت‌و‌سازهای مربوطه، نشان می‌دهد که هدف آپارتاید حاکم این است که امکان هر نوع تداوم ارضی را برای فلسطین از بین ببرد. تلاش آپارتاید این است که بخش اعظم خلق فلسطین را ناچار به کوچ کند تا راهیِ کشورهای عرب منطقه شوند. بقیه اهالی را تحت فشار و در فقر مطلق حفظ کرده تا به نیروی کار ارزان در خدمت سرمایه داران اسرائیلی تبدیل شوند.

از طرف دیگر آنجه بیش از هر چیز چنین سیاستی را ممکن می‌کند همانا ناکارآیی مقامات تشکیلات خودمختار فلسطین از یک طرف وسیاست‌های حماس در غزه از طرف دیگر می‌باشد. تمام شواهد بیانگر تغییراتی اساسی در بین  نسل جوانان مبارز فلسطینی است. شورش خودجوش اهالی محله شیخ جراح در اورشلیم در سال گذشته و حمایتی که در تمام فلسطین از آن شد عملا هشداری بود به مقامات فلسطین که در غیاب انتخاباتی دیگر کوچک‌ترین مشروعیتی جهت نمایندگی این خلق ندارند. یادآوری می‌کنیم که آخرین انتخابات فلسطین به ۲۰۰۶  برمی‌گردد. عدم برگزاری انتخاباتی که می‌بایست در سال ۲۰۲۱ برگزار می‌شد و از طرف محمود عباس لغو شد موجی از اعتراضات بر علیه محمود عباس و تشکیلات خود مختار برانگیخت.

در چنین شرایطی وظیفه ما که فلسطینی نیستیم و در فلسطین زندگی نمی‌کنیم، نمی‌تواند چیزی جز همبستگی فعال با این خلق قهرمان باشد. همبستگی ما باید همان اندازه فعال باشد که مقاومت هفتاد و چهار ساله این خلق بوده. انجام این مهم از دو طریق ممکن است: در درجه اول انعکاس دائم اخبار مبارزات و مقاومت فلسطین و در‌عین‌حال پیوستن فعال به جنبش بایکوت محصولات اسرائیلی BDS. خرید این محصولات یعنی پذیرش و سکوت در مقابل اشغال و کشتاری که از سال ۱۹۴۸ همچون نقطه ننگی بر تاریخ معاصر، چشم هر انسانی را آزار می‌دهد.

سامان احمدزاده

20 نوامبر 2022

توضیحات
دسته: فلسطین

مصاحبه با مژگان نویBTselem.jpg

رئیس هیئت مدیره مرکز اطلاعات برای حقوق بشر در مناطق اشغالی - بتسیلم(۱)

۳۰ اوت ۲۰۲۲

بهرام قدیمی

 

قاعده بر آن است که هر کشوری برای خود دولتی دارد که با در دست داشتن انحصار خشونت، قدرت سیاسی را در خدمت طبقه حاکم اعمال می‌کند؛ ارتش و دستگاه پلیس از اساسی‌ترین ابزار این اعمال قدرت هستند؛ اما در اسرائیل، این ارتش است که دولت را در اختیار خود دارد. تمام ساختار کشور نظامی‌ست و همین ساختار است که حفظ و اجرای آپارتاید حاکم بر قوانین و جامعه را تضمین می‌کند. در کشورهای به‌اصطلاح متمدن غربی، تبلیغات اسرائیل آن‌چنان یک جانبه در مطبوعات انعکاس می‌یابد که تو گویی فلسطینیان بودند که اسرائیل را اشغال کرده‌اند؛ هیچ صدای مخالفی نباید شنیده شود! با این وجود، همواره صدای اعتراض یهودی‌تبارانی به گوش می‌رسد که جانبدار حقوق برابر بین اسرائیلی‌ها و فلسطینیان هستند. آن‌ها واقعیات حاکم بر جامعه اسرائیل را به پژواکی تبدیل می‌کنند که در آن سوی جهان نیز به گوش می‌رسد. ما نیز سراغ وجدان‌های بیدار اسرائیل می‌رویم، مژگان نوی، یکی از این وجدان‌هاست که با شجاعت بسیار جانبدار حقانیت قضیه فلسطین و دشمن مصمم آپارتاید اسرائیل است.Orly-Noy.jpg

ب ق

 

 

- اجازه بدهید قبل از این‌ که به گفت‌وگو در مورد کارتان بپردازیم، کمی از خودتان حرف بزنیم. آیا شما در اسرائیل متولد شدید؟ اگر نه، از کجا  و در چه زمانی به اسرائیل مهاجرت کرده‌اید؟

من متولد ایران، تهران هستم. ما اواخر ژانویه ۱۹۷۹ در گرماگرم انقلاب به اسرائیل مهاجرت کردیم. یعنی دقیقا همان روزی که شاه ایران را ترک کرد ما هم ایران را ترک کردیم.

هنگام مهاجرت از ایران من هشت سال و نیم داشتم و به‌عنوان یک کودک طبیعتا مفهوم عمیق انقلاب و این جنب ‌و جوش‌ها و این که مردم چه می خواهند  را به‌صورت خیلی سطحی درک می کردم، یعنی تنها می فهمیدم که وضع خیلی عوض شده. مسئله مهاجرت ما هم خیلی زود انجام شد، یعنی در واقع مهلتی نبود برای این که پدر و مادر به‌صورت آرام و عمیق با ما صحبت کنند تا ما بدانیم چرا از کشورمان می رویم یک جای دیگر.

 

- شما بعد از مدتی فعالیت‌تان را در بتسیلم شروع کردید. از چه زمانی و در حال حاضر چه مسئولیتی در آن دارید؟

فعالیت من در بتسیلم  فقط یک جزء از فعالیت‌های سیاسی و حقوق بشری‌ام است و در واقع یک جزء متاخرتر. من به‌عنوان یک فعال سیاسی بیشتر از بیست سال است که فعالم؛ چه در شغلم [روزنامه‌نگاری] و چه در فعالیت‌های عدالت طلبانه و در مؤسسات حقوق بشر و چپ سیاسی. من هفت سال است که در مدیریت بتسیلم هستم و الان هم همان‌طور که گفتید از ۱۹ ژوئیه ۲۰۲۲ ریاست مؤسسه را به عهده گرفته‌ام. هیئت مجریه یک ساختاری است که خود مدیر کل این مؤسسه را به نوعی همراهی می‌کند: مثلا نظارت می‌کند که اهداف علنی مؤسسه پیش برود، که کار مؤسسه طبق این هدف‌ها جلو برود و یا هر جور کمک دیگری که مدیر مؤسسه لازم داشته باشد. یعنی نوعی پشتیبانی که هم نظارت می‌کند و هم کمک به پیشرفت کار.

 

- امروز صبح در فیسبوک‌تان نگاه می‌کردم. دیدم که در شهر جنین بودید و وقتی برمی‌گشتید، در یک پست کنترل مدت زیادی معطل‌تان کردند. چرا؟

خب بتسیلم حدود یک سال و نیم پیش یک گزارش منتشر کرد که در آن تقریبا تمام مناطقی که تحت تسلط رژیم اسرائیل است را به‌عنوان رژیم آپارتاید شناخت. آن‌چه برای من اتفاق افتاد اجرای همین آپارتاید است که یکی از معناهایش جداکردن بر اساس هویت قومی مردم منطقه است. رژیم نمی‌خواهد که یهودی‌های اسرائیلی به‌عنوان انسان با انسان فلسطینی ملاقات کنند و رابطه دوستی داشته باشند. مناطق فلسطینی کرانه باختری به سه بخش تقسیم شده‌اند: مناطق C که تحت تسلط کامل اسرائیل هستند؛ مناطق B که تحت تسلط نظامی اسرائیل ا‌ست و خدمات مدنی به عهده فلسطینی‌هاست؛ و مناطق A که شهرهای فلسطینی بزرگ کرانه باختری هستند مثل رام‌الله، بیت‌لحم، جنین، نابلس... که بر اساس قرار داد اسلو باید هم از نظر امنیتی و هم از نظر خدمات مدنی تحت تسلط کامل دولت فلسطین باشند. ولی اسرائیل طبق قانون برای یهودی‌های اسرائیل کاملا غدغن کرده که وارد مناطق A  بشوند و به نظر من این یک نوع قانون است که نه تنها هیچ نوع منطقی ندارد بلکه اگر منطقی در آن باشد، این منطق نگه داشتن و تقویت رژیم آپارتاید است. من خودم در شهر جنین آشنا و دوست دارم و به ملاقاتشان رفتم و موقع برگشتن برای سربازهای پست کنترل خیلی عجیب بود که یک زن یهودی تنها وارد جنین شده است. به‌خصوص این که دیروز صبح زود [۲۹اوت ۲۰۲۲] ارتش اسرائیل مجددا به جنین حمله و تیراندازی کرده و چند نفر را زخمی و دستگیر کرده بود. و این‌طور روزها به‌طور طبیعی وضع حساس‌تر می‌شود. ولی خب، برای سربازهای اسرائیلی و برای نود و نه درصد از یهودی‌های اسرائیل وارد شدن یک یهودی به مناطق فلسطینی، بدون اسلحه امر بسیار عجیبی است؛ و این امر به نظر من یک مصیبت است. چگونه به جایی رسیده‌ایم که اگر اسلحه روی مردم نکشیم نمی‌توانیم با آن‌ها ملاقات کنیم و با آن‌ها حرف بزنیم. تنها شیوه‌ای که برای روبرو شدن با فلسطینی‌ها یاد گرفته‌ایم، به دست گرفتن اسلحه است.

 

- بتسیلم در سطح بین‌المللی سازمانی شناخته شده است ولی ایرانیان کمتر با کار آن آشنا هستند؛ ممکن است کمی در مورد تاریخ بتسیلم برای ما بگویید؟ از چه زمانی کارش را آغاز کرده، در چه زمینه‌هایی کار می‌کند و چه نیازی به چنین تشکلی وجود دارد؟

بتسیلم یک سازمان اسرائیلی است و تقریبا بیست و پنج سال پیش تاسیس شد. بعد از اشغال مناطق فلسطینی در ۱۹۶۷ در طول چندین و چند سال ادعای اسرائیل این بود که این یک وضعیت موقت است و با مذاکرات صلح بالاخره این مناطق در دست ما نخواهد ماند. اما با گذشت زمان بیشتر و بیشتر معلوم شد که اسرائیل به‌هیچ‌وجه قصد جدا شدن از این مناطق را ندارد بلکه هر بار شهرک‌های غیرقانونی بیشتری می‌سازد و اسرائیلی‌ها را تشویق می‌کند که آنجا زندگی کنند، و در عین حال این چیزی است که بدست آوردنش فقط با سرکوب بسیار سخت حقوق فلسطینی‌ها در منطقه ممکن است. بتسیلم با این هدف تاسیس شد که اول از همه این نقض حقوق بشر مردم فلسطین در مناطق اشغالی را مستند کند.

آن را مستند کرد و به اطلاع جامعه اسرائیل رساند. آن‌موقع هنوز تا حدودی طرز فکر ما این بود که شاید اسرائیلی‌ها نمی دانند در درون مناطق اشغالی چه می‌گذرد و سربازان و ساکنین مناطق اشغالی چه‌کار می‌کنند. اولین هدف این بود که این نقض حقوق بشر را مستند کنیم و به اطلاع مردم اسرائیلی برسانیم. بعد به مرور زمان از وقتی که اشغال این مناطق، هم خیلی وسیعتر شد و هم عمیق‌تر و خشن‌تر، ما هرسال چند گزارش می‌نویسیم. هردفعه درباره موضوع بزرگ دیگری، مثلا غصب اراضی فلسطینی. نه صرفاً اشغال، این که زمین را اشغال کردند جای خودش ولی بعد به‌طور قانونی اسرائیل خودش را صاحب این زمین ها می‌کند و مالکان اصلی ملک‌شان را از دست می دهند.

 

- یعنی به لحاظ قانونی این زمین‌ها را به نفع یک اسرائیلی مصادره می‌کنند؟

بله دقیقا. مثلا مصادره زمین‌ها و مسئله آب که در این منطقه تبدیل به یک مسئله بسیار بحرانی شده است. این یکی از قسمت‌های مهم کار بتسیلم است: یعنی نوشتن گزارش در مورد مسائل بزرگ. یکی از کارها‌ی‌ما این است که با دیپلمات‌های بین‌المللی همکاری کنیم تا در مورد چیزهایی که به نظر ما آن‌ها باید بدانند، اطلاعات واقعی به دست‌شان برسد؛ تا در زمان تعیین سیاست‌های‌شان نسبت به اسرائیل، این اطلاعات را هم در نظر داشته باشند.

 

- آیا فکر می‌کنید که گزارش‌های شما یکی از عواملی بوده که بسیاری از ان جی اوها و مجامع بین‌المللی، اسرائیل را به‌عنوان رژیم آپارتاید به رسمیت شناختند؟

بدون شک تأثیر خیلی بزرگی داشته؛ یعنی باید بگویم که قبل از بتسیلم مؤسسات فلسطینی بودند که در مورد اسرائیل به‌عنوان یک کشور تحت آپارتاید صحبت می‌کردند ولی خُب، نام بتسیلم در حوزه‌های بین‌المللی شناخته شده بود و موقعیت آن در این حوزه‌ها طوری بود که وقتی ما علنا اسرائیل را به‌عنوان یک رژیم آپارتاید خطاب کردیم، دیگر این یک اصطلاحی شد که حوزه حقوق بین‌المللی استفاده از آن را شروع کرد. بعد از بتسیلم، سازمان عفو بین‌الملل[امنستی] هم چیزی شبیه همین منتشر کرد. سازمان دیدبان حقوق بشر [هیومان رایت واچ] یکی دیگر از سازمان‌های بزرگ بود که بعد از بتسیلم این کار را انجام داد و چندین و چند مؤسسه دیگر... بدون شک بتسیلم اولین قدم‌ها را برداشت.

 

- آیا شما با گروه‌ها و سازمان‌های فلسطینی ارتباط دارید و همکاری می‌کنید؟

بله بسیار زیاد. یعنی سر هر موضوعی اگر قرار به همکاری باشد، طبیعتا مؤسسات حقوق بشری فلسطینی یکی از مهم‌ترین آدرس‌هایی است که ما برای همکاری داریم. نمی‌دانم آیا شما هم خبر دارید یا نه که اسرائیل اخیرا شش سازمان حقوق بشر فلسطینی را به‌عنوان مؤسسات تروریستی ارزیابی کرده و آن‌ها را تعطیل کرده است. بتسیلم از همان اول به‌صورت علنی گفت که اینها همکاران ما هستند و ما همکاری‌مان را با آن‌ها ادامه خواهیم داد و از آن‌ها پشتیبانی می‌کنیم. این یک جزء خیلی مهم از کار ماست.

 

- در مورد مقوله‌ای شنیده‌ایم که معروف است به «نرمالیزاسیون»؛ آیا شما هم در این‌مورد چیزی شنیده‌اید و آیا کسی فعالیت‌ شما در چارچوب همکاری با گروه های فلسطینی را به این اسم نمی‌نامند؟

ببینید گروه‌های فلسطینی درباره این که چگونه باید ضداشغالگری و آپارتاید اسرائیل مقاومت کرد، نظرات گوناگون و خیلی متفاوتی دارند. هریک با دیگری فرق می‌کند و بدون شک این مسئله نرمالیزاسیون وجود دارد و حتما هستند گروه‌های فلسطینی که این نوع همکاری را خوب نمی‌بینند ولی معنای اساسی نرمالیزاسیون ربطی به مؤسساتی مثل بتسیلم ندارد. برای این که اولا ما نماینده رسمی کشور نیستیم، بلکه کاملا برعکس. و ثانیا، نمی‌خواهیم از همکاری با فلسطینی‌ها برای خوش‌بین‌تر کردن مردم نسبت به اسرائیل سوءاستفاده بکنیم. یعنی کسی که با ما همکاری می‌کند برایش واضح است که این اصلا هدف ما نیست و نرمالیزاسیون در اساس ربطی به ما نباید داشته باشد. ولی کسانی هستند که ابدا و مطلقا با هیچ آدم یا مؤسسه اسرائیلی همکاری نمی‌کنند و نخواهند کرد، حتی اگر به روشنی صهیونیست نباشند و ضد رژیم اسرائیل فعال باشند.

 

- آیا در راستای فعالیت‌های‌تان از جانب دولت اسرائیل  فشارهایی را متحمل می‌شوید؟

دولت اسرائیل سال‌هاست که به‌صورت‌های مختلف سعی می‌کند کار فعالان حقوق بشر، یعنی مؤسسات و افراد را تا حدی که می‌تواند محدود کند و چند قانون هم تصویب کرده است تا مؤسساتی مانند بتسیلم را تحت فشار مالی قرار بدهد. ولی باید گفت که معنی دولت آپارتاید همین است که مثلا مؤسسات فلسطینی را دولت اسرائیل به نام مؤسسات تروریست اعلام می‌کند، دفاترشان را می‌بندد و دستگیرشان می‌کند. ولی ما به‌عنوان اسرائیلیِ یهودی، حتی اگر رژیم از ما خوشش نیاید، فقط به این خاطر که یهودی هستیم، تحت حمایت رژیم آپارتاید قرار داریم. این دقیقا یکی از مزایایی است که رژیم آپارتاید به یهودیان می‌دهد: به خودش اجازه نمی‌دهد که همان عملیاتی را که ضد مؤسسات فلسطینی می‌کند ضد موسسات یهودی هم بکند. به این خاطر که این ضد منطق آپارتاید است. شاید روزی کار به آن جا هم بکشد. یعنی ما همیشه خودمان‌ را برای روزی که شرایط سخت تر بشود حاضر می‌کنیم. شاید روزی واقعا دفترمان را ببندند یا شروع به دستگیر کردن فعالانش بکنند. ما خودمان را برای آن روز حاضر می‌کنیم ولی فکر نکنم که چنین روزی نزدیک باشد.

 

-بسیاری از افراد در اروپا، به‌خصوص دولت‌ها، جنبش بایکوت و عدم سرمایه‌گذاری در اسرائیل یعنی  BDS را یک حرکت یهودی‌ستیزانه [آنتی سمیت] ارزیابی می کنند. شما در این باره چه نظری دارید و چرا؟

این را باید گفت که موضوع فقط بی‌-دی‌-اس نیست، بلکه دولت اسرائیل از زمان استقلالش، یادبود هولوکاست را تبدیل به یک چوب سیاسی کرده‌است که بر سر این و آن می زند. هم یک چوب که با آن بر سر دیگران می زند و هم یک پرده که پشتش جنایات خودش را پنهان می کند و این کار به حدی رسیده که هر انتقادی به سیاست‌های اسرائیل منجر به متهم شدن به آنتی سمیتیزم و... می‌شود. و من این را باید بگویم، که به‌عنوان یک یهودی کمتر چیزی هست که بیشتر از این سیاست اسرائیل مرا ناراحت بکند. برای این که این واقعا لگدمال کردن یادبود بزرگترین فاجعه‌ای است که برای قوم من اتفاق افتاده و تبدیل کردنش به یک ابزار که با آن می‌شود دیگران را آلت دست کرد؛ واقعا از این جنبه برای من به‌عنوان یک یهودی خیلی دردناک است. برای این که یهودی‌ستیزی [آنتی سمیتیزم] واقعی در جهان وجود دارد و بزرگ می‌شود ولی با این سیاست‌ها اسرائیل هیچ مبارزه‌ای با یهودی‌ستیزی واقعی نمی‌کند و این را فقط به یک چوب سیاسی تبدیل کرده است و هم‌زمان رهبران بین‌المللی را که به گروه‌های یهودی‌ستیز خیلی نزدیک هستند به‌صورت علنی به‌عنوان میهمان دولت اسرائیل دعوت می‌کند. چون می تواند به آن‌ها اسلحه بفروشد و معاملات نظامی کند. پس [دولتمردان] چشم‌شان را روی یهودی‌ستیز واقعی می‌بندند، چون منفعت مالی در این معامله‌ها با این رهبران یهودی‌ستیز است. ولی فعالان حقوق بشر را به‌عنوان یهودی‌ستیز قلمداد می‌کنند و آن هم باز برای منافع سیاسی خودشان.

 

ـ بنابراین اگر به نظر شما کار بی‌-دی‌-اس درست است آن‌گاه آن‌هایی که طرفدار بی‌-دی‌-اس هستند، رابطه شما به‌عنوان یک گروه اسرائیلی با فلسطین‌ها را چگونه توجیه می‌کنند؟

کار بتسیلم هیچ ربطی به بی‌-دی‌-اس ندارد. بی‌-دی‌-اس به این معنا نیست که هرچیز اسرائیلی را باید تحریم کرد.شاید کسانی هستند که این‌طور تفسیر می‌کنند. ولی این تفسیر اشتباهی از فکر سیاسی بی‌-دی‌-اس است. بی‌-دی‌-اس ربط دارد به آن نوع هم‌کاری که اسرائیل از آن منفعت تبلیغاتی یا هر نوع منفعت دیگری به‌دست می‌آورد و ربطی به بتسیلم ندارد. در عین حال اگر فلسطینی‌هایی هستند که بی‌-دی‌-اس را این‌جور ترسیم می‌کنند که اصولاً هیچ رابطه‌ای، اصلا و ابدا با هیچ مؤسسه اسرائیلی نباید داشته باشند، ما به آن‌ها هم کاملا احترام می‌گذاریم و آن‌ها را می‌فهمیم. زیرا ما اصلا نمی‌خواهیم به مردم تحت اشغال بگوییم باید چه طوری مبارزه کنند و این کار در اختیار هر فلسطینی است.

 

ـ ارزیابی شما از وضعیت افکار عمومی درون اسرائیل در رابطه با قضیه فلسطین چیست؟ آیا به نظر شما می‌توان هنوز رویای صلح بین دو ملت و طرح تشکیل دو دولت را پروراند؟

این دو مسئله‌ی متفاوت است. یعنی من نمی‌دانم برپا کردن دو دولت مستقل عملی هست یا نه، ولی به نظر من فشار بین‌المللی باید برای پایان یافتن سرکوب و اشغال‌گری مناطق فلسطینی باشد؛ توقف ساختن شهرک‌های غیرقانونی؛ توقف عملیات ارتشی و نظامی اسرائیل در منطقه. حالا یک دولت باشد یا دو دولت، ما به‌عنوان مؤسسه حقوق بشر هیچ موضعی نداریم که به چه صورت باید این درگیری تمام بشود. ما تمام نگرانی‌مان این است که نقض حقوق بشر باید متوقف بشود و این‌کار بدون پایان بخشیدن به آپارتاید و اشغالگری مناطق فلسطینی عملی نمی‌شود.

 

ـ جالب است بدانیم مردم عادی در اسرائیل نسبت به افرادی مثل شما چه فکر می‌کنند؟ منظورم گروه‌های راست افراطی در اسرائیل نیست، بلکه مردم به‌طور عموم وقتی می‌شنوند شما از حقوق ملت فلسطین دفاع می‌کنید، با شما چطور رفتار می‌کنند؟

فکر می‌کنم افرادی مثل من که به‌صورت علنی خودمان را یهودی غیر صهیونیست در اسرائیل می‌دانیم، کمتر از یک درصد از جامعه هستیم و همان‌طور که می‌توانید تصور کنید، برخورد خیلی مثبتی با ما ندارند. من روزنامه نگار هستم و مقاله که می‌نویسم، خیلی عادی است که ده‌ها کامنت می‌گذارند که تو جاسوسی، تو دشمنی، دشمن داخلی هستی. تو را باید این‌کار و آن‌کار کرد، باید تو را از کشور بیرون کرد و... از این حرف‌ها زیاد است ولی باز هر دفعه به خودم یادآوری می‌کنم که هنوز با تمام این برخوردها، وضعیت من خیلی خیلی بهتر و امن‌تر از وضعیت تمام دوستان فلسطینی‌ام است که بر سر آن‌ها هرچه بخواهند می‌توانند بیاورند، اما به سر من به‌عنوان یک زن یهودی نمی‌توانند بیاورند.

 

ـ شما با توجه به تجربه‌تان، در این شرایط چه دورنمایی را برای فعالیت بتسیلم و ورای آن برای کل منطقه (یعنی اسرائیل و فلسطین) می‌بینید؟

ببینید ما سال‌های سال واقعا فکر می‌کردیم که اگر این اطلاعات را به دست جامعه یهودی اسرائیلی برسانیم، آن‌ها را قانع می‌کنیم که این وضع به نفع خود ما هم نیست، یعنی به نفع هیچ کس نیست. چرا ما بخواهیم که بچه‌ها و نوه‌هایمان را هم بفرستیم که سرباز بشوند و یک ملت دیگر را سرکوب کنند؟ به‌خاطر این که تا وقتی اشغالگری ادامه دارد، مقاومت فلسطینی‌ها هم ادامه خواهد داشت. این چیزی بود که ما مطمئن بودیم که بالاخره یک روزی اسرائیلی‌ها متوجهش می‌شوند و می‌فهمند و سیاست را عوض می‌کنند. ما الان به جایی رسیده‌ایم که می‌فهمیم طرز تفکر جامعه اسرائیلی فقط به سمت راست سیاسی پیش می‌رود و به‌صورت خیلی سریع طرز تفکر عمومی به طرف خشونت بیشتر، سرکوب بیشتر، بیشتر سرزمین گرفتن، بیشتر شهرک‌های غیرقانونی ساختن و… می‌رود. اگر من امروز بخواهم آینده‌ای را تصور بکنم، تنها با امید به این است که جامعه بین‌المللی بفهمد که دیگر از این حد بیشتر دفاع کردن از اسرائیل، شرکت در جنایات اسرائیل است. و به‌خاطر حق هر دو مردم: هم فلسطینی‌ها و هم اسرائیلی‌ها، باید روی اسرائیل فشار بیاورند تا مجبورش کنند تا از این سیاست‌ها خودداری بکند. یعنی باید اسرائیل را به جایی برسانند که دیگر برایش منفعت نداشته باشه که این سرزمین‌های اشغالی را در دست داشته باشد و چند میلیون فلسطینی را هر روز زیر پا له کند. برای این که برای اسرائیل الان خیلی پر منفعت است. و کسی که می‌تواند اسرائیل را قانع کند که به نفعش نخواهد بود، فقط جامعه بین‌المللی است.

اجازه بدهید یک چیز به‌عنوان یک ایرانی به شما بگویم: برای من خیلی طول کشید تا بفهمم که من به‌عنوان یک ایرانی که در نه سالگی به‌عنوان مهاجر از ایران به این سرزمین آمده، حتی قبل از این که پایم را از هواپیما بیرون بیاورم و بگذارم روی زمین، در این کشور حقوق بیشتری داشته‌ام تا یک خانواده فلسطینی که صدها سال اینجا زندگی می‌کرده است. این مرا در یک جایگاه استعمارگر [کولونیالیست] می‌گذارد. با تحت اشغال بودن، آدم احترامش را از دست می‌دهد، ولی اشغالگر بودن هم هیچ احترامی ندارد. یعنی واقعا برای خود ما یک چیز بسیار خجالت آور است، اگر می‌خواهیم یک چیزی از بشریت خودمان را نجات بدهیم، مجبوریم  با این وضعیت مبارزه بکنیم.

«تا در همهء جهان یکی زندان هست، در هیچ کجای عالم آزادی نیست.»(۲)

 

ـ از شما خیلی سپاسگذارم مطمئن باشید که باز هم به سراغ‌تان می‌آییم.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

(۱) - Interview with Orly Noy, chair of the board of B’Tselem – The Israeli Information Center for Human Rights in the Occupied Territories.

Left-wing Mizrahi activist, writer and editor on the web-based blog magazine +972, translates Farsi poetry and prose into Hebrew.

https://www.btselem.org

 

(2) - اسماعیل خوئی: یک تکه‌آم آسمان آبی بفرست، ص۱۶:

«با یک دل غمگین به جهان شادی نیست.    تا یک ده ویران بُود آبادی نیست.

تا در همهء جهان یکی زندان هست،           در هیچ کجای عالم آزادی نیست.»

  1. چرا باید پلیس در تشییع جنازه شیرین ابوعاقله حضور داشته باشد؟

زیر مجموعه ها

فلسطین

جنبش‌های اجتماعی