20170211-paris.jpgدر پنجشنبه هفته گذشته ۹ فوریه ۲۰۱۷ جوانی به نام تئو، از اهالی شهر اولنی واقع در حومه شمالی پاریس، در جریان یک عملیات کنترل هویت توسط پلیس به شدت مورد ضرب و شتم قرار می گیرد؛ پلیس که در یک گروه ۴ نفره او را احاطه کرده، تئو را پس از چک زدن و تفتیش روی زمین دراز کرده و یکی از آنها باتون خود را در مقعد او فرو می کند به طوری که به شدت از ناحیه کفل و اعضاء درونی رکتوم مجروح می‌گردد. تئو به بیمارستان منتقل شده و مورد عمل جراحی قرار می گیرد. مقامات پزشکی مراجع قضایی برای او ۶۰ روز عدم توانایی کار صادر می‌کنند که این خود نشان دهنده شدت جراحات و زخم هایی است که به او وارد آمده.

mumia-abujamal.jpgاول: روزی که باراک اوباما پیروز انتخابات شد یکی از نویسندگان ثابت نشریات تیم قوچانی در «شهروند امروز» از ظرفیت‌های دموکراسی آمریکایی نوشت و آن را ستایش کرد. نیمه‌ی اول نوشته‌ی او درست بود. دموکراسی آمریکایی چنان معده‌ی حجیمی دارد که می‌تواند هر چیزی را ببلعد. جنبش سیاهان را، جنبش زنان را، جنبش وال‌استریت را. با این وجود آن نویسنده‌ی شیفته هرگز ننوشت درست همان زمانی که یک سیاه‌پوست روی صندلی کاخ سفید نشسته است، مومیا ابوجمال در سلول انفرادی‌اش روزها و سال‌ها را سپری می‌کند.

شصت روز اعتصاب غذا ‪ ‬حتا اگر "تر" باشد، حتا اگر در بیمارستان و در ده روز آخر، فرد اعتصابی به سرم وصل باشد، چه بر سر بدن می آورد؟

فشار ۵ روی ۷، ضربان قلب نامنظم بین ۴۰ تا ۶۰، خونریزی روده و معده، دستگاه گوارش دیگر همان چای و قند را هم نمی‌پذیرد. کاهش وزن شدید، درد و ضعف شدید که به تدریج به کم شدن هوشیاری خواهد انجامید و...

این شرایط جسمانی جعفر عظیم زاده است. گزارش پزشک قانونی که از طرف دادستانی جعفر عظیم زاده را معاینه کرده است دال بر وخامت وضع وی بوده است. پزشک بیمارستان اعلام کرده که مشکلات ضربان قلب ربطی به خود قلب ندارد، تنها به دلیل عدم تغذیه به مدت طولانی است و اعلام کرده اند که دیگر کاری از دست آنان بر نمی‌آید و باید هر چه زودتر تغذیه شروع شود و گرنه خطر جدی خواهد بود.

و در مقابل تنها  سکوت و بی توجهی مسوولانی است که باید پاسخگوی سلامت جسمانی زندانی سیاسی باشند. سکوت که نه، زیرا دادستانی به  خانواده اعلام کرده است که "برای او هیچ کاری نمی‌کند حتی اگر بمیرد.‌"


و اما چرایی بزرگ، جرم او چیست؟؟؟؟؟

اطلاع رسانی از وضعیت زندگی اسف بار کارگران و دفاع از آنان، اعتراض به دستمزدهای اندک و عقب افتادن همین اندک برای ماه‌ها، دفاع از حق فعالیت‌های صنفی برای کارگران و همه‌ی اینها جرم‌های بزرگی است در کشوری که قرار بود حقوق کارگران "قبل از خشک شدن عرقشان" داده شود، قرار بود "مستکبر و سرمایه داری" نباشد تا از...

تظاهرات ۱۴ ژوئن ۲۰۱۶ در پاریس


جنبش مردمی در فرانسه از ماه مارس ادامه دارد. دولت "سوسیالیستی" فرانسه برای خوشرقصی در مقابل کارفرما و همینطور کمیسیون اروپا و به بهانه مبارزه با بیکاری و در جهت رشد اقتصادی، این حمله به قانون کار را پی ریزی کرد. اولین عکس العمل مخالف با این قانون جدید کار از جانب جوانان بود. در پایان ماه فوریه یعنی در شرایطی که دولت هنوز در تدارک این قانون ضدکارگری بود، بلافاصله که خبر تدارک آن در مطبوعات نشت کرد، جمعی از سایت‌های مترقی که هر کدام کانالی روی یوتوب دارند، گرد آمده و یک اعتراضیه در شکل ویدئویی یوتوبی با علامت مشخصه " # ما بیش از این ها ارزش داریم"  ( حاشیه ۱) منتشر کردند. این ویدئو در سطح وسیعی در فضای مجازی پخش و در فاصله کمتر از یک هفته بیش از یک میلیون بار دیده شد.

2016-Bordeaux.jpgگزارشی از تظاهرات ۲۶ مه در شهر بردو١  که طی آن سندیکالیست‌های س. ژ. ت و که شامل سرویس انتظامات هم می‌شد و کارگران بنادر کمک کردند تا یکی از تظاهرکنندگان مستقل٢ از دست پلیس آزاد شود!

ساعت یازده و نیم صبح است. شروع تظاهرات. علیرغم  اینکه تعداد زیادی آکسیون مسدود کردن کارخانه جات (بلوکاژ) و پیکت‌های اعتصابی٣ درهمه جا در جریان است، تعداد افراد شرکت کننده در تظاهرات، از پنج شنبه گذشته هم بیشتر است. بنا بر منابع گوناگون بین ۸ تا ۱۲ هزار نفر در تظاهرات شرکت کرده‌اند. امروزخدایان آب و هوا هم ما را یاری می‌دهند و خورشید هنوز می‌درخشد.

برپاخيز، برپاخيز، پاريس برپاخيز، شورش كن!image.jpg

اين است چكيده اى ازشعارها و آفيش‌هاى آنچه در پاريس، طى سه ماه اخير، در برابر ما، ديده و شنيده مى شود. اوج گيرىِ نوينِ جنبشِ كارگران فرانسه؛ در شهر كمون پاريس، شهر مبتكرِ پرچم سرخ و سرود انترناسيوليسم، شهرى كه در تظاهراتِ كارگران و در ميدان جمهورى، در "شب ـ ايستاده" پرچم سه رنگِ ملى فرانسه  ـ  پرچم بورژوازى ـ  محلى از اِعراب ندارد. شهرى كه دانش آموزان و دانشجويانِ "بوبو"ى١ شهر و كارگرانِ آن، سرود انترناسيونال سر مى دهند.

AKS-FRANCE-13-mai.jpg

متنی از جنبش توده‌ای در فرانسه ماه مه ۲۰۱۶ 

این متن نوشته یک کارگر عضو سندیکای س. ژ. ت.١  است که با امضای فردی به نام گیوم و در ۱۸ مه ۲۰۱۶ ابتدا در سایت "پاریس اخبار مبارزه"٢  منتشر و سپس روی خیلی از سایت‌ها از جمله مدیاپارت درج شد.

ترجمۀ این متن مشخصا از این جهت صورت گرفت که برخی تنش‌های درون خود جنبش را روشن می‌کند. این تنش‌ها از اول مه کم و بیش محسوس بودند، ولی در تظاهرات ۱۲ مه که طی آن سرویس انتظامیِ سندیکاها با جوانان درگیری شد، به وضوح نمایان گشت.
توجه شود که این یک متنِ داغِ جریانِ مبارزه است و ممکن است دور از ظرافتهای قلمی باشد. در ترجمه تلاش شده این خصلت حفظ شود.


حبیب ساعی

بر اساس تجربیات دو هفتۀ اول جنبش "شبِ ایستاده" در پاریسValls-republique

۴۵ مارس ۲۰۱۶

 

روز ۴۵ مارس هستیم. بازهم حداقل هزار نفری هستند که در مجمع عمومی این دومین شنبه جنبش شرکت خواهند کرد. ساعت حدود هفت شب است و زیر باران منتظریم که یک ساعت دیگر مجمع عمومی برگزار شود، در این فاصله گُله گُله گروه‌های چند ده نفره دور هم بحث می‌کنند. اینها یا کمیسیون‌های شکل گرفته هستند یا در حال شکلگیری. در بخش مرکزی تعداد بیشتری جمعند و میکروفون و دستگاه صوتی وجود دارد.

صد نفری برای صحبت وقت می‌گیرند، با حوصله به کسی که بحث را می‌چرخاند گوش می‌دهند. هرکس دو دقیقه وقت دارد صحبت کند. معمولا ابتدا یک زن سپس یک مرد.

  • برگرفته از سایت پراکسیس
  • خبرْ کوتاه بود: دادگاه شهر مونیخ حمله‌ی شبانه‌ی پلیس به اعتصاب غذای پناهجویان در میدان ریندرمارکت (RINDERMARKT) مونیخ و برچیدن چادرهای اعتصابی (در ۳۰ ژوئن ۲۰۱۳ ) را غیر قانونی اعلام کرد.۱