شش ملاحظه در بارۀ انتخابات اخیر اسرائیل

یک: پیروزی روشنِ نتانیاهو
نتانیاهو نه تنها برندۀ این انتخابات شد بلکه حزب او، لیکود، تعداد نمایندگان خود را در مجلس (کنست) جدید از ۳۰ به ۳۶ رساند، یعنی یک نماینده بیشتر از لیست رؤسای نیروهای دفاعی اسرائیل (ای د اف) که "لیست آبی-سفید" نامیده می‌شود. این پیروزی چشم‌گیر با جذب آرای دیگر گروه‌های راست افراطی ممکن شد، به‌طوری‌که لیست وزیر سابق آموزش‌و‌پرورش او "نفتالی بِنِت"و وزیر سابق دادگستری "آیلت شاکد" (راست جدید).هیچ‌کدام موفق نشدند حتی حداقل رأی لازم برای ورود به کنست را به دست آورند. پس دیدیم که استراتژی کارزار انتخاباتی نتانیاهو که آن‌را حول شخص خود سازمان داده بود، ("یا من یا چپ") برای او بسیار کارآمد افتاد.

در چند ماه اخیر شرایط زندگی فلسطینی ها رو به وخامت نهاده است . دولت نتانیاهو که می توان گفت دست راستی ترین دولتی‌ست که  از تاریخ پیدایش این کشور به قدرت رسیده، با انتخاب ترامپ، افسارگسیختگی‌اش دیگر حدی نمی‌شناسد و در این چند ماه شدیدتر نیز شده است.

دولت اسرائیل که همیشه خود را دموکراتیک ترین دولت خاورمیانه وانمود میکرد با تصویب قانون "دولت ملت یهود" این بار خصلت آپارتایدی دولتش را در قانون اساسی به ثبت رساند و اساساً امکان بوجود آمدن یک دولت واحد که در آن کلیه شهروندان از حقوقی برابر برخوردارباشند را منتفی کرد. در عین حال جایگاه زبان عربی را که تا کنون زبان دوم رسمی کشور محسوب می شد نفی کرد. این قانون در تاریخ ۱۹ ژوییه ۲۰۱۸ به تصویب نمایندگان رسید.

ده روزی است که آنچه رسانه‌های بین المللی به‌طور شرم آوری "رویارویی" می نامند - که البته چیزی جز هدف گلوله قرار دادن تظاهرکنندگان بی سلاح فلسطینی در مرز غزه از طرف تک تیراندازان اسرائیلی نیست - رو به آرامی میرود. نتانیاهو و لیبرمن نباید فریاد پیروزی سر دهند چرا که این آرامش فقط و فقط به این دلیل است که ماه رمضان فرا رسیده و مسلمانان ساعات زیادی از روز را در روزه بسر میبرند. پس از عید فطر که پایان این ماه محسوب می شود، به احتمال قوی تظاهرات دوباره تشدید خواهد شد و در نتیجه کشتارها نیز. 

Palesienien-child-detained.jpgبار دیگر فلسطین،  بار دیگر غزه، بار دیگر کشتار، و بار دیگر مبارزه این خلق قهرمان...
چگونه می‌توان از فلسطین گفت و تکرار مکررات نکرد؟ چگونه می‌توان از این خلق حماسه آفرین و و مقاومتش سخن گفت و به دام حمایت‌ها و موضع‌گیری‌هایی که فقط وجدان معذب را برای خواب آسوده آرام می‌کنند نیافتاد ؟
هرگاه به فلسطین و مبارزاتش می‌اندیشیم که در طی چندین دهه هرگز دست از مقاومت و ایستادگی برنداشته است درد در رگان جای خون را می‌گیرد .
داستان فلسطین فشرده‌ایی است از هر آنچه سرمایه‌داری می‌تواند بر سر خلق‌های جهان بیاورد: استثمار، استعمار، برده‌داری، شکنجه و کشتار .وظیفه ما قطعاً این خواهد بود که مبارزات این خلق را در چهارچوب نظام سرمایه‌داری جهانی ارزیابی کنیم و از این طریق جایگاه و دوران مبارزاتی آن را دریابیم که خود البته کاری است کارستان؛ چرا که در حال حاضر نه تنها ما داده‌های کافی و دقیقی از فلسطین نداریم، بلکه از درگیری‌های درونی جناح‌های دست اندرکار نیز اطلاعات روشنی در دست نیست. در چنین شرایطی دو وظیفه لاجرم در مقابل ما قرار دارند: تحریم کالاهای تولید شده در اسرائیل و حمایت از جنبش بایکوت  علیه  اسرائیل  BDS  و تبلیغ دائم آن، و نیز تلاش دائم برای انعکاس هر چه بیشتر مبارزات خلق فلسطین .

 

به رسمیت شناختن اورشلیم به عنوان پایتخت رسمی اسراییل بیش از آن‌که یک گسست باشد، ادامه تراژیک همان سیاست قبل است که آخرین توهمات راجع به  "مذاکرات صلح" را از بین میبرد.
در تاریخ ۶ دسامبر ۲۰۱۷ در طی یک سخنرانی ده دقیقه‌ای، ترامپ رسمآ اعلام کرد که تصمیم گرفته است اورشلیم را بعنوان پایتخت اسرائیل برسمیت شناخته و سفارت آمریکا را از تل آویو به اورشلیم منتقل کند.

گروهی از فعالین انگلیس به مدت ۱۷۴ روز (یعنی حدود ۶ ماه) از انگلستان تا اورشلیم پیاده می‌روند تا در صدمین سالگرد انعقاد پیمان بالفور که سرزمین فلسطین به اسرائیل اعطا شد, از مردم فلسطین عذر خواهی کنند. این فعالین کارزاری را به راه انداخته‌اند تا اشغال فلسطین توسط اسرائیل را رد کنند.
دولت فلسطین تهدید کرد چنانچه انگلستان همچنان بر بزرگداشت این واقعه پافشاری نموده و از مردم فلسطین عذر خواهی نکند، به دادگاه‌های بین المللی متوسل خواهد شد.

مبارزات زندانیان سیاسی فلسطینی مستقیما با مبارزه عمومی مردم فلسطین در ارتباط بوده و جدایی ناپذیر است. هفتاد درصد خانواده‌های فلسطینی حداقل یک عضوشان به دلیل مبارزه با دولت اسرائیل زندانی شده‌اند. بیست درصد از کل جمعیت آنان حداقل یک بار زندانی شده، در همین حال منابع دیگر خبر از زندانی شدن چهل درصد از مردان این سرزمین در سی سال گذشته می‌دهند.

نیویورک تایمز، سه شنبه ۱۸ آوریل _برغوثی_در_زندان.jpg۲۰۱۷

زندان حادریم، اسرائیل: با گذشت ۱۵ سال در زندان اسرائیل، شاهد و قربانی نظام غیرقانونی دستگیری‌های خودکامه‌ی  فله‌ای و نیز شاهد بدرفتاری‌ها با زندانیان فلسطینی بودم. پس از تجربه ناکام همه راه‌های ممکن، تصمیم به اعتصاب غذا گرفتم، زیرا تنها راه برای مقاومت در برابر بدرفتاری‌ها بود.

april17.jpg۱۷ آوریل ۲۰۱۷، در «روز زندانی فلسطینی»، مروان برغوثی اعتصاب غذایش را آغاز کرد. بیش از دوهزار زندانی فلسطینی در زندان های رژیم نژادپرست اسراییل دست به اعتصاب غذا زدند.
حتی اگر همبستگی ما مشکلی را برای آنان حل نکند، اما این حداقل کاری ست که می توان انجام داد.
انتشار دو متن زیر در همین راستاست.
اندیشه و پیکار


*  *  *  *  *  *
 

به مناسبت پانزدهمین سال اسارت مروان برغوتی و در آستانه اعتصاب غذای سراسری زندانیان فلسطینی در زندان‌های اسرائیل (۱)


پیام مروان برغوتی به مردم فلسطین

ترجمه مصطفی ناصر

به فرزندان خلق بزرگمان در هر جا که هستید...
به فرزندان امت عربی و اسلامی
به همه آزادگان و یاران مردم فلسطین در سرتاسر جهان...

امروز روی سخنم با شماست، از قعر سلولی کوچک و انفرادی، از میان هزاران اسیر و به نام آنان که قصد دارند نبردی را آغاز کنند برای دفاع از آزادی و شان انسان.